INCIPIT AD PHILEMONEM. Philemoni familiares litteras facit pro Onesimo servo eius. Scribit autem ei a Roma de carcere per Onesimum acolotum. EXPLICIT. INCIPIUNT CAPITULA. I. De Philemone et Appia et Arcippo et domestica ecclesia eius. III. De apostolo sene et vincto Philemoni imperante eundemque pariter obsecrante pro Onesimo servo ipsius, et parari sibi hospitium commendante. IV. De Ephafra concaptivo apostoli et Marco et Aristharco et Dema et Luca adiutoribus Pauli. EXPLICIUNT CAPITULA. INCIPIT EPISTULA. 3 5 1 (1) Paulus vinctus Iesu Christi et Timotheus frater Philemoni dilecto adiutori nostro 2 et Appiae sorori et Arcippo commilitoni nostro et ecclesiae quae in domo tua est. Gratia vobis et pax a deo patre nostro et domino Iesu Christo. 4 (2) Gratias ago deo meo semper memoriam tui faciens in orationibus meis, audiens caritatem tuam et fidem quam habes in domino Iesu et in omnes sanctos, 6 ut communicatio fidei tuae evidens fiat in agnitionem omnis boni in Christo Iesu. Gaudium enim magnum habui et consolationem in caritate tua, quia viscera sanctorum requieverunt per te, frater. 8 (3) Propter quod multam fiduciam habens in Christo Iesu imperandi tibi quod ad rem pertinet, propter caritatem magis obsecro, cum sis talis ut Paulus senex, nunc autem et vinctus Iesu Christi. 10 Obsecro te de meo filio, quem genui 13 11 18 47 in vinculis, Onesimo, qui tibi aliquando inutilis fuit, nunc autem et tibi et mihi utilis, 12 quem remisi: tu autem illum, id est mea viscera, suscipe. Quem ego volueram mecum detinere, ut pro te mihi ministraret in vinculis evangelii: sine consilio autem tuo nihil volui facere, uti ne velut ex necessitate bonum tuum esset sed voluntarium. 15 Forsitan enim ideo discessit ad horam a te ut aeternum illum reciperes, 16 iam non ut servum, sed plus servo carissimum fratrem, maxime mihi, quanto autem magis tibi et in carne et in domino. 17 Si ergo habes me socium, suscipe illum sicut me: si autem aliquid nocuit tibi aut debet, hoc mihi inputa. 19 Ego Paulus scribsi mea manu, ego reddam; ut non dicam tibi quod et te ipsum mihi debes. Ita, frater, ego 'te fruar in domino: refice viscera mea in domino. 21 Confidens oboedientia tua scripsi tibi, sciens quoniam et super id quod dico facies. 22 Simul autem et para mihi hospitium: nam spero per orationes vestras donari me vobis. 23 (4) Salutat te Epaphras concaptivus meus in Christo Iesu, " Marcus, Aristarchus, Demas, Lucas, adiutores mei 25 Gratia domini nostri Iesu Christi cum spiritu vestro, amen. 20 EXPLICIT AD PHILEMONEM. 24 INCIPIT ARGUMENTUM AD HEBREOS. Inprimis dicendum est cur apostolus Paulus in hac epistula scri bendo non servaverit morem suum, ut vel vocabulum nominis sui vel ordinis scriberet dignitatem. Haec causa est quod ad eos scribens qui ex circumcisione crediderant quasi gentium apostolus et non Haebraeorum, sciens quoque eorum superbiam suamque humilitatem ipse demonstrans, meritum officii sui noluit anteferre. Nam simili modo iam Iohannes apostolus propter humilitatem in epistula sua nomen suum eadem ratione non praetulit. Hanc ergo epistulam fertur apostolus ad Hebraeos conscriptam haebraica lingua misisse: cuius sensum et ordinem retinens Lucas evangelista post excessum beati apostoli graeco sermone conscripsit. EXPLICIT ARGUMENTUM. INCIPIUNT BREVES AD HEBRAEOS. I. De Christo quod deus sit: circa Iudaeos exortatio multiformis. II. De suppliciis quae evadere nequeunt praeconum Christi contemptores. III. De salvatore cui subiecta sunt omnia, omnibusque ipse per passionem subiectus est. IIII. De passione per quam destruxit diabulum sibique fratres instruit. V. De plebe gentium 'quam domum Christi esse disseruit. VI. De terra repromissionis, quam Iudaeos per fidem ingredi 'exhortatur. VII. De sacramento diei septimi et millensimi anni. VIII. De verbo divino, quod solum potest crimina expiare credentium. IX. De Iudaeis quos prae omnibus Christum oportuit venerari. X. De Hebraeis, quod ignoraverint deum et fuerint sine iudicio caeci. XI. De cruce Christi, quam denuo in peccantibus post paenitentiae indulgentiam sustinet. XII. De exhortatione ministerii sanctorum, et de domini iusiurandum. XV. De promissione sacerdotii melioris testamenti. XVI. De uno sacerdote, qui est in cunctis ac veris sacerdotibus Christi. XVII. De novo testamento, quod fuerit iam dudum ore prophetico repromissum. XVIII. De tabernaculo et tabulas veteris testamenti. XIX. De anniversali sacrificio quod ex deuteronimio sacerdotum principes celebrabant. XX. De sanguine salutari, quod veteris vitae crimina purgat. XXI. De novo testamento, per quod animas divino sanguine 'purificari testatur. XXII. De salvatore qui solis terminum peccatis inponentibus appa rere non cessat. XXIII. De lege veteri 'quae novae legis typum habuit ac habere monstratur. XXIIII. De sacrificio laudis quod est offerendum post indulgentiam peccatorum. XXV. De exortatione credentium et incredulorum ignis iuge supplicium. XXVI. De contemptoribus novae legis, quod non temporale ut veteres sustinebunt sed perpetuum supplicium mereant. XXVII. De perseverantia fidei exortatio. XXVIII. De typis veteris fidei novaequae proprietatis exortatio. que celebrent. XXXI. De spiritu sancto eiusdemque veritatis doctrina, 'perpetua. potest invenire. XXXIIII. De regno dei quod praeter pios nullus poterit possidere. XXXVI. De spiritali doctrina, quam sanctorum fore escam disseruit. XXXVIII. De 'adsumptione spiritus sancti, 'quo sine aeterna vita non potest inveniri. XXXIX. De verbo solacii, quem cum Timotheo una commendat. EXPLICIUNT CAPITULA. INCIPIT EPISTULA AD HEBRAEOS. I. quem consti qui cum sit Multifariae et multis modis olim deus loquens patribus in prophetis, novissime diebus istis locutus est nobis in filio, tuit heredem universorum, per quem fecit et saecula; splendor gloriae et figura substantiae eius, portans quoque omnia verbo virtutis suae, purgationem peccatorum faciens sedit ad dexteram maiestatis in excelsis, tanto melior angelis effectus, quanto differentius prae illis nomen hereditavit. 5 Cui enim dixit aliquando angelorum Filius meus es tu, ego hodie genui te? et rursum Ego ero illi in patre, et ipse erit mihi in filio? Et cum iterum introducit primogenitum in orbem terrae, dicit Et adorent eum omnes angeli dei. Et ad angelos quidem dicit Qui facit angelos suos spiritus et ministros suos flammam ignis: 8 ad filium autem Thronus tuus, deus, in saeculum saeculi, et virga aequitatis virga regni tui. 9 Dilexisti iustitiam et odisti iniquitatem: propterea unxit te, deus, deus tuus oleo exultationis prae participibus tuis. 10 Et Tu in principio, domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt caeli: 44 ipsi peribunt, tu autem permanebis: et omnia sicut vestimentum veterescent, 12 et velut amictum mutabis eos, et mutabuntur: tu autem idem es, et anni tui non deficient. 13 (2) Ad quem autem angelorum dixit aliquando Sede a dextris meis, quoad usque ponam inimicos tuos scabillum pedum tuorum? Nonne omnes sunt administratorii spiritus in ministerium missi propter eos qui hereditatem capient salutis? II. Propterea abundantius oportet observare nos ea quae audivimus, ne forte effluamus. Si enim qui per angelos dictus est sermo factus est firmus, et omnis praevaricatio et inoboedientia accepit iustam mercedis retributionem, 3 quomodo nos effugiemus, si tantam neglexerimus salutem? quae cum initium accepisset enarrari per dominum, ab eis qui I, 1 — II, 3. |
