CAPUT X. Quaestio S. Bonaventurae proposita a S. Ludovico Francorum rege. Schema sermonis Parisiis habiti, de viginti octo mirabilibus quae in Ss. Sacramento Eucharistiae continentur. Duo haec, manuscripti codices duo mihi bibliothecas perlustranti obtulerunt, atque, ut alia multa quae ego inveni, manuscriptorum catalogis minime indicantibus. Quaestionem quam S. Ludovicus Francorum rex, S. Bonaventurae solvendam proposuit, Italico debeo optimae notae manuscripto codici, in quo alia de eodem S. Ludovico, de S. Francisco et de aliis, ab ipsomet S. Bonaventura narrata, occurrunt. Alter codex, Belgicus, saeculi xv, opera multa S. Bonaventurae complectitur, inter quae, purum putumque schema tradit cujusdam sermonis a beato Bonaventura Parisius habiti de viginti octo mirabilibus, quae in Sacramento altaris continentur. Vehementer cupiebam et cupio, hunc sermonem, cujus codex Belgicus nonnisi schema dat, fusiorem et integrum in aliis mss. antiquioribus, atque eidem Bonaventurae praenotatum, invenire. Sed hactenus meae omnes perquisitiones hac in parte vacuae fuerunt successu desiderato. Utinam alio cuipiam melior sors obtingeret in eo inquirendo. Si quis illum invenerit atque ediderit, quam maxime gaudebo. Si vero inventum sermonem, sive jam editum sive anedoctum, ac vel aliis tributum auctoribus, mihi quis indicaverit, plurimas ei gratias agam et habebo. His praenotatis duo illa, eodem quo recensuimus ordine, damus, numeris distincta duobus. I. QUAESTIO S. BONAVENTURAE PROPOSITA A S. LUDOVICO FRANCORUM REGE. « Refert frater Bonaventura generalis minister, dominum Ludovicum Francorum regem, quaesiisse ab eo de illa quaestione, utrum videlicet homo possit praeeligere omnino non esse, quam semper in tormentis esse, ut puta in inferno; vel utrum quis deberet praeeligere illud, etc. Cui cum respondissem dicens: Domine, quaestio ista duo includit, scilicet perpetuam Dei offensam, neque enim aliter Deus justus judex perpetuam infligeret poenam; et interminabilem ipsius poenae sufferentiam, et nullus debet eligere in perpetua Dei offensa remanere. Et ideo praeeligendum est non esse, quam esse hostem Dei perpetuum. Ad didit ipse piissimus Dei cultor et christianissimus rex: Ego teneo me cum sententia fratris Bonaventurae, et assero vobis, ait circumstantibus, quod ego mallem et praeligerem omnino non esse et in nihilum redigi, quam in aeternum vivere in hoc mundo et semper regnare, sicut regno, cum perpetua offensa Creatoris mei. O virum mirabilem inter mundi Principes, orthodoxae fidei singulare lumen, qui nec mori timuit, immo in nihilum redigi, quod natura horret, minime recusavit, ubi absque Dei offensa, haberi vita non possit; qui naturale esse maluit perdere, quam in regni deliciis regumque gloria cum Dei offensa perpetuo regnare. » II. "EX SERMONE BEATI BONAVENTURAE HABITO PARISIUS, DE VIGINTI OCTO MIRABILIBUS IN SACRAMENTO ALTARIS CONTENTIS. « Memoriam fecit mirabilium suorum misericors et miserator Dominus, escam dedit timentibus se. Vere memoriam mirabilium suorum in esca hujus sacramenti Dominus fecit, in quo viginti octo |