Histoire de la philosophie chrétienne, Volume 2Librairie philosophique de Ladrange, 1844 - 583 pages |
Other editions - View all
Common terms and phrases
âme Arian Athanase autem Boèce Cassiodore choses temporaires chrétienne christianisme Conf connaissance conséquent considère corporel corps création créatures créé d'Aristote d'Origène Denys l'aréopagite désirs sensibles développement devons Dieu le Père différences en degrés divine doctrine de l'Église doctrine de saint doit doute Enchir Énée enim essence essentiellement éternelle Eunomius Grégoire de Naziance Grégoire de Nysse gustin hæc humaine hypostases Jean Philopon l'amour l'esprit l'Esprit-Saint l'essence l'être l'homme l'intuition liberté lutte ment Méthodius monde sensible nature nécessaire Némésius néoplatoniciens néoplatonisme notion de Dieu opif Origène péché pensée Pères de l'Église Philopon philosophie des Pères philosophie païenne Platon platonicienne pouvons principe quæ quam quod rapport rationnelle resurr révélation saint Augustin science scientifique seulement spirituel sunt suprasensible tion Trin Trinité Verbe vérité volonté γὰρ δὲ διὰ εἶναι ἐν καὶ κατὰ μὲν μὴ οὐκ πρὸς τὰ τε τὴν τῆς τὸ τοῖς τὸν τοῦ τῷ τῶν
Popular passages
Page 287 - Neque enim multae, sed una sapientia est, in qua sunt infiniti quidam eique finiti<a* thensauri rerum intellegibilium, in quibus sunt omnes invisibiles atque incommutabiles rationes rerum etiam visibilium et mutabilium, quae per ipsam factae sunt.
Page 188 - Omnis qui se dubitantem intelligit, verum intelligit, et de hac re quam intelligit certus est: de vero igitur certus est.
Page 314 - posse" statuimus, secundo "velle," tertio " esse." Posse in natura, velle in arbitrio, esse in effectu locamus. Primum illud, id est, posse, ad Deum proprie pertinet, qui illud creaturae suae contulit : duo vero reliqua, hoc est, velle et esse, ad hominem referenda sunt, quia de arbitrii fonte descendunt.
Page 220 - De universis autem quae intelligimus, non loquentem qui personat foris, sed intus ipsi menti praesidentem consulimus veritatem, verbis fortasse ut consulamus admoniti. Ille autem qui consulitur, docet, qui in interiore homine habitare dictus est Christus, id est, incommutabilis Dei Virtus atque sempiterna Sapientia (2): quam quidem omnis rationalis anima consulit, sed tantum cuique panditur, quantum capere propter propriam, sive malam sive bonam voluntatem potest.
Page 195 - Scio et verum dicit, necesse est ut quid sit scire sciat : sed etiam qui dicit, Nescio, idque fidenter et verum dicit, et seit verum se dicere, seit utique quid sit scire : quia et discernit ab sciente nescientem, cum veraciter se intuens dicit, Nescio ; et cum id se seit verum dicere, unde sciret, si quid sit scire nesciret?
Page 538 - Vos haec fabula respicit, Quicunque in superum diem Mentem ducere quaeritis. Nam qui Tartareum in specus , Victus lumina flexerit, Quidquid praecipuum trahit, Perdit, dum videt inferos.
Page 330 - L'homme devait vivre selon la volonté et dans l'amour de Dieu , mais non selon sa proavertit a vero, a superbia proficiscitur, quo vitio Deum imitari, quam Deo servire anima maluit.
Page 303 - Providentiam ne. cessario rerum ordine includitur, et quasi quibusdam locis illa ineffabili et sempiterna lege dispositis nullo modo esse sinitur ubi esse non debet, Ita fit ut angusto animo ipsam solam quisque considerans, veluti magna repercussus foeditate, aversetur ; si tamen mentis oculos erigens atque diffundens simul universa collustret, nihil non ordinatum suisque semper sedibus distinctum dispositumque reperiet.
Page 216 - II, 12, 34; de v. rel. 39, 72: noli foras ire, in te ipsum redi; in interiore homine habitat veritas: et si tuam naturam mutabilem inveneris transcende et te ipsum.
Page 325 - ... hoc solum a te non est, quod non est; motusque voluntatis a te, qui es, ad id quod minus est, quia talis motus delictum atque peccatum est, et quod nullius peccatum aut tibi nocet aut perturbat ordinem imperii tui vel in primo vel in imo.