CURSUS COMPLETUS SIVE BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA, OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE QUI AB EVO APOSTOLICO AD USQUE INNOCENTII III TEMPORA RECUSIO CHRONOLOGICA OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICÆ TRADITIONIS PER DUODECIM JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS, INter se cumQUE NONNULlis codicibuS MANUSCRIPTIS COLLATAS, PERQUAM DISSERTATIONIBUS, COMMENTARIIS LECTIONIBUSQUE VARIANTIBUS CONTINENTER ILLUSTRATA; OMNIBUS OPERIBUS POST AMPLISSIMAS EDITIONES QUÆ TRIBUS NOVISSIMIS SECULIS DEBENTUR ABSOLUTAS INDICIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICIS, SINGULOS SIVE TOMOS, SIVE AUCTORES ALICUJUS MOMENTI CAPITULIS INTRA IPSUM TEXtum rite dispOSITIS, NECNON ET TITULIS SINGULARUM PAGINARUM MArginem superIOREM OPERIBUS CUM DUBIIS TUM APOCRYPHIS, ALIQUA VERO AUCTORITATE IN ORDINE AD TRADITIONEM duobus indicibuS GENERALIBUS LOCUPLETATA: altero scilicet RERUM, QUO CONSULTO, QUIDQUID CHARACTERUM NITIDITAS, EDITIO ACCURATISSIMA, CÆterisque omnibus facile ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR SERIES PRIMA, IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ LATINÆ ACCURANTE J.-P. MIGNE, Cursuum Completorum IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICE RAMOS EDITORE. PATROLOGIE TOMUS XXVI. S. HIERONYMI TOMUS SEPTIMUS. PARISIIS, VENIT APUD EDITOREM, IN VIA DICTA D'AMBOISE, PRÈS LA BARRIÈRE D'ENFER, 1845 C55011 1875, March 22. James Walker, D. D., L. L. D. 7681 4121 187 HIERONYMI STRIDONENSIS PRESBYTERI OPERA OMNIA, POST MONACHORUM ORDINIS S. BENEDICTI E CONGREGATIONE S. MAURI SED POTISSIMUM JOANNIS MARTIANAI HUJUS ORDINIS RECENSIONEM, DENUO AD MANUSCRIPTOS ROMANOS, AMBROSIANOS, Veronenses ET MULTOS ALIOS, ALIISQUE S. DOCTORIS LUCUBRATIONIBUS SEORSIM TANTUM VULGATIS AUCTA, VALLARSII ET MAFFÆII VERONE PRESBYTERORUM, OPERAM NAVANTIBUS ALIIS IN EADEM CIVITATE LITTERATIS VIRIS. EX SECUNDA AB IPSIS VERONENSIBUS EDITORIBUS CURIS POSTERIORIBUS ITA RECOGNITA, ATQUE EX RECENTIUS DETECTIS SIC DITATA UT PRÆSENS EDITIO, AMPLITUDINE SOLA, CÆTERIS OMISSIS EMENDATIONIBUS, tertia parte seu triente materialiter superet, ACCURANTE ET AD ULTIMUM RECOGNOSCENTE J. P. MIGNE, CURSUUM COMPLE- TOMUS SEPTIMUS, VENIT APUD EDITOREM, IN VIA DICTA D'AMBOISE, PRÈS LA BARRIÈRE D'ENFER, OU PETIT-MONTROUGE. 1845. Coll. 457 et 461, in titulo superiori : Cap. II; lege : Cap. I. superiorem lege sic: Commentariorum in epistolam ad Ephesios lib. III. Imprimerie de VRAYET DE SURCY et Cie, rue de Sèvres, 37, à Paris. Ad eam jam devenimus editionis nostræ partem, qua Hieronymianarum Scriptionum absolvitur genus illud, quod est quidem pro divinarum, quas tractat, Litterarum summa dignitate cæteris præstantius omnibus: pro Auctoris autem incredibili eruditione ita excellit, ut si post hoc ferme biennium, ex quo ejus me totum devovi studio, palam profiteri quod sentio licet, aut me suscepti in his exornandis Commentariis negotii amor fallit, aut nemo umquam post homines natos, nec sacrarum arcana rerum altius investigavit, nec Juculentius, ex tota antiquitatis memoria, alque omni disciplinarum genere exposuit. Quod si Veteris Instrumenti, quæ hactenus superioribus tomis recensuimus interpretamenta, tantam ejus provinciæ gloriam sustinuerunt: quæ Novi nunc exhibemus, nullis non numeris absoluta, præter eam laudem, id ferme etiam peculiare habent, quod paucis unumquodque opus, non jam dico mensibus, sed diebus fuerit absolutum, hicque integer tomus, si rationem una ineas, vix quatuor, aut quinque mensium labore constiterit. Tantum ille doctrinarum scalebat animus, et ψυχὴ ὑπερφρονέουσα λόγων. Qua quidem in re miraculi mihi instar est, quando ipse de se fatetur in Prologo alterius libri in Epistolam ad Ephesios, interdum per singulos dies usque ad numerum mille versuum pervenire: cum tanta dictandi alacritate, cui vix pares scribendo fuerint amanuenses, tantam et elocutionis castitatem, et sententiarum copiam æque atque delectum jungere potuisse. Quæ hic itaque tomus complectitur sancti Patris opera, etsi non omnes, nobilissimas tamen Novi Testamenti partes edisserunt: Matthæi scilicet Evangelium; tum selecta quædam Lucæ capita, triginta novem Homiliis ex Origenis Græco Latine redditis; quatuor denique Pauli Epistolas, ad Galatas et Ephesios, Titum et Philemonem. Atque ut de singulis, quæ prædocere lectorem decet, exponam, et præcipue scriptionis tempus: Commentariorum in Matthæum, qui ex Scripturarum ordine primi occurrunt, quatuor libros S. Pater, cum subito ex Oriente Romam navigaturus Cremonensis Eusebius hanc sibi quasi sitarciam dari petiissel, vix quindecim dierum spatio, imminente jam Pascha, profudit, cum a trium mensium ægrotatione vixdum convalescere inciperet. Ex his facti circumstantiis, quas ipsemet in prioris prologo libri Auctor notat, manifesto licet colligere, ad quem annum, sive anni perexiguam partem elucubratio ista pertineat. Ea quippe trium mensium ægrotatio, quæ sub Quadragesimæ diebus illum utcumque respirare permisit, plane eadem est atque illa, quam in epistola in nostra recensione 71, ad Lucinium notat: Ego longo tentus incommodo, vix in diebus Quadragesimæ respirare cœpi: et multo luculentius in 73, ad Evangelum Post longam ægrotationem, vix in Quadragesimæ diebus febri carere potui, et cum alteri me operi præpararem, paucos dies, qui supererant, in Matthæi Expositione consumpsi. Certis autem argumentis ex Hieronymianarum maxime rerum serie ostendimus in Chronologicis Notis ad eas epistolas, tres illos menses ab anni trecentesimi nonagesimi octavi primis, ut ita dicam, calendis, nisi si mavis a superioris Decembri, esse supputandos: ut sit adeo ejus anni Martio mensi ascribenda temporis epocha, cum et recreatus paulisper est S. Pater ab ægra valetudine, et omissa studia hisce dictandis in Matthæum Commentariis nimia aviditate repetivit. Pascha, quod jam imminere sibi dixit, eo anno Aprilis decima octava die contigit. Id porro ipsum ex Eusebii in Italiam adventu constituas: quem Romæ fuisse hoc ipso anno post medium, testatur Hieronymus epistola in nostra recensione 74, ad Rufinum, non illum Aquileiensem, sed qui Romanus presbyter vulgo audit: ubi, Gaudeo, inquit, super testimonio erga me sanctitatis tuæ, et amore sancti Presbyteri Eusebii: nec dubito quin me publice prædicetis. Sed et liquido constabit ex ipsiusmet Aquileiensis profeclu Romam: libro enim tertio Apologia contra eumdem num. 24, post annum ex quo Rufinus istbuc pervenerat, advenisse Eusebius asseritur: Paulinianus et Eusebius post annum vestræ navigationis profecti sunt. Rufinum vero jam a superiore anno 397 post reditum e Palæstina, sub Siricio moratum Romæ esse, nihil est dubium, totaque gestorum ejus historia persuadet. Non est adeo cur aliquem moveat locus ille in caput II Matthæi, ubi se ait S. Pater Oseam prophetam ex Hebræo nuper edidisse, cum ante ferme sex annos opus PATROL. XXVI. 1 |
