Nolíte multiplicáre loqui fu PSALMUS 74. blímia, gloriantes: * recédant Ad vitandum Dei judicium; humilitas colenda. confitebimur, & invocábiOnfitébimur tibi, Deus : * & mus nomen tuum ; narrábimus mirabília tua. Cùm accépéro tempus, * ego juftitias judicábo. * Liquefacta eft terra, & omnes qui hábitant in ea: ego confirmávi columnas ejus. Dixi iniquis: Nolíte iníquè ágere; * & delinquéntibus : Nolíte exaltáre cornu. Nolite extollere in altum cornu vestrum * nolite loqui adversùs Deum iniquitátem. Quia neque ab oriente, neque ab occidente defertis montibus. * › neque à Quóniam Deus judex eft :' hunc humiliat, & hunc exaltat. Quia calix in manu Dómini vini meri plenus mixto ;* & inclinávit ex hoc in hoc. Verumtamen fæx ejus non eft exinaníta : * bibent omnes peccatóres terræ. Ego autem annuntiabo in féculum; * cantábo Deo Jacob. Et omnia cornua peccatorum confringam ; * & exaltabuntur cornua jufti. Ant. Tibi, Deus, confitébimur, & invocábimus nomen tuum. F CAPITULUM. I. Joan. z. 2. Ilii Dei fumus: & nondum appáruit quid érimus. Scimus quoniam cùm apparuerit, símiles ei érimus ; quoniam vidébimus eum sicuti eft. Er omnis qui habet hanc fpem in eo, fanctificat fe, ficut & ille tátis, * & cum iníqua geréntibus: fanctus eft. Hymnus. AURORA lucem prôvehit? Cedant tenébræ lúmini : TE mens anhelans ámbiat, V. Audítam fac mihi manè mifericordiam tuam; R. Quia in te fperávi. Pf. 142. 8. Ad Benedictus, Ant. 7. a. Erexit (Dóminus) cornu falútis nobis in domo David pueri fui. Luc. I. J 69. A D PRIMA M. PSALMUS 20 Pura confcientia in confpectu Dei humilis inquifitio. Udica me, Dómine, quóniam ego in innocéntia mea ingreffus fum;* & in Dómino fperans, non infirmábor. Proba me, Dómine, & tenta me: ure renes meos & cor * meum.; Quóniam mifericórdia tua ante óculos meos eft, * & complácui in veritáte tua. Non fedi cum concílio vani non introíbo. * ris populorum & príncipum ;* juftitia, & pauperes tuos in horum qui fuérunt in ea. Sicut lætántium ómnium * habitátio eft in te. Ex Pfalmo 118. judício. * Sufcipiant montes pacem pôpulo, & colles juftitiam. Judicabit páuperes pópuli, & fílios páupe Memor efto verbi tui fervo falvos, fáciet tuo * in quo mihi fpem dedifti. Hæc me confoláta eft in hu militáte * mea; quia eloquium tuum vivificávit me. Superbi iníquè agébant usquequáque: * à lege autem tua non declinávi. Memor fui judiciórum tuórum à féculo, Dómine, * & confolátus fum." Deféctio ténuit me * pro peccatoribus derelinquéntibus legem tuam. Cantábiles mihi erant justificatiónes tuæ, * in loco peregrinatiónis meæ. Memor fui nocte nóminis tui, Dómine; & cuftodívi legem tuam. * * Hæc facta eft mihi ; quia juftificatiónes tuas exquisívi. Ant. In Dómino fperans non infirmábor. Pf. 25. 1. Capitul. . breve, & Preces, fi dicenda fint, habentur infrà poft Completorium Sabbati ; & fic ad alias Horas. rum; & humiliábit calumniatórem. Et permanébit cum fole & * in generatióne ante lunam, & generatiónem. Defcendet ficut plúvia in vel* & ficut ftillicídia ftillántia fuper terram. lus Oriétur in diébus ejus justítia, & abundantia pacis, * donec auferátur luna. Ex usuris & iniquitáte rédimet ánimas eórum ; & honorábile nomen eórum coram illo. Et vivet, & dabitur ei de auro Arábiæ, & adorábunt de ipfo femper; * totâ die benedícent ei. Et erit firmamentum in terra in fummis móntium, fuperex- & exultavérunt filiæ Judæ, protollétur fuper Líbanum fructus pter judícia tua, Dómine; ejus ; * & florébunt de civitáte ficut foenum terre. Sit nomen ejus benedictum in fécula : * Et benedicentur in ipfo om- Ifrael * folus. Deus qui facit mirabília Quóniam tu Dóminus altífsimus fuper omnem terram : nimis exaltátus es fuper omnes deos. Qui diligitis Dóminum, odíte malum:* cuftodit Dóminus ánimas fanctórum fuorum; de manu peccatóris liberábit eos. Lux orta eft jufto, * & rectis corde lætitia. Lætámini, jufti, in Dómino;* & confitémini memória fanctificatiónis ejus. Ex Pfalmo 118. Portio mea, Dómine, * dixi cuftodire legem tuam. Deprecatus fum fáciem tuam in toto corde meo: miferére mei fecundùm eloquium tuum. * Et fui flagellátus totâ die, & caftigatio mea in matutínis. Si dicébam: Narrábo fic; ecce natiónem filiórum tuórum reprobávi. Exiftimábam ut cognofcerem hoc: * labor eft ante me, * Donec intrem in sanctuarium Dei, * & intélligam in novíflimis eórum. Verumtamen propter dolos pofuifti eis ; * dejecifti eos, dum allevarentur. * Quomodo facti funt in defolatiónem, súbitò defecérunt ? * periérunt propter iniquitátem fuam. Quia zelávi fuper iníquos, pacem peccatórum videns. Quia non eft refpectus morti eórum, * & firmamentum in plaga eórum: In labóre hóminum non funt,* & cum hominibus non flagella buntur. Ideò ténuit eos fupérbia; operti funt iniquitáte & impietáte fuâ. Pródiit quafi ex ádipe iniquis eórum ; * transiérunt in affectum cordis. * Cogitavérunt & locúti funt nequitiam, iniquitátem in excelfo locúti funt. Pofuerunt in cœlum os fuum,* & lingua eóru transívit in terra. Ideò convertétur pópulus meus hîc ; & dies pleni invenientur in eis. i * Et dixérunt : Quomodo fcit Deus? * & Si elt fcientia in Excelfo ? Ecce ipfi peccatóres, & abundantes in féculo, * obtinuerunt divitias. Et dixi: Ergo fine caufa juftificávi cor meum, * & lavi inter innocentes manus meas. |