III. CAPUT prophetas, aut fanctos alios ipsum venisse fuspiceris, fed revera carnem factum esse, id est, hominem.“ Breviter S. Augustinus hic Hebraismum notat a): ,,More fuo, inquit, fcriptura, ut Christi humilitatem magis ostenderet, ne carnis nomen quasi indignum aliquid refugisse videretur, carnem pro homine posuit. " S. Thomas h. 1. his rationibus addit aliam, cur Evangelista de anima rationali mentionem non fecerit, fed de carne folum, ad demonstrandam nimirum Dei erga nos magnitudinem benignitatis. Constat, inquit, quod anima rationalis magis conformis est Deo, quam caro; et quidem magnum pietatis facramentum fuisset, si Verbum assumsisset animam humanam, utpote fibi conformem, fed assumere etiam carnem elongatam a fimplicitate fuæ naturæ fuit multo amplioris, imo inestimabilis pietatis indicium, fecundum quod Apostolus dicit I. Timoth. III. 16. Et manifeste magnum est pietatis facramentum, quod manifestatum est in carne. Quidquid fuperba obganniat ratio. At vero quo magis commendat charitatem fuam Deus in nobis per incarnationem Verbi divini, eo protervius exsurgit hic, feseque opponit fuperba ratio, quam arguit in Platonicis philosophis S. Augustinus b) a) Epist. 140. n. 12. T. II. p. 420. b) Lib. X. de civ. Dei, c. 29. T. VII. p. 265. christianismum detrectantibus, „ quia Chri- CAPUT stus humiliter venit, et vos fuperbi estis. III. Narrat ibi quidem quod initium fancti Evangelii, cui nomen est fecundum Joannem, quidam Platonicus, ficut a fancto fene Simpliciano, qui postea Mediolanensi Ecclesiæ præsedit cpiscopus, folebamus audire, aureis literis conscribendum, et per omnes ecclesias in locis eminentissimis. proponendum esse dicebat." Non erat hic ex eorum numero, quos ibi perstringit S. Doctor inscripto capite illo de incarnatione D. N. J. C. quam confiteri Platonicorum eru. bescit impietas. Haud inepta equidem erant Platonica placita de corrupto humani generis ftatu, agnitaque quam per metempsychosin fibi fingebant, purificationis necessitate; Sed ideo viluit fuperbis Deus ille magister, quia verbum caro factum est, et habitavit in nobis: ut parum fit miseris, quod ægrotant, nisi se in ipsa etiam ægritudine extollant, et de medicina, qua fanari poterant, erubescant." Ferax imprimis est nostrum hoc fæculum incredulis eiusmodi in ipso christiano orbe, quibus religio christiana vel omuino vilescit, vel retento fimulacro, divinitatem Christi atque adeo incarnationem Verbi divini negant hæreticorum hodie maximus grex, Socinianorum: Fuitque a primordiis Ecclesiæ hæc TOM. I. CAPUT petra fcandali, in quam tam diversis modis III. impegerunt hæretici, ut haud temere dicat S. Fulgentius a), omnes hæreses ad id ætatis a coniunctione duarum naturarum in Christo esse exortas. Ex antiquissimis vero illis hæreticis fuerunt, qui aut divinam in Christo negabant naturam, aut humanam, indignum cumprimis rati, quod ita femetipsum exinaniverit formam fervi accipiens, in fimilitudinem hominum factus et habitu inventus ut homo b). Dum econtra nihil in fcripturis fublimius atque in religione christiana admirabilius, nihil porro divinius est, quam hæc Dei dignatio, ut assumendo humanam naturam omnino nobis assimilaretur iuxta Apostolum c): Tentatus per omnia pro fimilitudine absque peccato. Rem vero infigniter illustrat S. Augustinus d) in celebri ad Volusianum epistola CXXXVII. Quid vero ingratius, quid inhumanius dici potest de homine, quam maxima hac Dei erga genus humanum dignatione non tam se indignum, quam eam ipsam Deo indignam esse asserere, qua fic dilexit Deus mundum, ut Filium fuum unigenitum daret e), iuxta dilectum Christi discipulum Joannem. Et alibi: a) Lib. ad Trasimundum regem c. 4. b) Philip. II. 7. c) Hebr. IV. In hoc, ait a), apparuit charitas Dei in nobis, CAPUT quoniam filium fuum unigenitum misit Deus in III. mundum, ut vivamus per eum. Hoc immensæ divinæ bonitatis beneficium miseri homunciones perinde quidem fupra captum nostrum positum, atque non folum immerentibus, verum etiam in damnatione mortis positis, a benignissimo numine collatum humiliter revereri debemus in Christo femetipsum exinaniente ac formam fervi accipiente, ut homo divine agere doceretur, ut Tertullianus loquitur b), cum eodem Tertulliano divinitus asserta incafnatione haud arroganter persuasi, quod nihil tam Deo dignum quam falus hominis: nihilque veriti cum eodem dicere possumus: Quodcumque Deo indignum est, mihi expedit, ut in libro de carne Christi loquitur, ubi ex professo mox in exordio libri demonstrat incarnationem Verbi divini nec impossibilem, nec inconvenientem aut Deo indignam esse contra Marcionem,,, quod aliter non diceretur homo Christus fine carne, nec hominis filius fine aliquo parente homine, ficut nec Deus fine Spiritu Dei, nec Dei Filius fineDeo Patre. Ita utriusque fubstantia cen hominem et Deum exhibuit: hinc natum, inde non natum: hinc carneum, inde fpiritalem: hinc infirmum, inde præa) I. Jo. IV. 9. b) Adv. Marcionem lib. 11. CAPUT fortem: hinc morientem, inde viventem, IV. que proprietas personæ æqua utique na turæ utriusque veritate, eadem fide et fpiritus, et carnis, virtutes Spiritum Dei, passiones carnem hominis probaverunt. “ Gloria Verbi CAPUT IV. VERBI INCARNATI GLORIA. Et vidimus gloriam eius, gloriam quasi unigeniti a Patre, plenum gratiæ, et veritatis. Joan. I. 14. Fuit Joannes ex illis tribus Apostolis, quibus Christus gloriam fuam ostendit transin infir. figuratus in monte; fed hic generatim loquimitate. tur de gloria Christi quasi unigeniti inter divini medias infirmitates, ftatuque humilitatis eo fublimius atque gloriosius enitente, veluti eximia in tenebris lux. Gloria hæc Verbo Dei incarnato, atque in nobis habitante iam etiam oculis conspicua est reddita. Dum equidem in propria venit, fui ta- men eum non receperunt. |