CENSURA. Hæc propositio temeraria est, scandalosa, castarum aurium offensiva, erronea, et legi Dei contraria (1). X. De furto, turpi lucro, et judicum corruptelis. 45. Permissum est furari non solùm in extremâ necessitate, sed etiam in gravi. 36 Innoc. Cens. Lovan. 1657. Prop. 8. Cens. Guimen. p. 19. CENSURA. Hæc propositio, quatenus furtum permittit in gravi necessitate, falsa est, temeraria, et reipublicæ perniciosa. 46. Famuli et famulæ domesticæ possunt occultè heris suis surripere ad compensandam operam suam, quam majorem judicant salario quod recipiunt. 37 Innoc. Cens. Lovan. 1657. Prop. 9. CENSURA. Hæc propositio falsa est, furtis viam aperit, et famulorum fidem labefactat. 47. Potest uxor viro surripere pecuniam, etiam ad ludendum, si mulier talis sit conditionis, ut ludus honestus pari loco cum alimentis ac victu habeatur. Vic. Gen. Paris. Cens. Apol. p. 18. CENSURA. Hæc propositio temeraria est, scandalosa, et fami(1) Deut. XXII. 23, 24, 25, 26, 27. liarum pacem perturbat. Quod autem de ludo alimentis æquiparando additur, furti iniquitati pessimas fallendi artes adjungit; et in vitam humanam necessitates inducit à christiana simplicitate et honestate abhorrentes. 48. Non tenetur quis sub pœnâ peccati mortalis restituere quod ablatum est per pauca furta, quantumcumque sit magna summa totalis. 38 Innoc. Cens. Lovan. 1653. Prop. 16. CENSURA. Hæc propositio est falsa, perniciosa et furta etiam gravia approbat. 49. Qui alium movet aut inducit ad inferendum grave damnum tertio, non tenetur ad restitutionem istius damni illati. 39 Innoc. Cens. Lovan. 1657. Prop. 12. 50. Etiamsi donatario perspectum sit bona sibi donata à quopiam, eâ mente ut creditores frustretur, non tenetur restituere, nisi eam donationem suaserit, vel ad eam induxerit. Vic. gen. Paris. Cens. p. 16. CENSURA. Hæ propositiones falsæ sunt, temerariæ, fraudibus et dolis patrocinantur, et justitiæ regulis repugnant. 51. Incantatores, aliique ejusmodi deceptores (magi, astrologiæ judiciariæ professores, arioli, conjectores ) ex pessimis quibusque artibus captantes lucrum, licitè servare possunt bona his mediis acquisita. 26 Alex. Cens. Lovan. 1657. Prop. 11. CENSURA. Hæc propositio intellecta de prædictis falsis ac deceptoriis artibus, falsa est, temeraria, fovendis fallaciis etiam diabolicis idonea. 52. Quando litigantes habent pro se opiniones æquè probabiles, potest judex pecuniam accipere pro ferendâ sententiâ in favorem unius præ alio. 53. Possunt judices accipere munera à litigantibus, nec tenentur restituere quæ acceperint ad pronuntiandam sententiam injustam. Vic. Paris. Cens. p. 13. Senon. p. 14. num. 10 et II. CENSURA. Hæ propositiones falsæ sunt, perniciosa, verbo Dei contrariæ, et judicum corruptelas inducunt. XI. De usura. 54. Contractus Mohatra (id est, ille contractus quo à mercatore res majore pretio ad certum tempus solvendo distrahuntur, ac statim ab eodem, stante eo contractu, minore pretio, præsente pecunid redimuntur) licitus est etiam respectu ejusdem personæ, et cum contractu retrovenditionis præviè inito, cum intentione lucri. 40 Innoc. Cens. Lovan. 1657. Prop. 14. Cens. Vic. Gen. Paris. p. 13, 14 et seq. Cens. Apol. Fac. Paris. 1658. p. 15. Cens. Guimen. 55. Cùm numerata pecunia pretiosior sit numerandâ, et nullus sit, qui non majoris faciat pecuniam præsentem quàm futuram, potest creditor aliquid ultra sortem à mutuatario exigere, et eo titulo ab usura excusari. 41 Innoc. Cens. præd. 56. Usura non est, dum ultra sortem aliquid exigitur tanquam ex benevolentia et gratitudine debitum, sed solùm si exigatur tanquam ex justitia debitum. 42 Innoc. Præd. Cens. Lovan. 1657. Prop. 13. 57. Licitum est mutuanti aliquid ultra sortem exigere, si se obliget ad non repetendam sortem usque ad certum tempus. 42 Alex. Præd. Cens. et Bituric. 1659. tit. 7. 58. Tam licet ex alienatione per aliquot annos censum annuum exigere, quàm licet exigere censum perpetuum ex alienatione perpetuâ. CENSURA. Hæ propositiones, in quibus mutato tantùm mutui et usuræ nomine, licet res eòdem recidat, per falsas venditiones et alienationes, simulatasque societates, aliasque ejusmodi artes et fraudes, vis divinæ legis eluditur; doctrinam continent falsam, scandalosam, cavillatoriam, in praxi perniciosam, palliativam usurarum, verbo Dei scripto ac non scripto contrariam, jam à clero Gallicano reprobatam (1), conciliorum ac pontificum decretis sæpe damnatam. 59. Usura etsi esset prohibita Judæis, non tamen Christianis, lege veteri in judicialibus præceptis abolitâ per Christum. CENSURA. Hæc propositio verbo Dei contraria est, novæ legis perfectionem, et gentium omnium in Christo adunatarum fraternitatem tollit. (1) Procès-verbal du clergé en 1657, pag. 1268. XII. De falso testimonio, mendacio, et perjurio. 60. Cum causâ licitum est jurare sine animo jurandi, sive res sit levis, sive sit gravis. 25 Innoc. 61. Qui jurandi intentionem non habet, licet falsò juret, non pejerat, etsi alio crimine tenetur, puta mendacii alicujus. 62. Qui jurat cum intentione non se obligandi, non obligatur ex vi juramenti. CENSURA. Hæ propositiones sunt temerariæ, scandalosæ perniciosa, bonæ fidei illudentes, et Decalogo contrariæ. 63. Si quis vel solus, vel coram aliis, sive interrogatus, sive propria sponte, sive recreationis causâ, sive quocumque alio fine juret se non fecisse aliquid, quod reverâ fecit, intelligendo intra se aliquid aliud quod non fecit, vel aliam viam ab eâ, in quâ fecit, vel quodvis aliud additum verum, reverâ non mentitur, nec est perjurus. 26 Innoc. Cens. Lovan. 1653. Prop. 5. 64. Causa justa utendi his amphibologiis est, quoties id necessarium, aut utile ad salutem corporis, honorem, res familiares tuendas, vel ad quamlibet alium virtutis actum; ita ut veritatis occultatio censeatur tunc expediens ac studiosa. 27 Innoc. CENSURA. Hæ propositiones temerariæ sunt, scandalosæ perniciosa, illusoriæ, erronea; mendaciis, fraudi |