Repetitur, Dóminum Deum et dixi: Semper hi errant nostrum... V PSALMUS 94. ENITE, exultémus Dómino; jubilémus Deo salutári nostro præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei. Dóminum Deum nostrum, * Veníte, adorémus. Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos: quoniàm non repéllet Dóminus plebem suam; quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse conspicit. * Veníte, adorémus. Quóniam ipsíus est mare et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus; veníte, adorémus, et procidámus ante Deum : plorémus coram Dómino qui fecit nos; quia ipse est Dóminus Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus. Dóminum Deum... Hódiè si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne, secúndùm diem tentatiónis in desérto, ubi corde; ipsi verò non cognovérunt vias meas, quibus jurávi in irâ meâ, si introíbunt in réquiem meam. Dóminum Deum... Glória Patri, et Fílio, et Spirítui sancto; Sicut erat in princípio, et nunc et semper, et in sæcula sæculorum. Amen. * Veníte, adorémus. Deindè repetitur Invitatorium, Dóminum... HYMNUS. Quam tot Deus miráculis, ÆTERNUS, hâc die, Pater Qui spontè mortem pértulit Hæc ipsa lux, lapsum polo, ÆTERNE tu Verbi Pater, Ætérne Fili, par Patri, Et par utrique Spíritus, Tibi, Deus, sit glória. Amen. IN I. NOCTURNO. Et fólium ejus non défluet; * et ómnia quæcúmque fáciet, prosperabúntur. Non sic ímpii, non sic ; * sed tanquàm pulvis, quem prójicit ventus à fácie terræ. Ideò non resúrgent ímpii in judício,* neque peccatóres in concílio justórum ; Quóniàm novit Dóminus viam justórum, * et iter impiórum períbit. Póstula à me, et dabo tibi gentes hæreditátem tuam, et possessiónem tuam tér Glória Patri, et Fílio,* et minos terræ. Spiritui sancto; Sicut erat in princípio et nunc et semper, * et in sæcula sæculórum. Amen. Reges eos in virgå férreâ ;* et tanquàm vas fíguli confringes eos. Et nunc, reges, intelligite:* Cùm exárserit in brevi ira ejus, * beáti omnes qui confídunt in eo. Ant. Servíte Dómino in timóre, et exultáte ei cum tremóre. Ant. 8. G. Exurge. PSALMUS 3. OMINE, quid multiplicáti per pópulum tuum benedictio tua. Ant. Exúrge, Dómine; salvum me fac, Deus meus. . In nóctibus extóllite manus vestras in Sancta; R. Et benedícite Dóminum. (Ps. 133. ) Post Versiculum cujuslibet Nocturni, dicitur secretò, Pater noster... usque ad y. Et ne nos indúcas in tentationem; R. Sed libera nos à malo. Absolutiones et Benedictiones habentur ante Psalte rium. Lectiones cum Responso D sunt qui tribulant me?* riis habentur, vel in Proprio multi insúrgunt advérsùm de Tempore, vel in Proprio Sanctorum. Hæc omnia observantur in singulis Nocturnis, nisi aliter notetur. IN II. NOCTURNO. Ant. 6. F. Deus meus. PSALMUS 17. ILIGAM te, Dómine, fortitúdo mea: * Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus. D Deus meus adjútor meus, * et sperábo in eum. Protéctor meus, et cornu salútis meæ, * et suscéptor meus. Laudans invocábo Dóminum; et ab inimicis meis * Dómini est salus;* et su- salvus ero. Circumdedérunt me dolóres mortis,* et torréntes iniquitátis conturbavérunt me. Dolores inférni circumdedérunt me; * præoccupavérunt me láquei mortis. In tribulatióne meâ invocávi Dóminum,* et ad Deum meum clamávi; Et exaudivit de templo sancto suo vocem meam; * et clamor meus in conspéctu ejus introívit in aures ejus. Commóta est et contrémuit terra: fundaménta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt; quóniam irátus est eis. Ascéndit fumus in irâ ejus, et ignis à fácie ejus exársit: * carbónes succénsi sunt ab eo. Inclinávit cœlos, et descéndit; * et calígo sub pédibus ejus. Et ascéndit super Chérubim, et volavit: * volávit super pennas ventorum. Et pósuit ténebras latibulum suum: in circúitu ejus tabernáculum ejus; * tenebrósa aqua in núbibus áeris. Præ fulgóre in conspéctu ejus nubes transiérunt;* grando et carbónes ignis. Et intónuit de cœlo Dóminus, et Altíssimus dedit vocem suam : * grando et carbónes ignis. Et misit sagittas suas, et dissipávit eos : * fúlgura multiplicávit, et conturbávit eos. Et apparuérunt fontes aquárum, * et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum, Ab increpatióne tuâ, Dómine, ab inspiratióne spíritûs iræ tuæ. * Ant. Deus meus adjútor meus, et sperábo in eum. Ant. 4. A. Tu Dómine. Divisio Psalmi 17. ISIT de summo (DómiMIT nus), et accépit me, et assumpsit me de aquis multis. Erípuit me de inimicis meis fortíssimis, et ab iis qui odérunt me; * quóniàm confortáti sunt super me. Prævenérunt me in die afflictiónis meæ ; * et factus est Dóminus protéctor meus. El edúxit me in latitudinem: * salvum me fecit, quóniàm vóluit me. Et retribuet mihi Dóminus secúndùm justítiam meam,* et secúndùm puritátem mánuum meárum retribuet mihi; Quia custodívi vias Dómini, nec impiè gessi à Deo * * Quóniam in te erípiar à tentatióne; et in Deo meo transgrediar murum. Ant. Tu, Dómine, pópulum húmilem salvum facies, et óculos superbórum humiliábis. Ant. 7. a. Benedictus. Altera divisio Psalmi 17. EUS meus, impollúta via DE ejus; elóquia Dómini igne examináta: * protéctor est ómnium sperántium in se. Quóniam quis Deus præter Dóminum? * aut quis Deus præter Deum nostrum ? * Deus qui præcínxit me virtúte, et posuit immaculátam viam meam; Qui perfécit pedes meos tanquàm cervórum, * et super excélsa státuens me. Qui docet manus meas ad prælium : * et posuísti ut arcum æreum bráchia mea; Et dedísti mihi protectiónem salútis tuæ ; * et déxtera tua suscépit me; Et disciplína tua corréxit me in finem, * et disciplína tua ipsa me docébit. Dilatásti gressus meos subtùs me, * et non sunt infirmáta vestígia mea. Pérsequar inimícos meos et comprehéndam illos,* et non convértar, donec defíciant. Confríngam illos, nec póterunt stare : * cadent subtùs pedes meos. Et præcinxísti me virtúte ad bellum; * et supplantásti insurgéntes in me subtùs me; Et inimícos meos dedísti mihi dorsum,* et odiéntes me disperdidísti. |