412 FORMULA E LINDENBROGII SIVE COLLECTIO FORMULARUM A Friderico Lindenbrogio in publicum emissa. Incipiunt exemplaria de diversis conditionibus, qualiter regales vel cartae pagenses aut senicae, quas haec formula continet, scribantur. De Episcopatu. I. Ille Rex viro apostolico illi Episcopo. Quamlibet nos, etc. ut supra pag. 292. Indiculus Regis ad Episcopum ut alium benedicat. II. Domino sancto sede apostolicae dignitatis colendo in Christo patri illi Episcopo ille Rex. Credimus iam, etc. ut supra pag. 293. Concessio civium pro Episcopatu. III. Suggestio piissimo ac praecellentissimo Domino ill. Regi, etc. ut supra pag. 295. Carta de Episcopatu. IV. Dum iuxta Apostoli dictum omnis potestas subli-. matur à Domino, et quatenus post Deum in regia manet po testate qualiter cuncta terrena debeant gubernari. Unde oportet nos salubri consilio retractare ut illi in locis Sanctorum instituantur custodes qui digne ad ipsum officium guber. nandum apparere noscuntur. Igitur dum et vestra et cleri vel pagensium civitatis illius adfuit petitio ut relicta urbe illa, quam prius regere et gubernare videbamini, in suprascripta urbe illa cathedram pontificalem suscipere deberetis, et dum vos apud animos nostros et actio commendat probata, et nobilitatis ordo sublimat, ac morum probitas vel mansuetudo et prudentiae honestas exornat, cum consilio et voluntate Pontificum Procerumque nostrorum, iuxta voluntatem et consensum cleri et plebium ipsius civitatis, in supradicta urbe illa pontificalem in Dei nomine. vobis commisimus dignitatem. Propterea per praesentem praeceptum decernimus ac iubemus ut supradicta urbs vel res Ecclesiae ipsius et clerus sub vestro arbitrio et gubernatione consistant, et erga regimen nostrum semper fidem inlibatam custodire debeatis, et iuxta canonicam institutionem plebem vobis commissam assiduis praedicationum sermonibus expolire, et non minus pietate quam severitate constringere studeatis, et curam pauperum vel necessitatem patientium cum ingenti cura et dilectione procuretis, ut adquisita multiplicataque gregis vestri salute, ad ovile dominicum nullis maculis sordidatum valeatis praesentare; quatenus dum Ecclesiam vobis dispensatione divina commissam strenue regere atque gubernare videamini, vobis apud aeternum retributorem mercedum suffragia largiantur, et vos immensum Christum pro nostrorum mole peccaminum assidue exorare debeatis. Carta de magna re, qui vult xenodochium aut monasterium construere. V. Domino vere sancto, etc. ut supra pag. 311. Emunitas Regia. VI. Maximum regni nostri augere credimus munimentum si beneficia oportuna locis Ecclesiarum benevola deliberatione concedimus, ac Domino protegente, stabiliter perdurare conscribimus. Noverit igitur sollertia vestra nos ad petitionem apostolici viri Domni ill. illius urbis Episcopi tale pro aeterna retributione beneficium indulsisse ut in villis Ecclesiae Domni ill. quas moderno tempore aut nostro aut cuiuslibet munere habere videtur, vel qua deinceps in iure ipsius sancti loci voluerit divina pietas am pliare, nullus Iudex publicus ad causas audiendas aut fredam undique exigendam ullo unquam tempore praesumat ingredi; sed hoc ipse Pontifex vel successores cius propter nomen Domini sub integra emunitate omnino valeant dominari. Statuentes ergo lubemus ut neque vos, neque iuniores vestri aut successores, nec ulla publica iudiciaria potestas quoquo tempore in villas ubicunque in regno nostro ipsi Ecclesiae aut regia aut privatorum largitate conlatas, aut quae inantea fuerint conlaturae, ad audiendum altercationes ingredi, aut fredam de qualibet causa exigere, vel mansiones aut paratas vel fideiussores tollere praesumatis; sed quicquid exinde exigere, aut de servientibus caeterisque nationibus quae sunt infra agros vel fines seu supra terras praedictae Ecclesiae commanentes, fiscus aut de freda aut undecunque potuerat sperare, ex nostra hac indulgentia pro futura salute in luminaribus ipsius Ecclesiae per manus agentium eorum proficiat in perpetuum. quod nos propter nomen Domini et animae nostrae remedium seu pro nostra subsequente progenie plena devotione indulsimus nec regalis sublimitas, nec cuiuslibet iudicium seu cupiditas refragare tentet. Et ut praesens auctoritas tam praesenti quam futuris temporibus inviolata, Deo adiutore, permaneat, manus nostrae subscriptionibus infra roborare decrevimus. Confirmatio de emunitate. Et VIII. Ille Rex Francorum vir inlustris. Quotiescunque petitionem Sacerdotum vel ancillarum Dei ad effectum perducimus, regiam consuetudinem exercemus, et nobis ad mercedem vel ad stabilitatem regni nostri in Dei nomine pertinere confidimus. Ideoque Dominis viris sanctis ac venerabilibus apostolicis in Christo patribus omnibus Episcopis, vel omnibus Abbatibus, seu inlustribus atque mag nificis viris Ducibus, Comitibus, Vicariis, Centenariis, vel omnibus Vassis nostris, vel omnibus Missis nostris discurrentibus. Cognoscatis quod inlustris Abbas ille de monasterio illo in pago illo, in loco qui dicitur ill. in honorem Sancti ill. constructo, una cum Monachis vel Dei ancillis ad laudem Christi canendum sub religionis norma conversantibus, clementiae regni nostri suggestionem intulit co quod gloriosus Dominus et genitor noster ill. quondam Rex per suam praeceptionem sua manu roboratam talem emunitatem ad ipsam casam Dei Sancti ill. vel Monasterii ill. vel ipsi Abbati habuisset concessam atque indultam, ut nullus ludex publicus vel quislibet iudiciaria potestate accinctus in cortes vel villas ipsius Monasterü nullum debuisset habere introitum, nec ad causas audiendas, nec ad fredam exigendam, nec fideiussores tollendos, nec mansiones aut paradas requirendas, nec ullas retributiones exactandas; quod fiscus noster exinde habere poterit, nullatenus exactetur, nec requiratur. Unde et confirmationes anteriorum Regum prentum nostrorum nobis in praesente protulit relegendas; petiitque Celsitudinem nostram ut circa ipsum Monasterium nostra haec deberet auctoritas generaliter confirmare. Quod nos beneficium gratanti animo pro mercedis nostrae augmento non solum confirmantes, sed etiam novum sub emu. nitatis nomine concedentes, per hoc praeceptum specialius decernimus atque omnino iubemus, quod in perpetuum absque ullis obstaculis et refragationibus volumus esse mansurum, ut absque introitu Episcopi aut Archidiaconi ad orationem aut praedicationem lucrandam nullus Iudex publicus in curtes vel villas ipsius Monasterii ullum debeat habere ingressum, nec ad causas audiendas, nec fredam exigendam, nec fideiussores tollendos, nec mansiones aut paradas requirendas, nec ullas retributiones exactandas; quod fiscus noster exinde habere poterit, nullatenus exactetur nec requiratur. Nisi ut diximus, pro mercedis nostrae augmento, sicut ab antecessoribus Regibus parentibus nostris, seu et Domno glorioso genitore nostro ill. quondam Rege, moderno tempore fuit concessum atque indultum, ita nostris oraculis plenius confirmamus, quod in perpetuum volumus esse mansurum. Et ut haec praeceptio firmior habeatur, et per tempora melius conservetur, manus nostrae signaculis subter eam decrevimus roborare, et annulo nostro subter sigillavimus. Confirmatio de omni corpore facultatis Monasterii. VIII. Ille Rex illi Patritio atque omnibus Agentibus. Rectum esse censemus, etc. ut supra pag. 306. Ut causas auctorum adsumendi aliquis licentiam habeat. IX. Malorum necesse est tergiversationem regali coërcere censura. Igitur apostolicus vir ille, illius urbis Episcopus, etc. ut supra pag. 507. Indiculus Regis de privilegio. X. Ille Rex Francorum vir inluster illi Comiti, etc. ut supra pag. 358. Alius Indiculus regalis. XI. Karolus gratia Dei Rex Francorum, etc. ut supra pag. 565. Item alius. XII. Ille Rex Francorum viris inlustribus Patriciis, Comitibus, Telonariis, vel omnibus curam publicam agentibus. Si opportuna beneficia ad loca sanctarum Ecclesiarum vel Sacerdotibus praestare non desinemus, hoc nobis procul dubio in acterna beatitudine retribuere confidimus. Igitur cognoscat magnitudo seu almitas vestra quod nos ad petitionem apostolici Viri, illius urbis Antistitis, talem propter nomen Domini, eius meritis compellentibus, beneficium praestitisse cognoscite ut ubicunque infra regnum nostrum Missi sui mercare videntur, vel pro reliqua necessitate discurrunt, nullum teloneum nec quamlibet redhibitionem exinde ad partem fisci nostri nec ipse nec Missi sui solvere non debeant. Propterea per praesentem Praeceptum decernimus quod perpetualiter mansurum esse volumus, ut nullum teloneum in nullis civitatibus aut pagis vel ubicunque in regno nostro teloneus exigitur, nec de navali nec de carrali evectione, nec de rotatico, nec de pontatico, nec pulveratico, nec saltuatico, nec cespitatico, nec de saumariis, nec de eo quod homines eorum ad dorsum portant, nec nulla redhibitione, quam fiscus noster exinde sperare poterat, nec vos nec iuniores aut successores vestri non requiratis nec exigatis; sed omnia et in omnibus hoc propter nomen Domini ipse Pontifex vel successores sui aut memorata Ecclesia Sancti illius habeant indultum, vel in luminaribus ipsius loci proficiat. Quae vero auctoritas ut perpetuis temporibus valeat, propria eam manu infra decrevimus roborare. Epistola donationis. XIII. Mundi terminum ruinis crebrescentibus adpropinquare indicia certa manifestant, etc. ut supra pag. 515. Alia donatio. XIV. Ego ille de misericordia Dei et pietate confisus, per hanc epistolam donationis datum donatumque in perpetuum esse volo ad basilicam Sancti illius, ubi ipsius pretiosum corpus requiescit, et venerabilis vir ille Abba praeesse videtur, etc. ut supra pag. 374. Donatio de parva re ad Ecclesiam. XV. Si aliquid de rebus nostris locis Sanctorum etc. ut supra pag. 318. Cessio a die praesente ad Ecclesiam. XVI. Dum fragilitas humani generis pertimescit ultimum vitae tempus, etc. ut supra pag. 316. Item alia cessio. XVII. Ego ille cogitans Dei amorem vel aeternorum bonorum retributionem, ideo cedo à die praesente ad supradictam basilicam et Monachos ibidem consistentes ces |