1 necnon & púeros percufférunt foenerátur. Ubi & bene fubjún gládio, & ego fugi folus ut nuntiárem tibi. Adhuc loquebátur ille, & ecce álius intrávit, & dixit: Fíliis tuis & filiábus vefcéntibus & bibéntibus vinum in, domo fratris fui primogéniti, repentè ventus véhemens irruit à regióne deferti, & concullit, quátur ángulos domûs, quæ Ex libris Morálium fancti Gre S I gitur: Sicut Dómino plácuit, ita factum eft. Cùm enim in hac vita ea quæ nólumus, pátimur, neceffe eft, ut ad eum qui injuftum velle nihil poteft, ftúdia noftræ voluntátis inclinémus. LECTIO v. Magna quippe eft confolátio in eo quod difplicet, quòd illo ordinante erga nos ágitur, cui non nifi juftum plamino fcimus, pati autem nulcet. Si igitur jufta placére Dőla, nifi quæ Dómino płacúerint, póffumus, jufta funt cuncta quæ pátimur ; & valde injuftum eft, fi de jufta paffione murmurámus. Sed quia orátor fortis quomodo affertionem. partis fuæ contra adversárium allegávit, audivimus; nunc quomodo in orationis fuæ término júdicem benedicendo laudet, audiámus. Séquitur: Sit nomen Dómini benedictum. Ecce omne quod rectum senfit, Dómini benedictione conclufit; ut hinc adversárius infpíciat, & ad poenam fuam victus erubefcat: quia ipfe Domino contumax, étiam in beatitúdine cónditus éxtitit, cui homo hymnum glória étiam percuffus dicit. górii Papæ. Lib. 2. Cap. 28. Anctus vir (Job, tentante adversário, cuncta perdiderat ; fed tamen fciens, quia contra fe Satan tentandi vires nifi permit tente Dómino, non habébat, non ait: Dóminus dedit, diábolus ábftulit; fed Dominus dedit, Dóminus ábftulit. Fortaffe enim fuerat dolendum fi quod conditor déderat, hoftis abftuliffet at poftquam non ábftulit, nifi ipfe qui dedit, fua recépit, non noftra ábftulit. Si enim ab illo accipimus, quibus in hac vita útimur, cur doleat, quòd ipfo judicante exí hoftis.noster tot nos jáculis gimur, quo largiente foenerámur? Nec aliquando injuftus eft créditor, qui dum præfixo reddendi témpore non conftríngitur; quando vult, éxigit quod LECTIO vj. I Ntuendum verò eft, quia pércutit, quor tentatiónibus af fligit. Quotidie namque in ácie ftamus, quotidie tentatiónum ejus tela excípimus. Sed & nos contra illum jácula míttimus, fi confossi tribulatiónibus, humília refpondémus. Beátus ígitur Job percullus damno rerum, percuffus morte filiórum, quia vim doloris vertit in laudem conditóris, dicens: Dó minus dedit, Dóminus ábflulit; ficut Domino plácuit, ita factum eft: fit nomen Domini benedictum: fuperbum hoftem humilitáte pérculit, crudélem patiéntiâ ftravit. IN III. NOCTURNO. LECTIO vij. Lectio fancti Evangélii fecundùm Matthæum. 6. 24. N illo témpore; Dixit Jefus IN difcipulis fuis: Nemo poteft duobus dominis fervire: aut enim unum ódio habébit, & álterum diliget ; aut unum fufti. nébit, & álterum contemnet. Non poteftis Deo fervíre & mammónæ. Et réliqua. Homília fancti Augustíni Epifcopi. N Lib. 2. de Serm. Domini in monte. Cap. 14. Emo poteft duobus dóminis fervire. Ad hanc ipfam intentionem referendum eft, quod confequenter expónit, dicens: Aut enim unum ódio habébit, & álterum diliget; aut álterum patiétur, & álterum contemnet. Quæ verba diligenter confideranda funt ; nam qui fint duo domini, deinceps oftendit, cùm dicit: Non poteftis Deo fervire & mammónæ. Mammóna apud Hebræos divitiæ appellári dicuntur. Congruit & Púnicum nomen: nam lucrum Púnicè, mammon dícitur. R. Refpicite volatilia coli, quóniam non ferunt, neque metunt, neque congregant in hórrea, & Pater vester cœleftis pafcit illa:* Nonne vos magis pluris eftis illis? Matth. 6. 26. V. Dat jumentis efcam ipfórum, & pullis corvórum invocántibus eum. Pf. 146. 9. * Nonne. LECTIO viij. Cap. 16. Olíte ergo folliciti efle Ndicentes: Quid edémus; aut quid bibémus? Hic manifeftiffimè oftendit non hæc effe appetenda, tamquam tália bona noftra, ut propter ipfa debeamus bene fácere, fi quid fácimus; fed tamen effe necefsária. Quid enim interfit inter bonum quod appetendum eft, & necefsárium quod fumendum, hâc fenténtiâ declarávit, cùm ait: Quærite primùm regnum Dei & juftitiam ejus, & hæc ómnia apponentur vobis. Regnum ergo & juftitia Dei bonum noftrum eft, & hoc appetendum ; & ibi finis conftituendus, propter quod ómnia faciamus quæcunque fácimus. ficut Dómino plácuit, ita fa- quærendum eft, non témpore, & nudus revertar illuc : Dómifed dignitáte illud tamquam nus dedit, Dóminus ábftulit ; bonum noftrum, hoc tamquam necessárium noftrum ; necefsárium autem propter illud bonum. Neque enim, verbi grátiâ, ideò debémus evangelizáre, ut manducémus; fed ideò manducáre, ut evangelizémus: nam fi proptérea evangelizámus, ut manducémus, víliùs habémus Evangélium quàm cibum; & erit jam bonum noftrum in manducando, necefsárium autem in evangelizando. Ad Benedictus, Ant. 8. G. Ne folliciti fitis ánimæ veftræ inter eos, & ftaret in conspectu ejus, ut diceret Dóminus ad Satan: Unde venis? Qui respondens, ait: Circuívi terram, & perambulávi eam. LECTIO ij. FT dixit Dóminus ad Sa tan: Numquid confiderafti fervum meum Job, quòd non fit ei símilis in terra, vir fimplex & rectus, ac timens Deum, & recédens à malo, & adhuc rétinens innocéntiam ? > auteur me adversus eum, ut affligerem eum fruftrà. Cui refpondens Satan, ait: Pellem pro pelle, & cuncta quæ habet homo dabit pro ánima fua; alioquin mitte manum tuam, & tange os ejus & carnem ; & tunc videbis quòd in fáciem benedicat tibi. [*] Di xit ergo Dóminus ad Satan : Ecce in manu tua est, verúm, tamen ánimam illíus, ferva Egreffus igitur Satan à facie Domini, percuffit Job úlcere péffimo, à planta pedis ufque ad vérticem ejus: qui testâ sániem radébat, fedens in fterquilínio. Dixit autem illi uxor fua: Adhuc tu pérmanes in fimplicitáte tua? bénedic Deo2 & brere. Qui ait ad illam : Quafi una de ftultis mulieribus locúra es : fi bona fufcépimus de manu Dei, mala quare non fufcipiámus? In omnibus his non peccávit Job lábiis fuis. P FERIA III. LECTIO j. De libro Job. Cap. 3. Oft hæc apéruit Job os fuum, & maledixit diéi fuo, & locútus eft: Péreat dies in qua natus fum, & nox in qua dictum eft, Conceptus eft homo. Dies ille vertátur in ténebras; non requírat eum Deus défuper, & non illuftrétur lúmine. Obfcúrent eum ténebræ, & umbra mortis ; óccupet eum calígo, & involvátur amaritúdine. Noctem illam tenebrófus turbo pofsideat ; non computetur in diébus anni, nec numerétur in menfibus. Sit nox illa folitária, nec laude digna. Maledicant ei qui maledicunt diéi, qui parati funt fufcitáre Leviathan. Obtenebrentur ftellæ caligine ejus : expectet lucem, & non videat, nec ortum furgentis aurora: quia non conclufit oftia ventris, qui portávit me, nec ábftulic mala ab oculis meis. LECTIO ij. Cap. 4. Rfpondens autem Eliphaz périmus loqui tibi, forfitan moleftè accipies; fed conceptum fermónem tenére quis póterit? Ecce docuifti multos, & manus laffas roborafti: vacillantes confirmavérunt fermónes tui, & génua treméntia confortafti : nunc autem venit fuper te plaga, & defecifti ; tétigit te & conturbátus es. Ubi eft timor tuus. fortitúdo tua, patiéntia tua, & perfectio viárum tuárum? Recordáre, óbfecro te, quis un quam innocens périit? aut quando recti deléti funt? Quin potiùs vidi eos, qui operantur iniquitátem, & féminant dolóres, & metunt eos, flante Deo, periiffe, & fpíritu iræ ejus elle confumptos. LECTIO iij. Cap. 6. *R dixit: Utinam appendeEfpondens autem Job, rentur peccáta mea, quibus iram mérui; & calamitas quam pátior, in ftatéra ! quafi aréna maris hæc grávior apparéret: unde & verba mea dolore funt plena: quia fagittæ Dómini in me funt, quarum indignátio ébibit fpiri tum meum, & terrores Dómini militant contra me. Numquid rúgiet ónager, cùm habúerit herbam? aut múgiet bos, cùm ante præfépe plenum ftéterit? aut póterit comedi infulfum, quod non eft fale condítum? aut poteft áliquis guftáre, quod guftátum affert mortem? Quæ priùs nolébat tangere ánima mea, nunc præ anguftia cibi mei funt. Quis det ut véniat pecítio mea; & quod expecto, tríbuat mihi Deus? & qui cœpit, ipfe me cónterat folvat manum fuam, & fuccídat me? Et hæc mihi fit confolatio, ut afflígens me dolore non parcat, nec contradícam fermónibus Sancti. * E LECTIO ij. Cap. 9. T refpondens Job, ait : Verè fcio quòd ita fit, & quòd non juftificétur homo compófitus Deo. Si volúerit contendere cum eo, non póterit ei refpondére unum pro mille. Sapiens corde eft, & fortis róbore: quis réftitit ei & pacem habuit ? Qui tránstulit montes, & nefciérunt hi quos fubvertit in furore fuo. Qui cómmovet terram de loco fuo, & columnæ ejus concutiuntur. Qui præcipit foli, & non oritur: & ftellas claudit quafi fub fignáculo. Qui exténdit coelos folus, & graditur fuper fluctus maris. Qui facit Arcturum, & Oriona, & Hyadas & interióra Auftri. Qui facit magna, & incomprehenfibília, & mirabília, quorum non eft númerus. FERIA IV. De libro Job. Cap. 8. R LECTIO iij. vénerit ad non vidé Efpondens Baldad Su- Sbcum, & abierit, non in hites, dixit: Ufquequo loquéris tália, & fpiritus múltiplex fermones oris tui? Numquid Deus fupplantat judícium? aut Omnipotens fubvertit quod juftum eft? Etiamfi filii tui peccavérunt ei, & dimífit eos in manu iniquitátis fuæ ; tu tamen fi diluculo confurréxeris ad Deum, & Omnipotentem fúeris deprecatus, fi mundus & rectus incéfferis, ftatim evigilabit ad te, & pacátúm reddet habitáculum juftítiæ tuæ : in tantum, ut fi prióra tua fúerint parva, & novíffima tua multiplicentur nimis. ; télligam. Si repentè intérroget, quis refpondébit ei? vel quis dicere poteft: Cur ita facis ? Deus, cujus iræ nemo resístere poteft, & fub quo curvantur qui portanr orbem. Quantus ergo fum ego, ut refpondeam ei, & loquar verbis meis cum eo? Qui etiamfi habuero quídpiam juftum, non refpondébo, fed meum júdicem deprecabor. Et cùm invocantem exaudierit me, non credo quòd audíerit vocem meam. In turbine enim cónteret me, & multiplicábit vúlnera mea étiam fine caula. Non concédit requiéfcere spí- |