Capitulum. 2. Esdræ 9. D montem Sínaï descen A disti, et locútus es cum eis de cœlo, et dedisti eis judícia recta, et legem veritátis, cæremónias, et præcepta bona. QB HYMNUS. UÆ jussa saxo crédidit V. Non fecit táliter omni natióni: B. Et judícia sua non manifestávit eis. Ps. 147. Ad Bened. Ant. 1. D. Viam iniquitátis ámove à me : et de lege tuâ miserére mei. Ps. 118. AD PRIMA M. Ant. 4. E. In te sperávi. PSALMUS 30. Homo afflictus, vexatus, vel tentatus, opem Dei implorat et impetrat. N te, Dómine, sperávi, non confundar in æternum: * in justítiâ tuâ líbera me. Nec conclusisti me in mánibus inimici; statuisti in loco spatióso pedes meos. M Divisio Psalmi 30. ISERERE mei, Dómine, -quóniam tríbulor: * conturbátus est in irâ óculus meus, ánima mea, et venter meus; Quóniam defécit in dolóre vita mea, et anni mei in gemítibus. Infirmáta est in paupertáte virtus mea, ✶et ossa mea conturbáta sunt. Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium, et vicínis meis valdè; * et timor notis meis. Qui vidébant me, fugérunt à me. * foràs Oblivióni datus sum tanquàm mórtuus à corde: * factus sum tanquàm vas pérditum ; Quóniam audivi vituperatió- | sancti ejus; quóniam veritátem nem multórum commorántium requiret Dóminus, * et retrí— in circúitu:* in eo dùm conve- buet abundanter faciéntibus nírent simul adversùm me, ac- supérbiam. cípere ánimam meam consi-. liáti sunt. Ego autem in te sperávi, Dómine; dixi: Deus meus es tu: in mánibus tuis sortes meæ. Eripe me de manu inimicó– rum meórum, * et à persequéntibus me. Illustra fáciem tuam super servum tuum; salvum me fac in misericórdiâ tuâ. Dómine, non confundar, quóniam invocávi te; * erubescant impii, et deducantur in infernum. Muta fiant lábia dolósa, quæ loquuntur adversùs justum iniquitátem, in supérbià, et in abusióne. Altera divisio Psalmi 30. Viriliter ágite, et confortétur cor vestruni, * omnes qui sperátis in Dómino. Ant. In te sperávi, Dómine; dixi: Deus meus es tu. Capitulum. Rom. 15. UÆCUMQUE scripta sunt, ad nostra doctrína scripta sunt: ut per patientiam, et cônsolatiónem scripturárum, spem habeámus. Qad AD TERTIAM. Animæ sanctæ in cælum anhe- Qcédinis tuce, Dómine, * UEMADMODUM desiderat quam abscondistitiméntibus te! Q cervus ad fontes aquárum, Perfecisti eis qui sperant in ità desíderat ánima mea ad te, te, in conspectu filiórum Deus. hóminum. Sitívit ánima mea ad Deum fortem, vivum : * quandò vé– niam, et apparébo antè fáciem Dei? Fuérunt mihi lacrymæ meæ panes die ac nocte, * dùm dí– citur mihi quotidiè : Ubi est Deus tuus? * Hæc recordátus sum, et effúdi in me ánimam meam; quóniàm transibo in locum tabernáculi admirábilis, usquè ad domum Dei, fessiónis, In voce exultatiónis et consonus epulantis. Quarè tristis es, ánima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quóniam ad- | tem tuam: * ipsa me deduxé– huc confitebor illi : * salutáre | runt, et adduxérunt in montem vultûs mei, et Deus meus. sanctum tuum, et in tabernácula tua. D Divisio Psalmi 41. Et introíbo ad altáre Dei; * Aturbála est; proptereà ad Deum qui ketificat juventúmeipsum ánima mea con * memor ero tuî de terrâ Ĵordánis et Hermóniim à monte módico. tem meam. Confitebor tibi in cítharâ, Deus, Deus meus: * quarè tristis * es ánima mea? et quarè conturbas me? Abyssus abyssum ínvocat, in voce cataractárum tuárum. Omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transiérunt. In die mandávit Dóminus misericórdiam suam, *et nocte cánticum ejus. Apud me orátio Deo vitæ * Dicam Deo: Suscep meæ : Quarè oblitus es met, et quarè contristátus incédo, dùm affligit me inimícus? Dam confringitur ossa mea, *exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei; Dum dicunt mihi per síngu los dies: Ubi est Deus tuus? Quarè tristis ánima mea? es, et quarè conturbas me? Christo victori et animæ victrici ad cœlum properanti gratulatur Ecclesia. OMINE, in virtúte tuâ læ– Spera in Deo, quóniam ad-Dabitur rex; et super sa huc confitebor illi: * salutáre vultûs mei, et Deus meus. PSALMUS 42. Rogat justus Deum ut ab impiis * lutáre tuum exultábit vehe menter. Desidérium cordis ejus tribuisti ei, * et voluntáte labió– rum ejus non fraudasti eum; * secernatur. Totus est in expetendis Dei Tabernaculis. Quóniam prævenisti eum in JUDICA UDICA me, Deus, et dis- benedictiónibus dulcédinis, cerne causam mea de gente posuisti in cápite ejus corónam non sanctâ : * ab hómine iní-de lápide pretióso. quo et dolóso érue me; Quià tu es, Deus, fortitúdo mea:quare me repulisti? et quare tristis incédo, dùm afilígit me inimícus? Emitte lucem tuam et veritá Vitam pétit à te; *et tribuisti ei longitúdinem diérum in séculum, et in séculum séculi Magna est glória ejus in salutári tuo:* glóriam et magnum decórem impónes super eum. Quóniam dabis eum in bene- rium tuum; * renovábitur ut dictiónem in séculum séculi: * | áquilæ juventus tua. lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo. Quóniam rex sperat in Dómino, et in misericórdià Altíssimi, non commovébitur. Inveniátur manus tua ómni– bus inimicis tuis: * dextera tua invéniat omnes qui te odérunt. Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui : * Đó– minus in irâ suâ conturbábit eos, et devorábit eos ignis. Fructum eórum de terrà perdes, et semen eórum à filiis hóminum; Quóniam declinavérunt in te mala : * cogitavérunt consília, quæ non potuerunt stabilíre. Quóniam pones eos dorsu: * in relíquiïis tuis præparábis vultum eórum. Exaltáre, Dómine, in virtúte tuâ : * cantábimus et psallémus virtútes tuas. Fáciens misericórdias Dóminus, * et judícium ómnibus injúriam patientibus. Notas fecit vias suas Móysi, *filiis Israel voluntátes suas. Divisio Psalmi 102. Non secundùm peccáta nostra fecit nobis, * neque secundum iniquitátes nostras retrí– buit nobis ; corro dinem cœli à terrà, * Quóniam secundùm altitú– borávit misericórdiam suam super timentes se. Quantùm distat ortus ab occidente, longè fecit à nobis iniquitátes nostras. Quomodò miserétur pater filiórum, misertus est Dóminus timéntibus se; mentum nostrum: * recordáQuóniam ipse cognovit figtus est quóniàm pulvis sumus. Homo sicut foenum dies ejus: tanquàm flos agri sic efílorébit; * Quóniam spíritus pertransí– bit in illo, et non subsistet, * et non cognoscet ámpliùs locữ erre. Ego dixi: Dii estis, * et filii Excelsi omnes. Dóminus in cœlo parávit se- | movebutur ómnia fundamenta dem suam; et regnum ipsíus ómnibus dominábitur. Benedícite Dómino, omnes Angeli ejus, potentes virtúte facientes verbum illíus, audiendam vocem sermónum ejus. ad Benedícite Dómino, omnes virtútes ejus, ministri ejus, qui fácilis voluntátem ejus. Benedícite Dómino, ómnia úpera ejus: *in omni loco dominatiónis ejus bénedic, ánima mea, Dómino. Ant. Rex sperat in Dómino et in misericórdiâ Altíssimi, Capitulum. 1. Pet. 3. Christum sanctificáte in córdibus vestris, paráti semper ad satisfactiónem omni poscenti vos ratiónem de eâ, quæ in vobis est, spe. AD NONAM. Ant. 8. c. Faclus est. PSALMUS 81. cáte. * Vos autem sicut hómines moriémini, * et sicut unus de princípibus cadétis. Surge, Deus, júdica terram; * quóniam tu hæreditábis in ómnibus géntibus. PSALMUS 93. Orandus Deus,ut impios puniat, qui opprimunt innocentes. EUS ultiónum Dóminus, * D Deus ultionum liberè egit. Exaltáre, qui júdicas terram: *redde retributiónem superbis. Usquequò peccatóres, Dógloriabuntur? mine. * úsquequò peccatóres * Effabuntur et loquentur iniquitátem, loquentur omnes qui operantur injustítiam? Pópulum tuum, Dómine, humiliavérunt, * et hæreditátem tuam vexavérunt. Víduam et ádvenam interfecérunt, et pupillos occidérunt. Et dixérunt Non vidébit Dóminus, nec intélliget Deus Jacob. * Qui plantávit aure, non áudiet?* aut qui finxit oculum, non considerat? Qui córripit gentes, non árguet? * qui docet hóminem Erípite páuperem, et egénum de manu peccatóris libe- | sciéntiam? ráte. Dóminus scit cogitatiónes Nesciérunt, neque intellexé- hóminum, * quóniam vanæ runt, in tenebris ámbulant: * sunt. |