magis voluntatem quam munus, obsecro: velitque mihi et adjutoribus meis favere, ut opus inceptum ad Dei gloriam, ejus honorem et animarum profectum, persolvatur, supplex peto. Tu vero, Reverendissime Pater, cui pignus hoc qualecumque debitae observantiae, obsequii, amoris, una cum sociis meis offero, ea benevolentia excipere digneris, qua filios prosequi consuevisti, nobisque velis seraphicam benedictionem impertire. Dabam Venetiis, e Conventu S. Francisci a Vinea, XII Kalendas Julii 1874. P. T. REV.MAE Obsequentissimus in Christo Filius SS. THEOLOGIAE LECTOR PRAEMONITIO AD LECTOREM Nihil ut certum asseruimus in hac opella, quod non abunde probaturi simus in nova operum omnium S. Bonaventurae editione, et in ipsius Vita illis adnectenda, ex iis quae jam collegimus monumenta, ad fidem faciendam omni exceptione majora. Si quae dubitando protulimus, non ea semper apud nos dubia, sed aut longa discussione indigent, qua probentur, quam hujus libelli indoles non patiebatur, aut alia expectant testimonia, quibus major illis accedat lux, unde gravioribus momentis ut certiora prodantur. Ea quae de causis et ratione absolutae editionis procurandae in secundo et tertio capitulo partis primae tradimus, ab iis confirmantur, quae in secunda et tertia parte continentur. Cum plurimi sint qui graviora opera S. Bonaventurae nec a limine salutaverint, vel tantum aliquod ejus opusculum asceticum legerint, ex iis forte qui inter spuria ab eruditis relegantur, ac inde existiment S. Bonaventuram aut hominem vulgari ingenio praeditum, aut Doctorem Seraphicum ob ascetica quae scripsit nuncupatum; ideo pretium operis duximus primo capitulo demonstrare, quid Doctoris Seraphici titulus eidem soli ac merito tributus, re ac nomine significet, rationibus ad id explanandum et gravissimorum testium auctoritate in medium allatis, quibus patescit quanti olim Bonaventura habitus, cum gravioribus scientiis plus operae impendebatur: unde etiam primum novae editionis moliendae argumentum petivimus. Causas alias dein laboris a nobis suscepti in capite secundo prosequentes, quibus novae editionis adstruitur necessitas, rationem in tertio inquirimus, ob quam operum S. Bonaventurae censores plus minusve erraverint omnes in asserendis vel negandis ejusdem operibus, quorum censorum defectus communi radice detecta, viam a nobis ineundam, et media amplectenda statuimus, quibus editio absolutissima operum omnium sive editorum sive anecdotorum adornari queat. Breve temporis spatium infra quod programma istud digestum fuit, haud nobis permisit excerpta ex mss. codicibus quae in secunda parte exhibemus, ita corrigere et illustrare, ut in nova editione facturi sumus. Neque inde quidquam inconvenientis enasci, cum eadem iterum a nobis edi debeant, lector percipiet: uti etiam rationes ob quas visum fuit abstinere a patefaciendo tum signa quibus codices manuscripti, ex quibus excerpta damus, distinguuntur, tum bibliothecas in quibus servantur, facile divinabit. Anecdotis S. Bonaventurae sermonibus fusiores quam in aliis ejusdem anecdotis recensendis fuimus, quia ex illis plures de ejus praedicatione hactenus delitescentes notitiae eruuntur. Ineditam S. Bonaventurae quaestionem de rationibus quibus homo vera cognoscit, certamque obtinet veritatis cognitionem, cujus majorem partem edimus capite ultimo secundae partis, neminem effugiet maximi esse momenti ad doctrinam ea de re philosophiae catholicae illustrandam. Quapropter caput illud et seorsim prostat apud typographum Taurinensem Petrum Eq. Marietti. Ceterum libellus iste multum lucernae olere nequit, quia operum omnium S. Bonaventurae mss. codicibus perquirendis, expendendis et recensendis operam in bibliothecis adhuc impendentibus, has diu relinquere non licuit. Haec satis ad innuendum lectori, quodnam consilium nos duxerit in scribendo et compilando hocce nostrae editionis novae operum omnium S. Bonaventurae programmate, et quomodo hoc exequi, nostris in rerum adjunctis, licuerit. |