CAPUT Deus obtemperet, humilitas absque exemplo: XVII. et quod Deo fœmina principetur fublimitas

'fine focio..... Erubesce ergo cinis! Deus se humiliat, et tamen tu te exaltas ? “ Et alibi a) O humilitas, virtus Christi! O humilitatis fublimitas! quantum confundis fuperbiam nostræ vanitatis? Parum aliquid fcio, vel magis fcire mihi videor, et iam filere non possum, impudenter me et impru denter ingerens et ostentans, promtus ad loquendum, velox ad docendum, tardus ad audiendum. "

Repetit mox: JESUS proficiebat fapientia,
et ætate, et gratia, quod paulo ante dixerat
Evangelista, puerum autem crevisse, et con-
fortatum fuisse plenum fapientia, et gratiam
Dei fuisse in illo. Quomodo autem Chri-
stus profecerit, non eadem est, fuitque doc
torum christianorum fententia. Quod per
se palam est, quæstionem folummodo esse
posse de humana natura divinæ hypostatice
unita in Christo, in quo funt omnes thesauri
fapientia et fcientia absconditi b), quomodo
fese per incrementa ætatis exeruerit, facit
que ad fublime illud in Evangelio Christi,
ut non plus fapere, quam oportet fupere, fed
Sapere ad fobrietatem c) discamus, quando-
quidem Christum profecisse fapientia et!

*) In Epiph. Serm. II. p. 799.
c) Rein. XII. 3.

b) Coloss. 11.

ætate intelligimus. Habetur hæc XXXIV. CAPUT inter quæstiones a viris gravissimis Cæsario XVII. fratri Gregorii Theologi Nazianzeni proposita a), Si perfectus Deus erat Christus, quomodo fapientia et ætate ipsum proficere dicit Evangelium?" fequitur fimplicissima responsio hæc: Non debemus illa applicare divinitati. Secundum illam enim neque crescit, neque deficit; non minuitur, non fit gloriosior, non maior; non insistit, non contrahitur: Proficit vero roboratus, et crescens fecundum naturam nostram in fervili

دو

forma. " S. Amphilochius in excerptis va

כל

riis eodem Tom. Bibl. PP: novissime Ve-
netiis editæ fic rem explicat b): Proficie-
bat fecundum ætatem: corpore ad firmam
ætatem iuxta naturam producto. Sapientia:
propter eos, quos ad fapientiam compone-
bat: Gratia; qua recreante proficimus: fide
certi, fore ut consummentur dicta ab ipso
de fpe nostra. Apud Deum: consumma-
vit enim opus Patris, assumta carne, et
redemtis nobis: Apud etiam homines,
quos ab idololatria ad divinam Trinitatis
notitiam transtulit. Juxta hos ergo modos
proficiebat, habetque verum: Non enim
iuxta quod insipientes existimant, ab eo
quod est deterius, in melius promovebat.“

«) T. VÍ. Bibl. PP. p. 22. Edit. Veneto:
b) Ibid. p. 500.

CAPUT S. Gaudentius Brixiensis in responsione ad. XVII. Paulum Diaconum de eo, quod Dominus

Jesus dixit apostolis, quia Pater maior me est:

دو

Idem, ait a), cœpit etiam esse filius hominis, qui in principio erat apud Patrem Filius Dei, utique Deus Verbum. Exinde per incrementa ætatis, creator temporum proficit in virum perfectum testante Evangelista Puer autem crescebat. Marius ! Mercator varias in eandem rem refert aliorum SS. Patrum fententias in operibus eius Bibl. Patrum T. VIII. insertas contra Nestorium p. 676. Imprimis vero p. 715. ex Cyrilli Alexandr. fcholiis de Incarnat. c 13. fequentia habet: " Et si dicatur proficere Jesus atate, et fapientia, et gratia, dispensationis id ratio est. Deus etenim Verbum humanitatem more fuo proficere permittebat, et quasi paullatim divinitatis fuæ volebat gloriam declarare, et cum corporis ætate etiam fuam extendere. Neque novum videatur, idque nonnullos nimia novitate perterreat, cum præsertim fic quoque dicerent: Quomodo hic litteras fcit, cum non didicerit? Ergo corporale quidem est augmentum, et profectus gratiæ et fapientiæ humanitatis magis mensuræ conveniat; ipsum verò Deum Verbum per fuam naturam perfectissimam confitemur." Theodoretus in Epist. ad monachos: Proficit porro, inquit b), ætate et fapiena) Serm. XIX. p. 189. b) T. IX. Biùl, PP. p. 409.

:

et augetur, et perficitur.

دو

tia non divinitas, quæ femper perfecta est, CAPUT fed humana natura, quæ tempore et extat, XVII. Quocirca humana omnia Christi Domini, famem, inquam, fitim, laborem, fomnum, timorem, fudorem, orationem, ignorationem et cætera id genus alia, nostræ conspersionist esse dicimus, quam assumens Deus Verbum uniit fibi, nostram operaturus falutem. Et postea in fragmento de Incarnatione. » Cum ergo, inquit a), audis, proficiebat fapientia et gratia, ne factam illi fapientiæ accessionem aliquam existimes (Dei enim verbum nullius eget:) fed quia videntibus fapientius femper atque gratius erat, inde proficere dictum est; ut inde iam admirantium habitus, quam ipsius ma gis proficeret. Quod in aliquo proficit, aliud est ab eo, in quod proficit. Cum ergo Jesus dictus fit fapientia proficere; non fapientia proficiebat, fed in illa animus hominis. Cum se enim quotidie Deitas in éo detegeret ac manifestaret, maiori femper videntibus admirationi habebatur. Hocque fibi vult, quod dictum est, proficiebat fapientia. Ad hunc modum fapientia proficiebat humanitas; natura humana fapientiam induens: hoc est, Dei Verbum paullatim per opera ac mirabiles effectus assumtum templum apud videntes Deificans, ea a) Pag. 421.

CAPUT fibi ratione profectum adsciscebat. In hune XVIII. modum natura humana fapientia proficie

bat, per eam Deificata." Add. B. Bossuet Evêque de Meaux Elévations fur les Mystères XX. Semaine. La vie cachée de Jesus. I. Elév. T. II. edit. Paris. an. 1772. p. 276. Dum vere Christus infirmitates nostras tulit, quidni etiam infantiæ ab utero matris fuæ? Tanto insignius elucescit fublimitas mysterii Verbi divini, percellitque mentem, quo amplius se prodit humilitas in ftatu exinanitionis, nobisque se admirandam ad exemplum præbet.

CAPUT

XVIII.

Ş. JOANNES PRECURSOR DOMINI. Venit Joannes Baptista prædicans in deserto Judææ, et dicens: Poenitentiam agite : appropinquavit enim regnum coelorum. Hic est enim, qui dictus est per Isaiam prophetam dicentem: Vox clamantis in deserto: parate viam Domini: rectas façite femitas eius. Matth. III. 1. 2. 3.

Aufpicium Observandum hic est ante omnia, S. Lu

missionis

Christi

cam nobis, quod caput est, de tempore Jesu veri venturi Messie iuxta prophetiam patriarchæ Messia per Jacob (fcilicet non auferendum fceptrum S. Joan de Juda, donec veniat, qui mittendus est)

nem præ

cursorem. iam, ut fupra .vidimus, prænotasse, dum