desursum fit, descendens a patre luminum, Quæ cum præstiteritis Confratres dilectissimi! etiam pro me preces conti 1 nuas ardentesque ad Cælum mittite, ut. Divini fpiritus gratia perlustratus, eiusque inflammatus amore in lege Domini diu noctuque meditando boni pastoris of ficio plene perfungar, atque una vobiscum, qui ovium mearum præcipua pars estis, eo pertingam, ubi unum erit ovile, et unus pastor; qui omnium laborum nostrorum unicus finis esto. Dabam in D. Blasii. VIII. Id. Junii A. R. S. MDCCXCIII. PRE PRÆFATIO AUCTORIS. Nullo non tempore S. Scriptura abusi funt * hæretici; ludibrio eam habuerunt, exploseruntque christiani nominis hostes, a fide alieni, vel apostatæ. Hi cum fint a SS. Patribus refutati; eorum tamen antiqua crambes recocta est ætate hac posteriori. Nec unquam tantopere debachatum est, quam præsenti fæculo hoc, quod tanta luce perfusum hodie ubique buccinatur, ingeminantque fibi fuffeni illi, quibus nihil accommodatius est illis Christi verbis (Luc. XI. 35.): Vide, ne lumen, quod in te est, tenebra fint; queis Christus Pharisæos perstringit, qui indignati, quod se in mundum venisse diceret (Jo. IX. 39. etc.): ut, qui non vident, videant; et qui vident, caci fiant, eum interpellare ausi funt, ac dicere: Nunquid et nos cæci fumus? quibus ille: Si caci essetis, non haberetis peccatum; nunc vero dicitis: Quia videmus, ideo peccatum vestrum manet. Eo autem res hodie deducta est, ut fuerint, quibus omnia fic iam esse intellectui humano perspicua reddita funt visa ut brevi faltem revelationis lux fit futura fupervacanea. Horret dicere animus, in quas delapsi fint eiusmodi hominum portenta blasphemias, quas quidem fuo nomine non omnes evomere funt ausi: dum interim nihil religioni ducitur, impune talia luci publicæ dari, nec profanari folum, verum etiam despectui, irrisui, ac ludibrio exponi Verbum divinum, atque proftitui exemplo pessimo indicioque luctuoso, quam male, ac perverse cuiusque arbitrio, atque libi dini S. Scripturæ interpretatio fuerit relicta, cum econtra religiose ac faluberrime. S. fynodus Tridentina fess. IV.-,, ad coercenda petulantia ingenia decernit, ut nemo fuæ prudentiæ innixus, in rebus fidei, et morum ad ædificationem doctrinæ christianæ pertinentium S. Scripturam ad fuos fensus contorquens, contra eum fensum quem tenuit, et tenet fancta mater Ecclesia cuius est iudicare de vero fensu, et interpretatione fcripturarum fanctarum, aut etiam contra unanimem consensum Patrum ipsam fcripturam facram interpretari audeat. " ; Ad hanc amussim, ac regulam instituimus. fequens de fublimi (decerptis concinnatisque ex Evangelio Christi flosculis) fyntagma, mutuato quidem a fcriptore gentili Dionysio Longino ex parte titulo, qui vero in fuo libello ess oys de fublimi genere orationis ipsus exemplo ex prima ftatim fcripturæ facræ pagina est usus. Postquam enim fect. VII. feu cap. IX. (quod alii primum ftatuunt, quæ præcedunt introduc tionis loco habentes) inter alia exemplo Neptuni, quem Homerus magnifice in undis procedentem describit τὸ περὶ τὰς νοήσεις ανδρεπηβόλον, quod est in ipsa mente, feu cogitatione fublime, oculis exposuisset, ad rem ex primo Genesis capite, quo Moyses opus fex dierum creationis describit, in exemplum affert verba hæc: Fiat lux, et facta est: Fiat terra, et facta est. Quæ maiorem in textu originali emphasin habent, a P. Carl. Lanceloto S. Mauriano in novissima Longini editione Ratisbonæ an. 1775. facta in versione gallica fic expressa: Que la lumière foit, et la lumière fut: que la terre paroisse, et la terre parut. Ad dirimendam controversiam, quæ circa T os, feu fublime huius loci inter Dan. Huetium, et Nicl. Boileau, qui Longinum cum notis gallice edidit, mota est, quamque post mortem utriusque J. Clericus est prosecutus, facere potest ipsa inscriptio Longini de fublimi genere orationis. Hocque est, quod Huetius, eiusque hyperaspites J. Clericus maxime contra To s huius loci urget ex toto contextu nimirum orationis, ac dicendi genere prorsus fimplici, quod fibi Moyses in fua narratione proposuerat. Et licet Huetius inter quatuor to es genera in vocibus fcilicet, earumque compositione periodica, cogitationibus, et rebus, ultimum non utique diffiteatur in rerum creatione; quia tamen ftilum orationis attendit, adduci non potuit, ut fublime in loco quæstionis agnosceret: dum tamen Dionysius ubi de prima tunc agit fpecie fublimis in cogitatione περί νοήσειος, postquam edixisset, fublimitatem esse tanquam imaginem, quæ animi magnitudinem referat; inde fieri asserit, ut interdum etiam admiremur nudam absque voce, et per se fententiam ob illam ipsam nempe animi magnitudinem, ut verbi gratia Aiacis in Necya filentium magnum, et quavis oratione fublimius. } Non is quidem ego fum, qui cum Boileau omnia quatuor fublimis genera in verbis Moysis ad tuendum fuscipiam. Quis tamen divinum illud To Lov in narratione de creatione rerum ad nutum divini Numinis tam nativa fimplicitate a Moyse expressum non admirabundus adoret, et cum Psalmista exultans in Domino exclamet: Verbo Domini cæli firmati funt, et fpiritu oris eius omnis virtus eorum... quoniam ipse dixit, et facta funt, ipse mandavit, et creata funt, |