derari, ut ex parte nostra aliqua esset dispositio. Quid minus pro tanta gratia exigere potuit, quam desiderium? En et ad te venire vult Deus: et hunc quam tepide desideras, qui alia nosti tam ardenter desiderare! Vult a te Deus desiderari, qui vult uniri. Pone ergo alia desideria, ut hoc excites.

II. Mitte quem missurus es. (Exod. 4.) Considera quam ardens eorum fuerit desiderium. Cœlos, nubes, terram, nocte et die inclamabant, ut veniret, qui mittendus erat desideratus cunctis gentibus. Si advertas ad tuorum desideriorum languorem, non quereris te non exaudiri. Pudeat te, quod tam ardenter sensui grata, tam tepide Divina desideras. Quid te impedit ? quod creatis afficiaris.

III. Exspectavimus eum, et salvabit nos. (Isai. 25.) Transibant secula, augebantur miseriæ: promissus non veniebat: attamen spe certi expectabant tam vivi, quam defunctorum animæ ; quia nempe et necessitatem suam, et magnitudinem promissi beneficii cognoscebant. Desiderares et tu constantius, si Deo fideres; si necessitates tuas adverteres, si cognosceres quantum bonum sit Deum habere. His nutri desidera.

mus.

SABBATO.

DE FIDE INCARNATIONIS.

I. Quem scripsit Moyses in lege, et prophetæ, inveni(Joan. 1.) Hic est quem Pater a seculo per os prophetarum sibi prænuntiaverat, et promiserat esse mittendum, non utique hominem tantum, sed Deum fortem, Patrem futuri seculi, Principem æternæ pacis. Hic est qui per tot secula fuit expectatio populi Israel, et de quo omnes patres potum spiritualem biberunt, per

15

fidem adventus ejus sanctificati. O si tu quoque cum illis confitereris eum, tibi enim non sibimetipsis tanta ministrabant. Major ergo fides, major amor, majus Christi desiderium, a te requirendo.

II. Si mihi non vultis credere, operibus credite. (Joan. 10.) Argumenta Divinitatis suæ Jesus non tantum a Scripturis, sed etiam ab operibus petebat. Ventis enim et mari imperavit, ventura prædixit, infirmos sanavit, mortuos ressuscitavit, hominum corda revelavit, etc. Et in morte quanta fecit, terram et petras, cœlum et inferos commovit, tandemque, quod divinissimum erat, seipsum mortuum ressuscitavit. Mors et vita, homines, angeli, natura, Jesum Deum confitebantur. Ad hoc et tu constitutus es; cur tam segnis es in prædicando et promovendo hanc Fidem ?

III. Sacramentum prædicatum gentibus, creditum in mundo. (1 Tim. 3.) Clamant Divinitatem ejus dispersio populi judaici, templi urbisque Jerusalem ruinæ. Propter hanc veritatem innumerabilis multitudo ipsam vitam tradere non dubitavit : gentes relictis erroribus, confractis idolis, subversisque templis, evangelium susceperunt. Hanc confitentur homines in omni terra, cujuslibet conditionis et ætatis, Dominum Jesum adorantes, laudem, pœnitentiam, sacrificium ei afferentes. Quam adorationem obtulisti Domino et Deo tuo ?

DOMINICA III. ADVENTUS.

DE BENEFICIO INCARNATIONIS.

I. Sic Deus dilexit mundum. (Joan. 3.) Ut traderet, quid? quod habebat carissimum. Quibus ? immerentibus et indignis. Quomodo? per summum miraculum. Quem in finem? in cruciatus et mortem. His verbis

donantis affectus declaratur. Ita cor divinum ardet, et cor hominis usque friget? Te inimicum dilexit Deus, et Deum benefactorem tuum non redames? Si non digne potes, fac quod potes.

II. Ut filium suum unigenitum daret. (Ibid.) Ex doni magnitudine intellige Divinæ caritatis excellentiam. Deus, cum sit potentissimus, plus dare non potuit. Cum sit sapientissimus, plus dare nescivit; cum sit ditissimus, plus dare non habuit. (S. Aug.) Quam liberalis erga te Deus! quam et contra tu parcus et avarus, qui tam pauca et tam vilia illi offeras!

III. Ut omnis qui credit in ipsum non pereat, sed habeat vitam æternam. (Ibid.) Quantus ex incarnationis beneficio fructus ad nos emanavit, his verbis indicatur. Fructus infinitus, quia de malis infinitis liberamur, non pereat, simul et bonis cumulamur, sed habeat vitam æternam. A quanto supplicio te liberavit Dei filius! nec solum malis eripuit, sed etiam cælesti beatitudine donavit. Nihil aliud pro tantis beneficiis vult quam amari, o ingratum animum!

FERIA II.

B. VIRGO DESPONSATUR S. JOSEPHO.

I. Voluit Deus futuram suam Matrem sponsari viro. Non detrectavit Virgo, nec voto timuit; quia se totam Dei gubernationi dederat. Non dubitabat se intactam conservandam ab eo, cujus hìc voluntatem exequebatur. Sine te a Deo gubernari, et nullum incurres periculum. Examina præterita, dispone futura.

II. Considera causas desponsationis: 1. Ne gravida incurreret notam apud homines. Consule famæ alienæ, præsertim Matris tuæ religionis. 2. Ne ipse etiam de

innupta natus, illegitimus haberetur. Consule tuo etiam nomini, dum ad gloriam Dei magis expedit. 3. Ut celaretur ad tempus Mysterium Incarnationis. Disce partus virtutum tuarum celare.

III. Considera qualitates sponsi: erat quidem regia stirpe editus, sed pauper, faber lignarius; justus tamen, et virgo, ut virgo Virginem custodiret. Quam alia æstimat Deus, alia mundus! Deus justitiam, sanctitatem; virginitatem, humilitatem: mundus excelsam stirpem, opulentiam, etc. Si ut Deus practice judicasses, non tantopere adhæsisses terrenis. Nunc saltem corrige judicium tuum.

.

FERIA III.

LEGATIO ANGELI AD B. VIRGINEM.

I. Missus est Angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilea ad Virginem. (Luc. 1.) Expende quis, quem, ad quem mittit: Deus, Angelum, ad Virginem pauperem, desponsatam fabro, consecratam Deo. Tales dignatur Deus legatione Angelorum. Sed nec te dedignatur, invisibili legatione internarum inspirationum. Attende his, quia a Deo sunt: æstima et sequere, quia ad tuum bonum sunt. Melior esses, si hactenus hoc præstitisses.

II. Et ingressus Angelus ad eam, dixit: Ave gratia plena. (Ibid.) Ingressus, qua reverentia! qua modestia! qua compositione! Quam longe minore tu ad Deum ipsum accedis! Laudat Virginem, reticet se Angelum esse. Disce tui laudes non promere, promere alienas. Vocat gratia plenam. Hæc sola laus coram Deo. Sed quo tu es plenus? vanitate, inordinatis affectibus, etc.

III. Dominus tecum: (Ibid.) in cogitatione, in desiderio, in amore. Felix societas sic esse cum Deo. Felix MARIA, quæ semper cum Deo. Quam raro tu cum Deo! Consule cogitationes, desideria, et affectus tuos. Ubi vagantur? Collige eos ergo omnes ad Deum.

FERIA IV.

ANGELUS INTIMAT MYSTERIUM INCARNATIONIS.

I. Quæ cùm audisset, turbata est in sermone ejus. (Luc. 1.) Turbatur, id est, confunditur ad tantas sui laudes, ad tantam Angeli reverentiam. Hoc proprium est humilium. O quantum distas a Virgine! turbaris ad tui vituperia, exultas ad laudes. Illa abhorret veras, et meritas: tu quæris immeritas, et falsas.

II. Ne timeas MARIA, invenisti enim gratiam apud Deum. (Ibid.) Unicam rationem ad pellendum timorem adducit; quod sit in gratia Dei. Inexpugnabilis hæc clypeus est. Quid enim timeat, quem Deus amat? Quære ergo huic placere, non hominibus. Placeres illi magis, si his minus placere voluisses.

III. Ecce concipies in utero, et paries filium et vocabis nomen ejus JESUM. Hic erit magnus, et filius Altissimi vocabitur ... et regnabit in domo Jacob in æternum. (Ibid.) Gratulare Virgini de tanto Filio. Adora Filium, agnosce Deum. Crede, ama, et regnanti te subde.

FERIA V.

EXPLICAT ANGELUS MYSTERIUM INCARNATIONIS.

I. Dixit autem MARIA....: Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco? (Luc. 1.) Non dicit, non fiet istud, quæ semper Deo consentiebat: Sed, quomodo?