[In Feftis, & toto Tempore Pasch. Proprium affigne (nifi tur ) Sequens dicitur Canticum. Judith 16. Ncipite Dómino in tympanis : * cantáte Dómino in cymbalis. Modulámini illi pfalmum novum : * exaltáte, & invocáte nomen ejus. Dóminus cónterens bella: Dominus nomen eft illi. Qui pósuit caftra sua in médio pópuli sui, ut eriperet nos de manu omnium inimicórum noftrorum. Venit Aflur ex móntibus ab Aquilóne, * in multitúdine fortitudinis fuæ. Cujus multitúdo obturávit torrentes, * & equi eórum cooperuérunt valles. Dixit se incenfurum fines meos, * & júvenes meos occifurum gladio, Infantes meos dare in prædam, * & virgines in captivitátem. Dóminus autem omnipotens nócuit eum, & trádidit eum in manus féminæ, * & confódit eum.] Ant. 2. D. Laudáte Dóminum. Pfalmus 116. Audáte Dóminum, omnes * laudate eum, LA gentes: omnes pópuli; Quóniam confirmáta est super nos mifericórdia ejus, & véritas Dómini manet in AD PRIMAM. D Ant. 7. d. Notam. Omine, Deus falútis meæ, * in die clamá vi & nocte coram te. Intret in confpectu tuo orátio mea: * inclína aurem tuam ad precem meam; Quia repléta eft malis ánima mea, * & vita mea inferno appropinquávit. Æstimátus fum cum descendéntibus in lacum : * factus fum ficut homo fine adjutório, inter mortuos liber: Sicut vulneráti dormientes in sepulcris, quorum non es memor ámpliùs; * & ipfi de manu tua repulsi sunt. Posuérunt me in lacu inferióri, in tenebrófis, & in umbra mortis. Super me confirmátus eft furor tuus, * & omnes fluctus tuos induxisti super me. Longè fecifti notos meos à me: * pofuerunt me abominatiónem fibi. Tráditus fum, & non egrediébar: * óculi mei languérunt præ inópia. Clamavi ad te, Dómine, totâ die: * expandi ad te ma quam vitulum Líbani; * & óleo lætitiæ, præ confórtibus dilectus quemadmodum filius unicórnium. Vox Dómini intercidentis flammam ignis: vox Dómini concutientis defertum; * & commovébit Dóminus deser tum Cades. Vox Dómini præparantis cervos, & revelábit condenfa; & in templo ejus omnes dicent glóriam. Dóminus diluvium inhabi táre facit, * & fedébit Dominus rex in æternum. Dóminus virtátem pópulo fuo dabit: Dóminus benedicet pópulo fuo in pace. Pfalmus 44. E Ructávit cor meum verbum bonum: * dico ego Ópera mea regi. Lingua mea * cálamus scribæ velóciter scribentis. Speciósus formâ præ filiis hóminum: diffusa est grátia in lábiis tuis; * proptereà be nedixit te Deus in æternum. Accíngere gládio tuo super femur tuum, * Potentissime. Spécie tuâ & pulcritúdine tuâ intende, * prósperè procéde, Et regna propter veritátem, & manfuetudinem, & juftitiam; * & dedúcet te mirabíBiter déxtera tua. Sagittæ tuæ acútæ, pópuli fub te cadent, in corda inimicórum regis. Sedes tua, Deus, in féculum séculi: * virga directiónis, virga regni tui. Dilexifti justítiam, & oditi iniquitátem; * proptereà unxit te, Deus, Deus tuus, tuis. Myrrha, & gutta, & cáfia à vestimentis tuis, à domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te filiæ regum in honore tuo. Aftitit regína à dextris tuis in vestitu deauráto, * circúmdata varietáte. Audi, filia, & vide, & inclína aurem tuam ; * & oblivifcere pópulum tuum, & domun patris tui: Et concupiscet rex decórem tuum, * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus; & adorábunt eum. Et filiæ Tyri in munéribus: vultum tuum deprecabuntur omnes divites plebis. Omnis glória ejus filiæ regis ab intus: & in fimbriis aureis, circumamicta varietátibus. Adducentur regi virgines poft eam: * próximæ ejus afferentur tibi. Afferentur in lætitia & exultatióne; * adducentur in templum regis. Pro pátribus tuis nati sunt tibi filii: conftitues eos príncipes fuper omnem terram. Mémores erunt nóminis tui* in omni generatióne & generatiónem. Proptéreà pópuli confitebuntur tibi in æternum, * & in séculum féculi. Pfalmus 149. Antáte Dómino cánticum novum: * lausejus in ec Cate clésia sanctórum. Lætétur Ifrael in eo qui fecit eum; * & filii Sion exultent in rege fuo. Laudent nomen ejus in cho- Dóminus virtútum nobisro:* in tympano & pfaltério cum, * fusceptor nofter Deus pfallant ei; Quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo, * & exaltábit manfuétos in falútem. Exultábunt sancti in gloria: lætabuntur in cubilibus fuis. Exaltatiónes Dei in gutture córum; * & gládii ancipites in máníbus eórum, Ad faciendam vindictam in natiónibus, increpatiónesin pópulis: Ad alligandos reges córum in compedibus, & nóbiles córű in mánicis férreis; Ut faciant in eis judicium confcriptum: * glória hæc eft ómnibus sanctis ejus. AD SEXΤΑΜ. Dvirtus nérunt nos nimis. Jacob. Pfalmus 47. Agnus Dóminus, , & laudábilis nimis, * in civitáte Dei nostri, in monte sancto ejus. Fundátur exultatióne universæ terræ mons Sion, * látera Aquilónis, cívitas Regis magni. Deus in dómibus ejus cognoscétur, cum fuscipiet eam. Quóniam ecce reges terræ congregáti funt: * convené runt in unum. Ipfi videntes fic admiráti funt, * conturbáti funt,com Sonuérunt & turbátæ funt aquæ eórum : * conturbáti funt montes in fortitúdine móti funt. ejus. Tremor apprehendit eos: * Flúminis ímpetus lætíficat ibi dolóres ut parturientis. civitatem Dei: sanctificávit tabernáculum fuum Altissi- res naves Tharfis. mus. In spíritu vehementi * cónteSicut audivimus, fic vidi Deus in médio ejus; non mus in civitáte Pómini virtútum, in civitate Pei nostri : * Deus fundávit eam in æternű. Sufcepimus, Deus, inisericórdiam tuam * in médio templi tui. commovébitur : * adjuvábit cam Deus manè dilúculo. Conturbátæ funt gentes, & inclináta funt regna: dedit vocem fuam, mota est Secundum nomen tuwn Deus, fic & laus tua in fines terræ: * justítia plena est déx tera tua. Lætétur mons Sion, & exultent filiæ Judæ, * propter judí cia tua, Dómine. Circúmdate Sion, & complectímini eam: * narrate in túrribus ejus. Pónite corda vestra in virtúte ejus, & diftribúite domos ejus, * ut enarrétis in progénie áltera; Quóniam hic eft Deus, Deus nofter in æternum, & in séculum féculi: * ipse reget nos in sécula. F Pfalmus 86. Undamenta ejus sin móntibus sanctis : * díligit Dóminus portas Sion super ómnia tabernácula Jacob. Gloriófa dicta funt de te, * cívitas Dei. Memor ero Rahab & Babylónis, sciéntium me. Ecce alienígena, & Tyrus, & pópulus Æthiopum ; * hi fuérunt illic. Numquid Sion dicet: Homo, & homo natus eft in ca; * & ipse fundávit eam Aliffimus? Dóminus narrábit in scriptúris populórum & príncipum, * horũ qui fuérunt in ea. Sicut lætántium ómnium * habitátio eft in te. AD NONAM. Dekruxifti es, & mifertus es nobis. Commovifti terram, & conturbasti eam : * sana contritiómes ejus, quia commóta est, Oftendifti pópulo tuo du ra: * potasti nos vino compunctiónis. Dedisti metuentibus te fignificatiónem, ut fúgiant à fácie arcûs; Ut liberentur dilecti tui: * salvum fac dexterâ tuâ, & exaudi me. Deus locútus est in sancto suo: * Lætábor, & partibor Sichimam, & convallem tabernaculórum metíbor. Meus est Gálaad, & meus est Manasses ; * & Ephraïm fortitúdo cápitis mei : Juda rex meus, * Moab olla fpei mex. In Idumæam extendam calceamentum meum : * mihi alienígenæ subditi sunt. Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumæam? Nonne tu, Deus, qui repulisti nos; * & non egrediéris, Deus, in virtútibus noftris? Da nobis auxílium de tribulatióne, * quia vana salus hóminis. In Deo faciémus virtútem; * & ipse ad nihilum dedúcet tribulantes nos. Un Pfalmus 73. T quid, Deus, repulisti in finem? irátus eft furor tuus super oves páscuæ tuæ ? Memor esto congregatiónis tuæ, quam possedifti ab initio. Redemifti virgam hæreditátis tuæ : * mons Sion, in quo habitasti in eo. Leva manus tuas in supérbias eórum in finem: quanta malignatus eft inimicus in sancto! |
