PATROLOGIÆ CURSUS COMPLETUS SIVE BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA, OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM QUI AB EVO APOSTOLICO AD INNOCENTII III TEMPORA FLORUERUNT; RECUSIO CHRONOLOGICA OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICÆ TRADITIONIS PER DUODECIM PRICRA JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS, INTER SE CUMQUE NONNULLIS CODICIBUS MANUSCRIPTIS COLLATAS; DISSERTATIONIBUS, COMMENTARiis lectionibusQUE VARIANTIBUS CONTINENTER ILLUSTRATA; INDICIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICIS, SINGULOS SIVE TOMOS, SIVE AUCTORES ALICUJUS MOMENTI CAPITULIS INTRA IPSUM TEXTUM RITE DISPOSITIS, NECNON ET Titulis singulaRUM PAGINARUM MARGINEM SUPERIOPEM OPERIBUS CUM DUBIIS TUM APOCRYPHIS, ALIQUA VERO AUCTORITATE IN ORDINE AD TRADITIONEM ECCLESIASTICAM POLLENTIBUS, AMPLIFICATA; DUOBUS INDICIBUS GENERALIBUS LOCUPLETATA ALTERO SCILICET RERUM, QUO CONSULTO, QUIDQUID ET IN QUIBUS OPERUM SUORUM LOCIS SINGULOS SINGULORUM LIBROKUM EDITIO ACCURATISsima, cæterisque OMNIBUS FACILE ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR: CHARACTERUM NITIDITAS, SERIES SECUNDA, IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ LATINÆ ACCURANTE J.-P. MIGNE, SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIE ECCLESIASTICE RAMOS EDITORE. PATROLOGIA BINA EDIȚIONE TYPIS MANDATA EST, ALIA NEMPE LATINA, ALIA GRÆCO-LATINA. VENEUNT MILLE FRANCIS DUCENTA VOLUMINA EDITIONIS LATINE; OCTINGENTIS ET MILLE TRECENTA GRÆCO-LATINÆ. MERE LATINA UNIVERSOS AUCTORES TUM OCCIDENTALES, TUM ORIENTALES EQUIDEM AMPLECTITUR; HI AUTEM, IN EA, SOLA VERSIONE LATINA DONANTUR. PATROLOGIÆ TOMUS CLXXIV. VEN. GODEFRIDUS ABBAS ADMONTENSIS. HARIULFUS ABBAS ALDENBURGENSIS. LISIARDUS TURONENSIS CLERICUS. EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE EDITOREM, IN VIA DICTA D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETIÆ PARISIORUM VULGO D'ENFER NOMINATAM, SEU PETIT-MONTROUGE. VEN. GODEFRIDI ABBATIS ADMONTENSIS OPERA OMNIA EX MSS. CODD. ADMONTENSIBUS EDIDIT R. P. BERNARDUS PEZIUS BENEDICTINUS ET BIBLIOTHECARIUS MELLICENSIS (Augustæ Vindel. et Græcii 1725 fol.) ACCESSERE HARIULFI ALDENBURGENSIS, LISIARDI TURONENSIS SCRIPTA QUÆ SUPERSUNT ACCURANTE J.-P. MIGNE BIBLIOTHECA CLERI UNIVERSÆ SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICE RAMOS EDITORE TOMUS UNICUS VENIT & FRANCIS "GALLICIS EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE EDITOREM IN VIA DICTA D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETIÆ PARISIORUM VULGO D'ENFER NOMINATAM SEU PETIT-MONTROUGE D. D. DOMINICO PASSIONEO ARCHIEPISCOPO EPHESINO, SS. DD. NN. INNOCENTII XIII ET BENEDICTI XIII. PP. MM AD AMPLISSIMAM GRAVISSIMAMQUE HELVETIORUM REMPUBLICAM LEGATO APOSTOLICO, Fide in Apostolicam Sedem, morum sanctitate, animi robore, maximarum rerum usu, doctrina, HAS VENERABILIS GODEFRIDI, Weingarttensis primum, dein Admontensis Archimandritæ, Magni quondam HOMILIAS, Ob collata dudum amplissima in hoc sacratius studiorum genus beneficia et auxilia, grati animi causa D. D. P. B. P DE VITA ET SCRIPTIS VEN. GODEFRIDI. I. Celeberrimum Benedictinum Styriæ monasterium Admontense jam inde a sæculo Christi undecimo, cujus anno septuagesimo quarto a sanctissimo Salzburgensi archiepiscopo Gebehardo, teste chronographo veteri Admontensi (1) constitutum et dedicatum est, usque ad hæc ipsa tempora magnorum religione atque doctrina virorum seminarium fuit. Id quod, si loci hujus ac instituti ratio (peteretur, liquido demonstratu facillimum ac pronissimum foret. Verum de uno nobis hic Godefrido, ejus nominis primo abbate, qui si reliquos omnes non doctrina, certe rerum gloriose sanctissimeque gestarum amplitudine superavit, et cujus præstantissimas homilias post sexcentos demum annos nunc primum publici juris facimus, disserendum est. II. Originem magni hujus viri reticent quidem veteres et coævi scriptores, quod equidem ego sciam. Verum Gabriel Bucelinus, eruditus cœnobita inclyti monasterii Weingartiensis (2) eum dynastam de Venningen facit. Quocirca tanto majorem fidem commeretur, quanto perspectiores ei fuerunt veteres chartæ ac tabulæ monasterii sui, cui, ut mox videbimus, Godefridus abbatis nomine aliquot annis præfuit. Fratrem habuit Irimbertum, celebrem illum divinarum Scripturarum explanatorem, suumque post Liu tholdum et Rudolfum in abbatia Admontensi successorem, de cujus vita et scriptis vide quæ alibi (3) late prolixeque disputavimus. Monasticen, secundum Regulam B. Benedicti et consuetudines Hirsaugienses, properante ad finem sæculo Christi undecimo, professus est in famigeratissimo quondam monasterio S. Georgii in Silva Hercynia, ex quo iisdem fere temporibus vitæ sanctimonia et doctrinæ laude longe clarissimi plures viri prodierunt. Porro quantos Godefridus sub eorum oculos, tum in virtutis, tum in divinarum cognitionum studio progressus fecerit, egregia ejus acta, quorum fama omnem Germaniam implevit, post paulo declararunt. Ill. Ejus religione, prudentia et eruditione capti cœnobita Weingarttenses, cum post abbatem (4) Chunonem, dapiferum de Waldpurg, comitem a Thann, sub quo magnus principum, comitum et baronum numerus, et octo minimum ex sola comitum de Thann familia in Vineis floruere, de deligendo successore cogitarent, neminem, cui loci sui regimen crederent, Godefrido digniorem repererunt. Annuni, in quer ea Godefridi in abbatem Weingarttensem designatio et creatio præcise inciderit, non notat Bucelinus, satis habens observasse eum claruisse anno Christi 1150. Nec ex eo certius ampliusve quid habemus quot anros Weingarttense cœnobium sua pietate et doctrina illustraverit. Sed quidquid de hoc sit, Godefridi præfecturam Weingarttensem ultra annum 1158 non processisse, ex eo constat quod ad hunc eumdera aanum jam Prior Monasterii S. Ceorgii, quo ex monasterio Weingarttensi recesserat, a chronographo Admontensi appelletur. Agens enim de ejus in abbatem Admontensem electione, citato loco ita diserte scribit: Domnus Gotfridus, prior S. Georgii, in abbatem Admuntensem electus, Chunradi archiepiscopi nuntiis et litteris expetitus, et ad nos deductus est. Chronographo Admontensi consonat biographus S. Gebehardi archiep. Salzburg, cœnobita itidem Admontensis apud Henricum Canisium (5). Igitur, inquit, præfato Patre nostro Wolvoldo, post multos tandem monasticæ religionis fructus, feliciter ex hac luce Kalendis Norembris subtracto anno Incarnationis Domini 1157, regiminis vero sui anno xxIII, communi fratres electione dominum Gotfridum, priorem monasterii ante S. Georgii, sibi in abbatem elegerunt, et per monachos nostros Odalricum præfatum et Witilonem pro ipso a congregatione directos, per dominum Theodwinum, Sanctæ Rufinæ cardinalem, episcopum illum impetrarunt. IV. Porro mox ut Godefridus Admontensis monasterii regimen capessivit, incredibile est quantum commodi, lucis et gloriæ illico ei Ecclesiæ accesserit. Rem omnem exsequitur biographus S. Gebehardi, cujus verba, ut ut longiuscula, tanto libentius referimus, quanto illius temporibus vicinior atque adeo fide dignior est. Sic autem narrat: Hic ergo pastoris nomen factis solerter adimplens, gregi sibi commisso diligenter invigilavit intantum, ut divino munere illiusque providentia, nec non et sæpe dicti, piæ memoria domini, Chunradi archiepiscopi opera et laboribus, quasi novum denuo initium accipiens locus, tum variis modis, tum principaliter famæ gloria, observantiarum rigore, oblationibus seu donationibus fidelium, nobilissima monachorum atque sororum multitudine, nescio an super omnia Germaniarum monasteria non invaluerit. Denique inter cætera ipsius Patris Gotfridi egregie gestorum monimenta, et magnorum monasterii (1) Tom. II Script. Rer. Austr., col. 180 et seq. (3) T. II Thes. Anecd. Novis. Præf. in p. 11. (4) Germ. Sac. P. 1, p. 93. 1 490 |
