me, & cum glória suscepifti

ine.

Quid enim mihi eft in cœlo? & à te quid vólui fuper terram?

Defécit caro mea, & cor meum; Deus cordis mei, & pars mea, Deus, in æternù.

Quia ecce qui elongant se à te, períbunt; perdidifti omnes qui fornicantur abs te.

Mihi autem adhærére Deo bonum eft,pónere in Dómino Deo fpem meam;

Ut annúntiem omnes prædicatiónes tuas in portis filix Sion.

Antiph. Capit. . br. &c. ut habentur in Proprio; & fic in aliis Feriis. AD VESPERA S. . Deus, in adjutórium, &c. Ante Pafch. Ant. 2. D. Convértere.

Temp. Pafchali, Ant. ut in Proprio; & fic in aliis Feriis. Pfalmus 114.

D

Ilexi, quóniam exáudiet Dóminus vocem oratiónis meæ. Quia inclinávit aurem fuam mihi,& in diébus meis invocábo.

Circumdedérunt me dolóres mortis, & perícula inferi invenérunt me.

Tribulatiónem & dolorem invéni ; & nomen Dómini invocávi.

O Dómine, libera ánimam meam :* miféricors Dóminus, & juftus, & Deus nofter miserétur.

Cuftodiens párvulos Dóminus; humiliátus fum, & liberávit me.

Cùm exurgerent hómines in nos,fortè vivos deglutisfent nos.

Cùm irascerétur furor eófórfitan aqua

rum in nos, absorbuiffet nos. Torrentem pertransívit ánima noftra,+ forfitan pertransiffet ánima noftra aquam intolerábilem.

Benedictus Dóminus, * qui non dedir nos in captiónem déntibus eórum.

Anima noftra ficut paffer erepta eft de láqueo venántium.

Láqueus contrítus eft : * & nos liberáti fumus.

Adjutórium noftrum in nómine Dómini, * qui fecit cœlum & terram.

Ant. Adjutórium noftrum in nómine Dómini, qui fecit cœlum & terram.

Venientes autem vénient cum exultatióne, portantes manipulos fuos.

Ant. Magnificávit Dóminus fácere nobiscum: facti fumus lætantes.

Ant. 6. F. Adhæreat.

Pfalmus 136. Uper fúmina Babylónis, illic fédimus, * & flévimus, cùm recordarémur Sion. In falicibus in médio ejus,* fufpéndimus órgana nostra ;

Quia illic interrogavérunt nos, qui captívos duxérunt nos, verba cantiónum ;

Et qui abduxérunt nos: * Hymnum cantáte nobis de cánticis Sion.

Quómodò cantábimus cánticum Dómini in terra aliéna?

Si oblitus fúero tuf, Jerúfalem, oblivioni detur déxtera

fumus ficut confoláti.

Tunc replétum eft gáudio es noftrum, & lingua noftra exultatióne.

Tunc dicent inter gentes: Magnificávit Dóminus fácere cum eis.

Magnificávit Dóminus fáeere nobiscum: facti fumus lætantes.

Converte, Dómine, captivitátem noftram, ficut torrens in auftro.

Qui féminant in lacrymis,* in exultatióne metent. Euntes ibant & Alebant, mittentes fémina fua,

Memor efto, Dómine, filiórum Edom, * in die Jerúfalem;

Qui dicunt: Exinaníte, exinaníte * usque ad fundamentum in ea.

Fília Babylonis mífera ; * beátus qui retribuet tibi retributiónem tuam, quam retribuifti nobis.

Beátus qui tenébit, * & allidet párvulos tuos ad pe

tram.

Ant. Adhæreat lingua mea faucibus meis, fi non propofúero Jerúfalem in princípio lætitiæ meæ.

AD COMPLETORIUM.

inimíci

vehementer omnes mei: convertantur & erubescant valde velóciter.

Pfalmus 7.

Omine Deus meus, in te

in adjutórium.

Ante Pafch. Ant. 2. D. Juftum.

Temp. Pafch. Antiph. ut in Proprio; & fic in aliis Feriis.

fac ex ómnibus perfequentibus me, & libera me.

Nequando rápia ut leo ánimam meam, dum non eft qui rédimat, neque qui falvum fáciat.

Dómine Deus meus, fi feci istud; * si est iníquitas in mánibus meis;

Si réddidi retribuéntibus mihi mala, * décidam méritò ab inimicis meis inánis :

Perfequátur inimícus ánimam meam, & comprehendat, & conculcet in terra vitam meam, & glóriam meam in púlverem dedúcat.

Exurge, Dómine, in ira tua, & exaltáre in finibus inimicórum meórum.

Et exurge, Dómine Deus meus, in præcepto quod mandafti.

Et fynagóga populórum circúmdabit te; & propter hanc in altum regrédere.

Dóminus júdicat pópulos: * júdica 'me, Dómine, fecundùm juftitiam meam & fecundùm innocéntiam meam fuper me.

Confumétur nequítia peccatórum ; & diriges juftum, fcrutans corda & renes,

Deus.

Juftum adjutórium meum à Dómino, qui falvos facit rectos corde.

Divifio Pfalmi 7. Eus judex juftus, fortis & pátiens, numquid iráfcitur per singulos dies? Nifi converfi fuéritis, gládium fuum vibrábit: * arcum fuum tetendit, & parávit illũ: Et in eo parávit vafa mortis; fagittas fuas ardéntibus effécit.

Ecce partúriit injuftitiam; concépit dolórem, & péperit iniquitátem.

Lacum apéruit, & effódit eum; * & incidit in fóveam quam fecit.

Convertétur dolor ejus in caput ejus; & in vérticem ipsius iniquitas ejus descendet.

Confitebor Dómino fecundùm juftitiam ejus, * & pfallam nómini Dómini altíffimi. Ant. Juftum adjutórium meu à Dómino, qui falvos facit rectos corde. PS. 7.

Hymnus, Capitulum, z. breve, Antiphona ad Nunc dimittis. & Preces, quando dicuntur, habentur in Proprio; & fic in aliis Feriis.

FERIA TERTIA.

AD OFFICIUM NOCT.

Invitatorium & Hymnus in Proprio. Ant. 7. d. Quis requiescet, Pfalmus 14. Omine, quis habitábit

D

in tabernáculo tuo ? + aut quis requiescet in

monte fancto tuo?

Qui ingréditur fine mácula, & operátur juftitiam ; Qui loquitur veritátem in corde fuo; qui non egit do'lum in lingua fua ;

*

Nec fecit próximo fuo malum, & opprobrium non accépit adversùs próximos fuos, Ad nihilum deductus eft in confpectu ejus malignus; * timentes autem Dóminum glorificat.

Qui jurat próximo fuo, & non décipit; * qui pecúniam fuam non dedit ad ufúram, & múnera fuper innocentem non accépit.

Qui facit hæc, non mo vébitur in æternum.

Pfalmus 18. Eli enarrant glória Dei, * & ópera mánuum ejus annuntiat firmamentum.

C&

*

Non funt loquélæ, neque fermónes, quorum non audiantur voces eórum.

In omnem terram exívit fonus eórum, & in fines orbis terræ verba eórum: in fole pófuit tabernáculum fuum;

Et ipfe tanquam fponfus procédens de thalamo fuo, * exultávit ut gigas ad currendam viam.

A fummo cœlo egreffio ejus, & occurfus ejus usque ad fummum ejus: nec eft qui fe abfcondat à calore ejus,

Divifio Pfalmi 18.

Ex Dómini immaculata, convertens ánimas: * teftimónium Dómini fidéle, fapiéntiam præftans párvulis.

Juftitiæ Dómini recte, læ tificantes corda: * præceptum Dómini lúcidum, illuminans óculos.

Timor Dómini fanctus,pér,