sua,

13

10

7

21

factus est Ecce sponsus venit, exite obviam ei. Tunc surrexerunt omues virgines illae et ornaverunt lampades suas. 8 Fatuae autem sapientibus dixerunt Date nobis de oleo vestro, quia lampades nostrae extinguntur. 9 Responderunt prudentes dicentes Ne forte non sufficiat nobis et vobis, ite potius ad vendentes et emite vobis. Dum autem irent emere, venit sponsus, et quae paratae erant intraverunt cum eo ad nuptias, et clausa est ianua. "Novissime veniunt et reliquae virgines dicentes Domine domine, aperi nobis. 12 At ille respondens ait Amen dico vobis, nescio vos. Vigilate itaque, quia nescitis diem neque horam. 14 (269,2.) Sicut enim homo peregre proficiscens vocavit servos suos et tradidit illis bona 15 (270.5.) et uni dedit quinque talenta, alii autem duo, alii vero unum, unicuique secundum propriam virtutem, et profectus est statim. 16 Abiit autem qui quinque talenta acceperat, et operatus est in eis et lucratus est alia quinque. 17 Similiter qui duo acceperat lucratus est alia duo. 18 Qui autem unum acceperat, abiens fodit in terra et abscondit pecuniam domini sui. 19 Post multum vero temporis venit dominus servorum illorum et posuit rationem cum eis. 20 Et accedens qui quinque talenta acceperat optulit alia quinque talenta, dicens Domine, quinque talenta mihi tradidisti, et ecce alia quinque superlucratus sum. Ait illi dominus eius Euge bone serve et fidelis, quia super pauca fuisti fidelis, super multa te constituam : intra in gaudium domini tui. 22 Accessit autem et qui duo talenta acceperat et ait Domine, duo talenta tradidisti mihi, ecce alia duo lucratus sum. 23 Ait illi dominus eius Euge bone serve et fidelis, quia super pauca fuisti fidelis, supra multa te constituam intra in gaudium domini tui. 2 Accedens autem et qui unum talentum acceperat ait Domine, scio quia homo durus es, et congregas ubi non sparsisti: 25 et timens tuum in terra: ecce habes quod tuum est. nus eius dixit ei Serve male et piger, sciebas quia meto ubi non semino, et congrego ubi non sparsi? oportuit ergo te mittere pecuniam meam nummulariis, et veniens ego recepissem utique quod meum est cum usura. Tollite itaque ab eo talentum, et date ei qui habet de29 (271.2.) Omni enim habenti dabitur et abundabit; ei autem 30 (272,5.) Et inqui non habet, et quod videtur habere auferetur ab eo. utilem servum eicite in tenebras exteriores: illic erit fletus et stridor dentium. 31 (273,10.) Cum autem venerit filius hominis in maiestate sua, omnes angeli cum eo, tunc sedebit super sedem maiestatis suae, congregabuntur ante eum omnes gentes, et separabit eos ab invicem sicut pastor segregat oves ab haedis, 33 et statuet oves quidem a dextris

cem talenta.

28

XXV, 7

27

et metis ubi non seminasti, abii et abscondi talentum Respondens autem domi

26

et

32 et

35

suis, haedos autem a sinistris. 34 Tunc dicet rex his qui a dextris eius erunt Venite benedicti patris mei, possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi. Esurivi enim et dedistis mihi manducare, sitivi et dedistis mihi bibere, hospes eram et collexistis me, 36 nudus et operuistis me, infirmus et visitastis me, in carcere et venistis ad me. 37 Tunc respondebunt ei iusti dicentes Domine, quando te vidimus esurientem et pavimus, sitientem et dedimus tibi potum? 38 Quando autem te vidimus hospitem et colleximus te, aut nudum et cooperuimus? 39 Aut quando te vidimus infirmum et in carcere, et venimus ad te? 40 Et respondens rex dicet illis Amen dico vobis, quamdiu fecistis uni de his fratribus meis minimis, mihi fecistis. Tunc dicet et his qui a sinistris erunt Discedite a me maledicti in ignem aeternum qui praeparatus est diabolo et angelis eius. 42 Esurivi enim et non dedistis mihi manducare, sitivi et non dedistis mihi potum, 3 hospes eram et non collexistis me, nudus et non operuistis me, infirmus et in carcere et non visitastis me. Tunc respondebunt et ipsi dicentes Domine, quando te vidimus esurientem aut sitientem aut hospitem aut nudum aut infirmum vel in carcere, et non ministravimus tibi? Tunc respondebit illis dicens Amen dico vobis, quamdiu non fecistis uni de minoribus his, nec mihi fecistis. 46 Et ibunt hi in supplicium aeternum, iusti autem in vitam aeternam.

45

XXVI.

4 (274,1) Et factum est cum consummasset Iesus sermones hos omnes, dixit discipulis suis 2Scitis quia post biduum pascha fiet, et filius hominis tradetur ut crucifigatur. 3 (275.6.) Tunc congregati sunt principes sacerdotum et seniores populi in atrium principis sacerdotum qui dicebatur Caiaphas, et consilium fecerunt ut lesum dolo tenerent et occiderent. 5 Dicebant autem Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo. 6 (276.1.) Cum autem esset lesus in Bethania in domo Simonis leprosi, accessit ad eum mulier habens alabastrum ungenti pretiosi, et effudit super caput ipsius recumbentis. Videntes autem discipuli indignati sunt dicentes Ut quid perditio haec? 9 Potuit enim istud venundari multo et dari pauperibus. Sciens autem lesus ait illis Quid molesti estis mulieri? opus bonum operata est in me. Nam semper pauperes habetis vobiscum, me autem non semper habetis. 12 (277.4.) Mittens enim haec ungentum hoc in corpus meum ad sepeliendum me fecit. 13 Amen dico vobis, ubicumque praedicatum fuerit hoc evangelium in toto mundo, dicetur et quod hacc fecit in memoriam cius. 14 (278, 2.) Tunc abiit unus de

10

11

23 (281, 2.) At

duodecim, qui dicebatur Iudas Scariot, ad principes sacerdotum 15 et ait illis Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? At illi constituerunt ei triginta argenteos. 16 Et exinde quaerebat oportunitatem ut eum traderet. 17 Prima autem azymorum accesserunt discipuli ad Iesum dicentes Ubi vis paremus tibi comedere pascha? 18 At Iesus dixit Ite in civitatem ad quendam et dicite ei Magister dicit Tempus meum prope est, apud te facio pascha cum discipulis meis. 19 Et fecerunt discipuli sicut constituit illis lesus, et paraverunt pascha. 20 Vespere autem facto discumbebat cum duodecim discipulis, 21 (279,4.) et edentibus illis dixit Amen dico vobis quia unus vestrum me traditurus est. 22 (280, 1.) Et contristati valde coeperunt singuli dicere Numquid ego sum, domine? ipse respondens ait Qui intingit mecum manum in parapside, hic me tradet. Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de illo; (282,6.) vae autem homini illi per quem filius hominis traditur: bonum erat ei si natus non fuisset homo ille. 25 (283, 10.) Respondens autem Iudas, qui tradidit eum, dixit Numquid ego sum, rabbi? ait illi Tu dixisti. 26 (284, 1.) Cenantibus autem eis accepit Iesus panem et benedixit ac fregit deditque 27 (285, 2.) Et discipulis suis et ait Accipite et comedite: hoc est corpus meum. accipiens calicem gratias egit et dedit illis dicens Bibite ex hoc omnes: 28 hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effunditur in remissionem peccatorum. 29 Dico autem vobis, non bibam a modo de hoc genimine vitis usque in diem cum illum bibam vobiscum novum in regno patris mei. 30 (286,6.) Et hymno dicto exierunt in montem oliveti. 31 (287,4) Tunc dicit illis Iesus Omnes vos scandalum patiemini in me in (288,6.) scriptum est enim Percutiam pastorem, et dispargentur oves gregis. 32 Postquam autem resurrexero, praecedam vos in Galilaeam. .1.) Respondens autem Petrus ait illi Etsi omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor. 3 Ait illi Iesus Amen dico tibi quia in hac nocte ante quam gallus cantet ter me negabis. 35 (290.6.) Ait illi Petrus Etiamsi oportuerit me mori tecum, non te negabo. Similiter et omnes discipuli dixerunt. 36 (291,1.) Tunc venit Iesus cum illis in villam quae dicitur Gesemani, (292.6.) et dixit discipulis suis Sedete hic donec vadam illuc et orem. 37 Et adsumto Petro et duobus filiis Zebedaei coepit contristari et mestus esse. 38 (293,4) Tunc ait illis Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic et vigilate mecum. 39 (294.1.) Et progressus pusillum procidit in faciem suam orans et dicens Pater, si possibile est transeat calix iste: (295.1.) verum tamen non sicut ego volo sed sicut tu. 40 (296.2.) Et venit ad discipulos et invenit eos dormientes, et dicit Petro Sic non potuistis una hora vigilare mecum? Vigilate et orate

ista nocte:

41

46

ut non intretis in temtationem: (297.4.) spiritus quidem promtus est, caro autem infirma. 42 (298,6.) Iterum secundo abiit et oravit dicens Pater mi, si non potest hic calix transire nisi bibam illum, fiat voluntas tua. 3 Et venit iterum et invenit eos dormientes; erant enim oculi eorum gravati. *Et relictis illis iterum abiit et oravit tertio eundem sermonem dicens. 45 (299,4.) Tunc venit ad discipulos suos et dicit illis Dormite iam et requiescite: ecce appropinquavit hora, et filius hominis tradetur in manus peccatorum. 6 Surgite, eamus: ecce adpropinquavit qui me tradit. 47 (300.1.) Adhuc ipso loquente, ecce Iudas unus de duodecim venit, et cum eo turba multa cum gladiis et fustibus, missi a principibus sacerdotum et senioribus populi. 48 (301.2.) Qui autem tradidit eum, dedit illis signum dicens Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum. 49 Et confestim accedens ad Iesum dixit Have rabbi, et osculatus est eum. Dixitque illi Iesus Amice, ad quod venisti? Tunc accesserunt et manus iniecerunt in Iesum et tenuerunt eum. 51 (302.1.) Et ecce unus ex his qui erant cum Iesu extendens manum exemit gladium suum, et percutiens servum principis sacerdotum amputavit auriculam eius. 52 (303, 10.) Tunc ait illi Iesus Converte gladium tuum in locum suum: omnes enim qui acceperint gladium gladio peribunt. 53 An putas quia non possum rogare patrem meum, et exhibebit mihi modo plus quam duodecim legiones angelorum? 54 Quomodo ergo implebuntur scripturae quia sic oportet fieri?

50

55 (304,1.) In illa

hora dixit Iesus turbis Tamquam ad latronem existis cum gladiis et fustibus comprehendere me: cotidie apud vos sedebam docens in templo, et non me tenuistis. 56 (305,6.) Hoc autem totum factum est ut implerentur scripturae prophetarum. Tunc discipuli omnes relicto eo fugerunt. 57 (306, 1.) At illi tenentes Iesum duxerunt ad Caiaphan principem sacerdotum, ubi scribae et seniores convenerant. 58 (307.4.) Petrus autem sequebatur eum a longe usque in atrium principis sacerdotum: et ingressus intro sedebat cum ministris ut videret finem. 59 (308,2.) Principes autem sacerdotum et omne concilium quaerebant falsum testimonium contra lesum, ut eum morti traderent, 60 et non invenerunt, cum multi falsi testes accessissent: (309, 6.) novissime autem venerunt duo falsi testes et dixerunt Hic dixit Possum destruere templum dei et post triduum aedificare illud. 62 Et surgens princeps sacerdotum ait illi Nihil respondis ad ea quae isti adversum te testificantur? 63 Jesus autem tacebat. Et princeps sacerdotum ait illi Adiuro te per deum vivum ut dicas nobis si tu es Christus filius dei. 64 (310.1.) Dicit illi Jesus Tu dixisti: verum tamen dico vobis, a modo videbitis filium hominis sedentem a dextris virtutis et venientem in nubibus caeli. 65 (311.6) Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua dicens

testibus? ecce nunc audistis

Blasphemavit: (312,2.) quid adhuc egemus testibus? blasphemiam. 66 Quid vobis videtur? At illi respondentes dixerunt Reus est mortis. 67 (313,1.) Tunc expuerunt in faciem eius et colaphis eum ceciderunt, alii autem palmas in faciem ei dederunt, 68 dicentes Prophetiza nobis, Christe, quis est qui te percussit? 69 (314,1.) Petrus vero sedebat foris in atrio, et accessit ad eum una ancilla dicens Et tu cum lesu Galilaeo eras. 70 At ille negavit coram omnibus dicens Nescio quod dicis. 71 (315, 1.) Exeunte autem illo ianuam vidit eum alia et ait his qui erant ibi Et hic erat cum Iesu Nazareno. 72 Et iterum negavit cum iuramento quia non novi hominem. 73 Et post pusillum accesserunt qui stabant et dixerunt Petro Vere et tu ex illis es: nam et loquella tua manifestum te facit. 74 Tunc coepit detestari et iurare quia non novisset hominem. Et continuo gallus cantavit. 75 (316, 2.) Et recordatus est Petrus verbi lesu quod dixerat Prius quam gallus cantet ter me negabis, et egressus foras plo ravit amare.

5

XXVII.

4

4 (317, 2.) Mane autem facto consilium inierunt omnes principes sacerdo tum et seniores populi adversus Iesum, ut eum morti traderent. 2 (318, 1.) Et vinctum adduxerunt eum et tradiderunt Pontio Pilato praesidi. 3 (319,10.) Tunc videns Iudas, qui eum tradidit, quod damnatus esset, paenitentia ductus rettulit triginta argenteos principibus sacerdotum et senioribus dicens Peccavi tradens sanguinem iustum. At illi dixerunt Quid ad nos? tu videris. Et proiectis argenteis in templo recessit, et abiens laqueo se suspendit. Principes autem sacerdotum acceptis argenteis dixerunt Non licet mittere eos in corbanan, quia pretium sanguinis est. Consilio autem inito emerunt ex illis agrum figuli in sepulturam peregrinorum. 8 Propter hoc vocatus est ager ille Acheldemach, ager sanguinis, usque in hodiernum diem. Et tunc impletum est quod dictum est per Hieremiam prophetam dicentem Et acceperunt triginta argenteos pretium appretiati quem appretiaverunt a filiis Israhel, et dederunt eos in agrum figuli, sicut constituit mihi dominus. 11 (320,1.) Iesus autem stetit ante praesidem, et interrogavit eum praeses dicens Tu es rex Iudaeorum? Dicit ei Iesus Tu dicis. 12 (321.4.) Et cum accusaretur a principibus sacerdotum et senioribus, nihil respondit. Tunc dicit illi Pilatus Non audis quanta adversum te dicant testimonia? Et non respondit ei ad ullum verbum, ita ut miraretur praeses vehementer. 15 (322, 2.) Per diem autem sollemnem consueverat praeses dimittere populo unum vinctum quem voluissent.

13

14