omnino Josephi, et B. Virginis promptitudinem ad adeundam, ac ad deserendam Ægyptum. Nec alio titulo est reditus gratior, quam quod Deo ita placeat. Nec displiceret remanere diutius, etiam in ærumnis, si ita Deo placeret: ab hujus enim nutu cum omni indifferentia pendebant. Quæ vero tua est indifferentia ? ad mandata es morosus: quod potes, recusas: quod non potes, expetis: de bono, et malo judicas, prout tibi sapit bene aut male: fingis te non posse, quod non vis: tanquam debitum petis, quod amas: tanquam injuriam accipis, si petenti negatur, etc.

II. Audiens autem quod Archelaus regnaret in Judæa pro Herode patre suo, timuit illo ire. (Ibid.) Considera, nihil quidem fuisse quod Joseph timere posset in Judæa. Nam mortui erant, qui quærebant animam Pueri. (Ibid.) Habet tamen Joseph, quod optimæ conscientiæ habent: etiam in securitate timent, ne perdant JESUM. Estne et tibi hujus rei sollicitudo? Quam vero necessaria in tot periculis? Hac adempta omnia perdidisti: imo et te ipsum. Vigila, etc.

III. Habitavit in civitate, quæ vocatur Nazareth. (Ibid.) Non eligit sibi Christus Hierosolymam caput Regni, et populis frequentàtam: sed Nazareth locum vilem, a quo etiam per contemptum vocatus est Nazaræus. Hoc est ingenium Christi, semper sibi humiliora eligere. Quam diversum est tuum? Ignominiam Christo facis, si alia quæris quam ipse. Tanto majorem facis Christum quanto te minorem.

FERIA III.

DE ASCENSU CHRISTI CUM PARENTIBUS IN TEMPLUM.

I. Ibant parentes ejus per omnes annos in Hierusalem. (Luc. 2.) Considera piam et constantem hanc fuisse Josephi consuetudinem, orandi causa ad Templum ascendere quod quidem agebat ex lege, qua omne masculinum obstringebatur. Vide quam accurate legem adimpleat, et quidem ex constante consuetudine sancta. Utinam ad hanc tu consuetudinem regularis observantiæ pervenires! Pia consuetudo non est mera consuetudo, sed constantia. Hanc ut obtineas, quidquid agis, considerate age, et ad regulam reflecte. Quantus esses, si id a principio vocationis egisses!

II. Ibant parentes ejus. Considera non solum Joseph, sed et B. Virginem ascendisse in Templum, et hanc quidem nullam habuisse obligationem: quia lex solis masculis data erat. Quia tamen erat opus bonum, quo obsequium præstabatur Deo, suffecit ad illam permovendam. Nimis parce cum Deo agit, qui nihil agit, nisi ad quod tenetur. Si Deus tecum ita ageret, quam miser esses! Ergo qui tanta a Deo mere liberaliter accipis, redde aliqua supererogatoria. Fecistine hactenus? faciesne in posterum quæ ? quando? quo affectu ?

III. Considera etiam Christum ivisse in comitatu parentum, tum ut legi satisfaceret, tum ut æternum Patrem veneraretur in domo sua, præscripto tempore communis venerationis. Felices parentes tanti Filii comitatu! Felix tu, si semper JESUM tecum habeas! Quid solatii deesse possit cum JESU? Vide cum quanto spiritu et fervore hic Puerulus properet! Excita in te similem, cum ad Divina accedis.

FERIA IV.

DE EODEM ASCENSU IN TEMPLUM.

I. Ascendentibus illis Hierosolymam secundum consuetudinem. (Luc. 2.) Considera reducem ex Ægypto Josephum timuisse ire Hierosolymam. Cur modo non timet? Quia nempe hic agitur de cultu Deo exhibendo. Tunc enim exuendus est timor, et forti animo, quæ Deo debes, præstanda. Sic Deum timenti nihil eveniet mali. Dum tu ejus obsequium curabis, præstabit ille securitatem.

II. Considera Christum anno ætatis 12. ascendisse in Templum, quando scilicet communi hominum opinione se primum prodere solet judicium; ut prima statim ætate ostenderet, curas suas vergere ad obsequium Dei. Oh! si hoc exemplum secutus esses a juventute! quam felix tua esset conditio! quam securus animæ status! Dole te tam sero venisse. At saltem nunc serio, et cum magna resolutione age quod est ad obsequium Dei : et pone tepiditatem.

III. Contemplare agentium in Templo modestiam, reverentiam, affectus, quas gratias reddant pro beneficiis et sibi, et universo mundo collatis ; quam fervidæ sint preces ad impetrandas hominibus gratias congruas ; quam gratæ Deo sint eorum oblationes, etc. Confer tuam orantis compositionem corporis, collectionem animi, fervorem spiritus, etc. Vide in quo deficias, et emenda.

FERIA V.

REMANET PUER JESUS IN TEMPLO.

I. Consummatis diebus cum redirent. (Luc. 2.) Considera parentes JESU non ante voluisse, quanquam

potuissent, Nazareth in domum suam reverti, quam solemnitas Azymorum, quæ septem dies durabat, undique expleretur. Ita ad apicem servare voluerant legem. Sit hoc et tuum studium, in iis præsertim, quæ Divina prescribunt. Noli mutilum Deo sacrificium dare, aut tempori quidquam detrahere. Quod Deo detrahis, cui addis, nisi sensibus ? volesne hoc fecisse, cum consummati fuerint dies vitæ tuæ ?

II. Remansit puer JESUS in Hierusalem. (Ibid.) Considera affectum, quo Christus ad Divina ferebatur: qui, quantum de se erat, voluisset semper remanere in domo Patris sui; et ob hunc finem, etiam Matrem, quamquam sibi dilectissimam, deserere. Dei enim obsequia omnibus sunt præferenda. Ex quo discam æstimare Divina, quæ regulis præscripta sunt: affectum ad ea excitare, ac potius iis temporis aliquid addere, ubi concessum est, quam demere.

III. Et non cognoverunt Parentes ejus. (Ibid.) Quamvis Christus non ignoraret absentiam suam magno dolori Parentibus futuram, voluit tamen se iis subtrahere; ut ostenderet (ait Beda) se alium Patrem verum habere in cœlis, cui soli in iis, quæ operabatur ut Salvator, erat subjectus, sine carnis et sanguinis respectu. Disce quando operandum est juxta tuam vocationem, exuere amorem parentum, et amicorum. Ignorant hi, quæ sunt spiritus, et magno sunt impedimento. Non potes esse Discipulus Christi, si in his non oderis patrem et matrem. (Luc. 14.)

FERIA VI.

AMISSUM FILIUM REQUIRUNT PARENTES.

I. Existimantes illum esse in comitatu, venerunt iter diei. (Luc. 2.) Mirum videri potest, quomodo Mater potuerit a Filio sejungi, quem tantopere amabat. Sustinuit tamen id, quod crederet alios Divina ejus præsentia frui, ac ipsum eos morum suavitate ad se attraxisse. Ita ut serviretur aliis, libenter caruit eo, quo summe delectabatur. Appende hic tuam charitatem. Quam pauca, quam illibenter incommoda pateris alterius causa? At ut servias proximo, etiam aliquando Deus est relinquendus.

II. Requirebant eum inter cognatos. (Ibid.) Qua diligentia ? quo morore? qua simul resignatione ? quia non ignorabant eum Deum esse, et nihil non bene agere. Quibus ad Deum, quibus ad JESUM suspiriis? Itane in perditum JESUM requiris ? Sed tamen non reperiebant inter cognatos. Disce non inveniri Deum, imo perdi potius inter cognatos, inter affectus sanguinis et sensuum, inter solatia amicorum. Dissipant ista, non colligunt affectum in Deum. Huic tantum detrahis, quantum illis adjicis.

III. Et non invenientes regressi sunt in Hierusalem. (Ibid.) Considera qui fuerint regredientium sensus, doloris quidem, unionis tamen cum Divina voluntate, quod non ignorarent hoc altissimo consilio factum, ut majora sui accenderet desideria, et merendi daret occasionem: spei interim eum iterum reperiendi. Disce, quod Deus faciem suam subtrahat etiam iis, quos unice diligit. Si se tibi subduxit, vade in Hierusalem, constitue te in interna pace: quære cum iisdem affectibus.