FESTA JANUARII. DIE XVI. SANCTI HILARII, EPISC. ET ECCLES. DOCTORIS. De Communi Doctorum. H" Lectio iv. ac suâ juxtà ea quæ à pátribus Nicænis conscripta fúerant, Occidentálibus perhibuit testimónium, et à Sabelliánæ hæ-réseos criminatióne exémit. Legátos à Seleúcia Concílio Constantinopolim secútus, ibì eos, nec non Ariminenses patres, Arianórum scélere, fallácibus eórum fórmulis deILARIUS Pictávis in Gálliâ ceptos advertit. Poposcit imAquitánicâ nóbili génere peratóris audiéntiam, ut conatus, ætáte jam provectâ, in ràm ipso de fide cum adverCatholicâ sanctíssimæ et con- sáriis disputáret. Id annuente substantiális Trinitátis fide re- Constántio, libellum edit quo nátus, hanc itá dídicit, ità ex- Arianorum impietátem, níindè ténuit, ut áliter crédere miamque ipsórum fráudibus se nec posse, nec velle cons- imperatóris credulitátem ácriùs tanter asséreret. Adhuc láicus perstringens, Príncipem eníxè à Catholicæ religiónis hóstibus rogat, ut nutantis fidei integriabhórruit. Electus Pictavórum tátem restituat. Sed ArianóEpíscopus, , quo témpore ter- rum factiónibus effectum est, róribus, bonórum spoliatióne, ut quasì discórdia fomes, et et omni crudelitáte Constán- perturbátor Orientis redíre jutius Cathólicos vexábat, nisi berétur ad Gállias. Tunc Hiad Ariánas partes transírent,lárium è prælio hæreticórum Hilárius tanquàm firmíssimum revertentem, inquit Hierónymurum Ariánis se fórtiter op- mus, Galliárum Ecclésia compósuit, et à Saturníni Arela-pléxa est. tensis, Ursácii et Valentis com Lectio vj. se unà cum CTAVOS reversus, frequénEpíscopis sejunxit. Ejusdem tibus intrà Gállias ConcíSaturníni ártibus è Biterrensi liis, et per Epístolas egit, ut conventículo in Phrygiam re-detectâ Synodi Ariminensis legátus est, ibique duodecim de Trinitáte libros édidit. Lectio v. UARTO exílii anno ad Seleú cum libus Epíscopis advocátus; ibìque interrogatus, quæ esset Gallórum fides; expósitâ fide | fraude, ea quæ ibi gesta fúerant, Epíscopi condemnarent, et Gálliæ ab hæréseos perículo liberarentur. In Itáliâ et in Illy rico instaurandis et fidei Patrum reparandæ, cum sancto Eusébio Vercellensi allaborávit. Medioláni Auxén tium Epíscopum Ariánum in públicâ disputatióne coégit, ut Christum verum Deum profi-A terétur. Demùm innúmeris ad Catholicam fidem tuendam labóribus perfunctus, multisque éditis miráculis conspicuus, óbiit Pictávis circà annum trecentésimum sexagésimum octávum, Valentiniano et Valente regnántibus. Quos scripsit libros, inoffenso pede decurri posse auctor est sanctus Hie-qui génuit et qui génitus est. rónymus. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem. Lectio vij. Cap. 10. Lectio viij. §. 23. UDIS: Ego et Pater unum distrahis Fílium à Patre? unum suinus. Quid discindis et sunt, scilicet is qui est, nihil habens quod non sit étiam in eo à quo est. Cùm audis Fílium dicentem: Ego et Pater unum sumus persónis rem accómmoda, gignenti et génito professiónis suæ permitte senténtiam. Sint unum, ut sunt, Cur natúram exclúdis? Cur veritátem intérimis? Audis: Pater in me est, et ego in Patre; et hoc de Patre et Filio Fílii ópera testantur : non ut IN illo témpore; Circumde-corpus per intelligéntiam nos Idérunt Jesum Judæi, et dicébant ei: quousque ánimam nostram tollis? Si tu es Chris tram córpori immittimus, neque ut aquam vino infúndimus: sed eamdem in utroque et virtútis similitúdinem, et deitátis plenitudinem confitémur. Om tus, dic nobis palàm.Et réliqua. Homília sancti Hilárii Epís-nia enim Fílius accépit à Pa copi. De Trinitate lib. 3. §. 4. : génita progénies, qui ab eo, tre et est Dei forma, et imá80 substantiæ ejus. go Lectio ix. UM enim ab eo qui est imágo substántiæ tantùm ad subsistendi fidem, non étiàm ad áliquam natúræ dissimilitú dinem intelligendam discernit. Patrem autem in Fílio, et Filium in Patre esse, plenitúdo in utróque divinitátis perfecta est. Non enim diminútio Patris est Fílius, nec Filius imperfectus à Patre est. Imágo sola non est, et similitúdo non sibi est. Deo autem símile áliquid esse, nisi quod ex se erit, non potest. Non enim aliunde est, quod in ómnibus símile est: neque diversitátem duó ous admiscéri altérius ad álte- ret. Anno ætátis trigésimo rum similitúdo permittit. ORATIO. ROSIT nobis, Dómine, tíva Solemnitas ; ut sicut consubstantiális tibi Verbi fidem in Ecclésiâ tuâ servávit illæsam; ità nos ejus intercessióne in eâdem fide stábiles, ipsi soli semper Verbo vivámus filio tuo Dómino nostro; Qui te cum. DIE XVII. SANCTI ANTONII, ABBATIS. Semiduplex. Lectio iij. A NTONIUS nóbilis AEgyptius, cùm circà annum ætátis vigésimum ingressus Ecclésiam, ex Evangélio audisset: Si vis perfectus esse, vade, vende ómnia quæ habes, et da pauperibus, tanquàm ea sibi dicta essent, amplíssima que habébat prædia partítus est inter vicános, totíusque vénditæ supellectilis prétium paupéribus erogávit: ac primùm secessit haud procul à vico suo, ubì rebus ómnibus abdicátis, non déstitit ex labóris emolumento, assuétis Eleemósynis páuperes fovére, non áliud sibi servans ad victum quàm undè panem émeret, quo non antè solis occásum vescebátur, adhíbito tantùm sale ad condimentum, et aquâ ad sitim temperandam. Arctióris posthàc solitúdinis desidério in monumento occlúsus remansit, familiári cuídam mandans, ut panem sibi statútis diébus affer A PARS HIEMALIS. quinto erémum pétiit, undè post annos propè viginti, Spíritûs sancti impulsu éxiit, ut tam suî veneratiónem ubíque concitávit Antónius, ut ab ipsis gentilibus Homo Dei appellarétur. Magnum Athanasium ab Ariánis penè oppressum crebrò invísít, ejus grátiâ ad Constantínum non semel scripsit. Ab hæreticórum congressu semper abhorruit. Ariános, ejus auctoritáte se tuentes, público sermóne damnávit. Dæmónia, quorum conflictibus jam indè ab adolescéntiâ frequenter lacéssitus fúerat, vicit scmper ac fugávit: et docens quibus armis illi superarentur; Mihi crédite, dicébat, fratres, pertimescit Sátanas piórum vigílias, oratiónes, jejúnia, voluntáriam paupertátem, misericórdiam et humilitátem, máximè verò ardentem amorem in Christum, cujus único sanctíssimæ crucis signo debilitátus áufugit. Morti próximus, inter ália mónita, hæc frátr bus inculcávit : Custodienda est pia fides in Christum, et Patrum servanda traditio. Paulu' Anachoretárum primum, quem senex adíerat, sepelívit. Vixit annos qninque suprà centum. Scripsit AEgyptiacè septem Epístolas, quæ in Græcam linguam translátæ sunt. tiónis stádium ingressis sic cúr-jà Patre meo: Et statuam. rere, ut brávium æternæ feli- Glória. +Thronus ejus. 1. Par. citátis accípiant; Per Dómi-17. Apoc. 2. num. DIE XVIII. PONTIFICATUS, SEU CATHEDRÆ S. PETRI, QUA PRIMUM ANTHIOCHIE SEDIT TUM ROMÆ. Duplex majus. AD I. VESPERAS. Ant. 2. D. Ecce dies vénient, dicit Dóminus, et fériam dómui Israel et dómui Juda fœdus novum. Jer. 31. Ant. 3. a. Fáciam eos in gentem unam;... et non erunt ultrà duæ gentes, nec dividentur ámpliùs. Ezech. 37. Ant. 4. E. Erunt mihi pópulus, et ego ero eis Deus,... et Pastor erit unus ómnium eórum. lbid. Ant. 6. F. Vocábo servum meum,... et potestatem dabo in manu ejus. Is. 22. Ant. 8. G. Erit quasì pater habitántibus Jerúsalem, et dómui Juda. Ibid. Capitulum. Isai. 22. omne, Spíritus, ævum. Amen. V.Humília réspicit (Dómi ABO clavem domûs David DA super húmerum ejus et apériet, et non erit qui clau-nus) in coelo et in terrâ, B. Súsdat; et claudet, et non erit qui apériat: et figam illum paxillum in loco fidéli. citans à terrâ ínopem. Ps. 112. Ad Magnif. Ant. 1. J. Ecce ego mittam piscatóres multos, dicit Dóminus, et piscabuntur |(fílios Israel;) et scient quià nomen mihi Dóminus. Jerem. 16. Oratio infrà ad Laudes. AD OFFICIUM NOCT. tram fundantem Ecclésiam sua, | semen ejus; B. Et thronum * Veníte adorémus. Matth. 16. | ejus sicut dies coeli. Psal. 88. HYMNUS. C. NCONCUSSA tuo, summe Vocas 1 Claris stemmátibus viros. mare: Gentes innúmeras hic súbigit tamen; Lectiones de Script. occurr. B. Non est fortis sicut Deus noster :... Súscitat de púlvere egénum, et de stercore élevat pauperem; ut sédeat cum prinet sólium glóriæ té– neat. y. Ut non gloriétur omSúscitat. 1 Reg. 2. 1 Cor. 1. nis caro in conspectu ejus, * lum in bono, * Et erexit eum B. Oculus Dei respexit ilab humilitáte ipsíus, et exaltávit caput ejus. . Ait ad Simónem in-homines eris cápiens. Et ereJesus: Noli timére; ex hoc jam * Et qui navígium píscibus anteà, : Orbem Christíadis replet. Tu, nullius opis scilicet digus, Unus cuncta potens vis, et facis : simul Uti debílibus te juvat; ínfimis Per decus, quem, sum Christe, tuam vox hóminum crucem Terris éxtulit ómnibus. Amen. IN I. NOCTURNO. Ant. 1. g. Præparábitur in misericórdia sólium: et sedébit super illud in veritáte in tábernáculo David. Is. 16. xit. Eccli. 11. Luc. 5. B. Vocávit Jesus discípulos suos, et elégit duodecim ex ipsis, quos et Apóstolos nominávit: Primus Simon qui dícitur Petrus. v. Constítuit eum dóminum domus suæ... ut erudíret príncipes ejus, et senes. Primus. Glória. Primus. Luc. 6. Matth. 10. Ps. 104. IN II. NOCTURNO. Ant. 8. c. Speculatórem dedi te dómui Israel: et aúdies de ore meo verbum, et annuntiábis eis ex me. Ezech. 3. Ant. 3. a. Spíritus meus qui est in te, et verba mea quæ Ant. 4. d. Státuam eum inpósui in ore tuo, non recédomo meâ et in regno meo us-dent de ore tuo, et de ore séquè in sempiternum : et thro- minis tui ámodò usquè in semnus ejus erit firmíssimus in per-piternum. Is. 59. pétuum. I. Paral. 17. Ant. 1. a. Tu, Dómine Deus, elegisti (eum) et posuisti nomen ejus. 2. Esd. 9. . Ponam in séculum séculi Ant. 2. D. Tu judicábis domum meam, et custódies átria mea, Sacerdos magne. Zach. 3. y. Véritas mea et misericórdia mea cum ipso; B. Et in |