sed etiam morte pessima peremistis: quem nos ut cognovimus, statim credidimus, cum nobis de eo ante non fuerit praedicatum. Unde probatur, quod idolis servivimus, non obstinatione mentis sed ignorantiae deputandum: qui enim agnitum ilico sequimur, olim utique sequeremur si ante cognovissemus. Sic autem vos de generis nobilitate iactatis, quasi non morum mutatio magis quam carnalis nativitas filios nos faciat esse sanctorum. Denique Esau et Ismael cum de stirpe sint Abrahae, minime tamen in filiis reputantur. His ergo taliter altercantibus apostolus se medium interponens ita partium dirimit quaestiones ut neutrum eorum sua iustitia salutem meruisse confirmet, ambos vero populos et scienter et graviter delequisse, Iudaeos quidem quod per praevaricationem legis deum inhonoraverint, gentes vero quod cum cognitum de creatura creatorem ut deum 'debuerint venerari, gloriam eius in manu facta mutaverint simulacra. Utrosque etiam similiter veniam consecutos aequales esse verissima ratione demonstrat, praesertim cum in eadem lege praedicatum sit et Iudaeos et gentes ad Christi fidem vocandos", quam ob rem vicissim eos humilians ad pacem ad concordiam cohortatur.

EXPLICIT ARGUMENTUM.

INCIPIT CAPITULATIO DE OMNIBUS EPISTULIS.

De unitate ecclesiae: ad Corintios pr II. ad Ephesios XIIII et XV. ad Philipp V et VI et VII. et ad Col XIIII.

De perfectis: ad Corint pr II et VII et LXIII. ad Cor sec XXIII. ad Eph I et XV. ad Philipp XII. ad Colosen III et XXVI. ad Tess pr XXIII. ad Timoth sec XVII.

De domino patre, quod ante saecula dominum filium nobis promiserit, quem postea suis temporibus declaravit: ad Cor pr VII. ad Tit I. De aedificio cultuque doctrinae: ad Cor pr XII. ad Eph VIII et XV. ad Colos VI et X.

De sanctis hominibus, quod templum sint dei: ad Cor pr XIII. ad Cor sec XVIII. ad Eph VIII.

De integritate apostoli et quod semper manibus sit operatus: ad Cor pr XVIII et XLI. ad Cor sec XVIIII et XXV et XXVI et XXVII. ad Tesalon pr VII.

De apostoli potestate: ad Cor pr XXI et XXIII. ad Cor sec XXIII et XXVII.

De absentia corporis apostoli et praesentia spiritus: ad Cor pr XXII. ad
Col V. ad Thessal I. VIIII.

De traditione peccantium satanae: ad Cor pr XXIII. ad Timot I. IIII.
De separatione sanctorum ab eis qui contra legem veniunt: ad Cor pr
XXIIII. ad Cor sec XVIII. ad Ephes XXII. ad Tess sec VII VIIII.
ad Timot pr XXIII et XXVI. ad Tim II. XIIII.

De baptismi gratia universa crimina diluente: ad Cor pr XXIII. ad Tit V. De sanctis, quod membra sint domini: ad Cor pr XXIIII et LV et LXI. ad Gal V. ad Ephes II et XV et XXIIII et XXV. ad Colos II et III. De libero et servo in domino quod sint aequaliter conliberti: ad Cor pr XXXVI et LXI. ad Gal XVI ad Col XIII.

De contemptu inanis gloriae ac praesentis: ad Cor pr XXXVIIII. ad Gal XXX. ad Philipp VI. ad Thes pr v.

De domino patre quod unus est, et de uno filio mediatore dei et hominum domino Iesu Christo: ad Cor pr XL. ad Gal XIII. ad Eph XIIII. ad Tit I et VII.

De his qui sacrariis deserviunt, quod eis de sacrario debeant exhiberi: ad Cor pr XL. ad Tim pr XVIIII. ad Tit II et VI.

De apostolo omnibus placente per omnia: ad Cor pr XLI et LII.
De traditione apostolica, quod a nemine debeat immutari: ad Cor pr
LIII ad Gal II. ad Philipp XIII et XV. et Colos VI. ad Thes sec
IIII et VII. ad Tim sec IIII et VIIII et XXII et XXVIIII et XXX. ad
Tim sec III et VIIII et XVI.

De hereses: ad Cor pr LVI. ad Gal XXVIIII. ad Tit VIII.

De destructione prophetiae atque linguarum et omnium quae ex parte sunt, cum id quod perfectum est fuerit declaratum: ad Cor pr LVI. ad Eph XV.

De examinatione prophetiae: ad Cor pr LXIII. ad

Tess pr XXH. De silentio mulierum in ecclesia: ad Cor pr LXIII. ad Tim pr VII. De resurrectione: ad Cor pr LXV. ad Thess pr XVII. ad Thess sec I et II. De exponendo veterem et induendo novum hominem: ad Cor pr LXV. ad Eph XVII. ad Colos XII.

De collectis et ministerio quod fit in sanctis: ad Cor pr LXVI. ad Cor sec XXI et XXII.

De adulterantibus verbum dei: ad Cor sec V et VIIII.

De commendantibus semet ipsos: ad Cor sec IIII et XXIII.

De duobus testamentis: ad Cor sec VIII. ad Gal XXIII

De deo istius saeculi: ad Cor sec X. ad Ephes III et XXX.

De domino Christo, quod imago est dei: ad Cor pr II. ad Philipp VI. ad Col VI.

De dissolutione terreni corporis ac praesentis: ad Cor sec XII. ad Philipp V. ad Tim sec XX.

De sanctis, quod quantum avaritiam fugerint tantum habundanter quod opus est debeant ad usus proprios reservare: ad Cor sec XXII. ad Thes pr XVIII et XXVII et XXVIIII.

De seductoribus: ad Cor sec XXVI. ad Gal XXV et XXVII et XXXV. ad Eph XXII. ad Phil X et XII. ad Col et VII et X. ad Tim pr X et XXVI. ad Tim sec X et XIIII et XV. ad Tit H.

De falsis fratribus: ad Cor sec XXVI. ad Gal III.

De apostolo hominibus displicente: ad Gal III. ad Thess pr IIII. De sanctis ex gentibus, quod observationem veteris testamenti non debeant custodire: ad Gal XX. ad Col VIII. ad Tit II.

De mutua sustentatione sanctorum: ad Gal XXX. ad Eph I. VIIII et XIII. ad Col XV. ad Thess LXXII.

De opere manuum, ut alienum non accipiatur et ad usus proprios nihil desit: ad Ephes XVIIII. ad Thes pr XV. ad Thes sec VII et VIII.

De sanctis, quod deum debeant in omnibus imitari: ad Eph XX. ad

Thes pr II.

De psalmis et hymnis et canticis in cordibus concinentis: ad Eph XXIII.

ad Col XIIII.

De subiectione mulierum ad maritos: ad Eph XXIIII. ad Col XVI.
De virorum dilectione ad coniuges: ad Eph XXV. ad Col XIIII.
De obsequio filiorum ad parentes: ad Eph XXVII. ad Col XVIII.
De parentum erga filios temperamento: ad Eph 'XXVII. ad Col XVIIII.
De servorum obsequio: ad Eph XXVIII. ad Col XX. ad Tim pr XXV.
ad Tit IIII.

De temperantia dominorum: ad Eph XXVIIII. ad Col XXI.

De apostolo petente sanctos ut pro eo in orationibus postularent: ad Eph XXX. ad Col XXV. ad Thes pr XXVII. ad Thes sec V.

De praesbyteris, quod ipsi fuerint aliquando episcopi: ad Tim pr VIII. ad Tit II.

De spe sanctorum, quod cum domino Christo in deo abscondita sit in caelis: ad Philipp XIII. ad Col I et XI.

De mutua correptione sanctornm: ad Col XIII. ad Thes pr XII. ad Thes sec VIII.

De fabulis et genealogiis et doctoribus vanis: ad Tim pr et XI et XXVI et XXX. ad Tim sec et XVI et XVIIII. ad Tit II et VII.

De episcoporum formula et de diaconorum ad Tim pr VIII ad Tit II.
De spiritu sancto perfidiam novissimi temporis per apostolum praedi-
cante: ad Tim pr X. ad Tim sec et XIII et XVIIII.

De imperio docentium: ad Tim pr XIII. ad Tit V. ad Phil III.
De doctore ut se ipsum formulam discipulis bonis operibus in omnibus
debeat exhibere: ad Thes sec VII. ad Tim pr XIII. ad Tim sec
VIIII. ad Tit III.

De eo quod possibile sit omnibus et necesse universa mandata dominica plenissime custodire: ad Rom VI. ad Cor pr XXVII. ad Gal XXV. ad Tit H.

EXPLICIT CAPITULATIO DE OMNIBUS EPISTULIS.

INCIPIT ARGUMENTUM.

Romani sunt in partibus Italiae. Hi praeventi sunt a falsis apostolis et sub nomine domini nostri Iesu Christi in legem et prophetas erant inducti. Hos revocat apostolus ad veram evangelicam fidem, scribens eis a Corintho.

EXPLICIT PRAEFATIO.

INCIPIUNT BREVES.

I. De nativitate domini secundum carnem.

II. De fide Romanorum et Paulo pro eis dominum deprecante.
III. De gentibus grecis ac barbaris, et primatu Iudaeorum atque

Grecorum.

IIII. De ira dei in eos qui sunt veritatis contrarii et cognitum deum deserunt et deserviunt creaturae.

V. De impudicis viris ac feminis.

VI. De his iudicibus qui mala quae alios prohibuerint ipsi committunt, et patientia dei ad paenitentiam revocante, et poenis male operantium et gloria operantium bonitatem, et quod non prosit circumcisio transgredientibus legem nec obsit praeputium gentibus naturaliter deum summum colentibus et custodientibus aequi

tatem.

VII. De Iudaeo, quid amplius habeat et quid ceteris gentibus antecellat. VIII. De humana calumnia adversus iudicium dei et dicentibus Faciamus mala ut veniant bona.

IX. De Iudaeis et Grecis omnibus peccato constrictis, et de iustitia dei per fidem domini Iesu Christi.

X. De iustificatione hominis per fidem sine operibus.

XI. De gloriatione spei gloriae dei, pariter gloriatione tribulationis. XII. De passione domini pro impiis nobis et praevaricatione hominis peccatoris Adae.

XIII. De morte regnante ab Adam usque ad Moysen et in eos qui non peccaverunt in similitudine praevaricationis Adae.