Serm. Octavio derandum, Fratres dilectiffimi, quominus illud vobis statim offerremus totum quale eft? nisi quòd meritissimi Archipræsulis nostri veftigiis votisque inhærentes, illud idem ad usum noftræ Diœceseos aliquatentis accommodari necesse du ximus. Et certé, utoptimè ait S. Maximus Taurinenfis, Licèt universi Sancti ubique fint & omnibus profint; tamen pracipuè eorum folemnitas nobis de SS. curanda eft, qui in noftris domiciliis proprium fan-- Adventor guinem profuderunt; qui Provinciam, Civitatem- & Solue, ve noftram Evangelii luce & prædicatione Verbi collustrarunt; qui domesticum eximiæ sanctitatis in quocumque vivendi genere exemplum nobis reliquerunt, prafenti quodam oculorum teftimonio : Sancti illi denique specialiter venerandi funt à nobis, quorum reliquias possidemus ; cum his fiquidem, quamvis alibi nati mortui-ve fint, aliqua nobis familiaritas est; femper enim nobiscum funt, nobiscum morantur. Quorum omnium Officia fic ordinari curavimus, ut ne quid in illis à Breviarii Parifienfis normâ aberraret: fimulque, fublatis aut immutatis quæ Diœcefi Parifienfi prorsùs peculiaria funt, totum Officium Sanctorum ita distribui, ut non tam alienum Breviarium adfcifcere videamur, quàm novum quoddam Ecclefiæ nostræ proprium instituere. Hoc ipfum ergo vobis deinceps utendum tradimus, Fratres dilectissimi, speramusque fore gratiffimum. Brevi nimirum intervallo temporis, notum erit vestrûm unicuique, & propria experientiâ compertum, quanta ex ejus lectione ac meditatione redundet utilitas, quàm multiplex tùm privatim tùm publicè fructus exurgat. Parochi præfertim, cæterique quibus animarum pabulo doctrinæ enutriendarum cura incumbit, semper fibi præsens ex ipso suo Breviario subsidium mutuari poterunt ; fi in orando recitandoque, sedulâ mente attendant fingulorum Offi materia ciorum materiam, finem, distributionem; divinarum rerum intelligentiam, ex puris quibus totum conftat fontibus, hauriant imbibantque penitus; unde ipsi suavissimè pafcantur, & tanquam fideles fervi quos constituit Dominus fuper familiam fuam, femper parati fint ut dent illis cibum in tempore (a). II. Qua II. Sed cum eo demum fine institutio Breviarii & quoru- facta fit, Clericisque injuncta illius recitandi plex fit neceffitas, ut orationi incumbant diligentius ; Oratio pauca hîc de Oratione ipfa, publicâ præfertim, nis, præ- & pro quibus aut quâ mente fieri debeat, subfertim pu- jungenda duximus. blica; & Et ad omnes quidem Christianos pertinet diqua mens vinum illud Evangelii præceptum: Oportet femeffe de- per orare, & non deficere (6). At quantò magis Orantis beat. Oran ad Ecclefiæ ministros, qui pro hominibus conftituti in his qua funt ad Deum (c), in id toti esse debent ut populi orationes oblationesque ad thro-num gratia (d) perferant, indè pacem populo & justitiam (e) fufcepturi! Porrò ex ipfâ Pfalmorum recitatione, qui podum. tiorem semper in quolibet Officio Breviarii parpro Ec- tem constituunt, vobis innotefcit quid primum in clefia u- illo perfolvendo intendere debeatis; hoc nempè, ut niversa. ab Ecclesia sanctâ, quæ marer nostra eft & Sponfa Chrifti, nec voces veftræ nec corda dissonent. Pfalmus enim, Bafilio teste, totius Ecclefia vox una (f); cujus proindè si filii eftis per fidem (g), in fingulis ferè Pfalmorum verficulis, menti occurrere debebit quæ fint variæ illius neceffitates, rentationes, pericula; qui status diversi, quæ spes, quæ certa in futurum gloria. Hanc amemus Ecclefiam, Fratres dilectissimi; ipsam totis vis (a) Matth. xxiv. 45. (b) Luc. xviij. 1. (c) Hebr. v. 1. (d) Ibid. iv. 16. (e) Pf. lxxj. z. (f) Præfat. Commentar in Pfalm. (g) Gal. iij. 26. ceribus complectamur. Huic quum Propheta benedicit, benedicamus & nos; quum sanctitatis ejus miratur pulcritudinem, & ipfi miremur ; quum futuram amplitudinem gloriamque prænuntiat, & ipfi apprecemur urgeamusque votis. Suspiremus, quum deplorat incurrentium in ipsam scandalorum multitudinem : contremifcamus, quum illam exhibet inter varias fæculi hujus tempeftates laborantem ac propè deficientem. Atque inter hæc, cum ipsa & pro ipfâ orantes, fortiffimum folatium habeamus (a); Christum uti-. que, qui sponsavit fibi illam in fempiternum in mifericordiâ & in fide (b), usque ad confummationem faculi ipfi adfuturum (c); ut fluctibus licèt undique quassata, immota semper maneat & fecura ; imò &, fi quando reputabitur illa senefcere, renovaturum ut aquila ipfius juventutem (d). Has tamen habens promiffiones (e) Ecclefia Christi, quamdiù hîc in viâ & in exilio est, numquam à perfecutionibus libera, five illas domefticas patiatur aut externas, five occultæ fint aut manifestæ (Omnes enim qui pièvolunt viverein Christo II. Tins. Jefu, perfecutionem patientur), semper gemiti- iij. 12. bus indiget & lacrymis. Ideòque, in hoc potisfimum dignofcuntur legitimi quotquot funt ejus filii; quòd piissimæ Matri compatientes, ipfi quoque à gemitibus & lacrymis non quiefcunt. Et verò, cùm membra fimus corporis ejus (f); nonne, fi quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra (g)? Et cùm ipsa domus Dei fit, qua domus fumus nos (h); alienus fanè est à magnâ illâ domo superni Patrisfamilias, quisquis vel in ipfâ corporaliter conftitutus, dominicis tamen nec gaudens lucris nec damnis mærens (i), servum se (a) Hebr. vj. 18, (b) Ofea, ij. 19. 20. (c) Matth. xxviii, 20, (d) Pfal. cij. 5. (e) 2. Cor. vij. 1. (f) Ephes. v. 30. I. Tim. 111. 15. Hebr. 111.5. (i) Posid. in Vita Auguft. : 2. Pro potius, authofpitem & advenam profitetur, quàm Dei fideique domefticum (a). Præclaram ergo Auguftini fententiam! Quantum quisque amat Ecclefiam Chrifti, tantum habet Spiritum Sanctum (b): sed tremendam profectò ! Si quis enim Spiritum Chrifti non habet, hic non eft ejus (c). Jam verò inter varias Ecclefiæ neceffitates Miniftris (Vos potiffimum alloquimur, quibus peculiariter verbi, & Pradica munus publicæ precationis Ecclefia commifit obronis fru. eundum), illa præ cæteris obversetur animo de quâ Chriftus ad Discipulos: Mefssis quidem multa, operarii autem pauci; rogate ergo dominum messis ut mittat operarios in messem fuam (d). Idoneos exposcite miniftros novi Testamenti, & fideles difpensatores mysteriorum Dei (e). Dùmque illi exteriùs operantur, ministerio verbi instantes (f); vos in cælum manus attollite per omnem obfecrationem orantes, ut detur illis fermo in apertione oris cum fiduciâ notum facere mysterium Evangelii (g), ut in abundantiâ benedictionis Evangelii Christi seminent (h), ut per illos fermo Dei currat (i), & clarificetur in iis qui audiunt. NoN ENIM OMNIUM EST FIDES (k), inquit maximusille Pradicator & Apoftolus, idemque Doctor Gentium in veritate (1); &, Neque qui plantat, est aliquid, neque qui rigat, fed qui incrementum dat Deus (m). Nequicquam enim verbum salutis carnis auribus personat, nifi Deus intùs agens aures cordis aperiat. 30. Pro Dùm autem ad neceffitates Ecclefiæ, Minivariis strorumque verbi, intendimus; absit ut à votis Reipu noftris aliena cenfeamus Regni Reique publicæ blica sta tibus. commoda! Imò, Primum omnium obfecrat Apo- tibus & stolus fieri obfecrationes, orationes, poftulationes, neceffitagratiarum actiones, pro omnibus hominibus, pro Regibus & omnibus qui in fublimitate funt ; ut quietam & tranquillam vitam agamus, in omni pietate & caftitate (a). Et quod ita Apoftolus follicitiffime pracipit, in omnibus Ecclefiis piffimè cuftoditur (b). Ita primitus, inter publicas Ecclefix preces semper obtinuit; ita apud omnes Christianos, vel ipfis sævientium Paganorum temporibus, perpetuò ufurpatum eft: Oramus, inquit Tertullianus, pro Imperatoribus, pro Miniftris eorum & Poteftatibus, pro statu saculi, pro rerum quiete (c). Ita olim Dominus, etiam in Babylonem abducto populo suo, per Prophetam præceperat: Quarite pacem Civitatis ad quam transmigrare vos feci, & orate pro eâ ad Dominum, quia in pace illius erit pax vobis (d). Sic nempe naturali divinâque inftitutione ordinatum eft, ut Ecclefia in Republica fit (e) ipfiusque pars quædam; ut proinde ab incolumitate Regni, magnâ ex parte pendeat ipsa Ecclefiarum quies & fecuritas. Chriftianissimus ergo Rex nofter ac fupremus Dominus (f), regalisque Prosapia, Exercituum Duces & Milites, Miniftri five Confiliorum five Tribunalium, Urbes, Provinciæ, universique Regni Ordines, quin & privatorum familiæ fingulæ, amplissimam in omni tempore orandi, obfecrandi, gratias agendi, materiam fubminiftrant. Quidquid publicis privatisque rebus vel profperi contingit vel adversi, id nimirum aut miferationis est aut pœnæ. Numquid enim erit malum in Civitate (de malo pœnæ Propheta loquitur), quod Dominus non fecerit (g)? (a) 1. Tim. ij. 1. 2. (e) Optac. Milev. deSchism. (b) S. Profp. Refp. 2. ad Donat. object. Vincent. (f) Concil. Senonens. an. (c) Tertull. Apol. c. 39. 1528. Decr. mor. cap. 1. (d) Jerem, xxix. 7, (g) Amos, iij. 6. |
