ad epulas festinans, tempus prævenit constitutum. Nobis ergo ab Ægypto spirituali exeuntibus, prima dies passio Christi, secunda qua descendit in infernum, tertia resurrectionis est dies.

CAP. XXII. De officio missæ in nocte paschali. Nocte præfata Lectiones quatuor leguntur ad missam. Catechumeni namque ad mensam Domini vocantur, id est, ad sanctam Scripturam, quæ per mensam quatuor pedum in tabernaculo Domini positam significata est. Siquidem quatuor mensæ pedes sunt quatuor expositiones sacræ Scripturæ, scilicet historica, allegorica, moralis, anagogica. In quatuor hujus noctis Lectionibus hæc quatuor, si subtiliter inspexeris, poteris invenire. Prima secun

regna meo (Maith. xxvi). Ecclesia a die cœnæ A officium hoc celebrabant. Sed modernorum debilitas usque ad diem Pascha (quæ in vespere incipit; unde in cerei benedictione dicitur: Hæc nox est quæ peccatorum, etc.) de hoc geninine vitis bibere non consuevit. Porro de sanguine suo quem discipulis porrigebat loquebatur Christus, quem quantum ad speciem genimen appellabat, hoc post resurrectionem suam in regno suo, id est in regia claritate bibit ipse cum discipulis suis novum, quia in resurrectione totus Christus quantum ad corporalem substantiam innovatus est. Hoc autem dixit cum discipulis se bibiturum, non quia post resurrectionem corporaliter illud bibit, sed quia discipulorum oblatione delectatus est, quando corpus ejus et sanguinem in ipsius commemorationem, sicut præceperat, participaverunt. Potest tamen et de vino B dum historiam nostræ recolit creations dignitatem. simpliciter dictum intelligi quod ait: Non bibam de hoc genimine vitis, etc. (Marc. xiv), ut demonstrativum pronomen non hoc demonstret quod tenebat Christus, sed speciem. Quasi : Non bibam de tali genimine vitis, tali secundum speciem. Unde alius evangelista sine pronomine demonstrativo dixit: Non bibam de generatione vitis donec regnum Dei venial, etc. (Luc. xx11). Post resurrectionem enim el manducasse eum legimus cum discipulis et bibisse. Unde Petrus : Qui manducavimus et bibimu scum eo vostquam resurrexit a mortuis (Act. x). Notandum quod hac die in orationibus quas ad limitationem Christi facit Ecclesia per singulas genua flectimus, ad ostendendam, imo ad augmentandam mentis humilitatem, nisi quando pro perfidis Judæis oramus qui hoc ante Dominum illudendo fecerunt: quibus per omnia quæ hac die erga Christum fecerunt dissimiles esse volumus cum eorum mentionem facimus. Hac die vino et aqua lavatur altare, quia de latere suo Christus Lac die aquam emisit et sanguinem.

CAP. XXI. Quid significet cereus nocte paschali unle baptismum erectus.

In principio officii ad noctem Paschæ pertinentis in qua Christus resurrexisse creditur, benedicitur cereus. Cereus namque ad memoriam nobis reducit columnam populo Israelitico datam a Deo in deserto quæ erat eis nubes ab æstu protegens in die, et columna ignis lucem præbens in nocte (Exod. xIII). Columna autem illa et cereus iste Christi figuræ sunt, qui et ab æstu vitiorum protegit et lucem sapientiæ infundit. Hoc autem Christi beneficium et baptizandis promittitur, et baptizatis dum sunt in via non subtrahitur. Unde columna illa populo data est Rubrum mare in figura baptismi transituro; et cereus noster erigitur in Ecclesia et accenditur priusquam catechumeni baptizentur. Nec hoc pretereundum est quod sicut columna prædicta populo data est in tertia mansione ab exitu Ægypti, sic cereus nobis accenditur die tertia liberationis nostræ quæ facta est in morte Christi. Quoniam, sicut disinus, vespera illa ad diem sequentem pertinet el vere antiqui jam fere transacto die Sabbati,

C

D

A qua quoniam peccando cecidimus, non sequitur canticum. Secunda lectio secundum allegoriam agit de liberatione nostra ab exsilio in quod per peccatum devenimus. Agit namque de liberatione populi Israel ab Ægypto, in qua nostra liberatio a spirituali Ægypto præsignata est. Tertia Lectio moralis est: Apprehendent septem mulieres virum unum in die illa, etc. (Isai. IV). Septem enim mulieres, septem gratiæ sunt quæ spiritualiter dicuntur dona Spiritus sancti. Unde et septiformis Spiritus appellatur. De ablutione etiam sordium agit eadem Lectio, quod totum ad mores pertinet. Et est rectus ordo ut postquam instructi fuerint de purgatione baptismi, instruantur de moribus. Quarta Lectio dicit: Audite audientes me, et comedite bonum, et delectabitur in crassitudine anima vestra (Isa. v). Quod ita Hieronymus super Isaiam exponit. Sermo divinus non carnis bona, sed anima pollicetur. Hæc igitur Lectio anagogen sapit, quia sub nominibus carnalium promittit bona cœlestia. Unde Beda: Anagoge est sensus ad superiora ducens, id est locutio quæ de præmiis futuris et ea quæ in cœlis est vita futura sive mysticis sive apertis sermonibus disputat. Audiamus quid dicaut catechumeni post admonitionem doctoris. Sicut servus desiderat, etc. (Psal. XLI). Unde Augustinus: Et quidem non male intelligitur vocem eorum esse qui cum sint catechumeni ad gratiam sancti lavacri festinant.

CAP. XXIII. Qui significet novus ignis in cereo. Cereus vero novo lumine accenditur, ut designet doctrinam Christi novam quæ est in Novo Testamento, sive novam gratiam qua illustrata est nox singulariter Dominica, videlicet Christi resurrectio

nem.

CAP. XXIV. Quare tituli Lectionum kac die taceantur. In principiis Lectionum tituli tacentur ne catechumenis de gentilitate venientibus, auctorum vel librorum Hebræorum nominibus auditis, Lectioues vilescant; semper enim inter Judæos et gentiles quasi naturale odium fuit.

CAP. XXV. Quare tripliciter litaniæ fiant. Litaniæ quæ fiunt circa baptisterii consecrationem

tumulum ut eum ungerent, sicut refert Evangelium, sive propter cæcitatem cordis earum ignorantium resurrectionem.

CAP. XXXI. Quare in eadem missa ‹ Agnus Dei ›

non cantelur.

sunt intercessiones sanctorum pro renascentibus; A lium, quia mulieres occulte sine lumine ibant ad ante et post aguntur, quia sicut legitur in Apocalypsi: Iris erat in circuitu sedis Dei (Apoc. iv). Quod sic Beda exponit: Sedes Dei in Ecclesia est; Iris autem, quæ post diluvium facta est ut esset indicium propitiationis, intercessionem sanctorum designal. Aguntur autem antiphonæ septenæ ante baptismum, ut Spiritus sanctus, cujus est gratia septiformis veniat in aquam baptismatis. Quinæ aguntur dum baptizantur catechumeni, ut Deus dignetur quinque sensus eorum custodire ne illecebris sæcularibus capiantur Ternæ post baptismum, ut fidem sanctæ Trinitatis, quam professi sunt, toto corde, mente, totis viribus custodiant.

tola

CAP. XXVI. Quod parvuli in fide Ecclesiæ salvantur.

In eadem nocte non cantatur Agnus Dei propter incredulitatem illarum mulierum commemorandum, quia quem non credebant esse Deum, nec credebant posse tollere peccata mundi. Presbyter tamen suum interim peragit officium, quia mulieribus et ipsis discipulis de resurrectione dubitantibus Christus et resurrexit et manifestum se fecit.

CAP. XXXII. De officio sancti Pascha.
Die sancti Paschæ in Introitu per ora propheta-

Si ejus ætatis fuerint qui baptizentur ut rationis B rum præsentat se Christus ex resurrectione Patri

usum habeant et loqui sciant, ipse fidem suam profiteri debent, et in fide propria salvantur; si autem parvuli fuerint, in fide et confessione offerentium eos ad baptismum sive in fide generali Ecclesiæ salvari creduntur, sicut et Syrophenissæ mulieris filia in fide et humili confessione matris legitur a dæmonio liberata dicente Domino: O mulier, magna est fides tua, fiat tibi sicut vis (Mar. vii). Et sanata est, ut ait Matthæus, filia ejus ex illa hora (Matth. xv).

CAP. XXVII. Quare paschalis hebdomada in albis celebretur.

A Sabbato isto usque ad sequens Sabbatum per octo scilicet dies portantur albæ vestes, ut ostendatur qualia corpora recepturi sumus in octava C resurrectionis, et quales esse debeamus in Novo Testamento. Sicut enim septem dies pertinent ad Vetus Testamentum, propter Sabbatum, ita octo ad Novum propter octavum diem resurrectionis. Unde Salomon: Da partes septem necnon et octo (Eccle. x1). Jam enim docebat populum suum ut non semper inhæreret Veteri Testamento, sed transiret aliqu do ad Novum.

CAP. XXVIII. Quare Introitus non cantatur ad missam Sabbato sancto.

suo in Ecclesia sua dicens: Resurrexi et adhuc te-
cum sum (Psal. cxxxvII). In die hac et quinque
sequentibus graduali canimus ad missam, quia ad
gloriain, quam promittit Domini resurrectio, adhuc
gradimur et gradiendo Deum laudamus. De perven-
tione tamen quam habemus in spe gaudemus, unde
et Alleluia cantamus. In Sabbato autem duplex Al-
leluia canimus, quia Septuagesima finis est signifi-
cat requiem quæ peregrinationis erit finis, quando
duplici stola corporis et animæ decorati Deum prc
utraque laudabimus. Similiter in diebus Dominicis
et festis usque ad octavam Pentecostes duo Alleluia
cantamus propter memoriam Dominicæ resurrectio-
nis, et nostræ, cujus perventionis figura præcessit
in Sabbato prædicto. In aliis diebus pro redemptio-
nis nostre lætitia unum Alleluia cantamus.
CAP. XXXIII. Quare a Pascha usque ad Pentecosten
non cantatur Responsorium.

Ab octavis Pentecostes usque ad Septuagesimam in Dominicis et festis diebus Responsorium et Alleluia actionem eorum et lætitiam sive laudem sive gratiarum actiones significant qui perseverant in sanctitate, quam in baptismo receperunt. Ita enim in spe jam habent regnum futurum ut inter laboriosa opera Deo gratias agant. Sive ut alii dicunt, per Responsorium activam intelligimus per Alleluia contemplativam. Instruendi sunt homines de bonis activæ, quæ sunt eleemosyna, lectio, visitatio infirmorum, et hujusmodi. Instruendi sunt etiam de

Introitus non cantatur ad missam die hac, quia Lectiones et cetera quæ præmissa sunt locum tenent Introitus, imc plus suut quam Introitus. Gloria in excelsis Deo (Luc. 11) cantatur propter gaudium resurrectionis Dominicæ. Notandum quod omnia D bonis contemplativis, quæ suut consideratio æter

usque ad Evangelium ad neophytos pertinent. In Oratione dicit sacerdos : Conserva in nova familiæ tua progenie Spiritum quem dedisti. Epistola: Sic consurrexistis cum Christo, quæ sursum sunt quærite, ubi Christus est in dextera Dei sedens (Coloss. 111). CAP. XXIX. Quare post Alleluia cantetur Tractus. In eadem missa prius cantatur Alleluia pro gaudio Dominicæ resurrectionis in qua nobis resurgendi spes data est. Sed quia nostra resurrectio, quam habemus in spe, longe est adhuc in re, et ad eam per difficultates tendendum est, sequitur tractus. CAP. XXX. Quare ante Evangelium cerei non fe

rantur.

In ipsa nocte non defertur lumem ante Evange

norum, laus Dei. In illis autem diebus, qui sunt a Sabbato paschali usque ad octavas Pentecostes, non canitur Responsorium quia tempus illud nostram præfigurat resurrectionem, quando omnes erunt docibiles Dei, et omnia activæ vitæ opera cessabunt; sed tantum Alleluia cantabitur, id est lætitia animarum de percepta immortalitate et receptione corporum agetur. Eamdem lætitiam numerus quinquagenarius significat, qui apud Hebræos Jubileus appellatur.

CAP. XXXIV. Quare in diebus jejunii ‹ Alleluia › non cantelur ad missam.

Dies pœnitentiales et vigilia apostolorum et cæteræ in quibus confiteri peccata et humiliari et je

junare debemus ut ad gaudium quod in sequenti A CAP. XXXVI. De officio missarum infra hebdomadam solemnitate celebratur pervenire mereamur, sine

B

filiis Zebedæi petentibus ut unus sederet ad dexteram A speratur; in rege Judæorum, charitas, quæ est

et alius ad sinistram dictum est: Potestis bibere
calicem quem ego bibiturus sum ? (Matth. xx.) Quasi
diceret: Prius compatiendo et commoriendo opor-
tel vos exui vetustate, ut postea possitis ad dex-
teram meam vel ad sinistram sedere, quod est
indui novitate. Hoc enim non est meum dare vobis,
id est veteribus, sed quibus paratum est a Patre
meo (ibid.), id est innovatis. Propterea et ipse Domi-
nus Jesus prius quidem voluit pati in ligno inferiori,
deinde glorificari in ligno superiori. Ut scilicet
prius exueret nos vetustate, deinde indueret nos sua
novitate. Prius enim legitur crucifixus, deinde
titulus superpositus. Sic enim scriptum est: Baju-
lans sibi crucem exivit in eum qui dicitur Calvariæ
locum, ubi crucifixerunt eum. Scripsit autem et
titulum Pilatus et posuit super crucem (Joan. xix).
Est enim septiformis vetustas nostra; est et septi-
formis virtus sanctæ crucis et efficacia. Sunt enim
quatuor corporis abominationes, et tres mentis
corruptiones. Unde propheta: Corrupti sunt et abo-
minabiles facti sunt (Psal. xL). Corrupt: sunt mente,
et abominabiles facti corpore. Abutuntur enim
quatuor elementis in corpore: Igne in oculis per
curiositatem, aere in lingua per verbositatem, terra
in manibus per iniquitatem, quando pugno impie
percutimus fratrem, aqua in fluxu seminis per
libidinem. Hæc sunt quæ de claustro ejiciunt fra-
trem. Unde propheta ingrediebatur ut videret (Psal.
XL), ecce curiositas; Vana loquebatur (ibid.), ecce
verbositas; cor ejus congregavit iniquitatem sibi
(ibid.), ecce iniquitas. Egrediebatur foras (ibid.),
per libidinem. Corrumpimur etiam in mente triplici
corruptione. In ratione naturali, per superbiam; in
concupiscentia, per avaritiam; in ira, per invi-
diam. Sunt autem in cruce quatuor dimensiones,
latitudo, longitudo, sublimitas et profundum, et
tres in titulo distinctiones: Jesus, Nazarenus, Rex
Judæorum (Jean. XIX). Latitudo misericordiæ fuit
in Christi passione. Longitudo vitæ in resurrectione.
Sublimitas gloriæ in ascensione. Profundum sapien-
tiæ in occulta potestate, qua hæc omnia fecit, qua
et in novissimo judicabit. Profundum crucis occul-
tum erat, et cætera manifesta patebant. Sic potes-
tas adhuc occulta est qua Dominus Jesus omnia
prædicta fecit; sed cum in fine judicabit, manifesta
erit, sicut scriptum est: Cognoscetur Dominus judicia
faciens (Psal. 1x). Unde et in quarto ordine Canonis
memoria de tribus manifestis præmittitur. De quarto
autem, id est profundo quia occultum est tacetur.
Quartus ordo est: Unde et memores, Domine, etc.
Item in passione contemptus fuit sui, in resurre-
ctione, contemptus mundi; in ascensione,
Dei; in occulta potestate, timor. Contemptus autem
sui excludit verbositatem; contemptus mundi, curio-
sitatem; amor Dei, iniquitatem; timor, libidinem.
De tribus distinctionibus tituli: in Jesu fides intelli-
gitur, sine qua nemo salvatur; in Nazareno spes;
Nazareth enim flos interpretatur, de quo fructus
PATROL. CLXXVII.

amor

B

C

D

excellentior via, quae reges et sacerdotes facit.
Fides autem illuminat rationem quam superbia ex-
cæcabat, et excludit superbiam. Spes sublevat æter-
norum concupiscentiam quan avaritia inclinabat,
et excludit avaritiam. Charitas temperat et ordinat
iram, quam invidia corrumpebat, et excludit invi-
diam. Sic igitur virtute sanctæ crucis et efficacia
exuimur nostra vetustate, et induimur Christi
novitate. Ideo Dominus Jesus libenter crucem
suam bajulabat, per quam de principe hujus mundi
triumphabat, per quam regnum mortis et peccati
destruebat, et ad Ecclesiam gratiam et benedictionem
transferebat. Unde Jacob filios Joseph benedicturus,
cum major ad dextram et junior ad sinistram esse po-
situs, facta cruce super minorem posuitdexteram, et
super majorem sinistram, significans in Spiritu san-
to Spiritus sancti gratiam per virtutem sanctæ cru-
cis ad Ecclesiam transituram. Similiter et sacra-
mento altaris renovatur Ecclesia et sanctificatur.
Sunt autem septem quæ in sacramento altaris utili-
ter attenduntur, scilicet quæ sit causa missæ, quæ
differentia, quis finis, quæ virtus, quis ordo, quæ
ratio, quæ utilitas. Causa missæ tripartita est,
scilicet honor sanctorum, salus vivorum, et requies
defunctorum. Præmittitur autem quasi prologus
oratio et invocatio Trinitatis, in quo prælibatur et
ostenditur quæ sit causa missæ sequentis: Suscipe,
sancta Trinitas. Ibi enim continetur ut sanctis profi-
ciat ad honorem, nobis ad salutem, etc. Tripartita
est differentia. Secundum enim differentiam trium
partium Ecclesiæ, sunt tres missarum differentiæ,
ut alia dicatur de sanctis, alia de tempore, id est
pro vivis, alia pro fidelibus defunctis. Sunt quidem
tres partes Ecclesiæ. Pars quædam est in exsulta-
tione, pars in peregrinatione, pars in exspectatione,
In exsultatione sunt sancti, qui Christi vestigia sunt
secuti. In peregrinatione sunt vivi, qui subjacent
tempori, id est vanitati. Unde Apostolus: Vanitati
subjecta creatura non volens, etc. (Rom. viii). In ex-
spectatione sunt fideles defuncti, qui exspectant
requiem. Secundum harum trium partium diffe-
rentiam sunt tres differentia missarum et finium et
officiorum. Finem enim alium habet missa pro san-
ctis, id est Ite, missa est; alium missa de tempore,
id est Benedicamus Domino. Alium missa pro fide-
libus defunctis, id est Requiescant in pace. In fine
missæ pro sanctis, invitatur ad illam gloriam in qua
jam sancti requiescunt. Ite, missa est, quasi dicat:
Hostia a Patre ad nos missa est, vel a nobis ad
Patrem remissa est; ideo Ite id est festinate, sicut
dicit Apostolus: Festinemus ingredi in illam requiem
(Hebr. 1v). Finis vero missæ de tempore hortatur
nos, qui sumus in tempore, ut benedicamus Domino
in adversitate et prosperitate, id est in omni tem-
pore. Unde David: Benedicam Dominum in omni
tempore (Psal. xxm); et alibi: Ad annuntiandum
mane misericordiam tuam, el veritatem per noctem
(Psal. 1x). In mane prosperitas, quæ non ex meri-

15

tis nostris, sed ex misericordia sola datur. In nocte A tiori loco Ecclesiæ paratur altare, ut ascensuri his adversitas, quæ in veritate pro meritis redditur. In fine missæ pro defunctis eis optamus requiem, et in principio petimus: Requiem æternam dona eis, Domine, etc. Virtus missæ, crux Christi est, quæ sacramentuir altaris et omnia Ecclesiæ sacramenta consecrat et sanctificat. Septem ordines crucis sunt in ferie Canonis, quos Spiritus sanctus mira sapientia ordinavit. Primus ordo est a Te igitur usque ad Quam oblationem; secundus, a Quam oblationem usque ad Qui pridie; tertius, a Qui pridie usque ad Unde et memores; quartus, ab Unde et memores usque ad Per quem omnia; quintus, a Per quem omnia usque ad Per ipsum: sextus, a Per ipsum usque ad Pax Domini; septimus, a Pax Domini usque ad finem. In singulis ordinibus sunt causæ profunda et rationes quæ rationabiles movent quæstiones; quas Spiritus sanctus, cui vult, prout vult, claudit, cui vult aperit, sicut scriptum est: lluic ostiarius aperit (Joan. x).

CAP. II. De primo ordine Canonis.

B

C

In primo ordine canonis tria apponimus; pro tribus rogamus, et tria petimus, et ideo tres cruces facimus. Tria apponimus, panem, vinum et aquam. Quare auten. ista tria potius quam alia apponantur, oritur questio. Tripartita causa est. Prima causa est, quia inter omnia humanæ vitæ sustentandæ necessaria, hæc tria sunt mundiora et utiliora et magis necessaria; propterea potius debuerunt apponiquamı alia, et in id quod mundius est et utilius omnibus et super omnia ad vitam æternam capessendam magis necessarium, transferri et transformari, idest in corpus Christi et sanguinem.Secunda causa est quia in his res ipsa et virtus sacramenti intelligitur, sine qua ad hoc sacramentum indigne acceditur, et ad judicium non ad salutem sumitur. In aqua enim intelligitur fides quæ latet et nutritur in aquis baptismi. In vino quod ascendit et lætificat, intelligitur spes. In pane qui confirmat, intelligitur charitas. Vel in pane qui corroborat Pater intelligitur, qui est omnis omnium fortitudo. In vino quod lætificat, Filius qui est gaudium nostrum, quod nemo tollet a nobis. In aqua, quæ mundat et lavat, Spiritus sanclus, sicut scriptum est : Effundam super vos aquam mundam, et mundabimini ab omnibus inquinamentis D vestris (Ezech. xxxvi). Et iterum: Flumina de ventre ejus fluent aquæ vivæ. Hoc autem dicebat de Spiritu quem accepturi erant credentes in eum (Joan. vii). Vel in aqua intelligitur munditia castitatis; in pane, fortitudo et opera pietatis; in vino, quod ascendit et accendit, rectitudo intentionis, quæ ad terrena non inclinatur, sed ad cœlestia erigitur. Hæc tria accedentibus ad altaria ita necessaria sunt, ut sine eis cum salute nemo possit accedere. Unde Dominus in Evangelio: Introeuntibus vobis in civitatem occurret vobis homo amphoram aquæ bajulans; sequimini eum et dicite domino domus; ubi facio pascha cum discipulis meis? Et ipse ostendet vobis cœnaculum grande stratum, et ibi parate (Luc. xx11). Ideo ergo in eminen

gradibus et ascensionibus virtutum studeant seipsos præparare et probare. Unde Apostolus: Probet autem seipsum homo, etc. (I Cor. x1.) In cœnaculo altitudo, in grandi latitudo, in strato aptitudo, quia aptatum et mundatum erat. In strato ergo, munditia castitatis; in grandi, latitudo et opera pietatis; in cœnaculo, rectitudo intentionis. Unde in quarto ordine antequam dicamus, panem sanctum vitæ æternæ, el calicem salutis perpetuæ, necessario prius offerimus hostiam puram, hostiam sanctam, hostiam immaculatam. Sed de his in consequentibus dicendum est. Tertia causa, quare scilicet prædicta tria apponamus, panem, vinum et aquam, est quia in figura hujus sacramenti omnis patriarcharum benedictio in his constabat. Unde Abraham cum in figura hujus mysterii Melchisedech et panem et vinum obtulisset, a majore benedictionem accepit, et benedictus Deo excelso dictus est. Qua benedictione postea Isaac filium ditavit. Isaac etiam filio suo Jacob hæc eadem bona prophetali eloquio imploravit dicens: Det tibi Deus de rore cœli et de pinguedine terræ abundantium frumenti, vini et olei, etc. (Gen. xxvII.) Rursus cum Esau conquerens de Jacob Aeret : Frumento, inquit, et vino stabilivi eum ; et tibi post hæc, fili mi, ultra quid faciam? (Ibid.) Quasi diceret : Firmavi eum frumento corporis, et vino sanguinis Christi. Idem per oleum quod per aquam intelligitur.

CAP. III. De tribus pro quibus oramus, el quæ pelimus.

Pro tribus rogamus: primo scilicet generaliter pro omnibus; secundo, pro familiaribus nostris absentibus; tertio, pro circumstantibus. Generaliter pro omnibus, ubi dicimus : In primis quæ tibi offerimus pro Ecclesia tua sancta Catholica, etc. Pro familiaribus nostris absentibus, ubi dicimus : Memento, Domine, famulorum famularumque tuarum. Pro circumstantibus, ubi dicimus: Et omnium

circumstantium.

Tria petimus Primo scilicet, ut dies nostri disponentur in pace; secundo, ut eruamur ab æterna damnatione; tertio, ut mereamur numerari in Dominico grege. Quæ omnia habemus ibi ubi dicimus : Diesque nostros in tua pace disponas, atque ab æterna damnatione nos eripi, et in electorum tuorum jubeas grege numerari. Quia ergo tria exponimus et pro tribus rogamus et tria petimus, propterea tres cruces facimus, scilicet ut per virtutem crucis primo quæ apposita sunt benedicantur; secundo, ii pro quibus apponuntur; tertio, ut quod petimus impetremus. Soluta est ergo secunda quæstio qua posset fieri, scilicet quare tres cruces in hoc ordine fiant, quando dicimus: Hæc dona, hæc munera, hæc sancta sacrificia illibata. Hæc dona scilicet nature; hæc munera, scilicet devotionis nostræ, hæc sancta sacrificia illibata majestati divinæ, ut hæc dona referantur ad naturam, hæc munera, ad gratiam, hæc sacrificia, ad incorruptionis gloriam.