Amorem quem habebat puritatis non abjecit; de cætero quid Deus disponat auditura. Ama puritatem et animæ et corporis majorem, quam antehac.

II. Et respondens Angelus dixit ei: Spiritus Sanctus superveniet in te, et virtus, etc. (Ibid.) Explicat quomodo consistent Virginitas et fecunditas, opera Spiritus sancti, corpus Dei Verbo formaturi. Gratulare Virgini in qua Spiritus sanctus operabatur hoc Mysterium. Vide ut idem solus in anima tua operetur inspirationibus, non sensus, non amor proprius, non humani respectus.

III. Ecce ancilla Domini, fiat mihi secundum verbum tuum. (Ibid.) Consentit Virgo. Hoc exspectabat SS. Trinitas, Angeli, homines. Cum quanta humilitate!

Mater Dei se ancillam vocat. Virginitate concepit, hum.ilitate meruit. Hic modus est, quo Deum ad te trahas, si te deprimas; sicut eum pellis, si te elevas.

FERIA VI.

DOTES CHRISTI ANIME A VERBO ASSUMPTÆ.

I. In quo sunt omnes thesauri sapientiæ, et scientia Dei. (Coloss. 2.) Ut Divinæ particeps scientiæ perfectissime cognovit 1. omnia naturalia, etiam te, et tua facta. Sed viditne, quod gaudio esse poterat; an quod mærori? 2. omnia supernaturalia ac Deum. Quam felix illa anima! quam tu infelix! Hæc non vides, saltem actuali fide sæpius crede. Ex hujus defectu aliis plerumque deficis.

II. Talis decebat ut nobis esset Pontifex, sanctus, innocens, impollutus. (Hebr. 7.) Ex unione ad Verbum fuit sancta infinite, neque crescere potuit. Tu potes: at non cresces, nisi Deo magis uniaris; non unieris,

nisi a creaturis magis recedas. 2. Fuit sancta per summam gratiam, supra omnes creaturas. Respice egestatem tuam. Ditior esses si te Deo magis unires. 3. Fuit impeccabilis, quia regebatur a Verbo. Quam tu fragilis! forte quia non pateris te a Deo regi.

III. In ipso complacuit omnem plenitudinem inhabitare. (Coloss. 1.) Ob unionem habuit omnes virtutes supernaturales, quarum capax fuit. Quantum com. placuit sibi in illa Deus! Quam parum in tua! quia egenus, et pauper es. Nec fuerunt otiosæ illæ virtutes; jam tunc in nos influebant. Sed quoties hunc in te fluxum non admisisti ?

SABBATO,

CHRISTUS PRIMO INSTANTI CONCEPTIONIS OFFERT SE PATRI

ETERNO.

Tunc

I. Ingrediens mundum dicit: Hostiam, et oblationem (aliam) noluisti, corpus autem aptasti mihi . . . dixi: Ecce venio. (Hebr. 10.) Offert Patri se, sua, corpus, animam, et quam promptissime: quia cognoscit hæc esse ab illo. Quid tu habes, quod non sit a Deo? Cur non illi omnia? Cur tibi, cur sensui multa immolas ?

II. Ecce venio, ut faciam, Deus, voluntatem tuam. (Ibid.) Vidit statim decretam sibi a Deo paupertatem, contemptum, passionem, mortem; promptissime excipit ipso primo momento Crucem, voluntate sua tota in Dei voluntatem transfusa. Confer te eum Christo, quam conformis sis voluntati Divinæ, præsertim in ardius; quam ames, aut fugias Crucem.

III. Que placita sunt ei, facio semper. (Joan. 8.) Quia summe ei placet gloría sua, et salus nostra, huc

statim intentione sua respexit, eaque purissima. Perdis omnia, quæ non huc dirigis. O quantam hactenus jacturam fecisti! Quod posthac facturus es, purum sit, ut nihil sensus interveniat,

DOMINICA IV. ADVENTUS.

B. VIRGO AD ELISABETHAM INVISIT.

I. Exsurgens MARIA in diebus illis, abiit in montana cum festinatione. (Luc. 1.) Concepto Deo abit in ardua: inhabitantis Dei signum est ad difficilia se resolvere. Concepto Deo exit in publicum; necessarium est latere donec Dei spiritus sit in te; antea non tuto agis cum proximo. Ut piam curam impleat, relinquit amatam solitudinem. Relinquendus Deus propter Deum.

II. Exultavit infans in utero ejus, et repleta est Spiritu sancto Elizabeth. (Ibid.) Effectus hi sunt visita. tionis MARIA: Infans nondum natus prophetat gestu; Elisabeth illuminatur, agnoscit Matrem Dei, extollit eam, humiliat sese. Tanta efficit, quæ Christum portat; tu illum in corde et in ore gesta.

III. Magnificat anima mea Dominum. (Ibid.) Laudata laudem refundit in Deum, se vero humiliat. Quidquid

a Deo tibi adfluat, tu ad tuum nihilum redi; magnifica illum, et sublimem de eo sensum concipe.

FERIA II.

S. JOSEPH DE MYSTERIO INCARNATIONIS INSTRUITUR.

I. Joseph autem vir ejus, cum esset justus et nollet eam traducere, voluit occulte dimittere eam. (Matth. 1.) Videt gravidam, non novit Mysterium; angitur, sed

non expro rat, in melius interpretatur: cogitat de dimittenda; sed occulte, ut famæ consuleret. Disce 1. prudenter adversa tolerare, non murmurare; 2. alienos defectus apud te excusare, apud alios tegere.

II. Angebatur et Virgo, quæ sciebat angi Josephum : se de adulterio suspectam ; se periclitari de dimissione. Silet tamen, neque excusationem adfert : committit se Deo innocentiæ defensori. Etiam de Sanctis sinistra formantur judicia. Sile, si tibi hoc contingat. Deo te committe, qui providentia sua omnia ordinabit in bonum.

III. Angelus Domini apparuit in somniis ei, dicens: Joseph fili David, noli timere accipere MARIAM. (Ibid.) Tribulari vult Deus justos, non opprimi: præstat Divina auxilia, cum desunt humana. Docet Mysterium Incarnationis Josephum. Quod tam hujus quam MARIÆ gaudium! Ita sunt curæ Deo, qui se illi committunt.

FERIA III.

NASCITUR JOANNES BAPTISTA.

I. Peperit filium, et audierunt vicini . . ., quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa (Luc. 1.) : 1. eximendo illam a dedecore sterilitatis. Si tam turpis erat sterilitas corporalis, quam turpis coram Deo erit sterilitas animæ ! Et hæc tua est. 2. Dando filium, qui erit magnus coram Domino. Sola magnitudo vera est, quæ coram Deo est. Quid aliam quæris?

II. Peperit filium, et audierunt vicini, etc. Considera, quæ secuta sint nativitatem Joannis. Gaudent vicini : alii timent; alii mirantur; recipit loquelam pater: repletur Spiritu Sancto; loquitur benedicens Deum,

prophetat, etc. Quantas mutationes facit vir unus zelosus, si quando comparet in populo!

III. Quis, putas, puer iste erit? Etenim manus Domini erat cum illo. (Luc. 1.) Præsagiunt magnitudinem Joannis ab Angelo prædictam, ex eo, quia manus et favor Dei erat cum illo. Hic tamen favor non fecit eum magnum coram mundo, sed contemptum. Deduxit in desertum, aluit locustis, vestivit melote, etc. Per hanc viam ducit Deus eos, quos vult magnos coram se. Hac et tibi eundum.

FERIA IV.

MUNUS AD QUOD DESTINATUR JOANNES.

I. Hic venit in testimonium, ut testimonium perhiberet de lumine. (Joan. 1.) Testimonium ore, ut Christum prædicaret testimonium opere, ut doctrinam suam sanguine signaret. Ad hoc vocatus es, ut testimonium perhibeas, non ore tantum laudando, prædicando: sed multo magis opere, ardua pro eo agendo, et patiendo. Quid egisti? Quid passus es? Quid in futurum ?

II. Ipse præcedet ante illum in spiritu, et virtute Elia. (Luc. 1.) Spiritus Eliæ fuit zelosus, igneus, fortis, et imperterritus. Talis fuit Joannes, in eremo ad Jordanem, in urbibus, in carcere, in morte. An et tuus talis? Quam tepidus! quam debilis! quam facile deficit !

III. Parare Domino plebem perfectam. (Ibid.) Non destinatur tantum ad Herodem, aut magnates, sed etiam ad plebem excolendam. Demitte te ad vilissimos, quoniam nullius est vilis anima. Idem omnium est pretium, Sanguis Christi. Hoc exemplum Christi, hoc vocatio tua exigit.