17 Amen quippe

beati oculi quia vident, et aures vestrae quia audiunt. dico vobis quia multi prophetae et iusti cupierunt videre quae videtis, 18 (135, 2.) Vos et non viderunt, et audire quae auditis, et non audierunt. ergo audite parabolam seminantis. 19 Omnis qui audit verbum regni et non intellegit, venit malus et rapit quod seminatum est in corde eius: hic est qui secus viam seminatus est. 20 Qui autem supra petrosa seminatus est, hic est qui verbum audit et continuo cum gaudio accipit illud, 21 non habet autem in se radicem, sed est temporalis: facta autem tribulatione et persecutione propter verbum continuo scandalizatur. 22 Qui autem est seminatus in spinis, hic est qui verbum audit, et sollicitudo saeculi istius et fallacia divitiarum suffocat verbum, et sine fructu efficitur. 23 Qui vero in terra bona seminatus est, hic est qui audit verbum et intellegit, et fructum affert, et facit aliud quidem centum, aliud autem sexaginta, porro aliud triginta. 24 (136, 10.) Aliam parabolam propo(136,10.) suit illis dicens Simile factum est regnum caelorum homini qui seminavit bonum semen in agro suo. 25 Cum autem dormirent homines, venit inimicus eius et superseminavit zizania in medio tritici et abiit. 26 Cum autem crevisset herba et fructum fecisset, tunc apparuerunt et zizania. Accedentes autem servi patris familias dixerunt ei Domine, nonne bonum semen seminasti in agro tuo? unde ergo habet zizania? 28 Et ait illis Inimicus homo hoc fecit. Servi autem dixerunt ei Vis, imus et colligimus ea? 29 Et ait Non, ne forte colligentes zizania eradicetis simul et triticum cum eis. 30 Sinite utraque crescere usque ad messem, et in tempore messis dicam messoribus Colligite primum zizania et alligate ea fasciculos ad comburendum, triticum autem congregate in horreum meum. 31 (137, 2.) Aliam parabolam proposuit eis dicens Simile est regnum caelorum grano sinapis, quod accipiens homo seminavit in quod minimum quidem est omnibus seminibus; cum autem creverit, maius est omnibus holeribus et fit arbor, ita ut volucres caeli veniant et habitent in ramis eius. 33 (138,5.) Aliam parabolam locutus est eis dicens Simile est regnum caelorum fermento, quod acceptum mulier abscondit in farinae satis tribus, donec fermentatum est totum. 34 (139,6.) Haec omnia locutus est Iesus in parabolis ad turbas, et sine parabolis non loquebatur eis; ut adimpleretur quod dictum erat per prophetam dicentem Aperiam in parabolis os meum, eructabo abscondita a constitutione mundi. 36 (140,10.) Tunc dimissis turbis venit in domum, et accesserunt ad eum discipuli eius dicentes Dissere nobis parabolam zizaniorum agri. Qui respondens ait Qui seminat bonum semen est filius hominis, ager autem est mundus, bonum vero semen hi sunt filii regni; zizania autem filii sunt ne

38

37

32

35

39

quam, inimicus autem qui seminavit ea est diabolus; messis vero consummatio saeculi est, messores autem angeli sunt. 40 Sicut ergo colliguntur zizania et igni comburuntur, sic erit in consummatione saeculi. Mittet filius hominis angelos suos, et colligent de regno eius omnia scandala et eos qui faciunt iniquitatem, et mittent eos in caminum 43 Tunc iusti fulgebunt sicut

50

48

42

ignis: ibi erit fletus et stridor dentium. sol in regno patris sui. Qui habet aures audiat. "Simile est regnum caelorum thesauro abscondito in agro, quem qui invenit homo abscondit, et prae gaudio illius vadit et vendit universa quae habet, et emit agrum illum. 45 Iterum simile est regnum caelorum homini negotiatori quaerenti bonas margaritas, 46 inventa autem una pretiosa margarita abiit et vendidit omnia quae habuit, et emit eam. 47 Iterum simile est regnum caelorum sagenae missae in mare ex omni genere piscium congreganti, quam cum impleta esset educentes et secus litus sedentes elegerunt bonos in vasa, malos autem foras miserunt. 49 Sic erit in consummatione saeculi: exibunt angeli et separabunt malos de medio iustorum, et mittent eos in caminum ignis: ibi erit fletus et stridor dentium. 51 Intellexistis haec omnia? Dicunt ei Etiam. 52 Ait illis Ideo omnis scriba doctus in regno caelorum similis est homini patri familias, qui profert de thesauro suo nova et vetera. Et factum est cum consummasset Iesus parabolas istas, transiit inde. 5 (141,1.) Et veniens in patriam suam docebat eos in synagogis eorum, ita ut mirarentur et dicerent Unde huic sapientia haec et virtus? Nonne hic est fabri filius? Nonne mater eius dicitur Maria, et frater eius lacobus et Ioseph et Simon et Iudas? Et sorores eius nonne omnes apud nos sunt? Unde ergo huic omnia ista? 57 Et scandalizabantur in eo. (142, 1.) Iesus autem dixit eis Non est propheta sine honore nisi in patria sua et in domo sua. 58 Et non fecit ibi virtutes multas propter incredulitatem illorum.

56

XIV.

55

53

1 (143,2) In illo tempore audiit Herodes tetrarcha famam lesu, 2 et ait pueris suis Hic est Iohannes baptista: ipse surrexit a mortuis, et ideo virtutes operantur in eo. 3 (144, 2.) Herodes enim tenuit Iohannem et alligavit eum et posuit in carcerem propter Herodiadem uxorem fratris sui. Dicebat enim illi Iohannes Non licet tibi habere eam. 5 Et volens illum occidere timuit populum, quia sicut prophetam eum habebant. 6 (145.6.) Die autem natalis Herodis saltavit filia Herodiadis in medio et placuit Herodi; 7 unde cum iuramento pollicitus est ei dare quodcumque postulasset ab eo.

10

8 At illa praemonita a matre sua Da mihi, inquit, hic in disco caput Iohannis baptistae. Et contristatus est rex; propter iuramentum autem et eos qui pariter recumbebant iussit dari, misitque et decollavit Iohannem in carcere. 11 Et allatum est caput eius in disco et datum est puellae, et tulit matri suae. 12 Et accedentes discipuli eius tulerunt corpus et sepelierunt illud, et venientes nuntiaverunt lesu. 13 (146, 3.) Quod cum audisset Iesus, secessit inde in navicula in locum desertum seorsum; et cum audissent turbae, secutae sunt eum pedestres de civitatibus. Et exiens vidit turbam multam, et misertus est eius et curavit languidos eorum. 15 (147,1.) Vespere autem facto accesserunt ad eum discipuli eius dicentes Desertus est locus, et hora iam praeteriit: dimitte turbas, ut euntes in castella emant sibi escas. 16 Iesus autem dixit eis Non habent necesse ire: date illis vos manducare. 17 Responderunt ei Non habemus hic nisi quinque panes et duos pisces. 18 Qui ait eis Afferte illos mihi huc. 19 Et cum iussisset turbam discumbere supra faenum, acceptis quinque panibus et duobus piscibus aspiciens in caelum benedixit, et fregit et dedit discipulis panes, discipuli autem turbis. 20 Et manducaverunt omnes et saturati sunt. Et tulerunt reliquias, duodecim cophinos fragmentorum plenos. 21 Manducantium autem fuit numerus quinque milia virorum, exceptis mulieribus et parvulis. 22 (148,6.) Et statim iussit discipulos ascendere in navicula et praecedere eum trans fretum, donec dimitteret turbas. 23 (149, 2.) Et dimissa turba ascendit in montem solus orare. (150.4.) Vespere autem facto solus erat ibi. 24 Navicula autem in medio mari iactabatur fluctibus: erat enim contrarius ventus. Quarta autem vigilia noctis venit ad eos ambulans supra mare. 26 Et videntes eum supra mare ambulantem turbati sunt, dicentes quia phantasma est, et prae timore clamaverunt. Statimque Jesus locutus est eis dicens Habete fiduciam: ego sum, nolite timere. 28 (151.10.) Respondens autem Petrus dixit Domine, si tu es, iube me venire ad te super aquas. 29 At ipse ait Veni. Et descendens Petrus de navicula ambulabat super aquam ut veniret ad Iesum. 30 Videns vero ventum validum timuit, et cum coepisset mergeri, clamavit dicens Domine, salvum me fac. 31 Et continuo lesus extendens manum apprehendit eum, et ait illi Modicae fidei, quare dubitasti? 32 (152.6.) Et cum ascendissent in naviculam, cessavit ventus. 33 Qui autem in navicula erant venerunt et adoraverunt eum dicentes Vere filius dei 34 (153.2.) Et cum transfretassent, venerunt in terram Gennesar. 35 Et cum cognovissent eum viri loci illius, miserunt in universam regionem illam, et optulerunt ei omnes male habentes, 36 et rogabant eum ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent: et quicumque tetigerunt salvi facti sunt.

es.

25

27

XV.

2

8

1 (15,6.) Tunc accesserunt ad eum ab Hierosolymis scribae et Pharisaei dicentes Quare discipuli tui transgrediuntur traditionem seniorum? non enim lavant manus suas cum panem manducant. Ipse autem respondens ait illis Quare et vos transgredimini mandatum dei propter traditionem vestram? Nam deus dixit Honora patrem tuum et matrem, et Qui male dixerit patri vel matri, morte moriatur. 5 Vos autem dicitis Quicumque dixerit patri vel matri Munus quodcumque est ex me tibi proderit, 6 et non honorificavit patrem suum aut matrem: et irritum fecistis mandatum dei propter traditionem vestram. 7 Hypocritae, bene prophetavit de vobis Esaias dicens Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me: 9 sine causa autem colunt me docentes doctrinas et mandata hominum. 10 Et convocatis ad se turbis dixit eis Audite et intellegite. "Non quod intrat in os coinquinat hominem; sed quod procedit ex ore, hoc coinquinat hominem. 12 (155, 10.) Tunc accedentes discipuli eius dixerunt ei Scis quia Pharisaei audito verbo scandalizati sunt? 13 At ille respondens ait Omnis plantatio quam non plantavit pater meus caelestis eradicabitur. 14 (156, 5.) Sinite illos: caeci sunt duces caecorum. Caecus autem si caeco ducatum praestet, ambo in foveam cadunt. 15 (157, 6.) Respondens autem Petrus dixit ei Edissere nobis parabolam istam. 16 At ille dixit Adhuc et vos sine intellectu estis? 17 Non intellegitis quia omne quod in os intrat in ventrem vadit et in secessu emittitur? Quae autem procedunt de ore de corde exeunt, et ea coinquinant hominem. 19 De corde enim exeunt cogitationes malae, homicidia, adulteria, fornicationes, furta, falsa testimonia, blasphemiae. 20 Haec sunt quae coinquinant hominem; non lotis autem manibus manducare non coinquinat hominem. Et egressus inde Iesus secessit in partes Tyri et Sidonis. 22 Et ecce mulier Chananaea a finibus illis egressa clamavit dicens Miserere mei, domine filii David: filia mea male a daemonio vexatur. 23 Qui non respondit ei verbum. Et accedentes discipuli eius rogabant eum dicentes Dimitte eam, quia clamat post nos. 24 (158,5.) Ipse autem respondens ait Non sum missus nisi ad oves quae perierunt domus Israhel. 25 (159, 6.) At illa venit et adoravit eum dicens Domine, adiuva me. 26 Qui respondens ait Non est bonum sumere panem filiorum et mittere canibus. 27 At illa dixit Etiam, domine: nam et catelli edunt de micis quae cadunt de mensa dominorum suorum. 28 Tunc respondens lesus ait illi O mulier, magna est fides tua: fiat tibi sicut vis. Et sanata est filia illius ex illa hora. 29 (160. 6.) Et cum transisset inde

18

Iesus, venit secus mare Galilaeae, et ascendens in montem sedebat ibi. 30 Et accesserunt ad eum turbae multae, habentes secum mutos clodos caecos debiles et alios multos, et proiecerunt eos ad pedes eius, et curavit eos, 31 ita ut turbae mirarentur videntes mutos loquentes, clodos ambulantes, caecos videntes, et magnificabant deum Israhel. 32 Iesus autem convocatis discipulis suis dixit Misereor turbae, quia triduo iam perseverant mecum et non habent quod manducent: et dimittere eos ieiunos nolo, ne deficiant in via. 33 Et dicunt ei discipuli Unde ergo nobis in deserto panes tantos ut saturemus turbam tantam? Et ait illis Iesus Quot panes habetis? At illi dixerunt Septem, et paucos pisciculos. * Et praecepit turbae ut discumberet super terram. 36 Et accipiens septem panes et pisces et gratias agens fregit et dedit discipulis suis, et discipuli dederunt populo. 37 Et comederunt omnes et saturati sunt. Et quod superfuit de fragmentis tulerunt, septem sportas plenas. Erant autem qui manducaverant quattuor milia hominum extra parvulos et mulieres. 39 Et dimissa turba ascendit in naviculam, et venit in fines Magedan.

38

XVI.

8

1 (161.4.) Et accesserunt ad eum Pharisaei et Sadducaei temtantes, et rogaverunt eum ut signum de caelo ostenderet eis. 2 (162, 5.) At ille respondens ait eis Facto vespere dicitis Serenum erit, rubicundum est enim caelum: 3 et mane Hodie tempestas, rutilat enim triste caelum. (163,6.) Faciem ergo caeli diiudicare nostis, signa autem temporum non potestis. Generatio mala et adultera signum quaerit, et signum non dabitur ei nisi signum Ionae. Et relictis illis abiit. 5 Et cum venissent discipuli eius trans fretum, obliti sunt panes accipere. 6 (164. 2.) Qui dixit illis Intuemini et cavete a fermento Pharisaeorum et Sadducaeorum. 7 (165,6.) At illi cogitabant inter se dicentes quia panes non accepimus. Sciens autem Iesus dixit Quid cogitatis inter vos, modicae fidei, quia panes non habetis? 9 Nondum intellegitis, neque recordamini quinque panum quinque milia hominum, et quot cophinos sumsistis? 10 Neque septem panum quattuor milia hominum, et quot sportas sumsistis? Quare non intellegitis quia non de pane dixi vobis Cavete a fermento Pharisaeorum et Sadducaeorum? 12 Tunc intellexerunt quia non dixerit cavendum a fermento panum sed a doctrina Pharisaeorum et Sadducaeorum. 13 (166, 1.) Venit autem lesus in partes Caesareae Philippi, et interrogabat discipulos suos dicens Quem dicunt homines esse filium hominis? 14 At illi dixerunt XV, 30 XVI, 14.