16

Alii Iohannen baptistam, alii autem Heliam, alii vero Hieremiam aut unum ex prophetis. 15 Dicit illis Vos autem quem me esse dicitis? Respondens Simon Petrus dixit Tu es Christus filius dei vivi. 17 (167, 10.) Respondens autem Iesus dixit Beatus es, Simon Bar Iona, quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed pater meus qui in caelis est. 18 Et ego dico tibi quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt adversum eam. 19 Et tibi dabo claves regni caelorum: et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum in caelis; et quodcumque solveris super terram, erit solutum in caelis. 20 (168, 2.) Tunc praecepit discipulis suis ut nemini dicerent quia ipse esset Iesus Christus. 24 Exinde coepit Iesus ostendere discipulis suis quia oporteret eum ire Hierosolymam et multa pati a senioribus et scribis et principibus sacerdotum et occidi et tertia die resurgere. 22 (169,6.) Et adsumens eum Petrus coepit increpare illum dicens Absit a te, domine: non erit tibi hoc. Qui conversus dixit Petro Vade post me, satana: scandalum es mihi, quia non sapis ea quae dei sunt sed ea quae hominum. 24 (170.2.) Tunc lesus dixit discipulis suis Si quis vult post me venire, abneget semet ipsum et tollat crucem suam et sequatur me. Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam; qui autem perdiderit animam suam propter me, inveniet eam. Quid enim prodest homini si mundum universum lucretur, animae vero suae detrimentum patiatur? Aut quam dabit homo commutationem pro anima sua? 27 (171, 10.) Filius enim hominis venturus est in gloria patris sui cum angelis suis, et tunc reddet unicuique secundum opus eius. 28 (172.2) Amen dico vobis, sunt quidam de hic stantibus qui non gustabunt mortem donec videant filium hominis venientem in regno suo.

25

23

XVII.

26

Et post dies sex adsumsit Iesus Petrum et Iacobum et Iohannem fratrem eius, et ducit illos in montem excelsum seorsum: 2 et transfiguratus est ante eos, et resplenduit facies eius sicut sol, vestimenta autem eius facta sunt alba sicut nix. 3 Et ecce apparuit illis Moses et Helias cum eo loquentes. * Respondens autem Petrus dixit ad lesum Domine, bonum est nos hic esse: si vis, faciamus hic tria tabernacula, tibi unum et Mosi unum et Heliae unum. 5Adhuc eo loquente, ecce nubis lucida obumbravit eos, et ecce vox de nube dicens Hic est filius meus dilectus, in quo mihi bene complacuit: ipsum audite. 6 Et audientes discipuli ceciderunt in faciem suam et timuerunt valde.

7

Et accessit Iesus

et tetigit eos dixitquè eis Surgite et nolite timere.

8 Levantes autem

oculos suos neminem viderunt nisi solum Iesum. 9 Et descendentibus illis de monte praecepit Iesus dicens Nemini dixeritis visionem donec filius hominis a mortuis resurgat. 10 (173, 6.) Et interrogaverunt eum discipuli dicentes Quid ergo scribae dicunt quod Heliam oporteat primum venire? "At ille respondens ait Helias quidem venturus est et restituet omnia: 12 dico autem vobis quia Helias iam venit, et non cognoverunt eum, sed fecerunt in eo quaecumque. voluerunt. Sic et filius hominis. passurus est ab eis. 13 Tunc intellexerunt discipuli quia de Iohanne baptista dixisset. 14 (174.2.) Et cum venisset ad turbam, accessit ad eum homo genibus provolutis ante eum 15 dicens Domine, miserere filii mei, quia lunaticus est et male patitur: nam saepe cadit in ignem et crebro in aquam. 16 Et optuli eum discipulis tuis, et non potuerunt curare eum. 17 Respondens Iesus ait O generatio incredula et perversa, quo usque ero vobiscum? usque quo patiar vos? Afferte huc illum ad me. 18 Et increpavit eum Iesus, et exiit ab eo daemonium, et curatus est puer ex illa hora. 19 (175, 5.) Tunc accesserunt discipuli ad Iesum secreto et dixerunt Quare nos non potuimus eicere illum? 20 Dicit illis Propter incredulitatem vestram. Amen quippe dico vobis, si habueritis fidem sicut granum sinapis, dicetis monti huic Transi hinc, et transibit, et nihil inpossibile erit vobis. 21 Hoc autem genus non eicitur nisi per orationem et ieiunium. 22 (176,2.) Conversantibus autem eis in Galilaea, dixit illis lesus Filius hominis tradendus est in manus hominum, 23 et occident eum, et tertio die resurget. Et contristati sunt vehementer. 24 (177, 10.) Et cum venissent Capharnaum, accesserunt qui didragma accipiebant ad Petrum et dixerunt Magister vester non solvit didragma? Ait Etiam. Et cum intrasset domum, praevenit eum Iesus dicens Quid tibi videtur, Simon? reges terrae a quibus accipiunt tributum vel censum? a filiis suis, an ab alienis? 26 Et ille dixit Ab alienis. Dixit illi lesus Ergo liberi sunt filii. 27 Ut autem non scandalizemus eos, vade ad mare et mitte hamum, et eum piscem qui primus ascenderit tolle, et aperto ore eius invenies staterem: illum sumens da eis pro me et te.

XVIII.

25

1 (178.2.) In illa hora accesserunt discipuli ad Iesum dicentes Quis putas maior est in regno caelorum? 2 Et advocans Iesus parvulum statuit eum in medio eorum 3 et dixit Amen dico vobis, nisi conversi fueritis et efficiamini sicut parvuli, non intrabitis in regno caelorum. Quicumque XVIII, 4.

XVII, 8

rum:

6 (179.2.)

14

ergo humiliaverit se sicut parvulus iste, hic est maior in regno caeloet qui susceperit unum parvulum talem in nomine meo, me suscipit : qui autem scandalizaverit unum de pusillis istis qui in me credunt, expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collo eius et demergatur in profundum maris. Vae mundo ab scandalis. Necesse est enim ut veniant scandala, verum tamen vae homini per quem scandalum venit., 8 (180.6.) Si autem manus tua vel pes tuus scandalizat te, abscide eum et proice abs te: bonum tibi est ad vitam ingredi debilem vel clodum, quam duas manus vel duos pedes habentem mitti in ignem aeternum. 9 Et si oculus tuus scandalizat te, erue eum et proice abs te: bonum tibi est uno oculo in vitam intrare, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis. 10 (181.10.) Videte ne contemnatis unum ex his pusillis dico enim vobis quia angeli eorum in caelis semper vident faciem patris mei qui in caelis est. 11 Venit enim filius hominis salvare quod perierat. 12 (182,5.) Quid vobis videtur? si fuerint alicui centum oves et erraverit una ex eis, nonne relinquet nonaginta novem in montibus et vadit quaerere eam quae erravit? 13 Et si contigerit ut inveniat eam, amen dico vobis quia gaudebit super ea magis quam super nonaginta novem quae non erraverunt. Sic non est voluntas ante patrem vestrum qui in caelis est ut pereat unus de pusillis istis. 15 (183, 5.) Si autem peccaverit in te frater tuus, vade et corripe eum inter te et ipsum solum: si te audierit, lucratus eris fratrem tuum: 16 (18.10.) si autem non te audierit, adhibe tecum adhuc unum vel duos, ut in ore duorum testium vel trium stet omne verbum. 17 Quod si non audierit eos, dic ecclesiae: si autem et ecclesiam non audierit, sit tibi sicut ethnicus et publicanus. 18 (185,7.) Amen dico vobis, quaecumque alligaveritis super terram, erunt ligata et in caelo; et quaecumque solveritis super terram, erunt soluta et in caelo. 19 (186, 10.) Iterum dico vobis quia si duo ex vobis consenserint super terram de omni re, quaecumque petierint, fiet illis a patre meo qui in caelis est: 20 ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum. 21 (187,5.) Tunc accedens Petrus ad eum dixit Domine, quoties peccabit in me frater meus et dimittam ei? usque septies? 22 Dicit illi lesus Non dico tibi usque septies, sed usque septuagies septies. 23 (188,10.) Ideo adsimilatum est regnum caelorum homini regi qui voluit rationem ponere cum servis suis. Et cum coepisset rationem ponere, oblatus est ei unus qui debebat decem milia talenta. 25 Cum autem non haberet unde redderet, iussit eum dominus venundari et uxorem eius et filios et omnia quae habebat, et reddi debitum. Procedens autem servus ille orabat eum dicens Patientiam

26

habe in me, et omnia reddam tibi. 27 Misertus autem dominus servi illius dimisit eum, et debitum dimisit ei. 28 Egressus autem servus ille invenit unum de conservis suis qui debebat ei centum denarios, et tenens suffocabat eum dicens Redde quod debes. 29 Et procidens conservus eius rogabat eum dicens Patientiam habe in me, et omnia reddam tibi. 30 Ille autem noluit, sed abiit et misit eum in carcerem donec redderet debitum. 31 Videntes autem conservi eius quae fiebant contristati sunt valde, et venerunt et narraverunt domino suo omnia quae facta erant. 32 Tunc vocavit illum dominus suus et ait illi Serve nequam, omne debitum dimisi tibi, quoniam rogasti me: non ergo oportuit et te misereri conservi tui, sicut et ego tui misertus sum? 34 Et iratus dominus eius tradidit eum tortoribus, quoad usque redderet universum debitum. Sic et pater meus caelestis faciet vobis, si non remiseritis unusquisque fratri suo de cordibus vestris.

35

XIX.

33

1 (189, 6.) Et factum est cum consummasset Iesus sermones istos, migravit a Galilaea et venit in fines Iudaeae trans Iordanen, 2 et secutae sunt eum turbae multae, et curavit eos ibi. 3 Et accesserunt ad eum Pharisaei temtantes eum et dicentes Si licet homini dimittere uxorem

suam quacumque ex causa? * Qui respondens ait eis Non legistis quia qui fecit ab initio masculum et feminam fecit eos, 5 et dixit Propter hoc dimittit homo patrem et matrem et adherebit uxori suae, et erunt duo in carne una. Itaque iam non sunt duo sed una caro. Quod ergo deus coniunxit, homo non separet. Dicunt illi Quid ergo Moses mandavit dari libellum repudii et dimittere? 8 Ait illis Quoniam Moses ad ' duritiam cordis vestri permisit vobis dimittere uxores vestras: ab initio autem non sic fuit. 9 (190,2) Dico autem vobis quia quicumque dimiserit uxorem suam nisi ob fornicationem et aliam duxerit, moechatur, et qui dimissam duxerit, moechatur. 10 (191. 10.) Dicunt ei discipuli eius Si ita est causa homini cum muliere, non expedit nubere. "Qui dixit Non omnes capiunt verbum istud, sed quibus datum est. 12 Sunt enim eunuchi qui de matris utero sic nati sunt, et sunt eunuchi qui facti sunt ab hominibus, et sunt eunuchi qui se ipsos castraverunt propter regnum caelorum. Qui potest capere capiat. 13 (192,2.) Tunc oblati sunt ei parvuli ut manus eis imponeret et oraret; discipuli autem increpabant eos. 14 Iesus vero ait eis Sinite parvulos, et nolite eos prohibere ad me venire: talium est enim regnum caelorum. 15 Et cum imposuisset eis manus, abiit XIX, 45.

XVIII, 27

rum:

ergo humiliaverit se sicut parvulus iste, hic est maior in regno caeloet qui susceperit unum parvulum talem in nomine meo, me suscipit : qui autem scandalizaverit unum de pusillis istis qui in me credunt, expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collo eius et demergatur in profundum maris. Vae mundo ab scandalis. Necesse est enim ut veniant scandala, verum tamen vae homini per quem scandalum venit. 8 (180, 6.) Si autem manus tua vel pes tuus scandalizat te, abscide eum et proice abs te: bonum tibi est ad vitam ingredi debilem vel clodum, quam duas manus vel duos pedes habentem mitti in ignem aeternum. Et si oculus tuus scandalizat te, erue eum et proice abs te: bonum tibi est uno oculo in vitam intrare, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis. 10 (181.10.) Videte ne contemnatis unum ex his pusillis dico enim vobis quia angeli eorum in caelis semper vident faciem patris mei qui in caelis est. 11 Venit enim filius hominis salvare quod perierat. 12 (182,5.) Quid vobis videtur? si fuerint alicui centum oves et erraverit una ex eis, nonne relinquet nonaginta novem in montibus et vadit quaerere eam quae erravit? 13 Et si contigerit ut inveniat eam, amen dico vobis quia gaudebit super ea magis quam super nonaginta novem quae non erraverunt. 14 Sic non est voluntas ante patrem vestrum qui in caelis est ut pereat unus de pusillis istis. 15 (183, 5.) Si autem peccaverit in te frater tuus, vade et corripe eum inter te et ipsum solum: si te audierit, lucratus eris fratrem tuum: 16 (184,10-) si autem non te audierit, adhibe tecum adhuc unum vel duos, ut in ore duorum testium vel trium stet omne verbum. 17 Quod si non audierit eos, dic ecclesiae: si autem et ecclesiam non audierit, sit tibi sicut ethnicus et publicanus. 18 (185,7.) Amen dico vobis, quaecumque alligaveritis super terram, erunt ligata et in caelo; et quaecumque solveritis super terram, erunt soluta et in caelo. 19 (186, 10.) Iterum dico vobis quia si duo ex vobis consenserint super terram de omni re, 'quaecumque petierint, fiet illis a patre meo qui in caelis est: 20 ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum. 21 (187,5.) Tunc accedens Petrus ad eum dixit Domine, quoties peccabit in me frater meus et dimittam ei? usque septies? 22 Dicit illi Iesus Non dico tibi usque septies, sed usque septuagies septies. 23 (188,10.) Ideo adsimilatum est regnum caelorum

24

homini regi qui voluit rationem ponere cum servis suis. Et cum coepisset rationem ponere, oblatus est ei unus qui debebat decem milia talenta. 25 Cum autem non haberet unde redderet, iussit eum dominus venundari et uxorem eius et filios et omnia quae habebat, et reddi debitum. 26 Procedens autem servus ille orabat eum dicens Patientiam