INDEX.

C. I.
C. II.

TRACT. I.-DE REVELATIONE DIVINA.

De veritatibus revelatis quibus ratio suffragatur.
De mysteriorum revelatione.

Prop. 1. Deus revelare potest mysteria, eorumque injungere fidem.
Prop. 2. Revelatio quam prædicat Christi Catholica Ecclesia a

Prop. 1. Miracula certo nosci possunt.

Prop. 2. Miracula certo cognita sunt certissima veritatis ad quam

155

8

13

14

16

18

19

20

22

24

30

32

Prop. 2. Pentateuchus Mosaicus quoad substantiam integer omnino

est.

Prop. 3. Quæ ex propria scientia refert Moses maxima gaudent
historica certitudine.

Prop. 4. Plurima quæ refert Moses, naturæ ordini utpote contra-
ria, divinam virtutem necessario exigebant.

32

Prop. 5. Vaticinia quæ Pentateucho continentur Mosem Dei le-
gatum probant, et revelationem cujus præco fuit divinani. 37
Prop. 6. Omnia quæ retulit in Pentateucho Moyses, etiam quorum
testis oculatus non fuit, plena fide sunt excipienda.

C. VI. De dogmatibus et legibus Pentateucho contentis.

Prop. 1. Quæ Pentateucho continentur de Deo et de hominis
natura dogmata divinam produnt originem.

Prop. 2. Morum regulæ a Moyse traditæ sua sanctitate divinam
produnt originem.

Prop. 3. Leges cæremoniales quæ Pentateucho continentur, ob
sapientissimos fines institutæ sunt, et divinam produnt
originem.

Prop. 4. Leges judiciales Mosaicæ politiam statuebant genti Ju
daicæ maxime accommodatam, manifesta Dei auctoritate
et providentia.

C. VII. De libris Prophetarum.

Prop. 1. Libri Prophetarum sunt genuini.

57

Prop. 2. Vaticinia quæ libris Prophetarum continentur probant

divinam esse Religionem Judaicam.

59

VOL. I.-1

C. VIII. De librorum cæterorum Vet. Test. auctoritate historica.

Prop. 1. Libri omnes Veteris Testamenti sunt authentici, integri,

Prop. 1. Tempus adventus Messiæ a prophetis designatum jamdiu
effluxit: impletum est scilicet Jesu Nazareno in terris
existente.

Prop. 2. Prophetiæ quæ Messiæ ortum, nativitatem, vitam,
mortem, et post mortem exaltationem respiciunt, in Jesu
Nazareno sunt impleta.

C. X. De Fide historica librorum Novi Testamenti.

77

Prop. 1. Evangelia, Acta Apostolorum, cæterique libri Novi Tes-
tamenti ab authoribus quibus tribuuntur conscripti sunt. 75
Prop. 2. Libri Novi Testament integri sunt.
Prop. 3. Evangelia, Actus Apostolorum, cæterique libri Novi
Testamento summam humanam et historicam merentur
fidem.

C. XI. De miraculis Christi et Apostolorum.

79

84

Prop. Miracula a Christo et Apostolis patrata revelationem ab ipso
factam divinam probant.

C. XII. De resurrectione Christi.

Prop. Christus revera a mortuis tertia die resurrexit.

C. XIII. De vaticiniis Christi.

91

Prop. Vaticinia a Christo prolata manifestò sunt divina.

ཚཆཆ་ཊ

84

87

87

91

C. XIV. De Intrinseca evidentia Christianæ revelationis.

94

Prop. Christianæ doctrinæ excellentia et sanctitas divinam ejus
originem ostendit.

94

C. XV. De Jesu vita et moribus.

99

Prop. Mores integerrimi virtutesque quibus effulsit Jesus, divinam
doctrinæ quam tradidit probant originem.

Prop. Ecclesiæ Christi propagatio velox per orbem divinam ejus

originem probat.

103

LC. XVII. De Martyribus.

107

Prop. Divina Christi revelationis origo probatur ex Martyrum
multitudine.

Prop. Ecclesia, de qua in Christi, promissionibus agitur, est visi-

bilis; scilicet cætus fidem profitentium sub rectoribus

suam a Christo auctoritatem derivantibus..

122

C. II. De perpetuitate Ecclesiæ Visibilis.

127

Prop. Ecclesia visibilis numquam a Christi tempore defecit, num-
quam defectura est.

C. III. De Ecclesiæ Unitate.

128

131

Prop. Ecclesiæ unitas omnem dogmatum varietatem excludit.

132

C. IV. De Regiminis Unitate

Prop. Ecclesia Christi unitatem regiminis necessariò postulat, ita
ut singulæ Ecclesiæ locales communi quodam regimine
debeant inter se connecti.

C. V. De Unitatis Centro.

Prop. B. Petrus a Christo Domino unitatis centrum constitutus
est: supremam scilicet in terris accepit regendi Eccle-
siam potestatem, seu primatum jurisdictionis; quo unitati
fidei et regiminis consuleretur.

C. VI. De Sede Romana.

Prop. Episcopus Romanus tamquam Petri successor jure divino
habet primatum jurisdictionis, estque centrum unitatis.

C. VII. Quæ Ecclesia sit una.
Prop. In Ecclesia per orbem diffusa, quæ caput et centrum agnos.
cit Episcopum Romanum, est fidei et regiminis unitas.

C. VIII. De Unitatis defectu.

Prop. Principium quo fidei unitas servari possit omnino deest
Protestantium sectis.

C. IX. De Ecclesiæ Sanctitate.

Prop. 1. Ecclesia Christi Sancta est, ratione Fundatoris sui,
eorumque quorum usus est opera præcipua in ea propa-
ganda; doctrina etiam et sacramentis, necnon et sancto-
rum progenie.

Prop. 2. Ecclesia cujus centrum est Sedes Romana sancta est ea

omni ratione qua Christi Ecclesia Sancta prædicatur.
Prop. 3. Sanctitas doctrinæ Catholicæ et plurimorum Ecclesiæ
filiorum omni sæculo divinis prodigiis probata est.

188

198

Prop. 1. Doctrina a Protestanticis sectis propugnata Sanctitati
non favet..
Prop. 2. Nec auctorum eximia virtute, nec subsidiis quibus usi
sunt, nec virtutum fructibus, sectarum Protestanticarum
origo, tamquam Dei opus, commendata est.

202

206

C. XI. De Ecclesiæ Catholicitate.

210

Prop. 1. Ea præsertim ratione vera Christi Ecclesia Catholica
est, quod in fidei dogmatibus omnibus concors per orbem
diffundatur.

211

Prop. 2. Ecclesia Romana, scilicet Episcopo Romano commu-
nione conjuncta, est Catholic.

Prop. 1. Vera Chrisii Ecclesia necessario debet suam originem
ab Apostolis derivare, serie numquam interrupta pasto-
rum, doctrinam suorum decessorum ab Apostolis ma-
nantem propugnantium.

Prop. 2. Apostolica censenda est doctrina quæ in Ecclesiis in
quibus servatur successio Apostolici ministerii, quolibet
sæculo, publice et solemniter proponitur credenda.

219

224

Prop. 3. Ecclesia Catholica, scilicet Ecclesia ubique terrarum
Romanæ Sedi communione conjuncta, est Apostolica. 228
Prop. 4. Apostolica successio deest Protestanticis omnibus sectis. 232
C. XIII. De Ecclesiæ Infallibilitate.

235

Prop. 1. Ecclesia per orbem, catholica scilicet et Apostolica Christi
Ecclesia, in Petro a Christo fundata, in nullum errorem
contra doctrinam divinitus revelatam ullatenus potest
incidere.

236

Prop. 1. Episcopi ad regendam Ecclesiam divino jure constituti

sunt.

247

258

C. XVI. De Regimine Ecclesiæ.

Prop. 1. Laici quicumque, etiam Supremi principes, nullum pror-
sus habent in Ecclesia gubernanda jus, aut potestatem. 259
C. XVII. De modo docendi.
262
Prop. 1. Prædicatione Apostolici ministerii, publica scilicet et
concordi præsulum Ecclesiæ doctrina, Christus omnes
per omnia sæcula de veritatibus revelatis edoceri voluit. 263
267

C. XVIII. De tribunali doctrinæ.
Prop. 1. Corpus Episcoporum cum capite in fidei solemni defini-
tione errare nequit.
Prop. 2. Definitiones fidei in Conciliis Ecumenicis latæ, Episco-
pis plerisque qui adsunt eum Pontifice summo consentien-
tibus, infallibiles omnino sunt.

267

272

Prop. 1. Soli Episcopi, nativo suo jure, seu potius divino, habent
suffragium decisivum in Conciliis quibuscumque.

287

C. XX. De Disciplina Ecclesiæ.

296

Prop. Habent Ecclesiæ Præsules, servato ordine sui gradus, auc-
toritatem disciplinam moderandi, et variandi pro tem-
porum locorumque varietate.

297

C. XXI. De judiciis Ecclesiasticis.

300

C. XXII.

De potestate Ecclesiastica.

304

Prop. 1. Potestas Ecclesiæ præsulum in iis quæ ad salutem et
animarum regimen pertinent est plena et suprema: nec
pendet ullatenus a potestate civili..

C. XXIII. De Salute in Ecclesia.

Prop. 1. Nullus hæresos reus, scilicet qui animo pertinaci rejicit
aliquam veritatem revelatam satis sibi propositam a
legitimis Verbi præconibus, potest in ea animi conditione
salutem assequi.

304

313

315

Prop. Verbum interius, seu immediata Dei revelatio menti unius-
cujusque, non potest fidei regula statui.

326

C. II. De Verbo scripto.

332