mus, si vestri homines sunt, Misso vestro ad nos dirigere faciatis, et quantum nos potevimus hac causa diligenter procuramus ut ipsos homines recipere faciatis.

Donatio ad casam Dei pro Missas canendo.

VII. Igitur ego in Dei nomine ille venerabilibus fratribus illo et illo. Admonet mihi amor Domini nostri Iesu Christi et desiderium de illo paradiso ubi iusti habitant, ut me Dominus ibidem participare dignetur, seu et timor gehennae, ut me exinde Dominus erigere iubeat. Propterea cedo vobis ad die praesente mea eleemosyna faciendo à pauperis vel à Sacerdotibus ad Missas canendo dispensando, cessumque in perpetuo esse volo, et de iure meo in iure et dominatione vestra transcribo atque transfundo, hoc est, res proprietatis meae tam in civitate illa quam et foras in ipso pago seu et in alios. Habent ipsas terras cum omni superposito de longo tanto, similiter in latus et in frontis subiungit de ambobus frontus et de ambobus latus terra illius, ipsas res et casas superpositis ad integrum seu et vineis in oppidum civitate illius cum terra proprietatis mei. Habet ipsa vinea arpennes tantos. Subiungit de ambobus latus et ambobus frontes terra illius. Etiam et in ipso pago in agro illo portione mea, tam terris, mansis, domi bus, aedificiis, vineis, olicis, silvis, campis, pratis, pascuis, aquis, aquarumque decursibus quicquid in ipsa loca portio mea est, totum et ad integrum rem inexquisitam et aliam rem quantumcunque visus sum habere aut inantea laborare potuero, tam peculium, praesidium utriusque generis sexus, aurum, argentum, drapalia, aeramen, utensilia, mobile et immobilibus, quicquid dici aut nominari potest, ubicunque visus sum habere, medietatem ad integrum, ita ut ab hodierno die habeatis, teneatis, et in mea eleemosyna dispensando liberam et firmissimam ad die praesente in omnibus habeatis potestatem faciendi. Si quis vero, quod nec fieri credo, si ego ipse, aut aliquis de heredibus meis vel ullus quislibet ulla opposita persona qui contra hanc cessionem istam venire conaverit, et à me vel heredibus meis defensatum non fuerit, inferamus vobis una cum socio fisco auri uncias tantas, argentum pondo tanto esse multando, et praesens cessio ista omni tempore firma per

maneat.

Supplicatio ad Regem.

VIII. Inclito atque praecellentissimo Domno illo glorioso Rege, ego ancilla vestra ultimissima, servissima omnium ancillarum vestrarum. Cognoscat, Domne, gratia vestra hominis vassi vestri nomen ille multas inquietudinis et

contra rationis ordines servientes Sanctae illius, qui in vestra mercede in regimini ordinastis, habere hos faciant, et nulla iustitia apud ipso illo consequere posso. Propterea, Domne, supplico, et si ante vestra praesentia fuisse, genua flexa ad terra prostrata ad pedes vestros suggerere mihi ancilla vestra oportebat et in vestra mercede et amore Deo vel illos Sanctos cuius famulas nobis exinde defensare iuberitis ut contra malicia contra servientes ipsius Sanctorum vel me ancilla vestra facere non debuissent. Domine, nostrum est ad suggerendum. Vestrum est ad ordinandum quae exinde iustitiam recipere debeamus, pietas vestra est nobis.

Indiculum.

IX. Suggerendo Domno piissimo atque praecellentissimo illo glorioso Rege. Nos, Domni, servientes vestri pagenses illius, quod veraciter cognovimus, vobis innotescere praesumpsimus. Homo alicus nomen ille nobis dixit eo quod casa sua vel strumenta sua chartarum tam vendictionis, cessionis, cautionis, obnoxiationis, iudicius, cessionis, vel donationis, seu et reliqua stramenta chartarum ab igne ibidem cremassent, quia et ille ludex vel vicini pagenses ipsius taliter nobis dixerunt vel testimoniaverunt quod ad hoc videndum accesserant, et sic vero et actum aderat. Proinde, Domne, suggerere praesumpsimus, et quod exinde cognovimus vobis innotuimus. Domne, nostrum est ad suggerendum. Vestrum est ad ordinandum quod ipsa exinde agere debeat.

sumo,

Indiculum.

X. Domna et dulcissima genetrice mea illa, prolis vester ille, serviens vester, illud imprimitis quod plurima sunt, et sic necessarium si praesumptio ostendit salutem plenissimam in Domino Iesu Christo vobis destinare praeet supplico pro eo quod iste praesens ille serviens vester à mea parvitate expetivit ut nulla malitia de istas culpas quod ipse confugium fecit exinde non habeat, sed ad mea precatione excusatus exinde esse debeat. Agite taliter quem ego per vos bona fiducia et quem Domno et gcnitore meo iugale vestro illo sano et laeto proprios oculos celerius mereamus videre. Iterum salutamus vobis.

Indiculum.

XI. Sanctorum meritis beatificando Domno et fratri Importuno. Domne dulcissime et frater carissime Importune, quod recepisti tam dura aestimasti nos iam vicina morte de fame perire, et quando talem annonam voluisti

largire, nec ad pretium nec donum non cupimus tale an nona. Fecimus inde comentum, si dominus imbolat formentum, à foris turpis est crusta, ab intus miga nimis est fusca, aspera est in palato, amara et foetius adoratus, mixta vetus apud novella faciunt inde oblata non bella semper habeas gratum qui tam larga manu voluisti donatum, dum Deus servat tua potestate, in qua cognovimus tam grande largitatis. Vos vidistis in domo quod de fame nobiscum morimur. Homo, satis te praesumo salutare, et rogo ut pro nobis dignetis orare. Transmisimus tibi de illo pane. Probato si inde potis manducare. Quandiu vivimus plane liberat nos Deus de tale pane. Congregatio puellare sancta refutat tale pasta. Nostra privata stultitia ad te in summa amicitiae. Opto te semper valere et carita

tis tuae iura tenere.

Item alium.

ei

XII. Beatificando Domno et fratri Frodeberto Papae, Domne Frodeberte, audivimus quod noster fromentus vobis non fuit acceptus. De vestra gesta volumus intimare ut de vestros pares nunquam delectet ho iogo tale hoc referre. Illud enim non fuit condignum quod egisti in Segeberto regnum de Grimaldo Maiorem domus, quem sustulisti sua unica ove sua uxore, unde postea in regno nunquam habuit honore, ct cum gentes venientes Toronica regione misisti ipsa in sancta Congregatione Monasterio puellarum qui est constructus in. Non ibidem, lectiones divinis legistis, şed inter vos habuistis. Oportet sat

conlocutione quem nec est adeo ar

ta sic est ab hominibus vestra so

sed qualem facu Monasterio puella Monasterio tuis

dentiae,

perdisti

Parisiaga terra.

IMPORTUNUS de

Parabola.

XIII. Domno meo Frodeberto, sine Deo, nec Sancto, nec Episcopo, nec regulari Clerico, ubi regnat antiquus hominum inimicus, qui mihi minime credit factu tuu vidit illum tibi necesse desidero, quare non amas Deo, nec credis Dei filio. Semper fecisti malum. Contra adversarium consilio satis te putas sapientem. Sed credimus quod mentis. Vere non times Christo, nec tibi consentit. Cui amas, per omnia eius facis opera. Nec genitoris tui diligebant

Christum, quando in Monasterio fecerunt temetipsum. Taus pater cum Domino non fecit sancta opera. Propter Dom→ nus digito relaxavit, te vivo docuit et nutri unde se postea poenetivit. Non sequis scriptura nec rendis — quia memores Grimaldo qualem fecisti damnum

et Deo non oblituit de bona quae tibi fecit quid inde muliere sua habuisti conscientia nua nec

rum peracta sed contra canonica Congregatione apud

gran

no

ea de sancta non ex devotione, sed cum cur nos scimus damnas nimis tollis eis aurum et argentum et honores liberat per has regiones cur te praesumis tantum damnare suum thesaurum. Quod ut alibi ubi eum rogas per tua malefacta, quod nou sunt apta, amas puella bella de qualibet terra pro nulla bonitate nec sancta caritate. Bonus nunquam eris dum tale via tenes. Per tua cauta longa sat ire si non est. Per omnia iube te castrare, ut non pereas per talis ; quia fornicatoris Deus iudicabit. De culpas tuas alias te posso contristare. Sed tu iubes mihi exinde aliquid remandare, ut in quale nobis retenit in tua caritate exeant istas exemplarias per multas patrias ipso domno boc reliquo se vidis amico qui te hoc nuntiat et donet consilium verum, sed te placit lege et pliga in pectore repone. Sin autem non vis, inheret in dude.

Item alia.

XIV. Incipiunt verba per similitudinem iuncta de fi de vacua, dono pleno falsatore. Agino Salomon pro sapientia bene scripsit hanc sententiam, ut ne similis fiat stulto, nunquam respondes ei in mutto, et retractavi tam in multum sic respondere iussi stulto ut confundantur stultum grado nunquam praesumat gloriare respondi dixi te falsatore nec ei parcas in sermone qui se plantatum ex robore qui non pepercit suo ore vaneloquio susorrone verborum vulnera murone qui sui obl adiutoris, immemores nutritoris, calcavit qui fei date et prioris alodis sui reparatoris sordidas vomit pudoris incredulas dicit loquellas et inprobus coinquinat et conscientias bonum merito conquisitas, mundas, sanctas et antiquas, pulchras firmissimas et pulitas meas rumpit amitaticos, verba dicit quae nunquam vidit, ea scribit quae fecit animus, Parcat qui eum credit. Et si loquestem non stringit furorem latro fraudolentus homicidium est reus certus adulter, raptor est manifestus. Innumeros fecit excessus. Errando wadit quasi coecus. Fuscare tentat meum decus. A Deo

per

dispectus et desertus, ab inimico est perventus et per lingua et per pectus. Nolite, Domne, nolite fortis, nolite credere tantas fortes. Per Deum iuro et sacras fontis, Sion et Sinai montis, falsator est ille, factus excogitator est defamatus, deformatus vultu, et deformata sunt. Qualis est animus, talis est status. Non est homo hic, miser talis latrat, sed non ut canis psallat de trapa, ut linguaris dilator maior, nullis talis falsator grunnit, post talone buccas inflat, in rotore crebat et currit in sudore, fleumas iactat in pudore; nullum vero facit pavere qui non habet adiutorem super secundum meum tutorem non meum tale baronem non co contra insontem non cessat ab exaperto sacco acco et salte detrascia non timere falco non perdas illo loco, non vales uno COco, non simulas tuo patre, vere nec tua matre, non gaudeas de dentes, deformas tuos parentes. Ad tua falsatura talis decet corona.

Indiculum.

XV. Nolite Domnae, nolite sanctae, nolite credere fabulas falsas: quia multum habetis falsatores, qui vobis proferunt falsos sermones, furi atque muronis, similis etiam et susurronis; et vobis, Domnae, non erunt protectoris. Latrat vulpis, sed non ut canis, Faltus mit semper inanis cauta proferit iam non fronte. Cito decadet ante cano forte. Volat upua, et non arundo. istco commedit in so frundo. Humile facit capta dura, sicut dilatus in falsatura falsator vadit tanquam latro, ad aura psallit, ut Escotus mentit, semper vadit toritus, et occidit quod nunquam vidit. Nolite Domnae atque prudentis vestras non confrangat mentis, et non derelinquere serventes. Tempus quidem iam transactus. Et hoc feci quod vobis fuit adaptum. Iam modo per verba fallacia sexum deiactus de vestra gratia.

Incipit edictio.

XVI. Cum in praesentia inluster vir ill. illo mallavit. Sed ille petiit ut scriberet quod petivit, irrita Imperatores sancserunt decreta ut nullus a iudicio suscipere praecurrit, antiquam solemnia patefecerit, ut his qui fidem datis et nec obiecti sunt praeomaticis dictionis Lex poena succurrit. Edictio inquam ob rem petitio in conspectu magnitudinis vestri, ut homo nomen illi res illas post se mali ordine praeoccupasse dinoscitur, ut hoc vestra prudentia integrum et legalis sententia debeant definire. Ea vero scilicet ratio, ut si in constitutum placitum res illas mihi iustissime debitas adprobare non potuero, ut Lex mundana Theodosiano corpore arbitratus discernit, me impleturum esse pol