quales éritis præsentandi cons-ne tunc poenitére incipiamus, péctibus Angelórum, vel qua- quandò jam non valebimus. Iem méritis vicissitúdinem receptúri; si potuéritis in illo die illibátum referre quod in baptismo promisistis. Memen-lórem habens, sed jam medi pro tóte quià tunc pactum cum Deo fecistis, atque abrenuntiáre vos diábolo et ómnibus opéribus ejus in ipso baptismi Sacramento promisistis. Lectio viij. Erit quidem et in inferno pœniténtia, sed omninò infructuósa. Erit ibì pœnitentia do cínam non habens: ibique nullátenùs póterit à Deo promeréri quod petit, qui hìc nolúerit audire quod Deus jussit. ORATIO. DEUS, Sanctórum tuórum splendor mirábilis qui hunc sumptióne consecrasti; da Ecclésiæ tuæ in ejus natalítio exultanti, ut apud misericórdiam tuam et exemplis et méritis adjuvétur; Per Dóminum. CCE prædixi vobis simplí-diem beáti Elígii Pontificis asEciter, ut intelligere possitis quæ sunt unicuique ventúra. Nemo jàm se de ignorántiâ excusáre póterit, quóniam vita et mors vobis prænuntiáta sut. Jam verò in arbítriovestro consistit elígere quod teneátis: unusquisque enim quod hic concupíverit et assecútus fúe- S. rit, hoc útique illic possidébit. Vitam ergò æternam toto nisu concupiscite nec emenda tiónem vestram diútiùs diffe Comm. adventûs. DIE II. CONSTANTIANI, ABBATIS. Semiduplex. Orat. Deus cujus múneré, rátis, sed ad lucranda cœléstia P. xxxiij. regna ultrò ipsi relínquite quod in lucis istíus fine perdendum Comm. adventûs. Lectio iij. ONSTANTIANUS,nóbili loco est. Surgat, jàm quæso, qui-Cinatus in Arvérnia, à téneris cumque peccáti caténâ astrictus tenétur ; et, expergefactus à somno suæ mortis, evigilet: recurrat ad confessiónem, agat pœnitentiam. et Lectio ix. Post pauca. annis se Deo mancipávit. Cùm prima vitæ monástica rudimenta apud suos iniisset, venit propè Auréliam ad monastérium Miciense, quod tunc máximâ famâ florébat sub Abbáte Maximíno. Post áliquot annos fóveat: hæc nos præcepta fre- virtútum exercitatióne transquenter sollicitent. Débitum actos Anachoretárum vitæ vitæ finem jamjamque affutú- cúpidus secessit in agrum Cerum putémus; vicínumque spe- nomanensem, ubi juxtà Javrorémus mortis diem, quem lon-nensem sylvam, casâ sibi consginquum esse nescímus, Modò tructâ látuit. Mox Constanemendémus quod delíquimus, I tiánum virtútum suárum fama Vespera de sequenti. DIE III. pródidit. Itàque è cellâ ab In-¡ mâ religióne ac celebritáte nocéntio urbis Cenomanensis colitur. Epíscopo extractus, decorátusque Sacerdótii dignitate invítus, ad prædicandum Evangélium missus est. Tantùm pro- S. fécit ópere, patiéntiâ, mansuetúdine et miráculis, ut multi ad se, pravis móribus, erróribus, et superstitiónibus depósitis, vitæ monástica amplectendæ causâ, convolárint. Quâ FRANCISCI XAVERII, INDIARUM APOSTOLI. Duplex minus. IN I. VESPERIS. Ant.3. a. Mittam...ad Insulas longè, ad eos qui non audié glóriam meam. Is. 66. de re monastérium construirunt de me, et non vidérunt curávit in loco, quem sibi, inter multa ália múnera, largí- Ant. 1. g. Magnificábor, et ta erat Clotárii primi munifi- sanctificábor, et notus ero in céntia, cui ad se invisendum óculis multárum géntium; et divertenti, dùm filium rebel-scient quià ego Dóminus.Ezech. lem, qui apud Británniæ Có-38. et Ant. 5. a. (Dóminus Deus) nunc magnificábitur usquè ad términos terræ. Mich. 5. Capitulum. Isai. 49. mitem confúgerat, perseque- Ant. 8. c. Relinquent genrétur, victóriam prædíxerat. tes idóla sua, et vénient,... Quibus peractis, magnum vir- gaudébunt... adorantes Regem tútis ac sanctitátis exemplum Israel. Tob. 14. suis relinquens, obdormívit in Ant. 2. D. Vénient ab exDómino, die primâ Decem-trémis terræ, et dicent : Verè bris, anno quingentésimo se- mendácium possedérunt paxagésimo quarto. Ipsíus cor-tres nostri, vanitátem quæ eis pus honoríficè sepultum est in non prófuit. Jer. 16. monastério, quod ædificári curáverat, ibique asservátum ad annum usquè millésimum quinquagésimum quintum permansit: Quo témpore sacra Cons- EC dicit Dóminus Deus: tantiáni pignora Avisgaudus Ecce levábo ad gentes maUrbis Cenomanensis Epísco- num meam, et ad pópulos exalpus Gilduíno Cómiti Britu- tábo signum meum, et áfferent liensi, ob victóriam ejus ope fílios tuos in ulnis, et filias de Heberto cómite Cenoma-tuas super húmeros portábunt. nensi molestè insectanti relá- B. Hæc dicit Dóminus:.. Ego tam, assertamque sibi Episco- antè te ibo, et gloriósos terræ pálem dignitátem, concessit. humiliábo:... Ut sciant hi, qui Hæc Gilduinus in monasté- ab ortu solis, et qui ab occirium Brituliense, quod refé- dente, quóniam...+ Ego Dómicerat, tránstulit, ubì Cons-nus, et non est alter. V. Dixit tantiánus, ob crebra ómnium (Dóminus) ad me : Vade, quógénerum mirácula, cum sum- niàm ego in natiónes longè HE mittam te; Ut sciant. Glória. + Ego. Is. 45. Act. 22. HYMNUS. J. RRORIS è calígine Quam voce, quam factis Uni sit et trino Deo . Confitebor tibi in pópulis, Dómine; B. Et psallam tibi in natiónibus. Ps. 107. Ad Magníf. Ant. 4. E. Interram alienigenárum géntium pertránsiet;... et ipse tanquàm imbres mittet eloquia sapiéntiæ suæ. Eccli. 39. Commem. S. Constantiani, et Adventús. AD OFFICIUM NOCT. Invit. Christum prædicátum Géntibus, Veníte, adorémus. 1. Tim. 3. Cessére membris; voce redit Jussa suas rémovet sepulcris. caput: Auxit trophæis! quot paten tem In populos tibi tradit orbem! Reddenda flamárum cavernis; Te Qui magna solus miraque pérficis, muta longùm sécula prædicent, Et certa trinum sic honóret Usquè fides, ut adóret unum. Amen. IN I. NOCTURNO. Ant. 2. D.Vocávit eum Dóminus, et ait: Vidi afflictiónem pópuli mei veni, et mittam te, ut edúcas pópulum meum. | tuum filii Israel. 3. Reg. 19. Exod. 3. Ant. 1. g. Dixit ad Deum Quis sum ego, ut vadam et edúcam fílios Israel? Qui dixit ei: Ego ero tecum. Ibid. Ant. 8. G. Vade in hac fortitúdine tuâ, et liberábis Israel: scito quòd míserim te. Judic. ó. . Esto in illis quasi unus ex ipsis; R. Curam illórum habe. Eccli. 32. Lectiones de Script. occurr. B. Dóminum elegisti, ut sit tibí Deus, et ámbules in viis ejus, et custódias cæremonias illíus, et Dóminus elégit te, ut sis ei, et fáciat te in laudem, et nomen, et glóriam suam. V. Noli negligere grátiam quæ est in te, quæ data est tibi, cum impositione mánuum.* Dóminus. Deut. 26. 1. Tim. 4.. B. Quià sanctus es Dómino Deo tuo, te elégit Dóminus Et scies quià Dóminus Deus tuus ipse est Deus fortis et fidélis, custódiens pactum et misericórdiam diligéntibus se. . Vigíla, in ómnibus labóra, opus fac Evangelista, ministérium tuum imple. * Et scies. Deut. 7. 2. Tim. 4. B. Prædica verbum, insta opportúnè, importúnè: * Argue, óbsecra, íncrepa in omni patiéntiâ et doctrína. y. Discurre, festína, súscita amícum tuum: ne déderis somnum óculis tuis. Argue. Glória. Argue. 2. Tim. 4. Prov. 6. IN II. NOCTURNO. Ant. 4. A. Zelo zelátus sum pro Dómino Deo exercituum, quià dereliquérunt pactum Ant. 7. c. Quis infirmátur, et ego non infirmor? quis scandalizátur, et ego non uror? 2. Cor. 11. Ant. 1. D. Nocte et die non cessávi cum lácrymis monens unumquemque. Act. 20. V. Vidi prævaricantes et tabescébam; B. Quià elóquia tua non custodiérunt. Ps. 118. Lectio iv. FRA ge RANCISCUS Xavérius, nóbilis Cántaber, Parísiis emenso philosophico stádio, magistérium ártium consecútus, mox Philosophiæ professor, ac deindè Baccalaureus, Theológiæ cursum abrúpit, ut se beáto Ignátio sócium adjúngeret. Tum sanctióris vitæ nus profiteri cœpit, non jejuniis modò áliisque córporis afflictatiónibus, et páuperum, præsertim infirmórum curâ, quibus in xenodochiis ministrábat; sed et singulári religiónis propagandæ stúdio, summâ in Epíscopos et Presbyteros observántiâ, eoque in Deum fervóre caritátis, ut ejus incéndium in oratiónibus non ferens, sæpiùs exclamáret : Satis est, Dómine, satis est. B. Quid mihi est in cœlo et à te quid vólui super terram? Defécit caro mea et cor meum: Deus cordis mei, et pars mea Deus in æternum. . Vivo jàm non ego; vivit verò in me Christus, Deus. Ps. 72. Galat. 2. Lectio v. PROCU ROCURANTE Joanne Lusitániæ rege, à Paulo Papâ tértio India destinátus, mul tos passim toto Oriente Chris- | ejus dénique Fílium Jesum tiános ad meliorem frugem re- Christum, humáni géneris Salvocávit, et innúmeros propé-vatórem, his géntibus prædimodùm pópulos ignorántiæ cémus; cujus rei ipse mihi cónsténebris involútos ad Christi cius est, qui hanc mihi menfidem adduxit. Nam præter In- tem injécit Deus. Proindè divídos, Brachmánes et Malába-næ nunc providéntiæ atque res, ipse primus Parávis, Má- potestatis spem fiduciamque laïs, Jaïs, Acénis, Mindánaïs, abjicere, propter discrimina Malacénsibus et Japónibus, quæ ejus causam agenti immultis éditis miráculis et exan-péndere dicuntur; næ id haud tlátis labóribus, Evangélii lu- paulò majus perículum est exiscem intulit. Perlustrátâ tandem timandum, quàm quidquid peJapóniâ, ad Sinas profectúrus, rículi mihi creáre Dei atque in ínsula Sanciána óbiit, anno hóminum hostes possunt; præætátis quadragésimo quinto, sertim verò cùm neque dæChristi millésimo quingentési-mones ipsi, neque eórum samo quinquagésimo secundo. téllites ac ministri, quidquam Corpus ejus, post menses quín-nos lædere queant, nisi Dei decim íntegrum et incorrup-permissu ac voluntáte. Quid, tum, Goam delátum est. Hunc, Indiárum Apóstolum toto orbe appellátum, Gregórius décimus quintus Sanctis ascripsit, anno millésimo sexcentésimo vigésimo secundo. quòd si Deus nostros conátus probat ac juvat, non modò ejusdem nutu ómnibus eripiémur perículis, sed étiàm Christum Dóminum audiémus admonentem: Qui perdiderit ániB. Cùm plácuit ei, qui me... mam suam in hoc mundo propvocávit per grátiam suam... ut ter me, invéniet eam. Quocirevangelizárem illum in génti- cà cùm hæc ánimi perícula bus; Contínuò non acquiévi longè majóra córporis perícucarni et sánguini,... sed ábiilis judicémus, sátius ac tútius y. Dixit Dóminus:... Egrédere de terrâ tuâ,... et veni in terram quam monstrábo tibi. Contínuò. Galat. 1. Gen. 12. Ex Epístolâ sancti Francisci Xavérii. Lib. 4. Ep. 15. Lectio vj. Pamicis denuntiantur, àlia esse dúcimus per vitæ discrímina perrúmpere, quàm in discrimen addúcere ánimi salútem. Quid multa? Omninò deliberátum est mihi in Sinas, Deo favente, invítis ejus hóstibus, penetráre. Nam si Deus pro num omnino adimus pericunobis, quis contrà nos? Maglum, si nihil áliud, perpétuæ servitútis. Verumtamen hæc oppóno, quæ céteros latent. Primum enim perículum est, ne de divinâ bonitáte ac pro-me cogitátio consolátur, sátius vidéntiâ diffidámus: síquidem esse Dei causâ servitútem suDei uníus causâ hùc vénimus, bíre, quàm crucis fugâ pérfrui ut sacrosanctam ejus legem, libertáte. |