Page images
PDF
EPUB

(319, 1.) et latrones, unum

nequam cum eo ut interficerentur. 33 (318.1.) Et postquam venerunt in locum qui vocatur calvariae, ibi crucifixerunt eum a dextris et alterum a sinistris. 34 (320, 10.) Iesus autem dicebat Pater, dimitte illis: non enim sciunt quid faciunt. (321.1.) Dividentes vero vestimenta eius miserunt sortes. 35 Et stabat populus spectans, (322,2.) et deridebant illum principes cum eis dicentes Alios salvos fecit, se salvum faciat, si hic est Christus dei electus. 36 (323. 2.) Inludebant autem ei et milites accedentes et acetum offerentes illi, 37 dicentes Si tu es rex Iudaeorum, salvum te fac. 38 (324.1.) Erat autem et superscriptio inscripta super illum litteris graecis et latinis et hebreicis Hic est rex Iudaeorum. 39 (325, 2.) Unus autem de his qui pendebant latronibus blasphemabat eum dicens Si tu es Christus, salvum fac temet ipsum et nos. 40 (326, 10.) Respondens autem alter increpabat illum dicens Neque tu times deum, quod in eadem damnatione es? Et nos quidem iuste, nam digna factis recepimus: hic vero nihil mali gessit. 2 Et dicebat ad Iesum Domine, memento mei cum veneris in regnum tuum. 43 Et dixit illi Iesus Amen dico tibi, hodie mecum eris in paradiso. (327.2.) Erat autem fere

45

hora sexta et tenebrae factae sunt in universa terra usque in nonam horam, et obscuratus est sol, (328.2.) et velum templi scissum est me-dium. 46 (329.1.) Et clamans voce magna lesus ait Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. Et haec dicens exspiravit. 47 (330, 2.) Videns autem centurio quod factum fuerat, glorificavit deum dicens Vere hic homo iustus est. 48 (331,10.) Et omnis turba eorum qui simul aderant ad spectaculum istud et videbant quae fiebant, percutientes pectora sua revertebantur. 49 Stabant autem omnes noti eius a longe, et mulieres quae secutae erant eum a Galilaea, haec videntes. 50 (332,1.) Et ecce vir nomine Ioseph, qui erat decurio, vir bonus et iustus, 51 hic non consenserat concilio et actibus eorum, ab Arimathia civitate Iudeae, qui expectabat et ipse regnum dei: 52 hic accessit ad Pilatum et petiit corpus Iesu, 53 (333.1.) et depositum involvit sindone, et posuit eum in monumento exciso, in quo nondum quisquam positus fuerat. 54 (334.10.) Et dies erat

parasceves, et sabbatum inlucescebat. 55 Subsecutae autem mulieres, quae cum ipso venerant de Galilaea, viderunt monumentum et quemadmodum positum erat corpus eius, 56 (335,8.) et revertentes paraverunt aromata et ungenta: et sabbato quidem siluerunt secundum mandatum.

XXIV.

4 (336,1) Una autem sabbati valde diluculo venerunt ad monumentum portantes quae paraverant aromata. 2 Et invenerunt lapidem revolutum XXIII, 33 - XXIV, 2.

6

3

15

14

10 (339, 10.)

a monumento, et ingressae non invenerunt corpus domini lesu. * Et factum est dum mente consternatae essent de isto, ecce duo viri steterunt secus illas in veste fulgenti: 5 (337, 2.) cum timerent autem et declinarent vultum in terram, dixerunt ad illas Quid quaeritis viventem cum mortuis? Non est hic, sed resurrexit: recordamini qualiter locutus est vobis cum adhuc in Galilaea esset, dicens quia oportet filium hominis tradi in manus hominum peccatorum et crucifigi et die tertia resurgere. Et recordatae sunt verborum eius, 9 (338. 2.) et regressae a monumento nuntiaverunt haec omnia illis undecim et ceteris omnibus. Erat autem Maria Magdalene et Iohanna et Maria Iacobi et ceterae quae cum eis erant, quae dicebant ad apostolos haec. 11 Et visa sunt ante illos sicut deliramentum verba ista, et non credebant illis. 12 Petrus autem surgens cucurrit ad monumentum, et procumbens vidit linteamina posita, et abiit secum mirans quod factum fuerat. 13 Et ecce duo ex illis ibant ipsa die in castellum, quod erat in spatio stadiorum sexaginta ab Hierusalem, nomine Emmaus, et ipsi loquebantur ad invicem de his omnibus quae acciderant. Et factum est dum fabularentur et secum quaererent, et ipse Iesus appropinquans ibat cum illis: 16 oculi autem eorum tenebantur ne eum agnoscerent. 17 Et ait ad illos Qui sunt hi sermones quos confertis ad invicem ambulantes, et estis tristes? 18 Et respondens unus, cui nomen Cleopas, dixit ei Tu solus peregrinus es in Hierusalem et non cognovisti quae facta sunt in illa his diebus? Quibus ille dixit Quae? Et dixerunt De Jesu Nazareno, qui fuit vir propheta potens in opere et sermone coram deo et omni populo, et quomodo eum tradiderunt summi sacerdotum et principes nostri in damnationem mortis et crucifixerunt eum. 21 Nos autem sperabamus quia ipse esset redemturus Israhel: et nunc super haec omnia tertia dies hodie quod haec facta sunt. Sed et mulieres quaedam ex nostris terruerunt nos, quae ante lucem fuerunt ad monumentum, et non invento corpore eius venerunt dicentes se etiam visionem angelorum vidisse, qui dicunt eum vivere. Et abieruut quidam ex nostris ad monumentum, et ita invenerunt sicut mulieres dixerunt, ipsum vero non invenerunt. 25 Et ipse dixit ad eos O stulti et tardi corde ad credendum in omnibus quae locuti sunt prophetae. 26 Nonne haec oportuit pati Christum et ita intrare in gloriam suam? 27 Et incipiens a Mose et omnibus prophetis interpretabatur illis in omnibus scripturis quae de ipso erant. 28 Et appropinquaverunt castello quo ibant, et ipse finxit. se longius ire, et coegerunt illum dicentes Mane nobiscum, quoniam advesperascit et declinata est iam dies. Et intravit cum illis. 30 Et factum

29

22

24

23

19

20

31

40

39

33

34

est dum recumberet cum illis, accepit panem et benedixit ac fregit, et porrigebat illis: 3 et aperti sunt oculi eorum, et cognoverunt eum: et ipse evanuit ex oculis eorum. 32 Et dixerunt ad invicem Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loqueretur in via et aperiret nobis scripturas? 33 Et surgentes eadem hora regressi sunt in Hierusalem, et invenerunt congregatos undecim et eos qui cum ipsis erant, dicentes quod surrexit dominus vere et apparuit Simoni: et ipsi narrabant quae gesta erant in via, et quomodo cognoverunt eum in fractione panis. 36 (340,9.) Dum haec autem locuntur, Iesus stetit in medio eorum et dicit eis Pax vobis: ego sum, nolite timere. 37 Conturbati vero et conterriti existimabunt se spiritum videre. 38 Et dixit eis Quid turbati estis et cogitationes ascendunt in corda vestra? Videte manus meas et pedes, quia ipse ego sum: palpate et videte, quia spiritus carnem et ossa non habet sicut me videtis habere. Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus et pedes. 41 (31.5.) Adhuc autem illis non credentibus et mirantibus prae gaudio, dixit Habetis hic aliquid quod manducetur? 42 At illi optulerunt ei partem piscis assi et favum mellis: 43 et cum manducasset coram eis, sumens reliquias dedit eis. 44 (342, 10.) Et dixit ad eos Haec sunt verba quae locutus sum cum adhuc essem vobiscum, quoniam necesse est impleri omnia quae scripta sunt in lege Mosi et prophetis et psalmis de me. 45 Tunc aperuit illis sensum ut intellegerent scripturas, et dixit eis quoniam sic scriptum est, et sic oportebat Christum pati et resurgere a mortuis die tertio, et praedicari in nomine eius paenitentiam et remissionem peccatorum in omnes gentes, incipientibus ab Hierosolyma. Vos autem estis testes horum. 49 Et ego mitto promissum patris mei in vos: vos autem sedete in civitate, quoad usque induamini virtutem ex alto. 50 Eduxit autem eos foras in Bethaniam, et elevatis manibus suis benedixit eis. 51 Et factum est dum benediceret illis, recessit ab eis, et ferebatur in caelum. adorantes regressi sunt in Hierusalem cum gaudio magno, semper in templo laudantes et benedicentes deum. Amen.

46

48

EXPLICIT

47

52 Et ipsi

53

et erant

PRAEFATIO.

Johannes evangelista unus ex discipulis dei, qui virgo electus a deo est, quem de nuptiis volentem nubere vocavit deus: cui virginitatis in hoc duplex testimonium in evangelio datur, quod et prae ceteris dilectus a deo dicitur, et huic matrem suam iens ad crucem commendavit deus, ut virginem virgo servaret. Denique manifestans in evangelio quod erat ipse incorruptibilis verbi opus inchoans solus, verbum caro factum esse nec lumen a tenebris comprehensum fuisse testatur, primum signum ponens quod in nuptiis fecit, ut ostendens quod ipse erat legentibus demonstraret quod ubi dominus invitatur deficere nuptiarum vinum debeat, ut veteribus inmutatis nova omnia quae a Christo instituuntur appareant: de quo singula quaeque in mysterio acta vel dicta evangelii ratio quaerentibus monstrat. Hoc autem evangelium scripsit in Asia, postquam in Pathmos insula apocalypsin scripserat, ut cum in principio canonis incorruptibile principium in Genesi, et incorruptibilis finis per virginem in Apocalypsi redderetur, dicente Christo Ego sum A et W. Et hic est Iohannes qui sciens supervenisse diem recessus sui convocatis discipulis suis in Epheso per multa signorum experimenta promens Christum, descendens in defossum sepulturae suae locum facta oratione positus est ad patres suos, tam extraneus a dolore mortis quam a corruptione carnis invenitur alienus. Tamen post omnes evangelium scripsit: et hoc virgini debebatur. Quorum tamen vel scripturarum tempore dispositio vel librorum ordinatio ideo per singula a nobis non exponitur ut scienti desiderio conlocato et quaerentibus fructus laboris et deo magisterii doctrina servetur.

EXPLICIT

INCIPIUNT CAPITULA LECTIONUM SECUNDUM IOHANNEM.

I. In principio verbum deus apud deum, per quem facta sunt omnia, et Iohannes missus refertur ante eum, qui recipientes se facit filios dei per gratiam suam.

II. Interrogantibus Iudaeis Iohannes negat se esse Christum, sed missum se ante illum vocemque esse clamantis in deserto secundum Esaiam enuntiat; ipsum vero fatetur agnum tollentem peccata mundi et baptizantem in spiritu sancto, eo quod ipse sit supra omnes.

III. Ex duobus Iohannis discipulis qui secuti fuerant dominum unus Andreas adduxit fratrem suum, qui Petrus ab ipso nuncupatus: Philippus quoque vocatus Nathanaheli indicat, qui mox inter cetera eum dei filium confitetur.

IIII. In nuptiis aquam convertit in vinum: quo facto cognoscitur quod ubi ipse fuerit invitatus vinum necesse sit deficere nuptiarum. V. Propinquante pascha Iudaeorum eicit vendentes e templo, et interrogantibus quod signum daret, solvendi templum et in triduo excitandi mysterium ponit.

VI. Nicodemo inter multa dicit nisi renatus in regnum dei intrare non posse, vel quod non iudicare sed salvare venerit mundum, et manifestari dicit opera quae in deo sunt facta.

VII. Iohanni in Aenon baptizanti dicitur Iesum baptizare: quem ille sponsum esse et oportere crescere, se autem minui, illumque de sursum et supra omnes esse, credentemque in eum habere vitam aeternam, super incredulum vero iram manere confirmat. VIII. Apud puteum Iacob mulieri Samaritanae manifestatus plurima mystice loquitur, et multi Samaritanorum credunt in eum, dicentes Hic est vere salvator mundi.

VIIII. Reguli cuiusdam filius egrotans absentis domini voce sanatur dicentis patri eius Vade, filius tuus vivit: credidit ipse et domus eius tota.

X. Hominem XXXVIII annos in infirmitate sua dicendo Surge tolle grabattum tuum et ambula, in sabbato curat, aequalem se quod erat faciens deo.

« PreviousContinue »