minus hi cum illo regno stare possunt, quam vivus Christus cum terrestri, aut Herode vivo.

DOMINICA I. POST EPIPHANIAM.

MAGI DISCEDUNT HIEROSOLYMIS, ET VENIUNT IN
BETHLEHEM.

I. Qui cum audissent Regem, abierunt. (Matth. 2.) Considera, qua sollicitudine Christum quærunt. Id solum agunt in urbe, quod ad hoc servit: quærunt, ubi nascatur; intelligunt. Hoc habito statim prosequuntur iter, nec patiuntur se curiositatibus rerum detineri. At tu, in suscepto virtutis itinere, quot diverticula ad creaturas quæris? quam lente progrederis ? Non serio vult, qui lente vult.

II. Et ecce stella, quam viderant in Oriente, antecedebat eos. (Ibid.) Amissam stellam tolerarunt cum patientia et spe; non desistunt tamen ab itinere. Ideo consolatur eos Deus, remissa stella. Vide, quam bonus est Deus in eos, qui tempore desolationis nihil remittunt de virtutis progressu. Ne ergo animo concide, si absit consolatio; fer patienter, et spera. Aderit rursum Deus: huic te committe.

III. Usquedum veniens staret supra, ubi erat Puer. (Ibid.) Quo deduxit tandem hæc stella? ad Deum quidem, quem quærebant; sed tamen etiam ad vile stabulum. Vide quo stellæ, seu cognitiones tuæ te ducant. Si ad vanitatem, existimationem, etc. ignes fatui sunt: si ad vilitatem, et contemptum tui, stellæ Dei sunt. Has sequere, et Deum tibi monstrabunt.

FERIA II.

DE ADORATIONE MAGORUM.

I. Et intrantes domum invenerunt Puerum cum MARIA Matre ejus. (Matth. 2.) Considera hos Principes non horruisse sordes stabuli, non despexisse paupertatem, aut infirmitatem infantis; sed interne illustratos agnovisse hunc puerum esse Deum, Lauda Deum, gratulare Magis. Neque tu horre paupertatem, aut contemptum. Postquam enim Deus pro te vilís factus est, non invenies eum per gloriam et existimationem. Reflecte, dole, desidera, pete.

II. Et procidentes adoraverunt eum. (Ibid.) Prociderunt primum non tantum corpore in terram in reverentiæ signum, sed etiam animo in suum nihilum, agnoscendo se undequaque ab hoc Deo pendere. Deinde adorarunt perfecto cultu latriæ, quia Deum cognoverunt. Ecce quam sui æstimationem excitat Deus cognitus! quam reverentiam! quam animorum subjectionem! quem sui contemptum! Excelleres his, si Deum bene nosses,

III. Et procidentes adoraverunt. Considera, qui fuerint eorum affectus: 1. eos gratias egisse, quod venerit in mundum ad redimendos homines, quod per stellam eos ad se deduxerit; 2. obtulisse se ad perpetua ejus obsequia servos infimos. Excita in te eosdem affectus, et offer te ad quævis ardua.

FERIA III,

DE OBLATIONE MUNERUM.

aurum,

I. Apertis thesauris obtulerunt ei munera thus, et myrrham. (Matth. 2.) Fidem testantur opere;

FERIA II.

DE ADORATIONE MAGORUM.

I. Et intrantes domum invenerunt Puerum cum MARIA Matre ejus. (Matth. 2.) Considera hos Principes non horruisse sordes stabuli, non despexisse paupertatem, aut infirmitatem infantis; sed interne illustratos agnovisse hunc puerum esse Deum, Lauda Deum, gratulare Magis. Neque tu horre paupertatem, aut contemptum. Postquam enim Deus pro te vilis factus est, non invenies eum per gloriam et exístimationem. Reflecte, dole, desidera, pete.

II. Et procidentes adoraverunt eum. (Ibid.) Prociderunt primum non tantum corpore in terram in reverentiæ signum, sed etiam animo in suum nihilum, agnoscendo se undequaque ab hoc Deo pendere. Deinde adorarunt perfecto cultu latriæ, quia Deum cognoverunt. Ecce quam sui æstimationem excitat Deus cognitus! quam reverentiam! quam animorum subjectionem quem sui contemptum! Excelleres his, si Deum bene nosses,

III. Et procidentes adoraverunt. Considera, qui fuerint eorum affectus; 1, eos gratias egisse, quod venerit in mundum ad redimendos homines, quod per stellam eos ad se deduxerit; 2. obtulisse se ad perpetua ejus obsequia servos infimos, Excita in te eosdem affectus, et offer te ad quævis ardua.

FERIA III,

DE OBLATIONE MUNERUM.

I. Apertis thesauris obtulerunt ei munera: aurum, thus, et myrrham. (Matth. 2.) Fidem testantur opere ;

nec comparent vacui ante Regem: donant illi quidquid habent pretiosum. Nec dubium est obtulisse etiam, quod iisdem muneribus designatur: cum auro charitatem; cum thure devotionem; cum myrrha mortificationem. Credis Deum ? operibus proba. Offer eidem tria hæc mystica dona. Sed oblata semel, non amplius recipe.

Considera, quam grata

II. Obtulerunt ei munera. fuerint hæc munera Christo Domino: non quia pretiosa ex materia, sed quia conjuncta erant: 1. cum viva fide, 2. pietate, 3. humilitate et subjectione, 4. amore. Deus enim solum æstimat ex quanto affectu, non quantum dones. Cum igitur offers munus tuum Deo, affectum procura.

III. Obtulerunt ei munera. Considera, quid Deus, qui se liberalitate nostra vinci non patitur, his donis rependerit. Etsi nihil constet, considerare tamen licet, retulisse auro, augmentum sapientiæ et charitatis; thuri, orationis ac devotionis; myrrhæ, incorruptionem seu gratiam; qua præservati fuerint a peccatis. Nihil frustra Deo dabis. Quo plus dederis, plus accipies. Dabis vilia, accipies pretiosa.

FERIA IV.

DE REDITU MAGORUM IN REGIONEM SUAM.

I. Et responso accepto in somnis, ne redirent ad Herodem (Matth. 2.), perplexi hærebant: an eadem, an alia via redirent. Recurrisse ad Deum crediderim, et orasse lumen. Deus mittit Angelum, qui doceat. Agnosce, et lauda Dei providentiam, quæ suos regit. Committe te illi, maxime in dubiis, et adversis, certus quod aderit.