et non proposuérunt te in conspectu suo. * Et tu, Dómine, Deus miserátor, et miséricors, pátiens, et multæ misericórdiæ, et verax. Réspice in me, et miserére meî: da impérium tuu púcro tuo, et salvum fac filium ancillæ tuæ. Fac mecum signum in bonu, ut videant qui odérunt me, et confundantur; * quóniàm tu, Dómine, adjuvisti me, et consolátus es me. Ant. Miserére meî, Dómine, quóniam ad te clamávi totâ die. Ps. 85. PARS HIEMALIS. COMMUNE ADVENTUS. In Dominicis Officium fit ut | Promísit orbi víctimam : habetur infrà in qualibet Dominicâ. In Feriis fit ut sequitur. AD OFFICIUM NOCT. Antè Dom. IV. Invit. Dóminum Deum qui ventúrus est, Venite, adorémus. Apoc. 1. A Dom. IV. ad Vigiliam Nativitatis Domini. Invit. Dóminus propè est: * Veníte, adorémus. Philipp. 4. Ps. Veníte, p. 2. HYMNUS. TERBUM supernum pródiens Sit qui venit, laus Fílio: Amen. * Quæ doxologia dicitur in fine Hymnorum hujus metri usque ad Nativit. Dom, nisi propria assignetur. Psalmi de Psalterio, secundùm Feriam, et sic ad cæteras Horas. Ant. 5. a. Dícite filiæ Sion: Ecce salvátor tuus venit, ecce merces ejus cum eo. Isai. 62. y. Diriget mansuétos in judício; R. Docébit mites vias suas. Ps. 24. Lectiones, et responsoria ut in Proprio. Non dicitur, Te Deum. y. Sac. Roráte, coeli, désuper, et nubes pluant justum: B. Aperiátur terra, et gérminet salvatórem. Isai. 45. AD LAUDES. Ant. 2. D. Gaudéte et laudáte simul, deserta Jerúsalem: quià consolátus est Dóminus pópulum suum. Isai. 52. Capitulum. Isai. 2. ENITE, et ascendámus ad montem Domini, et ad do mum Dei Jacob, et docébit eum : B. De fructu ventris tui nos vias suas, et ambulábimus pona super sedem tua. Ps. 131. in sémitis ejus: quià de Sion exíbit lex, et verbum Dómini de Jerúsalem. HYMNUS. Ox clara terris nos gravi Somno sepultos excitat: Umbræ facessant, nox cadat, Salus adest mortálibus. Venére tandem témpora; Roráte cœli désuper, Nobis Deum nubes pluant, Justumque terra gérminet. Verbu Dei, splendor Patris, Desideráte géntibus, Novi minister foederis, Mundo jacenti náscere. Nox atra terris íncubat, Sit laus Patri, qui Fílium V. Protector meus tu es: ris. Ps. 39. Ad Benedictus, Ant. propria pro qualibet Ferid Adventus. Preces flexis genibus, in Ordinario, p. 6. Oratio Dominicæ præcedentis. Post commemor. si qua facienda sit, fiunt Suffragia ut sequitur. DE B. MARIA VIRGINE. Deum pariturá. et páriet Fílium, et vocábitur Oratio. DEUS, qui de Beáta Maríæ Vírginis útero, verbum tuum, Angelo nuntiante, carnem suscipere voluisti; præsta supplicibus tuis, ut qui verè eam Genitricem Dei crédimus, ejus apud te intercessiónibus adjuvémur. Per eumdem. DE OMNIBUS SANCTIS. Ant. In sémità judiciórum tuórum, Dómine, sustinúimus te nomen tuum, et memoriále tuum in desidério ánimæ. Isai. 26. V. Sémita Justi recta est, R. Rectus callis Justi ad ambulandum. Ibid. Co Oratio. ONSCIENTIAS nostras, quæsumus, Dómine, visitando purífica; ut véniens Jesus Christus filius tuus, Dóminus noster, cum ómnibus Sanctis, parátam sibi in nobis invéniat mansiónem; Qui tecum. Ad Horas fit ut notatur in Ordinario, exceptis quæ hic propria assignantur. AD PRIMA M. Ant. 2. D. Consurge, consurge indúere fortitudinem, bráchium Dómini: consurge sicut in diébus antíquis. Isai. 51. Capitulum. Isai. 33. Die enim expectávimus: esto OMINE, miserére nostrî: te nomen ejus Emmanuel. Isai. bráchium nostrum in manè, et salus nostra in témpore tribu f. Jurávit Dóminus David veritátem, et non frustrábitur | latiónis. In B. br. y. Qui ventúrus es in mundum. Miserére. Preces flexis genibus, et sic ad omnes Horas. AD TERTIAM. Do AD NONAM. Ant. 1. g. Inclína, Deus meus, aurem tuam et audi : áperi óculos tuos, et vide desolatiónem nostram. Dan. 9. Capitulum. Isaia 14. PROPE est ut véniat tempus gabuntur: miserébitur enim ejus, et dies ejus non elonDóminus Jacob, et éliget adhuc de Israel. Ant. 1. g. Judicábit Dóminus pópulum suum, et in servis suis miserébitur. Deut. 32. Capitulum. Ozee. 1. OMUI Juda miserébor, et salvábo eos in Dómino Deo suo et non salvábo eos in arcu, et gládio, et in bello. B. br. Memento, nostri, Dómine, In beneplácito pória. Cùm convérterit. Ps. 52. puli tui. Memento. y. Vísita . Benignè fac, Dómine, nos in salutári tuo: In bene. In bonâ voluntáte tuâ Sion. plácito. Glória. Memento. Ps. Ps. 50. 105. V. Qui sedes super Chérubim, B. Manifestáre. Ps. 79. Oratio Dominicæ præcedentis, et sic ad Sextam et Nonam. AD SEXTAM. Ant. 3. c. Dóminus spes pópuli sui, et fortitúdo filiórum İsrael. Joel. 3. Capitulum. Jerem. 23. IN diébus illis salvábitur Ju BC. br. Cùm convérterit Deus captivitátě plebis suæ ; * Exultábit Jacob. Cùm. y. Et lætábitur Israel. Exultábit. Gló AD VESPERAS. Ant. 1. a. Erit Jerúsalem sancta, et aliéni non transíbunt per eam ámpliùs. Joel. 3. No ON auferétur sceptrum de Judâ, et dux de fémore dus est, et ipse erit expectatio ejus, donec véniat qui mittengéntium. HYMNUS. 'REATOR alme síderum, AEterna lux credéntium, Jesu, Redemptor ómnium, Ida, et Israel habitábit con- Intende votis supplicum. : fidenter et hoc est nomen, quod vocábunt eum, Dóminus justus noster. Qui, dæmonis ne fraudibus Cujus potestas glóriæ 7 ANTIPHONAE MAJORES. Sequentes Ant. quibus semper cedunt Ant. propriæ aliis diebus ad Magnífic. assignatæ, ingrá-choantur die decimá quarta De DE B. MARIA VIRGINE Deum paritura. Ant. María, invenisti tiam apud Deum : ecce concí-cembris, et singula antè et post pies et páries filium ; et vocábis nomen ejus Jesum. Luc. 2. y. Recordátus est (Dóminus) misericórdiæ suæ, B. Et veritátis suæ dómui Israel. Ps. 97. ORATIO. EUS qui in sinu Virginis matris castíssima requiéscere dignátus es, da nobis ipsâ intercedente, ut inimící pernoctem per noctem devitémus insidias, et tu sis nostra quies, et nostrum præsidium; Qui vivis. DE OMNIBUS SANCTIS. Ant. Accipient ( Justi) regnum decóris, et diadema speciéi de manu Dómini. Sap. 5. V. Dómine, in justítiâ tuâ exaltabuntur B. Quóniam glória virtútis eórum tu es. Ps. 88. Magníficat integræ dicuntur per ordinem usquè ad vigiliam Ñativitatis Domini exclusivè, exceptis primis et sécundis Ve esperis S. Thomæ. Non dicuntur Preces ad Vesperas : ad Completorium autem dicuntur non flexis genibus. DIE XIV. DECEMBRIS. SAPIENTIA, quæ ex ore Altissimi prodiisti, attin gens à fine usquè ad finem fórtiter, suáviterque dispónens ómnia veni ad docendum nos viam prudéntiæ. DIE XV. Ant. 2. D. Israel, qui Móysi in igne ADONAI, et dux domûs flammæ rubi apparuisti, et ei in Sinâ legem dedisti: veni, et |