argumentum est quæ apparére

ORATIO.

non possunt, quæ étením ap-DA nobis, quæsumus, Dó párent, jam fidem non habent, mine, beáti Apóstoli tui sed agnitiónem. Dùm ergò vi- Thomæ solemnitatibus gloriádit Thomas, dum palpávit, curri: ut ejus semper et patrocíei dícitur: Quià vidisti me, cre- niis sublevémur, et fidem cóndidisti? Sed áliud vidit, áliud gruâ devotióne sectémur; Per. crédidit: à mortáli quippe hóCommem. Adventús. mine divínitas vidéri non pótuit.

Lectio ix. §. 8. 9. OMINEM ergo vidit, et HOMI Deum confessus est, dicens: Dóminus meus, et Deus meus. Videndo ergò crédidit, qui considerando verum hóminem, hunc Deum quem vidére non poterat, exclamávit. Lætíficat valdè quod séquitur: Beáti qui non vidérunt, et credidérunt. In quâ nimirùm sententiâ nos speciáliter signáti sumus, qui eum quem carne non vídimus, mente retinémus. Nos signáti sumus; sed si fidem nostram opéribus séquimur. Ille étenim verè credit, qui exercet operando quod credit.

Ad Bened. Ant. 7. a. Dicit (Thoma) Jesus: Ego sum via, véritas et vita: nemo venit ad Patrem nisi per me. Jan. 14.

AD II. VESPERAS. Ad Magníf. Ant. 6. F. Vide manus meas, et affer manum tuam et mitte in latus meum: et noli esse incrédulus, sed fidélis. Respondit Thomas, dixit ei: Dóminus meus, et Deus meus. Joan. 20.

et

Commem. Adventús. Ant. Hos quinque dies expectémus à Domino misericórdiam..... Et dabit glóriam nómini suo. Judith. 7.

.Tu exsurgens miseréberis Sion: B. Quia tempus miserendis ejus. Ps. 101.

Si Festum S. Thoma occurrat in Feriis Quatuor Temporum, celebratur Feria V.ejusdem Hebdomadis.

Officia Festorum quæ deinceps usquè ad diem 16 Januarü in calendario sequuntur, habentur in Proprio de Tempore.

FESTA JANUARII.

DIE XVI.

SANCTI HILARII, EPISC. ET ECCLES. DOCTORIS. Duplex minus.

De Communi Doctorum. IN II. NOCTURNO.

H

Lectio iv.

suâ juxtà ea quæ à pátribus Nicænis conscripta fúerant, Occidentálibus perhibuit testimónium, et à Sabelliánæ hæréseos criminatióne exémit. Legátos à Seleúcia Concílio Constantinopolim secútus, ibì eos, nec non Ariminenses patres, Arianórum scélere, ac fallácibus eórum fórmulis deceptos advertit. Poposcit imperatóris audiéntiam, ut coràm ipso de fide cum adver sáriis disputáret. Id annuente Constantio, libellum edit Arianorum impietátem, nímiamque ipsórum fráudibus imperatóris credulitátem ácriùs perstringens, Príncipem enixè rogat, ut nutantis fidei integritátem restituat. Sed Arianórum factiónibus effectum est, ut quasi discórdia fomes, et perturbátor Orientis redíre juberétur ad Gállias. Tunc Hilárium è prælio hæreticórum revertentem, inquit Hierónymus, Galliárum Ecclésia compléxa est.

quo

ILARIUS Pictávis in Gálliâ Aquitánicâ nóbili génere natus, ætáte jam provectâ, in Catholicâ sanctíssimæ et consubstantiális Trinitátis fide renátus, hanc ità dídicit, ità exindè ténuit, ut áliter crédere se nec posse, nec velle constanter asséreret. Adhuc láicus à Catholicæ religiónis hóstibus abhorruit. Electus Pictavórum Epíscopus, quo témpore terróribus, bonórum spoliatióne, et omni crudelitáte Constán tius Cathólicos vexábat, nisi ad Ariánas partes transírent, Hilárius tanquàm firmíssimum murum Ariánis se fórtiter oppósuit, et à Saturníni Arelatensis, Ursácii et Valentis comLectio vj. munióne se unà cum Gallicanis CTAVOS reversus, frequénEpíscopis sejunxit. Ejusdem tibus intrà Gállias ConcíSaturníni ártibus è Biterrensi liis, et per Epístolas egit, ut conventículo in Phrygiam re-detectâ Synodi Ariminensis legátus est, ibique duodecim de Trinitáte libros édidit.

Lectio v. UARTO exílii anno ad SeleúQuise Conciliu cum Orientácia libus Epíscopis advocátus ; ibìque interrogatus, quæ esset Gallórum fides; expósitâ fide

fraude, ea quæ ibì gesta fúerant, Epíscopi condemnarent, et Gálliæ ab hæréseos perículo liberarentur. In Itáliâ et in Illy

rico instaurandis Ecclésiis, et fidei Patrum reparandæ, cum sancto Eusébio Vercellensi allaborávit. Medioláni Auxén

tium Epíscopum Ariánùm in públicâ disputatióne coégit, ut Christum verum Deum profiterétur. Demùm innúmeris ad Catholicam fidem tuendam labóribus perfunctus, multisque éditis miraculis conspicuus, óbiit Pictávis circà annum trecentésimum sexagésimum octávum, Valentiniano et Valente

Av

Lectio viij. §. 23. UDIS: Ego et Pater unum distrahis Fílium à Patre? unum suinus. Quid discindis et habens quod non sit étiàm in sunt, scilicet is qui est, nihil eo à quo est. Cùm audis Fílium dicentem: Ego et Pater unum sumus persónis rem accommoda, gignenti et génito

regnantibus. Quos scripsit li-professiónis suæ permitte senbros, inoffenso pede decurriténtiam. Sint unum, ut sunt,

posse auctor est sanctus Hierónymus.

qui génuit et qui génitus est Cur natúram exclúdis? Cur veritátem intérimis? Audis: Pater in me est, et ego in Patre; et hoc de Patre et Fílio Fílii ópera testantur : non ut

IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem. Lectio vij. Cap. 10. N illo témpore; Circumde-corpus per intelligéntiam nosdérunt Jesum Judæi, et dicébant ei: quousque ánimam nostram tollis? Si tu es Chris

tram córpori immittimus, neque ut aquam vino infúndimus: sed eamdem in utróque et virplenitúdinem confitémur. Omtútis similitúdinem, et deitátis

tus, dic nobis palàm.Et réliqua. Homília sancti Hilárii Epís-nia enim Fílius accépit à Pa

copi.

De Trinitate lib. 3. §. 4.
ERFECTI Patris perfectus

tre et est Dei forma, et imásubstántiæ ejus.

go

Lectio ix.

UM enim ab eo qui est

PFilius, et ingéniti Dei unigénita progénies, qui ab eo: imago substantiæ tantùm ad Eimáge qui habet ómnia, accépit ómnia, Deus à Deo, Spíritus à Spíritu, lumen à lúmine, confidenter ait: Pater in me, et ego in Patre: quià ut Spíritus Pater, ita et Filius Spíritus, ut lumen Pater, ità et Fílius lumen. Ex iis ergò, quae in Patre sunt, ea in quibus est Fílius, id est ex toto Patre totus Fílius natus est; non aliundè, quià nihil ántequàm Fílius; non ex níhilo, quià ex Deo Filius; non in parte, quià plenitúdo deitátis in Filio; neque in alíquibus, quià in ómnibus.

subsistendi fidem, non étiam ad áliquam natúræ dissimilitú dinem intelligendam discernit. Patrem autem in Fílio, et Filium in Patre esse, plenitúdo in utróque divinitátis perfecta est. Non enim diminútio Patris est Filius, nec Filius imperfectus à Patre est. Imágo sola non est, et similitúdo non sibi est. Deo autem símile áliquid esse, nisi quod ex se erit, non potest. Non enim aliundè est, quod in ómnibus símile est neque diversitátem duó

bus admiscéri altérius ad álte- ret. Anno ætátis trigésimo rum similitúdo permittit.

A tius, cùm circà annum quibus armis illi superarentur;

tiónis stádium ingressis sic cúr-à Patre meo:

rere, ut brávium æternæ feli- Glória. +Thronus ejus. 1. Par. citátis accípiant; Per Dómi-17. Apoc. 2.

ABO clavem domûs David DA super húmerum ejus et apériet, et non erit qui clau-nus) in coelo et in terrâ, B. Sús