Page images
PDF
EPUB

XI. Quod filius sicut pater suscitans mortuos sit aequaliter honorandus, in quo credentes transeant de morte ad vitam: venturam quoque pronuntiat horam qua de monumentis boni malique resurgant.

XII. Pro testimonio suo Iohannem lucernam appellat: patrem quoque et scripturas de se testimonium perhibere, Iudaeos alium recepturos, de se autem Mosen scripsisse testatur.

XIII. Propinquante pascha Iudaeorum de quinque panibus et duobus piscibus quinque milia hominum saturavit: pro quo signo cum regem eum vellent facere, fugit: et ambulans supra mare paventibus discipulis ait Ego sum, nolite timere.

XIIII. A turbis quaesitus et inventus ait Operamini cibum qui non perit, et panem de caelis verum dicit dare vitam mundo.

XV. Panem vitae se dicit et credentes in se resuscitaturum in novissimo die."

XVI. Murmurantes Ioseph eum filium dicunt: at ipse inter multa carnem suam panem se daturum ait pro mundi vita, et cetera similia plurima de pane et carne sua testatur.

XVII. Verba sua spiritum vitamque pronuntiat, et unum ex duodecim diabolum appellat."

XVIII. Iudaeis interficere eum quaerentibus ascendit occulte ad diem festum scaenopegiae, ubi diversa de eo et ab eo dicuntur, et quaerentes eum adprehendere nequeunt, quia nondum venerat hora eius.

XIX. Multis de turba credentibus plurima loquitur, inter quae Qui sitit veniat ad me et bibat: Nicodemo quoque pro ipso de audientia dicenti resistitur a Pharisaeis.*

XX. Mulierem in adulterio reprehensam atque ad se adductam nec ab accusatoribus condemnatam ipse sub condicione qua ulterius non peccaret absolvit.

XXI. Lucem mundi se dicens Pharisaeos de proprio testimonio resultantes arguit, iudicium suum verum esse confirmans. XXII. Dicit Iudaeis Et vos in peccato vestro moriemini: a quibus interrogatus quis esset, principium se esse respondit, addens Cum exaltaveritis filium hominis, tunc cognoscetis quia ego sum. XXIII. Iudaeis credentibus ait Si manseritis in sermone meo, veritas liberabit vos: quibus respondentibus se esse liberos, dicit Qui facit peccatum servus est peccati, et inter alia multa diabolum homicidam et mendacii patrem adsignat.

XXIIII. Qui sermonem, inquit, meum servaverit, mortem non videbit

in aeternum: et inter cetera plurima ante Abraham se esse dicens, exivit de templo. XXV. Caecum a nativitate sanaturus lucem mundi se dicit; quem cum inluminasset, multa Pharisaeis anxietate turbatis atque quaerentibus, ipse ab inluminato cognitus adoratur.

XXVI. Qui non intrat, inquit, in ovile per ostium fur est, seque dicit ostium et pastorem ovium, pro quibus se suam animam positurum et alias oves adducturum pronuntiat, ut fiat unum ovile, unus pastor.

XXVII. Potestatem habere se dicit ponendi ac resumendi animam suam: facta quoque encenia Hierosolymis inter multa quae Pharisaeis sciscitantibus dixerat ait Ego et pater unum sumus, et multi crediderunt in eum.

XXVIII. Lazarum quadriduanum mortuum suscitaturus dormire dicit; quem magna voce clamando resuscitans solvi iubet et abire, plurimis credentibus ex Iudaeis.

XXIX. Pontifices adversus eum consilium colligunt, in quo Caiphas unum debere mori pro populo prophetizat: et ante sex dies paschae ungento pedes domini perfunduntur, de cuius pretio Iudae murmur arguitur.

XXX. Turba cum ramis palmarum occurrens clamat osanna; ipse vero super pullum asinae sedit, Pharisaeis dicentibus Totus mundus post eum abiit.

XXXI. Nuntiatis gentilibus eum videre volentibus horam suae clarificationis esse dicit, et granum frumenti mortuum multum fructum pronuntiat allaturum: ministrantem quoque sibi honorificandum promittit a patre.

XXXII. Animam suam turbatam esse dicenti et clarificari se a patre poscenti vox de caelo ait Clarificavi: post haec multa prosequitur, inter quae se non ad iudicandum sed ad salvandum mundum venisse se testatur.

XXXIII. Surgens a cena pedes lavit discipulorum, exemplum dedisse se dicens ut ipsi conservis faciant quod omnium dominum fecisse probarunt.

XXXIIII. Non esse servum maiorem domino dicens, post testimonium scripturae Iudam intincti panis porrectione significat, et discipulos multipliciter exhortatur.

XXXV. Non turbetur cor vestrum, ait discipulis, ego sum via veritas et vita: qui vidit me, vidit et patrem; ego in patre et pater in me: quodcumque petieritis in nomine meo, hoc faciam.

XXXVI. Diligentibus se discipulis mandataque servantibus paracletum promittit a patre mittendum mansurumque cum eis in aeternum, seque pacem dare eis pacemque relinquere pollicetur. XXXVII. Se ipsum vitem et patrem agricolam dicens discipulosque palmites, sine se nihil eos facere posse testatur: et multis locutionum modis alternam eis dilectionem inculcat, cuius merito

possent quodcumque petierint inpetrare.

XXXVIII. Eandem dilectionem instantius commendans, contemnendum docet odium mundi, praedicens qualia pro eius nomine sint passuri, et arguendum mundum a paracleto de peccato de iustitia et de iudicio manifestat.

XXXIX. Modicum et videndum se dicit ab eis, et iterum modicum et non videndum: de quo quaerentibus discipulis similitudinem mulieris post partum tristitiae prae gaudio non reminiscentis inducit: quos et a patre amari significans corroburat se relicturos, dicens In mundo pressuram habebitis, sed confidite, ego vici mundum.

XL. Ad patrem de clarificatione sua loquens discipulos prolixa et multimoda prosecutione commendat, passione protinus inminente. XLI. Traditionis ac passionis eius per ordinem gesta narrantur. XLII. Resurrectionis similiter manifestatio declaratur, qua Maria Magdalene Petro et Iohanni nuntiat sublatum corpus de monumento; quibus occurrentibus ac reversis ipsa post angelicam visionem visum a se dominum aestimans hortulanum, quo mox cognito iubetur discipulis nuntiare.

XLIII. Cum fores essent clausae, veniens ad discipulos pacem infert manibus latereque monstrato, quibus insuflatione significat spiritum sanctum: item post dies octo Thomas inspectione vel tactu lateris ac manuum confirmatur, audiens Beati qui non viderunt et crediderunt.

XLIIII. Manifestat se iterum ad mare Tiberiadis septem discipulis in captura piscium centum quinquaginta trium, cum resurrexisset a mortuis.

XLV. Usque tertio dicit Petro Amas me? quia ter eum negaverat, et

pascendas oves aeque tertio commendans, extensione manuum significat ei quod crucis morte foret martyrio coronandus. EXPLICIUNT CAPITULA LECTIONUM.

EVANGELIUM SECUNDUM IOHANNEM.

I.

8

1 (1.3.) In principio erat verbum, et verbum erat apud deum, et deus erat verbum. 2 Hoc erat in principio apud deum. 3 Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil quod factum est. In ipso vita erat, et vita erat lux hominum: 5 et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt. 6 (2,3) Fuit homo missus a deo, cui nomen erat Iohannes: hic venit in testimonium, ut testimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum. Non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine. (3,3) Erat lux vera, quae inluminat omnem hominem venientem in mundum. 10 In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognovit. 11 (4, 10.) In propria venit, et sui eum non receperunt. 12 Quotquot autem receperunt eum, dedit illis potestatem filios dei fieri, his qui credunt in nomine eius, 13 qui non ex sanguinibus neque ex voluntate carnis neque ex voluntate viri sed ex deo nati sunt. 14 (5,3.) Et verbum caro factum est et habitavit in nobis, et vidimus gloriam eius, gloriam quasi unigeniti a patre, plenum gratiae et veritatis. 15 (6.1.) Iohannes testimonium perhibet de ipso et clamat dicens Hic erat quem dixi vobis Qui post me venturus est, ante me factus est, quia prior me erat. 16 (7. 10.) Et de plenitudine eius nos omnes accepimus, gratiam pro gratia: 17 quia lex per Mosen data est, gratia et veritas per Iesum Christum facta est. 18 (8,3.) Deum nemo vidit umquam: unigenitus filius qui est in sinu patris, ipse enarravit. 19 (9.10.) Et hoc testimonium Iohannis, quando miserunt Iudaei ab Hierosolymis sacerdotes et levitas ad eum, ut interrogarent eum Tu quis es? 20 Et confessus est et non negavit, et confessus est quia non sum ego Christus. 21 Et interrogaverunt eum Quid ergo? Helias es tu? Et dicit Non sum. Propheta es tu? Et respondit Non. Dixerunt ergo ei Quis es? ut responsum demus his qui miserunt nos: quid dicis de te ipso?

22

23 (10.1.) Ait Ego vox clamantis in deserto Dirigite viam domini sicut dixit

[blocks in formation]

25

33

et

Esaias propheta. 24 (11.10.) Et qui missi fuerant, erant ex Pharisaeis, interrogaverunt eum et dixerunt Quid ergo baptizas, si tu non es Christus neque Helias neque propheta? 26 (12.1.) Respondit eis Iohannes dicens Ego baptizo in aqua, medius autem vestrum stetit quem vos non scitis: ipse est qui post me venturus est, qui ante me factus est, cuius ego non sum dignus ut solvam eius corrigiam calciamenti. 28 (13.10.) Haec in Bethania facta sunt trans Iordanen, ubi erat Iohannes baptizans. 29 Altera die videt Iohannes Iesum venientem ad se, et ait Ecce agnus dei qui tollit peccatum mundi. 30 (14.1.) Hic est de quo dixi Post me venit vir qui ante me factus est, quia prior me erat. 31 Et ego nesciebam eum, sed ut manifestaretur in Israhel, propterea veni ego in aqua baptizans. 32 (15,1.) Et testimonium perhibuit Iohannes dicens quia vidi spiritum descendentem quasi columbam de caelo, et mansit super eum. Et ego nesciebam eum, sed qui misit me baptizare in aqua, ille mihi dixit Super quem videris spiritum descendentem et manentem super eum, hic est qui baptizat in spiritu sancto. 3 Et ego vidi, et testimonium perhibui quia hic est filius dei. 35 (16, 10.) Altera die iterum stabat Iohannes et ex discipulis eius duo, 36 et respiciens Iesum ambulantem dicit Ecce agnus dei. Et audierunt eum duo discipuli loquentem, et secuti sunt Iesum. 38 Conversus autem lesus et videns eos sequentes se dicit eis Quid quaeritis? Qui dixerunt ei Rabbi, quod dicitur interpretatum magister, ubi habitas? 39 Dicit eis Venite et videte. Venerunt et viderunt ubi maneret, et apud eum manserunt die illo; hora autem erat quasi decima. 40 Erat autem Andreas frater Simonis Petri unus ex duobus qui audierant ab Iohanne et secuti fuerant eum. 41 (17.4.) Invenit hic primum fratrem suum Simonem, et dicit ei Invenimus Messiam, quod est interpretatum Christus, et adduxit eum ad lesum. Intuitus autem eum Iesus dixit Tu es Simon filius Iohanna, tu vocaveris Cephas, quod interpretatur Petrus. 43 (18, 10.) In crastinum voluit exire in Galilaeam, et invenit Philippum: et dicit ei Sequere me. "Erat autem Philippus a Bethsaida, civitate Andreae et Petri. 45 Invenit Philippus Nathanahel et dicit ei Quem scripsit Moses in lege et prophetae, invenimus, Iesum filium Ioseph a Nazareth. 46 Et dixit ei Nathanahel A Nazareth potest aliquid boni esse? Dicit ei Philippus Veni et vide. 47 Vidit Iesus Nathanahel venientem ad se et dicit de eo Ecce vere Israhelita, in quo dolus non est. 48 Dicit ei Nathanahel Unde me nosti? Respondit lesus et dixit ei Prius quam te Philippus vocaret, cum esses sub ficu, vidi te. Respondit ei Nathanahel et ait Rabbi, tu es filius dei, tu es rex Israhel. 50 Respondit lesus et dixit ei Quia dixi tibi Vidi te sub ficu, credis? maius

42

49

« PreviousContinue »