10 (54.2.) Et dicebat eis ciatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis. Quocumque introieritis in domum, illic manete donec exeatis inde. 11 (55.2.) Et quicumque non receperint vos nec audierint vos, exeuntes inde excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis. 12 (56,8.) Et exeuntes praedicabant ut paenitentiam agerent, 13 et daemonia multa eiciebant, et ungebant oleo multos egrotos et sanabant. 14 (57.2.) Et audivit Herodes rex, manifestum enim factum est nomen eius, et dicebat quia Iohannes baptista resurrexit a mortuis, et propterea inopinantur virtutes in illo. 15 Alii autem dicebant quia Helias est, alii vero dicebant Propheta est quasi unus ex prophetis. 16 (58,2.) Quo audito Herodes ait Quem ego decollavi Iohannen, hic a mortuis resurrexit. 17 (59,2-) Ipse enim Herodes misit ac tenuit Iohannen et vinxit eum in carcere propter Herodiadam uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam: 18 dicebat enim lohannes Herodi Non licet tibi habere uxorem fratris tui. 19 Herodias autem insidiabatur illi et volebat occidere eum, nec poterat: 20 Herodes enim metuebat Iohannen, sciens eum virum iustum et sanctum, et custodiebat eum, et audito eo multa faciebat, et libenter eum audiebat. 21 (60.6.) Et cum dies oportunus accidisset, Herodes natalis sui caenam fecit principibus et tribunis et primis Galilaeae: 22 cumque introisset filia ipsius Herodiadis et saltasset et placuisset Herodi simulque recumbentibus, rex ait puellae Pete a me quod vis, et dabo tibi. 23 Et iuravit illi quia quicquid petieris dabo tibi, licet dimidium regni mei. 21 Quae cum exisset, dixit matri suae Quid petam? Et illa dixit Caput Iohannis baptistae. 25 Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens Volo ut protinus des mihi in disco caput Iohannis baptistae. Et contristatus rex propter iusiurandum et propter simul recumbentes noluit eam contristare, sed misso speculatore praecepit adferri caput eius in disco. Et decollavit eum in carcere, et attulit caput eius in disco et dedit illud puellae, et puella dedit matri suae. 29 Quo audito discipuli eius venerunt et tulerunt corpus eius et posuerunt illud in monumento. 30 (61.8.) Et convenientes apostoli ad Iesum renuntiaverunt illi omnia quae egerant et docuerant. 31 (62,10.) Et ait illis Venite seorsum in desertum locum et requiescite pusillum. Erant enim qui veniebant et rediebant multi, nec manducandi spatium habebant. 32 (63.6.) Et ascendentes in navi abierunt in desertum locum seorsum. viderunt eos abeuntes et cognoverunt multi, et pedestres et de omnibus civitatibus concurrerunt illuc et praevenerunt eos. 3 Et exiens vidit multam turbam Iesus et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et coepit docere illos multa. 35 (64,1.) Et cum VI, 10 35. 28 33 Et iam hora multa fieret, accesserunt discipuli eius dicentes Desertus est locus hic, et iam hora praeterivit: 36 dimitte illos, ut euntes in proximas villas et vicos emant sibi cibos quos manducent. 37 Et respondens ait illis Date eis manducare. Et dixerunt ei Euntes emamus denariis ducentis panes, et dabimus eis manducare. 38 Et dicit eis Quot panes habetis? ite et videte. Et cum cognovissent, dicunt Quinque, et duos pisces. 39 Et praecepit illis ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride faenum. 40 Et discubuerunt in partes per centenos et per quinquagenos. Et acceptis quinque panibus et duobus piscibus intuens in caelum benedixit, et fregit panes et dedit discipulis suis ut ponerent ante eos, et duos pisces divisit omnibus. 42 Et manducaverunt omnes et saturati sunt: 43 et sustulerunt reliquias fragmentorum duodecim cophinos plenos, et de piscibus. Erant autem qui manducaverunt quinque milia virorum. 45 (65,6.) Et statim coegit discipulos suos ascendere navem ut praecederent eum trans fretum ad Bethsaidam, dum ipse dimitteret populum. 46 (66,2.) Et cum dimisisset eos, abiit in montem orare. 47 (67,4.) Et cum sero esset, erat navis in medio mari, et ipse solus in terra. 48 Et videns eos laborantes in remigando, erat enim ventus contrarius eis, et circa quartam vigiliam noctis venit ad eos ambulans super mare, et volebat praeterire eos. 49 At illi ut viderunt eum ambulantem super mare, putaverunt phantasma esse, et exclamaverunt: omnes enim eum viderunt et conturbati sunt. Et statim locutus est cum eis et dixit illis Confidite, ego sum, nolite timere. 51 (68,6.) Et ascendit ad illos in navem, et cessavit ventus: et plus magis intra se stupebant. 52 Non enim intellexerant de panibus: erat enim cor illorum obcaecatum. 53 (69,2.) Et cum transfretassent, pervenerunt in terram Gennesareth et applicuerunt. 5 Cumque egressi essent de navi, continuo cognoverunt eum, et percurrentes universam regionem illam coeperunt in grabattis eos qui se male habebant circumferre ubi audiebant eum esse. 56 Et quocumque introibat in vicos vel in villas aut in civitates, in plateis ponebant infirmos, et deprecabantur eum ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent, et quotquot tangebant eum salvi fiebant. 50 55 VII. 1 (70, 10.) Et conveniunt ad eum Pharisaei et quidam de scribis, venientes ab Hierosolymis. 2 Et cum vidissent quosdam ex discipulis eius communibus manibus, id est non lotis, manducare panes, vituperaverunt. 3 Pharisaei enim et omnes Iudaei, nisi crebro laverint manus, non manVI, 36 8 14 ducant, tenentes traditionem seniorum, et a foro nisi baptizentur non comedunt: et alia multa sunt quae tradita sunt illis servare, baptismata calicum et urceorum et aeramentorum et lectorum. 5 (71, 6.) Et interrogant eum Pharisaei et scribae Quare discipuli tui non ambulant iuxta traditionem seniorum, sed communibus manibus manducant panem? 6 At ille respondens dixit eis Bene prophetavit Esaias de vobis hypocritis, sicut scriptum est Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a mein vanum autem me colunt, docentes doctrinas praecepta hominum. Relinquentes enim mandata dei tenetis traditionem hominum, baptismata urceorum et calicum, et alia similia his facitis multa. 9 Et dicebat illis Bene irritum facitis praeceptum dei ut traditionem vestram servetis. 10 Moses enim dixit Honora patrem tuum et matrem tuam, et Qui maledixerit patri aut matri, morte moriatur : Vos autem dicitis Si dixerit homo patri aut matri Corban, quod est donum, quodcumque ex me tibi profuerit, 12 et ultra non dimittitis eum quicquam facere patri suo aut matri, 13 rescindentes verbum dei per traditionem vestram quam tradidistis: et similia huiusmodi multa facitis. Et advocans iterum turbam dicebat illis Audite me omnes et intellegite. 15 Nihil est extra hominem introiens in eum quod possit eum coinquinare, sed quae de homine procedunt, illa sunt quae communicant hominem. 16 Si quis habet aures audiendi, audiat. 17 (72, 6.) Et cum introisset in domum a turba, interrogabant eum discipuli eius parabolam. 18 Et ait illis Sic et vos inprudentes estis? non intellegitis quia omne extrinsecus introiens in hominem non potest eum communicare, 19 quia non introit in cor eius sed in ventrem, et in secessum exit, purgans omnes escas? 20 Dicebat autem quoniam quae de homine exeunt, illa communicant hominem: 21 ab intus enim de corde hominum cogitationes malae procedunt, adulteria, fornicationes, homicidia, 22 furta, avaritiae, nequitiae, dolus, inpudicitia, oculus malus, blasphemia, superbia, stultitia: 23 omnia haec mala ab intus procedunt et communicant hominem. Et inde surgens abiit in fines Tyri et Sidonis: et ingressus domum neminem voluit scire, et non potuit latere. Mulier enim statim ut audivit de eo, cuius habebat filia spiritum inmundum, intravit et procidit ad pedes eius: erat autem mulier gentilis, Syrophoenissa genere, (73, 6.) et rogabat eum ut daemonium eiceret de filia eius. 27 Qui dixit illi Sine prius saturari filios: non est enim bonum sumere panem filiorum et mittere canibus. 28 At illa respondit et dicit ei Utique, domine: nam et catelli sub mensa comedunt de micis puerorum. 29 Et ait illi Propter hunc sermonem vade: exiit daemonium de filia tua. 30 Et cum abisset domum suam, invenit 25 26 puellam iacentem supra lectum et daemonium exisse. VIII. 2 7 Et ha Et man 'In illis diebus iterum cum turba multa esset nec haberent quod manducarent, convocatis discipulis ait illis Misereor super turba, quia ecce iam triduo sustinent me nec habent quod manducent, 3 et si dimisero eos ieiunos in domum suam, deficient in via: quidam enim ex eis de longe venerunt. Et responderunt ei discipuli sui Unde istos poterit quis hic saturare panibus in solitudine? 5 Et interrogavit eos Quot panes habetis? Qui dixerunt Septem. 6 Et praecepit turbae discumbere supra terram: et accipiens septem panes gratias agens fregit, et dabat discipulis suis ut adponerent, et adposuerunt turbae. bebant pisciculos paucos: et ipsos benedixit et iussit adponi. ducaverunt et saturati sunt, et sustulerunt quod superaverat de fragmentis, of the septem sportas. 9 Erant autem qui manducaverant quasi quattuor milia: et dimisit eos. 10 Et statim ascendens navem cum discipulis suis venit in partes Dalmanutha. 11 (774) Et exierunt Pharisaei et coeperunt conquirere cum eo, quaerentes ab illo signum de caelo temtantes eum. 12 (78,6.) Et ingemescens spiritu ait Quid generatio ista quaerit signum? Amen dico vobis si dabitur generationi isti signum. 13 Et dimittens eos ascendens iterum abiit trans fretum. 14 Et obliti sunt sumere panes, et nisi unum panem non habebant secum in navi. 45 (79.2) Et praecipiebat eis dicens Videte cavete a fermento Pharisaeorum et fermento Herodis. 16 (80,6) Et cogitabant ad alterutrum dicentes quia panes non habemus. 17 Quo cognito Iesus ait illis Quid cogitatis quia panes non habetis? nondum cognoscitis neque intellegitis? adhuc caecatum habetis cor vestrum? 18 Oculos habentes non videtis, et aures habentes non auditis? nec recordamini, 19 quando quinque panes fregi in quinque milia, et quot 26 cophinos fragmentorum plenos sustulistis? Dicunt ei Duodecim. 20 Quando et septem panes in quattuor milia, quot sportas fragmentorum tulistis? Et dicunt ei Septem. Et dicebat eis Quomodo nondum intellegitis? 22 (81.10.) Et veniunt Bethsaida: et adducunt ei caecum, et rogabant eum ut illum tangeret. 23 Et adprehendens manum caeci eduxit eum extra vicum, et expuens in oculos eius inpositis manibus suis interrogavit eum si aliquid videret. 24 Et aspiciens ait Video homines velut arbores ambulantes. 25 Deinde iterum inposuit manus super oculos eius, et coepit videre, et restitutus est ita ut videret clare omnia. Et misit illum in domum suam dicens Vade in domum tuam, et si in vicum introieris, nemini dixeris. 27 (82,1.) Et egressus est Iesus et discipuli eius in castello Caesareae Philippi: et in via interrogabat discipulos suos dicens eis Quem me dicunt esse homines? 28 Qui responderunt illi dicentes lohannen baptistam, alii Heliam, alii vero quasi unum de prophetis. 29 Tunc dicit illis Vos vero quem me dicitis esse? Respondens Petrus ait ei Tu es Christus. 30 (83,2.) Et comminatus est eis ne cui dicerent de illo. 31 Et coepit docere illos quoniam oportet filium hominis multa pati et reprobari a senioribus et a summis sacerdotibus et scribis et occidi et post tres dies resurgere, 32 et palam verbum loquebatur. (8,6.) Et adprehendens eum Petrus coepit increpare eum. Qui conversus et videns discipulos suos comminatus est Petro dicens Vade retro me, satana, quo34 (85, 2.) Et conniam non sapis quae dei sunt sed quae sunt hominum. vocata turba cum discipulis suis dixit eis Si quis vult post me sequi, deneget se ipsum et tollat crucem suam, et sequatur me. 35 Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam: qui autem perdiderit animam suam propter me et evangelium, salvam eam faciet. 36 Quid enim proderit homini, si lucretur mundum totum et detrimentum faciet animae suae? 37 Aut quid dabit homo commutationem pro anima sua? 38 (86, 2.) Qui enim me confusus fuerit et mea verba in generatione ista adultera et peccatrice, et filius hominis confundetur eum, cum venerit in gloria patris sui cum angelis sanctis. 39 Et dicebat illis Amen dico vobis quia sunt quidam de hic stantibus qui non gustabunt mortem donec videant regnum dei veniens in virtute. IX. 33 1 (87,2.) Et post dies sex adsumit Iesus Petrum et Iacobum et Iohannem, et ducit illos in montem excelsum seorsum solus, et transfiguratus est coram ipsis: 2 et vestimenta eius facta sunt splendentia candida VIII, 20 IX, 2. |