que ego facio in nomine Patris mei, hac testimonium perhibent de me: fed vos non creditis, quia non estis ex ovibus meis. Proxime ante hæc ad Judæos de ovili fuo fermonem fecit, cuius ipse et ostium fit, et pastor a): „Ego fum ostium. Per me si quis introierit, falvabitur: et ingredietur, et egredietur, et pascua inveniet. Fur non venit, nisi ut furetur, et mactet, et perdat. Ego veni, ut vitam habeant, et abundantius habeant. Ego fum pastor bonus. Bonus pastor animam fuam dat pro ovibus fuis." Hæc benignissimus falvator ad Judæos, qui ipsum non multo post morte turpissima erant condemnaturi, quos hactenus indefesso labore, fermone et opere tot nimirum miraculis contenderat ad ovile fuum vocare. Sed non erant illi ex ovibus fuis, de quibus, oves, ait b), meæ vocem meam audiunt: et ego cognosco eas, et fequuntur me: et ego vitam æternam do eis: et non peribunt in æternum, et non rapiet eas quisquam de manu mea. Pater meus, quod dedit miki, maius omnibus est et nemo potest rapere de manu Patris mei. Ego, et Pater unum fumus. Sustulerunt ergo lapides Judæi, ut lapidarent eum.. Respondit eis Jesus: Multa bona opera ostendi vobis ex Patre meo, propter quod eorum opus me lapidatis? Responderunt ei Judæi: De bono opere non lapidamus te: fed de blasphemia, et quia tu homo cum fis, facis teipsum Deum. " Vah impudentissimam perversitatem ! dum a paucis, quibus Christus Evangelium bonum illum a) Jo. X. 9. b) lb. 27.

nuncium falutis prædicavit, annis, atque regionem omnem Judæ benefaciendo percurrit, non possunt non coram testari, vidisse, et audiisse mortuos, quos ad vitam revocavit, vivos, ægros a quacunque infirmitate ac languore fanos, cæcos videntes, furdos audientes, claudos ambulantes, a dæmone obsessos liberatos; hæc omnia inquam præ oculis habentes audent adhuc dicere, de bono opere non lapidamus te, fed de blasphemia: et quia tu homo cum fis, facis teipsum Deum: qualem tamen, quem se profitebatur, operibus demonstrabat. non facio opera Patris mei a), concludit Christus fermonem, et abit, nolite credere mihi. Si autem facio et si mihi non vultis credere, operibus credite, ut cognoscatis, et credatis quia Pater in me est, et ego in Patre. Quarebant ergo eum apprehendere: et

exivit de manibus eorum.

Si

ULTIMUS CHRISTI, RESUSCITATO
LAZARO, POST INGRESSUM IN JERUSALEM
AD JUDÆOS SERMO.

XXIII. Vide vero, et adora clementiam, et

benignitatem Salvatoris nostri post hæc omnia mortis pericula, ut lapidarétur, præcipitaretur, comprehenderetur, quibus fese abscondens fubduxit, post tot iniurias, contumelias, calumnias, blasphemias, irrisiones, contemptus; cum nihil proficeret apud Judæos docendo, hortando, a) Jo. X..37.

arguendo; cum cæci et furdi essent ad omnia miracula, unum adhuc, dum iam in eo erat, ut expleret opus redemptionis nostræ, urbem Hierosolymitanam ingressurus, reservaverat idque omnium maximum in Bethania patrandum miraculum prope urbem Hierosolymam resuscitando Lazarum ad vitam, atque e tumulo, in quo iam quatuor diebus latuerat mortuus, multis præsentibus Judæis, qui venerant ad consolandas forores; dum alii postea quoque, ut conspicerent ad vitam revocatum, certatim ex urbe accurrunt, quidam vero quod fuis oculis viderant, renunciant Pharisæis, et facerdotibus, ob hanc rem colligentibus concilium:

Quis non fibi in animum induceret, Judæorum tandem commotas esse mentes, atque convictas, dum folemnem iam fuum ingressum parante Christo iuxta prophetiam ab evangelistis hac occasione relatam a): „Ecce rex tuus venit tibi mansuetus, fedens fuper asinam (triumpho equidem iis, quæ futura erant, respondente atque omnem affectati regni terrestris fuspicionem amoliente). Plurima autem turba ftraverunt vestimenta fua in via; alii autem cædebant ramos de arboribus, et fternebant in via turbæ autem, quæ præcedebant, et fequebantur clamabant dicentes: Hosanna filio David: benedictus, qui venit in nomine Domini: hosanna in altissimis. Et cum intrasset Jerosolymam, coma) Matth. XXI. 5. Jo. XII. 15. TOM. I.

K

دو

mota est universa civitas." Christus (quod retulimus eum quoque fecisse, cum incipiens prædicationis fuæ munus Jerosolymam primo ingressus est) mox a) „, intravit in templum Dei, et eiiciebat omnes vendentes et ementes in templo; et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit, et dicit eis: Scriptum est: domus mea domus orationis vocabitur; vos autem fecistis eam fpeluncam latronum: " prout nempe in eo, quod propediem facturi erant, impleta est prophetia : Et accesserunt ad eum cæci, et claudi in templo, et fanavit eos. Videntes autem principes facerdotum et fcribæ mirabilia, quæ fecit, et pueros clamantes in templo, et dicentes : Hosanna filio David! indignati funt. Christus autem relictis illis abiit foras extra civitatem in Bethaniam ), ibique mansit. Mane autem revertens in civitatem esuriit," falutem nimirum Judæorum, quos figurabat arbor fici infrugifera fecus viam, mox arefacta. c), Et cum venisset in templum, accesserunt ad eum docentem principes facerdotum et feniores populi dicentes: In qua potestate hæc facis? Et quis tibi dedit hanc potestatem? (quam utique hactenus tot fibi miraculis asseruit.) Respondens Jesus dixit eis: Interrogabo vos et ego unum fermonem, quem si dixeritis mihi, et ego vobis dicam, in qua potestate hæc facio." Interrogatio autem erat de baptismo Joannis, an ex Deo esset, an ex hominibus, quod cum nescire se dicerent; eos in paran) Matth. XXI. 12. b) Ib. 17. c) Ib. 23.

bolis allocutus, prout iam contestatus erat a), ideo in parabolis loquor eis, quia videntes non vident, et audientes non audiunt, neque intelligunt, tamen adegit, ut ipsi contra se fententiam ferrent; nimirum de duobus filiis, quorum primo dixit pa ter b): „Fili, vade hodie, operare in vinea mea. Ille autem respondens, ait: Nolo. Postea autem, pœnitentia motus, abiit. Accedens autem ad alterum dixit fimiliter. At ille respondens, ait: Eo Domine; et non ivit. Quis ex duobus fecit voluntatem patris? Dicunt ei: Primus. Dicit illis Je sus: Amen dico vobis, quia publicani, et meretrices præcedent vos in regnum Dei. " Sic mox in parabola de vinitore, cuius agricolæ fervos ad se missos male tractarunt c), novissime etiam filium hæredem, qualis Christus nos etiam cohæredes tunc constituturus erat d), „,, quem videntes dixerunt intra se: Hic est Hæres: venite, occidamus eum, et habebimus hæreditatem eius. Et appre hensum eum eiecerunt extra vineam, et occide runt. Cum ergo venerit Dominus vineæ, quid faciet agricolis illis? aiunt illi: Malos male perdet, et vineam fuam locabit aliis agricolis, qui reddant ei fructum temporibus fuis?" Quibus profecto nihil accommodatius dici potuisse nos maxime experimur, quibus in nostram falutem in eorum locum ex gentibus electis vinea Domini locata est iam tunc vero ipsi etiam e) cum audissent principes facerdotum et Pharisæi parabolas eius, a) Matth. XIII. b) Ib. XXI, 28. e) Ib. 33. d) Ib. 38. e) Ib. 45: