mancipiis, accolabus, libertis tam ibidem oriundis quam aliunde translatis vel ibidem commanentibus, vineis, silvis, campis, terris cultis et incultis, pratis, aquis aquarumque decursibus, cum exio et regresso, omne genus pecodum tam maiore quam minore, mobilibus et immobilibus, omnem rem inexquisitam, tam aurem quam argento vel reliquas fabricaturas, tam ministeria Ecclesiae vel strumenta chartarum, libros vel vestimenta Ecclesiae, vel omni praesidio quod mihi Legibus vivens possidere videor et mihi redibetur, et quicquid dici aut nominari potest, totum et ad integrum ad iamdicto Monasterio Sancti illius proficiat ad augmentum, inspecto illud strumento quod antea ad iamdicto Monasterio fecimus. Praeter ista omnia reservamus in Falcidia heredibus nostris villas illas in pago illo, in ea ratione ut facta mea in omnibus studeant conservare atque defendere. Quod si hoc facere neglexerint, quicquid eis deputavimus perdant, et de omni corpore facultatis meae penitus reddantur extranei. Et si aliquid comparavero, aut ex parentibus meis mihi obvenerit, vel adtraxero, vel per quolibet ingenio ad nos pervenerit, quod in ipso testamento supra non commemoravimus, post nostrum discessum casa Sancti illius per Rectores suos recipiat perpetualiter ad possidendum. Per praesentem testamentum basilicam Sancti illius heredem meam instituo, et quicquid unicuique deputavi, fidei tuae committo; quia haec quod tibi deputavi malo te habere quam me, te magis quam caeteris heredibus ac proheredibus meis. Si quis vero, quod futurum non esse credo, si aliquis heredum ac proheredum meorum vel quislibet opposita persona praesentem testamentum meum infrangere conaverit vel tentare praesumpserit, in primis usque dum veram emendationem proinde corrigatur, Deo et Sanctis suis habeat contrarios, et à liminibus Ecclesiarum efficiatur extraneus, et insuper inferat ei cui pulsaverit una cum socio fisco auro libras coactus exsolvat, et nihilominus praesens pagina firma permaneat, quam manu mea propria subter firmavi, et bonorum hominum signis vel allegationibus roborandam decrevi, stipulatione. Actum loco illo. Item aliud testamentum ad locum sanctum. XXIX. ***** mansus et peculiare seu merita eorum praeter tantum illa et illa loca, ad legitimos heredes servo. In reliquo vero ego iamdictus ille quantum superius est insertum vel comprehensum, omnia et in omnibus, quicquid dici et nominari potest, ad suprascripto Monasterio eiusque congregatione in alimento seu in stipendia seu substantia pauperum ad die praesente dono, cedo, tra do, atque transfundo, ut quicquid omnia supermemorata pars ipsius Monasterii eiusque Rectores facere elegerint, liberam et firmissimam in omnibus habeant potestaten. li bero arbitrio. Licet vero in cessionibus minime est necesse poenam inserere, sed tamen pro rei totius firmitate mihi complacuit intimare si fuerit, quod nec fieri credo, aut ego ipse, quod absit, aut aliquis de heredibus aut proheredibus meis, vel quislibet potens aut inferior vel emissa persona qui contra praesentem epistolam donationis, quam ego plena et devota voluntate fieri et adfirmare rogavi, venire aut eam infrangere tentaverit, aut aliqua calumnia aut repetitione vel refragatione insurgere aut opponere conatus fuerit aut praesumpserit, in primis tantum quantum ipsas res eo tempore melioratas valuerint, contra cui pulsatur seu partibus iamdicti Monasterii componere et satisfacere adimpleatur, insuper una cum socio fisco aurum tantum coactus exsolvat, et sua repetitio nullo umquam tempore non obtineat effectumn, et haec donatio omni tempore inlibata permaneat, stipulatione subnixa. Actum in loco illo. Confirmatio traditionis ad Monasterium. XXX. Notitia locum traditionis qualiter vel quibus praesentibus, qui subter firmaverunt, ubi veniens homo alicus nomen ille vocatus Monachus ad illas quod ille ante hos annos per suam epistolam donationis ad Monasterio illo, quod est in honore Sancti illius, ubi ille Abba una cum Congregatione Monachorum praeesse videtur, iamdictus ille in villa illa qui vocatur illa, et ad praesens fuit, et per unamquamque villas et loca per singulas per portas et per ostia de ipsas villas vel de illas casas dominicatas iam praefatus ille ad Misso de ipso, Monasterio vel ipsius iamdicti Abbatis illius nomen ille, omnia quantum in illa epistola donationis est insertum vel comprehensum, in omnibus tradidit et consignavit et cum de ipsas res in omnibus vestrum et pillo et fistuca exinde in omnibus se exitum dixit et fecit. His praesentibus actum fuit. Qualiter parentes filios suos offerant in Monasteriis. XXXI. Dum legaliter sancitum antiquitus teneatur et cautum cum oblationibus Domino parentes suos tradere filios in templo Domini feliciter servituros, proculdubio hoc de nostris filiis faciendum nobis salubriter praebetur exemplum. Equum etenim iadico creatori nostro de nobis reddere fructum. Idcirco hunc filium nostrum nomine ill, cum oblatione in manu atque petitione altaris palla manu mea involuta ad nomina Sanctorum quorum hic Reliquiae continentur, et Abbate praesente, trado coram testibus regula riter permansurum, ita ut ab hac die non liceat illi collum de sub iugo regulae excutere, sed magis eiusdem regulae fideliter se cognoscat instituta servare et Domino cum caeteris gratanti animo militare. Et ut haec nostra traditio inconvulsa permaneat, promitto cum iureiurando coram Deo et Angelis eius quia nunquam per me, nunquam per suspectam personam, nec quolibet modo per rerum mearum facultates aliquando egrediendi de Monasterio tribuam occasionem. Et ut haec petitio firma permaneat, manu mea eam subter firmavi. Isti sunt testes. Promissio stabilitatis in Monasterio, XXXII. Ego ille initio conversationis meae diligenter adtendens considero quod petitionibus meis primum non facilis concessus est introitus, sed diu mihi pulsanti vix hospitii locus est misericorditer adtributus; in quo per paucos dies demoratus, noviciorum sum domum progressus; in qua mihi dura et aspera primum à Seniore sunt praedicata, et stabilitatis meae promissio expetita, et ter in anno lecta atque tradita regula cum admonitione dicentis: Ecce lex sub qua militare vis. Si potes observare, ingredere. Si non potes, liber discede. Hoc erga videns, ordinatissimum atque morosum mihi spatium adtributum dubitans aditum praetermisso nt me iam vestro corpori sociare dignemini humiliter deposco. Ego tamen huius regulae instituta, Domino iuvante, servare promitto, et propter vitae aeternae praemium coram Deo et Angelis eius humiliter militaturum subicio, ita ut ab hac die non mihi liceat collum de sub iugo excutere regulae, quia sub annali optione aut excusare licuit aut suscipere. Et ut haec professionis meae petitio à vobis firmiter teneatur, ad nomina Sanctorum quorum hic Reliquiae continentur et praesentis Abbatis ill, conscriptam trado in perpetuum habendam, et manu mea roboratam super altare repono perenniter reservandam. Ego ille promitto stabilitatem meam et conversionem morum meorum et obedientiam secundum regulam sancti Benedicti coram Deo et Sanctis eius. Petitio quam ante votum Monachi quislibet facere debet. XXXII. Domino venerabili in Christo Patri illo Abbati de Monasterio illo, qui est constructus in honore Sancti illius, simul cum felici Congregatione vestra, quam Dominus de diversis provinciis ad peregrinandum propter nomen suum sub iugo militiae atque servitutis Christi atque ala protectionis secundum Evangelium Christi regulariter vobis coadunavit. Igitur audivimus quod Dominus noster Jesus Christus per Evangelium suum adnuntiat dicens: Nisi quis renuntiaverit omnibus quae possidet, non potest esse meus discipulus. Et alibi: Qui reliquerit patrem aut matrem, fratres aut sorores, domus aut agros, et caetera propter nomen meum, centuplum accipiet, et vitam aeternam possidebit. Petimus ergo beatitudinem caritatis vestrae ut nos in ordine Congregationis vestrae dignemini recipere, ut ibidem diebus vitae nostrae sub regula beati Benedicti vivere et conversare debeamus, quatenus suave iugum Christi et onus eius leve sentiamus. Igitur nostra fuit petitio et vestra decrevit voluntas id ipsum implere. Quod ita fecistis. Abrenuntiamus ergo omnibus voluntatibus nostris propriis, ut Dei sola voluntas fiat in nobis, et omnibus rebus quas possidemus, sicut Evangelica et regularis traditio edocet. Nihil rebus terrenis ab hac die possessuros nos spondimus, nisi quantum à Patre Monasterii donante aut permittente alimenta aut tegumenta corporis acceperimus. Obedientiam vobis, in quantum vires suppetunt, Dominus dederit nobis adiutorium, conservare promittimus. Stabilitatem conservationis nostrae in congregatione vestra teste Domino, devoto animo cum observatione regulae usque in finem profitemur servare, nisi tantum, quia ignoramus futura, si fortasse causa utilitatis animae accedat ut per vestrum comiatum discedamus, aut etiam illud si contra voluntates nostras, quod absit, separemur à principibus vel à barbaris; et ipsum si fuerit factum, in quantum possumus, semper ad ipsam congregationem revertere faciamus, et sub sancto ordine perseveremus. In reliquo vero per nullum ingenium de praedicta congregatione vestra vel iugo sanctae regulae seu de potestate obedientiae vestrae nullam habeamus licentiam nos abstrahendi aut contradicendi. Quod si instigante antiquo hoste aut voluntate nostra propria hoc facere tentaverimus; in nullis modis hoc vindicare valeamus, sed ubicunque nos Missus vester aut aliquis ex congregatione vestra invenerit, etiam nobis nolentibus, in ipsa vestra sancta congregatione, Deo auxiliante, per vosmetipsos faciatis revocare et secundum regulam ibidem nos diiudicare, ut diebus vitae nostrae sub divina regula et regimine vestro perseveremus; qualiter in die iudicii ante tribunal aeterni Iudicis, ipso adiuvante, salvos nos repraesentare possitis. Et quicunque contra hanc petitionem, quam nos bona voluntate scribere rogavimus et subter firmavimus, per quemlibet modum agere aut infrangere voluerit, in primis sciat se à Deo damnandum, quem irritat, et insuper secundum canonicam institutionem à communione omnium Fratrum sit extraneus usquequo de hac causa ad veram emendationem perveniat. Manus nostrae sul scriptione ad honorem Domni et patroni nostri Sancti illius hanc petitionem vo lumus roborare. Ipsa promissio. XXXIV. Ego ille, Domne Abba ille, obedientiam vobis secundum regulam sancti Benedicti, iuxta quod in ista petitione continetur, quam super istud altare posui, coram Deo et Sanctis eius, in quantum mihi ipse Deus dederit adiutorium, Deo et vobis promitto custodire, et in quo possum, ipso auxiliante, conservo. Amen. Exemplar promissionis sicut solebant antiqui Monachi regulam promittere. XXXV. In nomine Domini. Promitto me ego ille in sacro monasterio beati Martyris sive Confessoris illius secundum instituta beati Benedicti coram Deo et sanctis Angelis eius, praesente etiam Abbate nostro illo, omnibus diebus meis in hoc sancto Monasterio amodo et deinceps perseveraturum et in omni obedientia, quodcunque mihi praeceptum fuerit, obediturum. Ego ille hanc promissionem à me factam manu propria coram testibus scripsi et roboravi, Indiculus pro Monacho qui fugerit de Monasterio. XXXVI. Domino illi ille. Suggerentes Sanctitati vestrae, certi de vobis quia veritatem animosa pietas non recusat, nec fides recta aliquando patitur quamcunque iacturam. De caetero cognoscatis quod noster frater ille, qui in Monasterio nobiscuin fuit nutritus, tonsuratusque est, obedientiam coram Deo et Sanctis eius ac stabilitatem promisit, atque in nostro Clericatus officio ipse ordinatus est, hoc ipsum oblitus discessit à nobis et rediit post Satanam sicut reverti solet canis ad vomitum suum, et sus lota in volutabro luti, et nunc honorem seculi diligens, divitiis ac terrenis rebus sectans, vobiscum degens. Vos tamen scitis quicquid sacrum divina lumina verbis, eloquio sensuque docent, quod nemo mittit* manum in aratro, aspiciens retro, aptus est regno Dei. Nec vobis latet quid facere Canones de hac re commendent, vel regula atque tractatores Sancti exposuerunt. Haec enim vos cuncta relegentes, memoriter retinetis quod animo sitienti bibistis. Nam sancta Synodus Nicaena ordinat ut si quis in Monasterio nutritus aque ad summum studium fuerit, et postmodum discesserit, nisi revertatur, desertoris crimine damnetur. Et iterum: Si quis susceperit Monachum alienum, ambo excommunicandi sunt. Canones vero Chalcedonenses ita praecipiunt, ut Monachus in oratione et ieiunio permanet in loco in quo renuntiavit seculo. Deserentem vero excom |