15 19 13 neque probare possunt tibi de quibus nunc accusant me. 14 Confiteor autem hoc tibi quod secundum sectam quam dicunt heresim sic deservio patri deo meo, credens omnibus quae in lege et prophetis scripta sunt, spem habens in deum quam et hi ipsi expectant, resurrectionem futuram iustorum et iniquorum. 16 In hoc et ipse studeo sine offendiculo conscientiam habere ad deum et ad homines semper. 17 Post annos autem plures elemosynas facturus in gentem meam veni et oblationes et vota, 18 in quibus invenerunt me purificatum in templo, non cum turba neque cum tumultu, quidam autem ex Asia Iudaei, quos oportebat apud te praesto esse et accusare, si quid haberent adversum me. 20 Aut hi ipsi dicant si quid invenerunt in me iniquitatis, cum stem in concilio, 2 nisi de una hac solummodo voce qua clamavi inter eos stans quoniam de resurrectione mortuorum ego iudicor hodie a vobis. 22 Distulit autem illos Felix, certissime sciens de via, dicens Cum tribunus descenderit Lysias, audiam vos, 23 iussitque centurioni custodire eum, et habere requiem, nec quemquam prohibere de suis ministrare ei. 24 Post aliquot autem dies veniens Felix cum Drusilla uxore sua, quae erat Iudaea, vocavit Paulum et audivit ab eo fidem quae est in Iesum Christum: 25 disputante autem illo de iustitia et de castitate et de iudicio futuro, timefactus Felix respondit Quod nunc attinet vade, tempore autem oportuno arcessiam te; simul et sperans quia pecunia daretur ei a Paulo, propter quod et frequenter arcessiens eum loquebatur cum "Biennio autem expleto accepit successorem Felix Porcium Festum : volens autem gratiam praestare Iudaeis Felix reliquit Paulum vinctum. eo. 2 26 XXV. Festus ergo cum venisset in provinciam, post triduum ascendit Hierosolymam a Caesarea, adieruntque eum principes sacerdotum et primi Iudaeorum adversus Paulum, et rogabant eum postulantes gratiam adversum eum, ut iuberet perduci eum Hierusalem, insidias tendentes ut eum interficerent in via. Festus autem respondit servari Paulum in Caesarea, se autem maturius profecturum: 5 Qui ergo in vobis, ait, potentes sunt, descendentes simul, si quod est in viro crimen, accusent eum. "Demoratus autem inter eos dies non amplius quam octo aut decem descendit Caesaream, et altera die sedit pro tribunali et iussit Paulum adduci. 7 Qui cum perductus esset, circumsteterunt eum qui ab Hierosolyma descenderant Iudaei, multas et graves causas obicientes, quas non poterant probare, Paulo autem rationem reddente 10 14 Et quoniam neque in legem Iudaeorum neque in templum neque in Caesarem quicquam peccavi. 9 Festus autem volens Iudaeis gratiam praestare respondit Paulo et dixit Vis Hierosolyma ascendere et ibi de his iudicari apud me? Dixit autem Paulus Ad tribunal Caesaris sto, ubi me oportet iudicari: Iudaeos non nocui, sicut tu melius nosti. "Si enim nocui aut dignum morte aliquid feci, non recuso mori; si vero nihil est corum quae isti accusant me, nemo potest me illis donare. Caesarem appello. 12 Tunc Festus cum consilio locutus respondit Caesarem appellasti, ad Caesarem ibis. 13 Et cum dies aliquot transacti essent, Agrippa rex et Bernice descenderunt Caesaream ad salutandum Festum. cum dies aliquot ibi demorarentur, Festus regi indicavit de Paulo, dicens Vir quidam est derelictus a Felice vinctus, 15 de quo, cum essem Hierosolymis, adierunt me principes sacerdotum et seniores Iudaeorum, postulantes adversus illum damnationem; 16 ad quos respondi quia non est consuetudo Romanis donare aliquem hominem prius quam is qui accusatur praesentes habeat accusatores locumque defendendi accipiat ad abluenda crimina. 17 Cum ergo huc convenissent sine ulla dilatione, sequenti die sedens pro tribunali iussi adduci virum; 18 de quo cum stetissent accusatores nullam causam deferebant de quibus ego suspicabar malam, 19 quaestiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum et de quodam Iesu defuncto, quem adfirmabat Paulus vivere. 20 Hesitans autem ego de huiusmodi quaestione dicebam si vellet ire Hierosolyma et ibi iudicari de istis. 21 Paulo autem appellante ut servaretur ad Augusti cognitionem, iussi servari eum donec mittam eum ad Caesarem. Agrippa autem ad Festum Volebam et ipse hominem audire. Cras, inquit, audies eum. Altera autem die cum venisset Agrippa et Bernice cum multa ambitione et introissent in auditorium cum tribunis et viris principalibus civitatis, et iubente Festo adductus est Paulus. Et dixit Festus Agrippa rex et omnes qui simul adestis nobiscum viri, videtis hunc de quo omnis multitudo Iudaeorum interpellavit me Hierosolymis petens et hic clamantes non oportere eum vivere amplius. Ego vero comperi nihil dignum eum morte admisisse, ipso autem hoc appellante ad Augustum iudicavi mittere. 26 De quo quid certum scribam domino non habeo: propter quod produxi eum ad vos et maxime ad te, rex Agrippa, ut interrogatione facta habeam quid scribam: 27 sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum et causas eius non significare. 25 24 22 23 11 3 XXVI. 8 Agrippa vero ad Paulum ait Permittitur tibi loqui pro temet ipso. Tunc Paulus extenta manu coepit rationem reddere. De omnibus quibus accusor a Iudaeis, rex Agrippa, aestimo me beatum apud te cum sim defensurus me hodie, maxime te sciente omnia quae apud Iudaeos sunt consuetudines et quaestiones: propter quod obsecro patienter me audias. Et quidem vitam meam a iuventute, quae ab initio fuit in gente mea in Hierosolymis, noverunt omnes Iudaei, 5 praescientes me ab initio, si velint testimonium perhibere, quoniam secundum certissimam sectam nostrae religionis vixi Pharisaeus. 6 Et nunc in spe quae ad patres nostros repromissionis facta est a deo, sto iudicio subiectus, 7 in qua XII tribus nostrae nocte ac die deservientes sperant devenire: de qua spe accusor a Iudaeis, rex. Quid incredibile iudicatur apud vos si deus mortuos suscitat? Et ego quidem existimaveram me adversus nomen Iesu Nazarei debere multa contra agere; 10 quod et feci Hierosolymis, et multos sanctorum ego in carceribus inclusi, a principibus sacerdotum potestate accepta, et cum occiderentur detuli sententiam, et per omnes synagogas frequenter puniens eos conpellebam blasphemare, et amplius insaniens in eos persequebar usque in exteras civitates. 12 In quibus dum irem Damascum cum potestate et permissu principum sacerdotum, 13 die media vidi in via, rex, de caelo supra splendorem solis circumfulsisse me lumen et eos qui mecum simul erant, omnesque nos cum decidissemus in terram, audivi vocem loquentem mihi hebraeica lingua Saule Saule, quid me persequeris? durum est tibi contra stimulum calcitrare. 15 Ego autem dixi Quis es, domine? Dominus autem dixit Ego Iesus quem tu persequeris. 16 Sed et surge et sta super pedes tuos: ad hoc enim apparui tibi ut constituam te ministrum et testem eorum quae vidisti et eorum quibus apparebo tibi, eripiens te de populis et gentibus, in quas nunc ego mitto te 18 aperire oculos eorum, ut convertantur a tenebris ad lucem et de potestate satanae ad deum, uti accipiant remissionem peccatorum suorum et sortem inter sanctos per fidem quae est in me. 19 Unde, rex Agrippa, non fui incredulus caelestis visionis, 20sed his qui sunt Damasci primum et Hierosolymis et in omni regione ludeae et gentibus adnuntiabam ut paenitentiam agerent et converterentur ad deum, digna paenitentiae opera facientes. 21 Hac ex causa me Iudaei, cum essem in templo, comprehensum temtabant interficere. Auxilio autem adiutus dei usque in hodiernum diem sto testificans minori atque maiori, nihil 17 14 22 27 extra dicens quam ea quae prophetae sunt locuti futura esse et Moses, 23 si passibilis Christus, si primus ex resurrectione mortuorum lumen adnuntiaturus est populo et gentibus. Haec loquente eo et rationem reddente Festus magna voce dixit Insanis, Paule: multae te litterae ad insaniam convertunt. 25 Ait Paulus Non insanio, optime Feste, sed veritatis et sobrietatis verba loquor. 26 Scit enim de his rex, ad quem et constanter loquor: latere enim eum nihil horum arbitror; neque enim in angulo quicquam horum gestum est. Credis, rex Agrippa, prophetis? Scio quia credis. Agrippa autem ad Paulum In modico suades me Christianum fieri. 29 Et Paulus Opto apud deum et in modico et in magno non tantum te sed et omnes hos qui audiunt hodie fieri tales qualis et ego sum, exceptis vinculis his. 30 Et exsurrexit rex et praeses et Bernice et qui adsidebant eis, et cum secessissent, loquebantur ad invicem dicentes quia nihil morte aut vinculorum dignum quid fecit homo iste. 32 Agrippa autem Festo dixit Dimitti poterat homo hic, si non appellasset Caesarem. 28 31 XXVII. 2 'Ut autem iudicatum est eum navigare in Italiam, et tradi Paulum cum reliquis custodiis centurioni nomine Iulio cohortis Augustae, ascendentes autem navem hadrumetinam incipientem navigare circa Asiae loca, egressi sumus perseverante nobiscum Aristarcho Macedone Thessalonicense. Sequenti autem die devenimus Sidonem: humane autem tractans Iulius Paulum permisit ad amicos ire et curam sui agere. Et inde cum sustulissemus, subnavigavimus Cypro, propterea quod essent venti contrarii, et pelagus Ciliciae et Pamphyliae navigantes venimus Lystram quae est Ciliciae. 6 Et ibi inveniens centurio navem alexandrinam navigantem in Italiam, transposuit nos in eam. 7 Et cum multis diebus tarde navigaremus et vix devenissemus contra Cium prohibente nos vento, adnavigavimus Cretae secundum Salmonem, et vix iuxta navigantes venimus in locum quendam qui vocatur 'Boni portus, cui iuxta erat civitas Thalassa. Multo autem tempore peracto, et cum iam non esset tuta navigatio eo quod et ieiunium iam praeterisset, consolabatur Paulus 10 dicens eis Viri, video quoniam cum iniuria et multo damno non solum oneris et navis sed etiam animarum nostrarum incipit esse navigatio. Centurio autem gubernatori et nauclerio magis credebat quam his quae a Paulo dicebantur. 12 Et cum aptus portus non esset ad hiemandum, plurimi statuerunt consilium navigare inde, si quo modo XXVI, 23 XXVII, 12. 9 8 15 13 17 possent devenientes Phoenicem hiemare, portum Cretae respicientem ad 27 20 28 19 vobis praeterquam navis. 23 Adstitit enim mihi hac nocte angelus dei 37 Eramus vero 38 Et satiati cibo |
