Ant. 8. c. Auxilium. PSALMUS 120. Deus Ecclefia cuftos. Evávi óculos meos in montes,* unde véniet auxílium mihi. L PARENT jubenti sídera, Nubefque dicunt: Adfumus: Illíus ad nutum mare Submittit undas fupplices. RERUM Sator, totum tibi Se debet humánum genus : Momenta vitæ témperas ; In te movémur, & fumus. Qui nos creávit, laus Patri; Laus, qui redémit, Fílio : Qui charitáte nos foves, Sit par tibi laus, Spíritus. Amen. V. Ad te (Dómine) clamávi totâ die: . Lætífica ánimam fervi tui. Pf. 85. 3. Ad Magnificat, Ant. 5.C. Magníficat ánima mea Dóminum; & exultávit fpíritus meus in Deo falutári meo. Luc. 1.46. Preces, fi dicendæ fint, & Suffragia habentur poft Comple torium Sabbati. Oratio, quando non affignatur propria, dicitur de Dominica præcedenti ; & fic in fequentibus Feriis. Convertere, Dómine, & éri-. Perfequátur inimícus ániman pe ánimam meam ; * falvum meam & comprehendat & me fac propter mifericordiam conculcet in terra vitam meam; *& glóriam meam tuam. * Quóniam non eft in morte, in púlverem dedúcat. qui memor, fit tuî : in in- Exurge, Dómine, in ira tua:* ferno autem quis confitébitur & exaltare in finibus inimicótibi ? rum meórum. Laborávi in gémitu meo, lavábo per singulas noctes lectum meum; lacrymis meis ftratum meum rigábo. * * Turbátus eft à furóre óculus meus: inveterávi inter omnes inimícos meos. Difcédite à me, omnes qui operamini iniquitátem ;* quóniam exaudívit Dóminus vocem Яletûs mei. Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam : * Dóminus orationem meam fufcepit. Erubefcant & conturbentur vehementer omnes inimíci mei: convertantur & erubefcant valde velóciter. * Et exurge, Dómine Deus meus,* in præcepto quod mandasti. Et fynagóga populorum cir cúmdabit te: * & propter hanc in altum regrédere. Dóminus júdicat pópulos: * júdica me, Domine, fecundum juftitiam meam, & fecundùm innocéntiam meam super me. Confumétur nequitia peccatorum, & díriges juftum,* fcru tans corda & renes Deus. Juftum adjutórium meum à Dómino, * qui falvos facit retos corde. * Deus judex juftus, fortis & pátiens numquid iráscitur per singulos dies? arcum Nifi converfi fuéritis, gládium fuum vibrábit: * fuum tetendit, & parávit illum: Et in eo parávit vafa mortis; fagittas fuas ardéntibus effécit. Omine Deus meus, in te fperávi: * falvum me fac ex omnibus perfequéntibus me, & libera me. Domine Deus vatus, en fac, tis Nequando rápiat ut leo ánimam meam,* dum non eft qui rédimat, neque qui falvum fá * * Ecce partúriit injuftitiam ; concépit dolorem, & péperit iniquitátem. Lacum apéruit & effodit * eum; & incidit in foveam quam fecit. Convertétur dolor ejus in * & in vérticem caput ejus; ipsíus iniquitas ejus defcendet. Confitebor Dómino fecundùm juftitiam ejus, * & pallam nómini Dómini al-tillimi. PSALMUS 10. Vox jufti in Deo confidentis, ejufque judicia meditantis. IN Domino confido ; quomodo dícitis ánimæ meæ : Transmigra in montem ficut paller? * Quoniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravérunt fagittas fuas in pharetra, * ut fagittent in obfcuro rectos FERIA TERTIA. AD OFFICIUM NOCTURŊUM. Dómine, lábia, &c. Invit. In pfalmis * Jubilémus Domino. Pfalm. Veníte. 2. Hymnus. Nos qui tui toti fumus, Qui nos creávit, laus Patri; N * Oli æmulári in malignántibus: zeláveris facientes ini quitátem. neque. Quóniam tamquam fœnum velociter arefcent ;* & quemádmodum ólera herbárum citò décident. Spera in Dómino, & fac bonitátem ; * & inhábita terram, & pafcéris in divitiis ejus. * Delectare in Dómino, dabit tibi petitiones cordis tui. & Révéla Dómino viam tuam, & fpera in eo ; * & ipfe fáciet. - Et edúcet quafi fumen justí tiam tuam, & judícium tuum tamquam meridiem: * fúbditus efto Domino, & ora eum. Noli æmulári in eo qui profperátur in via fua, * in hómine faciente injuftitias. Défine ab ira, & derelinque furorem : * noli æmulári, ur malignéris. Quóniam qui malignantur, exterminabuntur ; * fuftinentes autem Dóminum, ipfi hæreditábunt terram. Et adhuc pufillùm, & non erit peccátor * & quæres locum ejus, & non invénies. Manfuéti autem hæreditábunt terram, * & delectabuntur in multitúdine pacis. Obfervábit peccátor juftum,* & ftridébit fuper eum déntibus fuis. Dóminus autem irridébit eum; * quóniam prófpicit quòd véniet dies ejus. Gládium evaginavérunt peccatóres * intendérunt arcum fuum ; Ut dejiciant páuperem & ínopem, ut trucident rectos corde. Gládius eórum intret in corda & arcus eórum * ipsórum, confringátur. * Mélius eft módicum jufto, fuper divitias peccatórum mul tas ; Quóniam bráchia peccatórum conterentur : * confirmat autem justos Dóminus. malo, & in diébus famis faturabuntur; *.quia peccatóres períbunt. * Inimíci verò Dómini mox ut honorificáti fuerint & exaltáti; deficientes, quemádmodum fumus, deficient. Mutuábitur peccátor, * & non juftus autem miseré folvet tur, & tribuet. Quia benedicentes ei hæreditábunt terram;* maledicentes autem ei difperíbunt. Apud Dóminum greffus hóminis dirigentur, * & viam ejus volet. Cùm ceciderit, non collidétur ; * quia Dóminus suppónit manum fuam. * Júnior fui, étenim sénui; & non vidi juftum derelictum, nec semen ejus quærens panem. Totâ die miserétur, & cómmodat; * & femen illius in benedictióne erit. Declína à malo, & fac bo* & inhábita in féculum num, féculi; Quia Dóminus amat judícium, & non derelinquet fanaos fuos: * in æternuni confervabuntur. Injufti punientur, * & femen impiórum períbit. Jufti autem hæreditábunt terram & inhabitábunt in féculum féculi fuper eam. Altera divifio Pfalmi 36. S jufti meditábitur fapiéntiam, * & lingua ejus lo quétur judicium. Divifio Pfalmi 36. Novit Dominus dies immaLex Dei ejus in corde ipsíus ;* & non fupplantabuntur greilus culatórum ; * & hæréditas éórum in æternum erit. Nonconfundentur intémpore ejus. Considera Considerat peccátor juftum,* & sílui à bonis;* & dolor meus &quærit mortificare ́eum. renovátus eft. * Dóminus autem non derelinquet eum in mánibus ejus ; nec damnabit eum, cùm judicábitur illi. Expecta Dóminum, & custódi viam ejus ; & exaltábit te, ut hæreditate cápias terram: *cùm períerint peccatóres, vidébis. Vidi impium fuperexaltátum, * & elevátum ficut cedros Líbani. PSALMUS 38. Concaluit cor meum intra me, & in meditatióne mea exardefcet ignis: * locútus fum in lingua mea. Notum fac mihi, Dómine, finem meum, & númerum diérum meórum quis eft ; ut fciam quid defit mihi. * Ecce menfurábiles pofuifti dies meos ; & fubftantia mea tamquam níhilum ante te. Verumtamen univerfa váni tas,* omnis homo vivens. Verumtamen in imagine per transit homo; * fed & fruftrà conturbátur. Thefaurízat, * & ignorat cui congregábit ea. Et nunc quæ eft expectatio mea? nonne Dóminus?* & fub ftántia mea apud te eft. Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me : '* oppróbrium infipienti dedifti me. Obmúrui, & non apérui os meum; * quóniam tu fecifti. Amove a me plagas tuas : à fortitúdine manûs tuæ ego deféci. In increpatiónibus propter iniquitátem corripuifti hóminem, & tabéfcere fecifti ficut Coercenda lingua mundi con- aráneam ánimam ejus : * ve temptus: vitæ brevitas. D mea. * Ixi Cuftodiam vias meas, ut non delinquam in lingua rúmtamen vanè conturbátur omnis homo. |