numulariorum evertit, (13) et dicit eis: Scriptum est: Domus mea domus orationis vocabitur; vos autem fecistis eam speluncam latronum. (14) Et accesserunt ad eum coeci et claudi in templo et sanavit eos.

LXVI. De vidua duo minuta offerente.

v. 3760-3781 (Tat. c. 120.)

(Luc. XXI,1) Respiciens autem vidit eos, qui mittebant munera sua in gazophylacium, divites. (2) Vidit autem et quandam viduam pauperculam mittentem æra minuta duo. (Marc. XII,43,a) Et convocans discipulos suos ait illis: (Luc. XXI,3,b) Vere dico vobis, quia vidua hæc pauper plus quam omnes misit; (4) nam omnes hi ex abundanti sibi miserunt in munera dei, hæc autem ex eo, quod deest illi, totum victum suum, quem habuit, misit.

LXVII. Pharisæorum de numismate census tentatio. v. 3782-3789.

(Luc. XIX,47,a: Tat. c. 131) Et erat docens quotidie in templo (Joh. VIII,2,b: Tat. c. 121) et omnis populus venit ad eum et sedens docebat eos.

v, 3790-3841 (Tat. c. 128.)

(Matth. XXII,15) Tunc abeuntes Pharisæi consilium inierunt, ut caperent eum in sermone. (16) Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes: Magister, scimus quia verax es et viam dei in veritate doces et non est tibi cura de aliquo; non enim respicis personam hominum; (17) dic ergo nobis quid tibi videatur! licet censum dare Cæsari an non? (18) Cognita autem Jesus nequitia eorum ait: Quid me tentatis hypocrite? (19) ostendite mihi numisma census! At illi obtulerunt ei denarium. (20) Et ait illis Jesus: Cujus est imago hæc_et_superscriptio? (21) Dicunt ei: Cæsaris. Tunc ait illis: Reddite ergo, quæ sunt Cæsaris, Cæsari et, quæ sunt dei, deo! (Luc. XIX,48,a: Tat. c. 131) Et non inveniebant quid facerent illi.

LXVIII. Christi de muliere adultera judicium.

v. 3842-58; 3865—73,a; 3879–98,a (Tat. c. 122.)

(Joh. VIII,3) Adducunt autem scribæ et pharisæi mulierem in adulterio deprehensam et statuerunt eam in medio (4) et dixerunt ei: Magister, hæc mulier deprehensa est in adulterio; (5) in lege autem Moyses mandavit nobis hujusmodi lapidare; tu ergo quid dicis? (6,a) Hæc autem dicebant tentantes eum, ut possent accusare eum. (7,b) Et dixit eis: Qui sine peccato est vestrum, primus in illam lapidem mittat! (9) Audientes autem unus post unum exibant.... et remansit

solus Jesus et mulier in medio stans. (10,b) Jesus autem dixit ei: Mulier, ubi sunt qui te accusabant? nemo te condemnavit? (11) Quæ dixit: Nemo, domine. Dixit autem Jesus: Nec ego te condemnabo; vade et jam amplius noli peccare!

LXIX. Judæorum dissensio de Christo.

v. 3898,b-3908,a (Tat. c. 131.)

(Luc. XIX,47) Principes autem sacerdotum et scribæ et principes plebis quærebant illum perdere. (Joh. VII,43) Dissensio facta est in turba propter eum. (Luc, XIX,48,b) Omnis populus suspensus erat audiens illum. (Joh. VII,40) Ex turba.... dicebant: Hic est vere propheta. (41) Alii dicebant: Hic est Christus. (48) Numquid aliquis ex principibus credidit in eum aut ex pharisæis?

LXX. Christus sitientes ad se vocat.

v. 3908,b-3927 (Tat. c. 131.)

(Luc. XIX,47,a) Et erat docens in templo (48,b) et omnis populus suspensus erat audiens illum. (Joh. VII,37,b) Stabat Jesus et clamabat dicens: Si quis sitit, veniat ad me et bibat! (38) Qui credit in me, sicut dixit scriptura, flumina de ventre ejus fluent aquæ vivæ. (39,a) Hoc autem dixit de spiritu, quem accepturi erant credentes in eum.

LXXI. Dissensio de Christo iterum facta.

v. 3928-3942,a (Tat. c. 135.)

(Joh. X,19) Dissensio iterum facta est inter Judæos propter sermones ejus. (20) Dicebant autem multi ex ipsis: Dæmonium habet et insanit; quid eum auditis? (21) Alii dicebant: Verba hæc non sunt dæmonium habentis; numquid dæmonium potest coecorum oculos aperire?

LXXII. Judæi Christum lapidaturi.

v. 3942,b-3965 (Tat. c. 136.)

(Joh X,31) Sustulerunt ergo lapides Judæi, ut lapidarent eum. (32) Respondit eis Jesus: Multa opera bona ostendi vobis ex patre meo; propter quod eorum opus me lapidatis? (33) Responderunt Judæi: De bono opere non lapidamus te, sed de blasphemia et quia tu, homo cum sis, facis te ipsum deum. (39,b) Et exivit de manibus eorum (40,a) et abiit iterum trans Jordanem et mansit illic (42,b) et multi crediderunt in eum.

LXXIII. Lazari resuscitatio.

v. 3966-4109,a; 4121--24; (Tat. c. 137.)

(Joh. XI,1) Erat autem quidam languens Lazarus in Bethania, de castello Mariæ et Martha sororis ejus. (5) Diligebat autem Jesus Martham et sororem ejus Mariam et Lazarum. (3) Miserunt ergo sorores ad eum dicentes: Domine, ecce

quem amas, infirmatur. (4) Audiens autem Jesus dixit eis: Infirmitas hæc non est ad mortem, sed. pro gloria dei, ut glorificetur filius dei per. eam. (6) Ut autem audivit quia infirmabatur, tunc quidem mansit in eodem loco duobus diebus. (7) Deinde post hæc dixit discipulis suis: Eamus in Judæam iterum! (8) Dicunt ei discipuli: Rabbi, nunc quærebant te Judæi lapidare et iterum vadis. illuc? (16) Dixit ergo Thomas ad condiscipulos suos: Eamus et nos, ut moriamur cum eo! (11,b) Et post hæc dixit Jesus eis: Lazarus dormit. (14) Tunc dixit eis manifeste: Lazarus mortuus est. (15,c) Sed eamus ad eum, (11,c) ut a somno exsuscitem eum, (15,h) ut credatis! (17,a) Venit itaque Jesus Bethaniam. (19) Multi autem ex Judæis venerant ad Martham et Mariam, ut consolarentur eas de fratre suo. (30,a) Nondum venerat Jesus in castellum. (20) Martha ergo, ut audivit quia Jesus venit, occurrit illi. (21) Dixit ergo Martha ad Jesum: Domine, si hic fuisses, frater meus non fuisset mortuus; (22) sed et nunc scio quia, quæcumque poposceris a deo, dabit tibi. (23) Dicit illi Jesus: Resurget frater tuus. (24) Dicit ei Martha: Scio quia resurget in resurrectione in novissima die. (25) Dixit ei Jesus: Ego sum resurrectio et vita; qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, vivet (26,b) et non morietur in æternum. (27) Ait illi: Utique domine ego credidi, quia tu es Christus filius dei vivi, qui in hunc mundum venisti. (29) Maria autem, ut audivit, surgit cito et venit ad eum; (31,a) Judæi igitur, qui erant cum ea in domo, secuti sunt eam. (32,a) Maria ergo cum venisset ubi erat Jesus, (33) Jesus ergo, ut vidit eam plorantem fremuit spiritu et turbavit se ipsum (35) et lacrymatus est Jesus (34) et dixit: Ubi posuistis eum? Dicunt ei: Domine, veni et vide! (38,b) Jesus ergo venit ad monumentum; erat autem spelunca et lapis superpositus erat ei. (39) Ait Jesus: Tollite lapidem! Dicit ei Martha: Domine, jam foetet; quatriduanus enim est. (40) Dicit ei Jesus: Nonne dixi tibi, quoniam, si_credideris, videbis gloriam dei? (41) Tulerunt ergo lapidem. Jesus autem elevatis sursum oculis dixit: Pater, gratias ago tibi, quoniam audisti me; (42) ego autem sciebam, quia semper me audis; sed propter populum, qui circumstat, dixi, ut credant, quia tu me misisti. (43) Hæc cum dixisset, voce magna clamavit: Lazare, veni foras! (44) Et statim prodiit, qui fuerat mortuus, ligatus pedes et manus institis et facies illius sudario erat ligata. Dixit eis Jesus: Solvite eum et sinite abire! (45) Multi ergo ex Judæis, qui venerant ad Mariam et Martham et viderant, quæ fecit Jesus, crediderunt in eum.

in

LXXIV. Judæorum de occidendo Christo consultatio. v. 4128,b-4179,a (Tat. c. 137.)

(Joh. XI,46) Quidam autem ex ipsis abierunt ad phariseos et dixerunt eis, quæ fecit Jesus. (47) Collegerunt ergo

pontifices et pharisæi concilium et dicebant: Quid facimus, quia hic homo multa signa facit? (48) Si dimittimus eum sic, omnes credent in eum, et venient Romani et tollent nostrum locum et gentem. (49) Unus autem ex ipsis Caiphas nomine, cum esset pontifex anni illius, dixit eis: Vos nescitis quidquam (50) nec cogitatis, quia expedit nobis, ut unus moriatur homo pro populo et non tota gens pereat. (51) Hoc autem a semetipso non dixit, sed cum esset pontifex anni illius, prophetavit, quia Jesus moriturus erat pro gente, (52) et non tantum pro gente, sed et ut filios dei, qui erant dispersi, congregaret in unum. (53) Ab illo ergo die cogitaverunt, ut interficerent eum. (56,b) Dederant autem pontifices et pharisæi mandatum, ut, si quis cognoverit ubi sit, indicet, ut apprehendant eum.

LXXV. Christus Ephraimum et Bethaniam se confert, docet deinde diebus in templo, noctibus vero moratur in monte Oliveti.

v. 4182,b--84,a und 4188,b-4191,a (Tat. c. 137.)

(Joh. XI,54) Jesus ergo jam non in palam ambulabat apud Judæos, sed abiit in regionem juxta desertum in civitatem, quæ dicitur Ephrem, et ibi morabatur cum discipulis suis.

v. 4191,b-4200 (Tat. c. 139.)

(Joh XII,9,b) Et turba multa ex Judæis venerunt ad eum. (19) Pharisæi ergo dixerunt ad semetipsos: Videtis quia nihil proficimus; ecce mundus totus post eum abiit. v. 4201-4210,a (Tat. c. 139.) (Joh. XII,1,a) Jesus ante sex dies Paschæ venit Bethaniam (2,a) et Martha ministrabat.

v. 4209-17,a (Tat. ċ. 140.)

(Joh. XII,3,b) Et Maria unxit pedes ejus et extersit capillis suis. (Luc. VII,48) Dixit autem ad illam: Remittuntur tibi peccata tua; (50) vade in pace! (Matth. XX,17,a) Et ascendit Jesus Hierosolymam.

v. 4217,b-19,a (Tat. c. 137.)

(Joh. XI,55) Proximum autem erat pascha Judæorum et ascenderunt multi Hierosolymam de regione ante pascha, ut sanctificarent se ipsos.

v. 4219,b-4232,a (Tat. c. 126.)

(Matth. XXI,45,b) Principes autem sacerdotum et pharisæi (46) quærentes eum tenere timueruut turbas, quoniam sicut prophetam eum habebant. (cf. Joh. XII,10-11: Tat. c. 139).

v. 4232,b-46,a; 4259,b-65,a (Tat. c. 142.)

(Luc. XXI,37,b) Noctibus vero exiens morabatur in monte qui vocatur Oliveti; (37,a) erat autem diebus docens in templo. (38) Et omnis populus manicabat ad eum in templo audire

eum.

v. 4265,b-4271 (Tat. c. 145.)

(Joh. XII.37,b) [Pharisæi autem] non credebant in eum. LXXVI. De destructione templi præsagium.

v. 4273-4288,a (Tat. c. 146.)

(Marc. XIII,1,a) Et cum egrederetur Jesus de templo (3,a: Tat. c. 147) et cum sederet in monte olivarum, (Matth. XXIV,1,b) accesserunt discipuli ejus, ut ostenderent ei ædificationes templi, (Marc. XIII,1,b) dicentes: Magister aspice, quales lapides et quales structure! (Matth. XXIV,2,a) Et respondens Jesus ait: Amen dico vobis, (Luc. XXI,6,b) venient dies, in quibus non relinquetur hic lapis super lapidem, qui non destruatur.

LXXVII. De consummatione sæculi præsagium.

v. 4288,b--4298 (Tat. c. 147.)

(Matth. XXIV,3,b) Et accesserunt ad eum discipuli secreto (Luc. VII,21,a) et interrogaverunt eum dicentes: (Matth. XXIV,3,c) Dic nobis, quando hæc erunt et (quod signum) adventus tui, (Marc. XIII,4,b) cum hæc omnia incipient consummari? (Luc. XVII,22,a) Et ait ad discipulos:

v. 4299-4310 (Tat. c. 148.)

(Matth. XXIV,36) De die illa et hora nemo scit, neque angeli coelorum, nisi solus pater.

v. 4311-4341,a (Tat. c. 147.)

(Luc. XXI,25,a) Erunt signa in sole et luna et in stellis. (Matth. XXIV,29,b) Sol obscurabitur et luna non dabit lumen suum et stellæ cadent de coelo, (7,b) et erunt terræ motus per loca (Luc. XXI,25,c) et confusio sonitus maris et fluctuum, (26,a) arescentibus hominibus præ timore et exspectatione, quæ supervenient universo orbi. (Matth. XXIV,6) Audituri estis proelia et opiniones proeliorum: (7,a) consurget enim gens in gentem et regnum contra regnum; et erunt pestilentiæ et fames. (Luc. XXI,28) His autem fieri incipientibus respicite .., quoniam appropinquat redemptio vestra! (26,b) Virtutes coelorum commovebuntur (30,b) et omnes tribus terræ videbunt filium hominis venientem cum virtute multa et majestate.