Christi. Ipsi glória et nunc, et | cibo temperasse, si ánimus in in diem æternitátis. Amen. CANON. Ex Concílio Mediolanensi primo. Anno 1555. part. 2. tit. 7. de Jejunio. autem ex divinárum Qlitterárum sententià, parùm hóminiprodest se per jejúnium peccátis sit intémperans; idcircò fidéles in jejúnio præcipuè stúdeant, ut dùm caro ab alimentis ábstinet, mens páriter à culpâ jejúnet, omnesque in Dei laudibus, eleemósynis áliisque piis officiis occupentur: hoc est enim jejúnium quod se Dóminus, Isaía ore, delegisse testátur. ¶ In omni Officio Sanctorum dicuntur Psalmi de Feriâ, nisi aliter notetur. FESTA NOVEMBRIS. DIE XXX. SANCTI ANDREAE, APOSTOLI. Duplex majus. De Communi Apostolorum, exceptis quæ sequuntur. IN I. VESPERIS. Ad Magnific. Ant. 7. G. (Joannes) respiciens Jesum ambulantem, dixit: Ecce Agnus Dei. Et audiérut eum duo discípuli loquentem, et secúti sunt Jesum. Joan. 1. Oratio infrà ad Laudes. dùm tamen itínerum vitæque perpétuos sócios, cùm ámbulans pósteà Jesus juxtà mare Galilææ vidisset mittentes rete in mare, his vocávit verbis: (veníte post me, et fáciam vos fieri piscatóres hóminum).Qui contínuò, relictis rétibus, secúti vocantem, ità ei adhæsérunt, et placuérunt, ut inter duodecim, quos è discípulis suis elégit, et Apóstolos nominávit, primùm Simónem quem cognominávit Petrum, mox Andréam fratrem ejus, Matthæus et Lucas recénseant. Lectio v. UERENTI Christo, undè emerentur panes, ut manducáret multitúdo máxima quæ vénerat ad eum, dixit Andréas (Est puer unus hic, qui habet panes quinque hor A Galilæâ natus, filius Jo-deáceos, et duos pisces: sed næ, frater Simónis Petri, piscátor, unus fuit ex duobus discípulis Joannis Baptistæ, qui audiérunt eum de Jesu dicentem Ecce Agnus Dei, et secúti sunt Jesum. Apud quem cùm mansissent die illâ, invénit Andréas primùm fratrem suum Simónem, et dixit ei: Invénimus Messíam, et adduxit eum ad Jesum. Ambos fratres, jam discípulos suos, non hæc quid sunt inter tantos?) Jesum, paucis antè passiónem diébus, sedentem in monte olivárum contrà templum, et subversiónem templi prædicentem interrogavérunt separátìm Petrus, et Jacobus, et Joannes, et Andréas (Die nobis quandò ista fient, et quod signum erit, quandò hæc ómnia incípient consummári?) Quos ille, cùm, ne seducerentur, IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 4. monuisset, ac prænuntiasset | suam in regno Neapolitano, eis bella, terræ motus per deferri curávit, ubì pio fidé-loca, et fames, inítia dolórum, lium concursu honorátur. subjunxit statim: (Vidéte vosmetipsos: tradent enim vos in concíliis, et in Synagógis vapulábitis; et antè præsides et reges stábitis propter me, in testimónium illis : et in omnes gentes primùm oportet prædicári Evangélium.) Hoc Christi in præcepto Andréas, ut, quod suum erat, impléret, post ejus passiónem ac resurrectiónem sortítur Scythiam; in Epíro étiàm, Acháià, et áliis provínciis innúmeros Christo piscátus est. Lectio vj. ATRAS civitátem Acháiæ N illo témpore; Ambulans Homília sancti Gregórii Papæ. PATRAS célebrem fecit, et morte quam óbiit crucifixus, et túmulo. Hinc Constántius circà cem Petrus et Andréas, relictis annum trecentésimum quin- rétibus, secúti sunt Redemptóquagésimum sextum, impérii rem, nulla verò hunc facere verò sui vigésimum, ut æmu- adhuc mirácula víderant, nihil lam Roma Constantinópolim, ab eo de præmio æternæ reApostólicis corpóribus muní-tributiónis audíerant ; et tamen ret, sanctórum Andréæ et Lucæ córpora tránstulit; et cum córpore sancti Timóthei à se jàm anno superióre transláto, in basílicâ sanctórum Apostolórum quam Constantínus ædificáverat, ut in eâ Imperatóres humarentur, collocávit. Toto itinere et per omnes vias, quà córpora sancta transiére, divínam manum mira signa operátam fuisse refert sanctus Paulínus. Anno autem millésimo ducentésimo décimo, post Constantinopolim à Gallis captam, corpus sancti Andréa Petrus Capuánus Apostólica sedis legátus Amalphim in pátria ad unum Dómini præceptum, hoc quod possidére videbantur, oblíti sunt. Quanta nos ejus mirácula vidémus, quot flagellis affligimur, quantis minárum asperitátibus deterrémur: et tamen vocantem sequi contémnimus? In cœlo jam sedet, qui de conversióne nos ádmonet : jam jugo fidei colla géntium súbdidit, jam mundi glóriam stravit; jam ruínis ejus crebrescéntibus, districti sui judícii diem propinquantem denúntiat: et tamen superba mens nostra non vult hoc spontè desérere, quod quotidiè perdit invíta. SED piscámus aliéna. Si necdum mens nostra accénditur igne caritátis, in ambitióne suâ hábeat frænum timóris; ut profectûs sui pássibus vegetáta, dum ab alienórum appetitu compéscitur, quandoquè ad própria contemnenda perducátur, adjuvante Dómino nostro Jesu Christo. Lectio viij. §. 2. ED fortasse áliquis tácitis sibi cogitatiónibus dicat: Ad vocem Domínicam uterque iste piscátor quid aut quantum dimisit, qui penè nihil hábuit? Sed hâc in re, fratres caríssimi, affectum debemus pótiùs pensáre, quàm censum. Multum reliquit, qui sibi nihil retinuit, qui quantúmlibet parùm, totum deséruit. Certè nos et hábita cum amóre possidémus, et ea quæ mínimè habémus, ex desidério quærimus. Multùm ergò Petrus et Andréas dimísit, quandò uter que étiam desidéria habendi relíquit. Lectio ix. §. 4. UIA ergò, fratres caríssimi, Ad Benedict. Ant. 8. c. Erat Andréas frater Simónis Petri unus ex duobus qui audíerant à Joanne, et secúti fúerant (Jesum.) Joan. 1. ORATIO. Mine, supplíciter exorá AJESTATEM tuam, Dó mus, ut sicut Ecclésiæ tuæ beátus Andréas Apóstolus éxtitit prædicátor et rector, ità Qbeáti Andrée Apóstoli na-apud te sit pro nobis perpétuus talítia celebrámus, debémus imitári quod cólimus. Ostendat nostræ obséquium devotiónis, immutáta solémnitas mentis: despiciámus quæ terréna sunt; relictis temporálibus mercémur æterna. Si autem necdum possumus relínquere própria, saltem non concu intercessor; Per Dóminum. Commem. Adventûs. Ad Magníf. Ant. 8. G. Invénit (Andréas) primùm fratre suum Simónem, et dicit ei: Invénimus Messíam (quod est interpretátum Christus) et adduxit eum ad Jesum. Joan. 1. Commem. Adventús. FESTA DECEMBRIS. DIE I. SANCTI ELIGII, NOVIOMENSIS EPISCOPI. Duplex majus. triâ, in Fránciam se cóntulit, ubì, perítiæ suæ famâ, Clotário secundo innotuit. Sanctióris vitæ desidério accensus, ómnium ab adolescéntiâ delictó De Comm. Pontif. Orat. in- rum_exomológesim fecit co frà, Comm. Adventús. IN II. NOCTURNO. Lectio iv. ram Sacerdóte.Ex eo témpore, in ópera pietátis omni stúdio incúbuit. Nam étiàm cùm artem excrcébat, subindè in sa LIGIUS Lémovix, aurífa- cros códices intendébat ócu Eber indústrius, relictâ pá-los, ità ut mens Deo vacaret, dùm manus úsibus serviébant | Clericátûs áliquod tempus exehumánìs. Quidquid verò arte gisset. Quo transacto, Presby suâ comparábat, illud totum teris adscriptus est à Deodáto fovendis egénis, et captívis, Matisconensi. Tum Rothómarerum étiam sibi necessariá-gi unà cum Audoéno die Máii rum dispéndío, redimendis vigésimo primo, Domínicâ erogábat. Hinc tantus ad eum antè Litánias, in Epíscopum páuperum concursus, ut quæ- est consecrátus. In eo órdine renti domum Elígii dicerétur: non modò salúti gregis_sibi Ubi páuperum coetum cons-commissi consúluit, sed et péxeris, illic et Eligium re péries. Flandros ac Frísios, áliosque ad Septentriónem pópulos non sine magno labóre, et vitæ duxit. Sedit in Concilio Cabildiscrimine ad Christum ad Novíomi óbiit septuagenarius. Ejus funus sancta regína Bathildis pedes, nec sine lácrymis, cura liberis et totâ famíliâ prosecuta est. Lectio v. Con minus acceptus fuit et LOTARIO acceptus fúerat; Dagoberto, à quo ad Aremo-lonensi sub Clodóveo secundo. ricórum regem, pacis componendæ causâ, missus, reges ambos felíci foedere sociávit: Vária ejus hortátu et impensis extructa sunt templa et monastéria. Solemniacense in Lemovícibus coenobium condidit; Parísiis ædificávit monastérium vírginum ; ad quarum córpora sepelienda Ecclésia sancti Pauli construxit. Instaurávit íbidem Basílicam sancti Martiális, plúrima diversis tempóribus, auro, argento, et gemmis ornávit sepulchra sanctórum. De Ecclésia disciplína sollicitus, simoniácam labem, quæ altas, in Galliâ égeratradíces, junctis cum Audoéno stúdiis, extirpávit et uterque perfécit ut nullus deinceps Epíscopus eligerétur, nisì qui integritate morum præfulgéret. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Marcum. Lectio vij. Cap. 13. N illo témpore; Dixit Jesus IN discípulis suis : Vidéte, vigiláte, et oráte: Nescitis enim quandò tempus sit. Et réliqua. Homília sancti Elígii Epíscopi. S. Audoën. in ejus vita. Lib. 2. cap. 15. CONSIDERATE, fratres, quià Moportet me sine cessatióne vestros ánimos ad tremendum Dei judícium, et ad desiderandum cœleste præmium excitáre; ut vobiscum páriter mérear, in Angelórum consórclarus, mórtuo Achário, tio, perpétuâ pace gaudére: Diocesi Noviomensi præpó-ídeóque rogo ut diem judicii situs est. Cavit ex usu Cáno- semper pertimescátis, diem num, ne sibi priùs manus im- mortis suspectum quotidiè antè ponerentur, quàm sub normâ óculos habeátis. Consideráte Lectio vj. тот in Ecclésiam méritis PARS HIEMALIS. 17 |